TEDxRC2
Alberto Cairo: There are no scraps of men
อัลเบอร์โต้ ไคโร: ไม่มีเศษมนุษย์ในโลกนี้
Filmed:
Readability: 3
983,356 views
คลีนิกของอัลเบอร์โต้ ไคโรในอัฟกานิสถานเคยต้องระงับการบริการทุกครั้งเมื่อมีการสู้รบ แต่ตอนนี้ยังคงเปิดให้บริการ ในงาน TEDxRC2 (RC หมายถึง Red Cross/Red Crescent หรือ กาชาดและเสี้ยววงเดือนแดง) ไคโรเล่าถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เขาเข้าถึงมนุษยธรรม และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ในท่ามกลางสงคราม
Alberto Cairo - Physiotherapist
Alberto Cairo leads the International Red Cross' orthopedic rehabilitation work in Afghanistan. Full bio
Alberto Cairo leads the International Red Cross' orthopedic rehabilitation work in Afghanistan. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
00:15
I've been in Afghanistan for 21 years.
0
0
2000
ผมอยู่ในประเทศอัฟกานิสถานมา 21 ปีแล้ว
00:17
I work for the Red Cross
1
2000
3000
ผมทำงานให้กาชาด
00:20
and I'm a physical therapist.
2
5000
3000
และเป็นนักกายภาพบำบัด
00:24
My job is to make arms and legs --
3
9000
3000
งานของผมคือทำแขนและขาเทียม
00:27
well it's not completely true.
4
12000
2000
แต่ก็ไม่จริงซะทีเดียว
00:29
We do more than that.
5
14000
2000
เราทำมากกว่านั้น
00:31
We provide the patients,
6
16000
2000
เราช่วยผู้ป่วย
00:33
the Afghan disabled,
7
18000
2000
ผู้พิการชาวอัฟกานิสถาน
00:35
first with the physical rehabilitation
8
20000
3000
อย่างแรกคือจัดการฟื้นฟูทางกายภาพ
00:38
then with the social reintegration.
9
23000
3000
ต่อด้วยการพาพวกเขากลับคืนสู่สังคม
00:41
It's a very logical plan,
10
26000
3000
มันเป็นแผนการที่สมเหตุผลมาก
00:44
but it was not always like this.
11
29000
2000
แต่ไม่เป็นเช่นนี้เสมอไป
00:46
For many years, we were just providing them
12
31000
2000
หลายปีมาแล้วที่เราทำได้เพียงจัดหาแขนขาเทียม
00:48
with artificial limbs.
13
33000
3000
ให้แก่พวกเขา
00:51
It took quite many years
14
36000
2000
มันใช้เวลาหลายปีทีเดียว
00:53
for the program to become what it is now.
15
38000
5000
กว่าโครงการจะเป็นอย่างทุกวันนี้
00:58
Today, I would like to tell you a story,
16
43000
3000
วันนี้ผมอยากเล่าให้คุณฟัง
01:01
the story of a big change,
17
46000
3000
ถึงเรื่องราวการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
01:04
and the story of the people
18
49000
2000
เรื่องราวของผู้คน
01:06
who made this change possible.
19
51000
2000
ที่ทำให้การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นได้
01:08
I arrived in Afghanistan
20
53000
2000
ผมเดินทางมาถึงประเทศอัฟกานิสถาน
01:10
in 1990
21
55000
4000
เมื่อปี พ.ศ. 2533
01:14
to work in a hospital
22
59000
3000
เพื่อทำงานช่วยเหลือเหยื่อสงครามในโรงพยาบาล
01:17
for war victims.
23
62000
2000
เพื่อทำงานช่วยเหลือเหยื่อสงครามในโรงพยาบาล
01:19
And then, not only for war victims,
24
64000
2000
ไม่ใช่แค่ช่วยเหลือเหยื่อสงคราม
01:21
but it was for any kind of patient.
25
66000
3000
แต่ยังช่วยเหลือคนป่วยทุกประเภท
01:24
I was also working
26
69000
2000
ผมยังทำงาน
01:26
in the orthopedic center, we call it.
27
71000
2000
ในศูนย์ออร์โธปิดิกส์ ที่พวกเราเรียกว่า
01:28
This is the place where we make the legs.
28
73000
3000
เป็นสถานที่ที่เราทำขาเทียมกันด้วย
01:31
At that time
29
76000
2000
ตอนนั้น
01:33
I found myself
30
78000
2000
ผมรู้สึกว่าตัวเอง
01:35
in a strange situation.
31
80000
2000
อยู่ในสถานการณ์แปลกๆ
01:37
I felt not quite ready
32
82000
2000
รู้สึกไม่พร้อม
01:39
for that job.
33
84000
2000
กับงานนั้น
01:41
There was so much to learn.
34
86000
3000
มีหลายอย่างที่ต้องเรียนรู้
01:44
There were so many things new to me.
35
89000
2000
และมีหลายอย่างที่แปลกใหม่สำหรับผม
01:46
But it was a terrific job.
36
91000
2000
แต่ก็เป็นงานที่เยี่ยมยอดทีเดียว
01:48
But as soon as the fighting intensified,
37
93000
2000
แต่ทันทีที่การสู้รบรุนแรงขึ้น
01:50
the physical rehabilitation was suspended.
38
95000
3000
การฟื้นฟูทางกายภาพก็ถูกยับยั้งชั่วคราว
01:53
There were many other things to do.
39
98000
2000
มีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำ
01:55
So the orthopedic center was closed
40
100000
3000
ศูนย์ออร์โธปิดิกส์จึงถูกปิดลง
01:58
because physical rehabilitation
41
103000
2000
เพราะถือว่าการฟื้นฟูทางกายภาพ
02:00
was not considered a priority.
42
105000
4000
ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด
02:08
It was a strange sensation.
43
113000
3000
มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ
02:11
Anyway, you know every time I make this speech --
44
116000
3000
คุณก็รู้ว่าทุกครั้งที่ผมกล่าวเช่นนี้
02:14
it's not the first time -- but it's an emotion.
45
119000
3000
มันไม่ใช่ครั้งแรก แต่ผมก็ยังรู้สึก
02:17
It's something that comes out from the past.
46
122000
2000
มันเป็นอะไรบางอย่างที่มาจากอดีต
02:19
It's 21 years,
47
124000
2000
ตั้ง 21 ปีแล้ว
02:21
but they are still all there.
48
126000
3000
แต่ทุกอย่างก็ยังคงอยู่ที่นั่น
02:24
Anyway, in 1992,
49
129000
3000
และแล้วในปี พ.ศ. 2535
02:27
the Mujahideen took all Afghanistan.
50
132000
3000
มูจาฮีดีนก็ยึดครองประเทศอัฟกานิสถานได้ทั้งหมด
02:30
And the orthopedic center was closed.
51
135000
3000
แล้วศูนย์ออร์โธปิดิกส์ก็ถูกปิดลง
02:33
I was assigned to work for the homeless,
52
138000
3000
ได้รับมอบหมายให้ทำงานช่วยเหลือคนไร้บ้าน
02:36
for the internally displaced people.
53
141000
3000
และคนพลัดถิ่นภายในประเทศ
02:41
But one day, something happened.
54
146000
3000
แต่แล้ววันหนึ่งก็มีบางอย่างเกิดขึ้น
02:45
I was coming back
55
150000
2000
ขณะนั้นผมกำลังกลับจาก
02:47
from a big food distribution in a mosque
56
152000
3000
การแจกอาหารครั้งใหญ่ในสุเหร่า
02:50
where tens and tens of people
57
155000
4000
ที่ผู้คนหลายสิบคน
02:54
were squatting in terrible conditions.
58
159000
4000
นั่งพื้นรออยู่ในสภาพน่าอนาถ
02:58
I wanted to go home. I was driving.
59
163000
3000
ผมอยากกลับบ้าน ผมกำลังขับรถอยู่
03:01
You know, when you want to forget,
60
166000
2000
เมื่อคุณอยากลืม
03:03
you don't want to see things,
61
168000
2000
เมื่อคุณก็ไม่อยากเห็นอะไรทั้งนั้นอีก
03:05
so you just want to go to your room, to lock yourself inside
62
170000
3000
คุณอยากจะกลับเข้าห้องตัวเอง ขังตัวเองไว้ข้างใน
03:08
and say, "That's enough."
63
173000
4000
แล้วพูดว่า “พอกันที”
03:12
A bomb fell not far from my car --
64
177000
3000
ทันใดนั้น ระเบิดลูกหนึ่งก็ตกไม่ห่างจากรถผม
03:15
well, far enough, but big noise.
65
180000
3000
จริงๆแล้วห่างพอสมควร แต่เสียงก็ดังสนั่นทีเดียว
03:18
And everybody disappeared from the street.
66
183000
4000
แล้วทุกคนก็หายไปจากท้องถนน
03:22
The cars disappeared as well.
67
187000
3000
รวมถึงรถต่างๆ ด้วย
03:25
I ducked.
68
190000
2000
ผมก้มหลบ
03:27
And only one figure
69
192000
2000
แต่มีร่างหนึ่ง
03:29
remained in the middle of the road.
70
194000
2000
ที่ยังคงอยู่กลางถนน
03:31
It was a man in a wheelchair
71
196000
3000
นั่นคือผู้ชายคนหนึ่งในเก้าอี้รถเข็น
03:34
desperately trying to move away.
72
199000
3000
ที่กำลังพยายามหนี
03:37
Well I'm not a particularly brave person,
73
202000
2000
ผมเองก็ไม่ใช่คนกล้าหาญมากเท่าไร
03:39
I have to confess it,
74
204000
2000
ผมขอสารภาพ
03:41
but I could not just ignore him.
75
206000
4000
แต่ผมก็ไม่อาจทิ้งเขาได้
03:45
So I stopped the car
76
210000
3000
ผมจึงหยุดรถ
03:48
and I went to help.
77
213000
3000
ไปช่วยเขา
03:51
The man was without legs
78
216000
3000
ผู้ชายคนนั้นไม่มีขา
03:54
and only with one arm.
79
219000
3000
และมีแขนข้างเดียว
03:57
Behind him there was a child, his son,
80
222000
3000
เบื้องหลังเขามีเด็กคนหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกชาย
04:00
red in the face
81
225000
2000
ใบหน้าแดงก่ำ
04:02
in an effort to push the father.
82
227000
4000
กำลังพยายามผลักรถเข็นพ่อด้วย
04:06
So I took him into a safe place.
83
231000
3000
ผมจึงพาเขาเข้าที่ปลอดภัย
04:09
And I ask, "What are you doing out in the street
84
234000
4000
แล้วถามเขาว่า “สถานการณ์อย่างนี้
04:13
in this situation?"
85
238000
2000
คุณออกมาทำอะไรบนถนน?”
04:15
"I work," he said.
86
240000
2000
เขาตอบว่า “ผมมาทำงาน”
04:17
I wondered, what work?
87
242000
3000
ผมงง งานอะไรกัน?
04:20
And then I ask an even more stupid question:
88
245000
3000
แล้วผมก็ถามคำถามที่โง่กว่าเดิมว่า
04:23
"Why don't you have the prostheses?
89
248000
2000
“ทำไมคุณไม่มีขาเทียม?”
04:25
Why don't you have the artificial legs?"
90
250000
2000
“ทำไมคุณไม่มีแขน ขาเทียมล่ะ?”
04:27
And he said, "The Red Cross has closed."
91
252000
4000
เขาก็พูดว่า “กาชาดปิดแล้ว”
04:31
Well without thinking, I told him
92
256000
3000
ผมเลยพลั้งปากบอกเขาไปว่า
04:34
"Come tomorrow.
93
259000
2000
“มาพรุ่งนี้สิ
04:36
We will provide you with a pair of legs."
94
261000
4000
เราจะหาขาให้คู่หนึ่ง”
04:40
The man, his name was Mahmoud,
95
265000
3000
ผู้ชายที่ชื่อมาห์มู้ด
04:43
and the child, whose name was Rafi, left.
96
268000
4000
และเด็กที่ชื่อราฟีจึงจากไป
04:47
And then I said, "Oh, my God. What did I say?
97
272000
4000
จากนั้นผมจึงพูดกับตัวเองว่า “พระเจ้าช่วย! นี่ฉันพูดอะไรออกไป?
04:51
The center is closed,
98
276000
2000
ศูนย์ปิดแล้ว
04:53
no staff around.
99
278000
2000
เจ้าหน้าที่ก็ไม่มี
04:55
Maybe the machinery is broken.
100
280000
3000
บางทีเครื่องจักรอาจจะพังก็ได้
04:58
Who is going to make the legs for him?"
101
283000
3000
แล้วใครจะทำขาเทียมให้เขาล่ะ?”
05:01
So I hoped that he would not come.
102
286000
4000
ผมจึงหวังว่าเขาจะไม่มา
05:05
This is the streets of Kabul
103
290000
3000
นี่คือท้องถนนของกรุงคาบูล
05:08
in those days.
104
293000
3000
ในสมัยนั้น
05:11
So I said, "Well I will give him some money."
105
296000
3000
ผมจึงพูดกับตัวเองว่า “เออ! เดี๋ยวฉันค่อยให้เงินเขาสักหน่อยก็แล้วกัน”
05:14
And so the following day,
106
299000
2000
แล้วในวันถัดมา
05:16
I went to the orthopedic center.
107
301000
3000
ผมก็ไปยังศูนย์ออร์โธปิดิกส์
05:19
And I spoke with a gatekeeper.
108
304000
4000
และพูดกับคนเฝ้าประตู
05:23
I was ready to tell him,
109
308000
2000
อย่างที่คิดเตรียมไว้ว่า
05:25
"Listen, if someone such-and-such comes tomorrow,
110
310000
3000
“ฟังนะ ถ้ามีใครมาพรุ่งนี้
05:28
please tell him that it was a mistake.
111
313000
3000
บอกเขาด้วยว่ามีเรื่องผิดพลาด
05:31
Nothing can be done.
112
316000
2000
เราทำอะไรไม่ได้เลย
05:33
Give him some money."
113
318000
2000
แล้วให้เงินเขาไปด้วย”
05:35
But Mahmoud and his son were already there.
114
320000
2000
แต่มาห์มู้ดกับลูกชายของเขาอยู่ที่นั่นแล้ว
05:37
And they were not alone.
115
322000
2000
และพวกเขาไม่ได้อยู่ตามลำพัง
05:39
There were 15, maybe 20, people like him waiting.
116
324000
5000
ยังมีคนอีก 15 หรืออาจถึง 20 คนที่เป็นเหมือนเขารออยู่ด้วย
05:44
And there was some staff too.
117
329000
4000
นอกจากนั้น ยังมีเจ้าหน้าที่บางส่วนยืนอยู่
05:48
Among them there was my right-hand man,
118
333000
3000
หนึ่งในนั้นคือมือขวาของผม
05:51
Najmuddin.
119
336000
2000
นัจมุดดิน
05:53
And the gatekeeper told me,
120
338000
3000
แล้วคนเฝ้าประตูก็บอกผมว่า
05:56
"They come everyday to see if the center will open."
121
341000
4000
“พวกเขามากันทุกวันเพื่อดูว่าศูนย์จะเปิดหรือยัง”
06:00
I said, "No.
122
345000
2000
ผมจึงพูดว่า “ไม่
06:02
We have to go away. We cannot stay here."
123
347000
2000
เราต้องไปแล้ว เราอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก
06:04
They were bombing -- not very close -- but you could hear the noise of the bombs.
124
349000
3000
พวกเขากำลังทิ้งระเบิด ถึงไม่ใกล้มาก แต่พวกคุณก็ได้ยินเสียงระเบิดดัง
06:07
So, "We cannot stay here, it's dangerous.
125
352000
3000
"เราถึงอยู่ที่นี่ไม่ได้ มันอันตราย
06:10
It's not a priority."
126
355000
2000
มันไม่ใช่สิ่งที่ต้องทำก่อน”
06:12
But Najmuddin told me, "Listen now, we're here."
127
357000
4000
แต่นัจมุดดินบอกผมว่า “หัวหน้าครับ เราอยู่ที่นี่
06:16
At least we can start repairing the prostheses, the broken prostheses of the people
128
361000
3000
อย่างน้อยเราก็เริ่มต้นซ่อมแซมขาเทียมที่แตกหักของพวกเขาได้
06:19
and maybe try to do something
129
364000
2000
และอาจพยายามทำอะไร
06:21
for people like Mahmoud."
130
366000
2000
ให้คนอย่างมาห์มู้ดได้”
06:23
I said, "No, please. We cannot do that.
131
368000
3000
ผมพูดว่า “ไม่ได้หรอก เราทำไม่ได้
06:26
It's really dangerous.
132
371000
3000
มันอันตรายจริงๆ
06:29
We have other things to do."
133
374000
2000
เรามีสิ่งอื่นๆ ที่ต้องทำ”
06:31
But they insisted.
134
376000
2000
แต่พวกเขายืนยัน
06:33
When you have 20 people
135
378000
2000
เมื่อคุณมีคน 20 คน
06:35
in front of you, looking at you
136
380000
2000
ประจันหน้าจ้องมองอยู่
06:37
and you are the one who has to decide ...
137
382000
3000
และคุณเป็นคนเดียวที่สามารถตัดสินใจ
06:40
So we started doing some repairs.
138
385000
3000
เราจึงเริ่มต้นโดยทำการซ่อมแซม
06:43
Also one of the physical therapists
139
388000
2000
นักกายภาพบำบัดคนหนึ่ง
06:45
reported that Mahmoud
140
390000
2000
รายงานด้วยว่ามาห์มู้ด
06:47
could be provided with a leg,
141
392000
2000
อาจได้รับขาเทียม
06:49
but not immediately.
142
394000
2000
แต่ไม่ใช่ทันที
06:51
The legs were swollen
143
396000
2000
ขาของเขาบวม
06:53
and the knees were stiff,
144
398000
2000
และหัวเข่าก็แข็ง
06:55
so he needed a long preparation.
145
400000
2000
เขาจึงต้องเตรียมตัวนานหน่อย
06:57
Believe me, I was worried
146
402000
2000
เชื่อสิ ผมกังวล
06:59
because I was breaking the rules.
147
404000
2000
เพราะผมกำลังฝ่าฝืนกฎ
07:01
I was doing something
148
406000
2000
ผมกำลังทำบางอย่าง
07:03
that I was not supposed to do.
149
408000
3000
ที่ไม่ควรจะทำ
07:06
In the evening,
150
411000
2000
ในเย็นวันนั้น
07:08
I went to speak with the bosses at the headquarters,
151
413000
2000
ผมคุยกับผู้บริหารที่สำนักงานใหญ่
07:10
and I told them -- I lied --
152
415000
2000
และผมบอก -- โกหก -- พวกเขาไปว่า
07:12
I told them, "Listen, we are going to start
153
417000
3000
"เรากำลังจะเริ่มต้น
07:15
a couple of hours per day,
154
420000
3000
แค่วันละ 2 ชั่วโมง
07:18
just a few repairs."
155
423000
2000
ทำการซ่อมแซมเล็กน้อย"
07:20
Maybe some of them are here now.
156
425000
2000
ตอนนี้ผู้บริหารบางท่านอาจอยู่ที่นี่ก็ได้
07:22
(Laughter)
157
427000
3000
(เสียงหัวเราะ)
07:25
So we started.
158
430000
3000
แล้วเราก็เริ่มต้นทำงาน
07:28
I was working, I was going everyday
159
433000
3000
ผมไปทำงานทุกวัน
07:31
to work for the homeless.
160
436000
3000
ช่วยเหลือคนไร้บ้าน
07:34
And Najmuddin was staying there,
161
439000
2000
และนัจมุดดินก็อยู่ที่นั่น
07:36
doing everything and reporting on the patients.
162
441000
2000
โดยทำทุกอย่างและรายงานเกี่ยวกับคนป่วย
07:38
He was telling me, "Patients are coming."
163
443000
3000
เขาบอกผมว่า “คนป่วยกำลังมาแล้ว”
07:41
We knew that many more patients
164
446000
2000
เรารู้ว่าคนป่วยอีกมากมาย
07:43
could not come, prevented by the fighting.
165
448000
3000
มาไม่ได้เพราะติดการสู้รบ
07:46
But people were coming.
166
451000
2000
แต่พวกเขาก็ยังมา
07:48
And Mahmoud was coming every day.
167
453000
3000
และมาห์มู้ดก็มาทุกวัน
07:51
And slowly, slowly
168
456000
2000
และแล้วขาของเขาก็ดีขึ้นอย่างช้าๆ
07:53
week after week
169
458000
2000
เมื่อหลายสัปดาห์ผ่านไป
07:55
his legs were improving.
170
460000
3000
สภาพขาเค้าดีขึ้นเรื่อยๆ
07:58
The stump or cast prosthesis was made,
171
463000
4000
เบ้าขาเทียมที่หล่อไว้เสร็จแล้ว
08:02
and he was starting
172
467000
2000
และเขากำลังเริ่มต้น
08:04
the real physical rehabilitation.
173
469000
3000
การฟื้นฟูทางกายภาพอย่างแท้จริง
08:07
He was coming every day,
174
472000
2000
เขาข้ามมาทุกวัน
08:09
crossing the front line.
175
474000
2000
ข้ามแนวรบที่อันตราย
08:11
A couple of times I crossed the front line
176
476000
2000
มีอยู่ ครั้งสองครั้งที่ผมต้องข้ามแนวรบ
08:13
in the very place where Mahmoud and his son were crossing.
177
478000
3000
ตรงจุดเดียวกับที่มาห์มู้ดกับลูกชายของเขากำลังข้าม
08:16
I tell you, it was something so sinister
178
481000
3000
ผมขอบอกคุณว่ามันเป็นอะไรที่เสี่ยง
08:19
that I was astonished he could do it every day.
179
484000
5000
จนผมรู้สึกประหลาดใจที่เขาทำได้ทุกวัน
08:24
But finally, the great day arrived.
180
489000
4000
แต่ในที่สุดวันที่สำคัญที่สุดก็มาถึง
08:28
Mahmoud was going to be discharged
181
493000
2000
มาห์มู้ดกำลังจะได้รับขาใหม่
08:30
with his new legs.
182
495000
2000
ขาใหม่ของเขา
08:32
It was April, I remember,
183
497000
2000
ผมจำได้ว่าเป็นวันที่ในเดือนเมษายน
08:34
a very beautiful day.
184
499000
2000
วันที่สวยงามมาก
08:36
April in Kabul is beautiful,
185
501000
2000
เดือนเมษายนในกรุงคาบูลนั้นสวยงาม
08:38
full of roses, full of flowers.
186
503000
3000
เต็มไปด้วยดอกกุหลาบและดอกไม้นานาชนิด
08:41
We could not possibly stay indoors,
187
506000
3000
เราไม่อาจทนนั่งอยู่ภายในอาคาร
08:44
with all these sandbags at the windows.
188
509000
3000
ซึ่งมีแต่กระสอบทรายกันกระสุนที่หน้าต่าง
08:47
Very sad, dark.
189
512000
3000
มันช่างน่าเศร้าและมืดมนจริงๆ
08:50
So we chose a small spot in the garden.
190
515000
3000
เราจึงเลือกจุดเล็กๆ ในสวน
08:53
And Mahmoud put on his prostheses,
191
518000
3000
จากนั้นมาห์มู้ดก็ใส่ขาเทียม
08:56
the other patients did the same,
192
521000
3000
เช่นเดียวกับคนป่วยอื่นๆ
08:59
and they started practicing
193
524000
2000
แล้วพวกเขาก็เริ่มต้นฝึก
09:01
for the last time before being discharged.
194
526000
2000
ฝึกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะรับมอบไป
09:03
Suddenly, they started fighting.
195
528000
2000
ทันใดนั้น
09:05
Two groups of Mujahideen started fighting.
196
530000
4000
มูจาฮีดีน 2 กลุ่มก็เริ่มต้นสู้รบกัน
09:09
We could hear in the air
197
534000
3000
เราได้ยินเสียงผ่านอากาศ
09:12
the bullets passing.
198
537000
2000
เสียงกระสุนทะลุผ่านอากาศ
09:14
So we dashed, all of us,
199
539000
2000
เราทุกคนจึงพุ่งตัวหาที่กำบัง
09:16
towards the shelter.
200
541000
3000
หาที่กำบัง
09:20
Mahmoud grabbed his son, I grabbed someone else.
201
545000
2000
มาห์มู้ดคว้าตัวลูกชายของเขาขณะที่ผมคว้าตัวคนอื่น
09:22
Everybody was grabbing something.
202
547000
2000
ทุกคนคว้าบางอย่างไว้
09:24
And we ran.
203
549000
2000
แล้วเราก็วิ่ง
09:26
You know, 50 meters can be a long distance
204
551000
2000
คุณรู้มั้ย 50 เมตรอาจเป็นระยะทางที่ยาวไกล
09:28
if you are totally exposed,
205
553000
2000
หากคุณอยู่ในที่โล่ง
09:30
but we managed to reach the shelter.
206
555000
4000
แต่เราก็หาที่กำบังจนได้
09:34
Inside, all of us panting,
207
559000
3000
ภายในที่กำบังนั้น พวกเราเหนื่อยจนหอบ
09:37
I sat a moment and I heard Rafi telling his father,
208
562000
4000
ผมนั่งพักสักครู่ก็ได้ยินราฟีบอกพ่อของเขาว่า
09:41
"Father, you can run faster than me."
209
566000
3000
“พ่อ พ่อวิ่งเร็วกว่าผมอีก”
09:44
(Laughter)
210
569000
2000
(เสียงหัวเราะ)
09:46
And Mahmoud, "Of course I can.
211
571000
3000
และมาห์มู้ดตอบว่า “แน่ละ
09:49
I can run, and now you can go to school.
212
574000
3000
พ่อวิ่งได้ และทีนี้ลูกก็ไปโรงเรียนได้แล้ว
09:52
No need of staying with me all the day
213
577000
3000
ไม่จำเป็นต้องอยู่กับพ่อทั้งวันแล้ว
09:55
pushing my wheelchair."
214
580000
2000
เข็นเก้าอี้รถเข็น
09:57
Later on, we took them home.
215
582000
2000
ต่อมา เราก็พาพวกเขากลับบ้าน
09:59
And I will never forget
216
584000
2000
และผมจะไม่มีวันลืมภาพนี้
10:01
Mahmoud and his son walking together
217
586000
3000
ภาพที่มาห์มู้ดกับลูกชายของเขาเดินด้วยกัน
10:04
pushing the empty wheelchair.
218
589000
3000
พร้อมกับเข็นเก้าอี้รถเข็นที่ว่างเปล่า
10:07
And then I understood,
219
592000
3000
แล้วผมก็เข้าใจว่า
10:10
physical rehabilitation is a priority.
220
595000
4000
การฟื้นฟูทางกายภาพเป็นสิ่งที่ต้องทำก่อน
10:14
Dignity cannot wait for better times.
221
599000
4000
ศักดิ์ศรีไม่อาจรอคอยให้ถึงช่วงเวลาที่ดีขึ้น
10:19
From that day on, we never closed a single day.
222
604000
4000
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เราก็ไม่เคยปิดทำการสักวันเดียว
10:24
Well sometimes we were suspended for a few hours,
223
609000
2000
แม้ว่าบางครั้งเราต้องหยุดพักงาน 2-3 ชั่วโมง
10:26
but we never, we never closed it again.
224
611000
3000
แต่เราก็ไม่เคยปิดอีกเลย
10:31
I met Mahmoud one year later.
225
616000
2000
ผมพบมาห์มู้ด 1 ปีต่อมา
10:33
He was in good shape --
226
618000
4000
เขาดูแข็งแรงดี
10:37
a bit thinner.
227
622000
3000
ผอมลงเล็กน้อย
10:40
He needed to change his prostheses --
228
625000
3000
เขาจำเป็นต้องเปลี่ยนขาเทียมเป็นคู่ใหม่
10:43
a new pair of prostheses.
229
628000
3000
เป็นคู่ใหม่
10:46
I asked about his son.
230
631000
2000
ผมถามถึงลูกชายของเขา
10:48
He told me, "He's at school. He'd doing quite well."
231
633000
2000
เขาบอกว่า “เขาอยู่ที่โรงเรียน เรียนเก่งทีเดียวครับ”
10:50
But I understood he wanted to tell me something.
232
635000
4000
แต่ผมเข้าใจว่าเขาอยากบอกอะไรกับผมสักอย่าง
10:54
So I asked him, "What is that?"
233
639000
4000
ผมเลยถามเขาว่า “มีอะไรหรือ?”
10:58
He was sweating.
234
643000
2000
เขาเหงื่อแตก
11:00
He was clearly embarrassed.
235
645000
4000
ดูอึดอัดใจอย่างเห็นได้ชัด
11:04
And he was standing in front of me,
236
649000
3000
แล้วเขาก็หันยืนประจันหน้า
11:07
his head down.
237
652000
3000
ก้มศีรษะ
11:10
He said, "You have taught me to walk.
238
655000
4000
พูดว่า “คุณสอนให้ผมเดินได้
11:14
Thank you very much.
239
659000
3000
ขอบคุณมาก
11:17
Now help me not to be a beggar anymore."
240
662000
4000
ทีนี้กรุณาช่วยให้ผมไม่เป็นขอทานอีกต่อไปด้วยนะครับ”
11:21
That was the job.
241
666000
2000
นั่นหมายถึงงาน
11:23
"My children are growing.
242
668000
3000
“ลูกๆ ของผมกำลังโต
11:26
I feel ashamed.
243
671000
2000
ผมละอายใจ
11:28
I don't want them to be teased at school
244
673000
3000
ผมไม่อยากให้พวกเขาถูกเด็กอื่นๆ
11:31
by the other students."
245
676000
3000
ล้อที่โรงเรียน”
11:34
I said, "Okay."
246
679000
2000
ผมบอก "โอเค"
11:36
I thought, how much money do I have in my pocket?
247
681000
2000
พลางคิดว่ามีเงินอยู่เท่าไรในกระเป๋า
11:38
Just to give him some money.
248
683000
2000
ให้เงินเขาไปหน่อยก็แล้วกัน
11:40
It was the easiest way.
249
685000
2000
มันเป็นวิธีที่ง่ายที่สุด
11:42
He read my mind,
250
687000
2000
เขาอ่านใจผมออก
11:44
and he said, "I ask for a job."
251
689000
5000
แล้วพูดว่า “ผมของานทำ”
11:50
And then he added something
252
695000
3000
แล้วก็พูดสิ่งที่ผม
11:53
I will never forget for the rest of my life.
253
698000
4000
จะไม่ลืมเลือนจนตลอดชีวิตว่า
11:57
He said, "I am a scrap of a man,
254
702000
6000
“ผมเป็นแค่เศษมนุษย์
12:03
but if you help me,
255
708000
2000
แต่ถ้าคุณช่วยผม
12:05
I'm ready to do anything,
256
710000
3000
ผมก็พร้อมจะทำอะไรก็ได้
12:08
even if I have to crawl on the ground."
257
713000
4000
แม้ว่าผมต้องคลานบนพื้นก็ตาม”
12:12
And then he sat down.
258
717000
2000
แล้วเขาก็นั่งลง
12:14
I sat down too with goosebumps everywhere.
259
719000
4000
ผมเองก็นั่งลงเช่นกันในสภาพขนลุกซู่
12:22
Legless, with only one arm,
260
727000
4000
คนที่ไม่มีขา มีแต่แขนข้างเดียว
12:26
illiterate,
261
731000
3000
ไม่รู้หนังสือ
12:29
unskilled --
262
734000
3000
ไม่มีความชำนาญ
12:32
what job for him?
263
737000
4000
แล้วจะหางานอะไรให้เขาทำล่ะ?
12:37
Najmuddin told me, "Well we have a vacancy
264
742000
3000
นัจมุดดินบอกผมว่า “เรามีตำแหน่งว่างอยู่
12:40
in the carpentry shop."
265
745000
2000
ในโรงงานทำไม้นี่ครับ”
12:42
"What?" I said, "Stop."
266
747000
5000
ผมบอกว่า “อะไรนะ? หยุดเลย”
12:47
"Well yes, we need to increase the production of feet.
267
752000
5000
“ก็เราจำเป็นต้องเพิ่มการผลิตเท้าไงครับ
12:52
We need to employ someone
268
757000
3000
เราต้องจ้างคนเพิ่ม
12:55
to glue and to screw the sole of the feet.
269
760000
4000
มาทากาวและขันสกรูที่พื้นเท้า
12:59
We need to increase the production."
270
764000
3000
เราจำเป็นต้องเพิ่มการผลิตนะครับ”
13:02
"Excuse me?"
271
767000
2000
“อะไรกัน?”
13:04
I could not believe.
272
769000
4000
ผมไม่อยากจะเชื่อเลย
13:08
And then he said,
273
773000
3000
แล้วเขาก็พูดว่า
13:11
"No, we can modify the workbench
274
776000
3000
“เราอาจดัดแปลงม้านั่งทำงาน
13:14
maybe to put a special stool,
275
779000
2000
เพื่อวางม้านั่งแบบพิเศษ
13:16
a special anvil, special vice,
276
781000
4000
ทั่งตีเหล็กแบบพิเศษ คีมจับแบบพิเศษ
13:20
and maybe an electric screwdriver."
277
785000
2000
และอาจรวมถึงไขควงไฟฟ้า”
13:22
I said, "Listen, it's insane.
278
787000
3000
ผมบอกว่า “ฟังนะ นี่มันบ้าไปแล้ว
13:25
And it's even cruel to think of anything like this.
279
790000
3000
และมันก็โหดร้ายเสียอีกที่คิดถึงอะไรแบบนี้
13:28
That's a production line and a very fast one.
280
793000
3000
นั่นมันสายการผลิตที่ต้องรวดเร็วมาก
13:31
It's cruel
281
796000
2000
มันโหดร้ายนะ
13:33
to offer him a job
282
798000
2000
ที่เสนองานให้เขาทำทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาจะต้องพลาด
13:35
knowing that he's going to fail."
283
800000
5000
ที่เสนองานให้เขาทำทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาจะต้องพลาด"
13:40
But with Najmuddin, we cannot discuss.
284
805000
4000
แต่กับนัจมุดดิน ผมไม่้มีสิทธิ์ต่อรอง
13:44
So the only things I could manage to obtain
285
809000
6000
ดังนั้น สิ่งเดียวที่ผมทำได้
13:50
was a kind of a compromise.
286
815000
4000
ก็คือการประนีประนอม
13:54
Only one week --
287
819000
2000
ให้มีการทดลองงานแค่ 1 สัปดาห์
13:56
one week try and not a single day more.
288
821000
3000
1 สัปดาห์ ไม่เกินสักวันเดียว
13:59
One week later,
289
824000
2000
อีก 1 สัปดาห์ต่อมา
14:01
Mahmoud was the fastest in the production line.
290
826000
4000
มาห์มู้ดเป็นคนที่ทำงานรวดเร็วที่สุดในสายการผลิต
14:05
I told Najmuddin, "That's a trick.
291
830000
3000
ผมบอกนัจมุดดินว่า “นั่นมันการเล่นกล
14:08
I can't believe it."
292
833000
2000
ผมไม่อยากจะเชื่อเลย”
14:10
The production was up 20 percent.
293
835000
2000
การผลิตเพิ่มขึ้นร้อยละ 20
14:12
"It's a trick, it's a trick," I said.
294
837000
3000
20 “นั่นมันการเล่นกลแน่ๆ” ผมบอก
14:15
And then I asked for verification.
295
840000
2000
และขอให้มีการตรวจสอบ
14:17
It was true.
296
842000
3000
มันก็เป็นจริงเสียด้วย
14:20
The comment of Najmuddin was Mahmoud has something to prove.
297
845000
3000
ความเห็นของนัจมุดดินก็คือมาห์มู้ดมีบางอย่างต้องพิสูจน์
14:23
I understood
298
848000
2000
ผมเข้าใจ
14:25
that I was wrong again.
299
850000
3000
ผมเข้าใจแล้วว่าผมผิดพลาดอีกครั้ง
14:28
Mahmoud had looked taller.
300
853000
2000
มาห์มู้ดดูสูงขึ้น
14:30
I remember him sitting behind the workbench smiling.
301
855000
6000
ผมจำได้ว่าเขานั่งยิ้มอยู่หลังม้านั่งทำงาน
14:36
He was a new man,
302
861000
3000
เขาเป็นคนใหม่
14:39
taller again.
303
864000
3000
สูงขึ้นอีกครั้ง
14:42
Of course, I understood
304
867000
2000
แน่นอน ผมเข้าใจ
14:44
that what made him stand tall --
305
869000
4000
แล้วว่าอะไรทำให้เขายืนตัวสูงได้
14:48
yeah they were the legs, thank you very much --
306
873000
2000
มันก็คือขานั่นเอง
14:50
but as a first step,
307
875000
3000
แต่ก้าวแรก
14:53
it was the dignity.
308
878000
2000
คือศักดิ์ศรี
14:55
He has regained his full dignity
309
880000
3000
เขากู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมาได้ทั้งหมด
14:58
thanks to that job.
310
883000
2000
ก็เพราะงานนั้น
15:00
So of course, I understood.
311
885000
2000
ผมเข้าใจแล้วจริงๆ
15:02
And then we started a new policy --
312
887000
3000
จากนั้นเราก็เริ่มต้นนโยบายใหม่
15:05
a new policy completely different.
313
890000
2000
ที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง
15:07
We decided to employ
314
892000
2000
เราตัดสินใจว่าจ้างคนพิการให้มากที่สุด
15:09
as many disabled as possible
315
894000
2000
เท่าที่จะเป็นไปได้
15:11
to train them in any possible job.
316
896000
2000
เพื่อฝึกฝนพวกเขาในงานใดๆ ที่ทำได้
15:13
It became a policy of "positive discrimination,"
317
898000
3000
มันกลายเป็นนโยบาย “การเลือกปฏิบัติเชิงบวก”
15:16
we call it now.
318
901000
3000
อย่างที่พวกเราเรียกกันในปัจจุบัน
15:19
And you know what?
319
904000
2000
แล้วคุณรู้อะไรมั้ย?
15:21
It's good for everybody.
320
906000
2000
มันเป็นนโยบายที่เหมาะสมกับทุกคน
15:23
Everybody benefits from that --
321
908000
3000
โดยทุกคนได้รับประโยชน์จากนโยบายนั้น
15:26
those employed, of course,
322
911000
2000
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ได้รับการว่าจ้าง
15:28
because they get a job
323
913000
2000
เพราะพวกเขามีงานทำ
15:30
and dignity.
324
915000
2000
และมีศักดิ์ศรี
15:32
But also for the newcomers.
325
917000
2000
แต่ยังรวมถึงผู้มาใหม่ด้วย
15:34
They are 7,000 every year --
326
919000
3000
มีคนมาครั้งแรกร่วม 7,000 คนทุกปี
15:37
people coming for the first time.
327
922000
2000
คนที่มาใหม่
15:39
And you should see the faces of these people
328
924000
2000
และคุณน่าจะได้เห็นใบหน้าของคนเหล่านี้
15:41
when they realize that those assisting them are like them.
329
926000
3000
เมื่อพวกเขารู้ความจริงว่าคนที่ช่วยเหลือพวกเขาก็เป็นคนแบบเดียวกัน
15:44
Sometimes you see them,
330
929000
2000
บางครั้งคุณก็เห็นสายตาของพวกเขามองเหมือนร้อง
15:46
they look, "Oh."
331
931000
3000
มองเหมือนร้อง “โอ้!”
15:49
And you see the faces.
332
934000
2000
และคุณก็ได้เห็นใบหน้าของพวกเขา
15:51
And then the surprise turns into hope.
333
936000
5000
เห็นความประหลาดใจที่แปรเปลี่ยนเป็นความหวัง
15:58
And it's easy for me as well to train someone
334
943000
3000
และมันก็ง่ายสำหรับผมเช่นกันที่จะฝึกฝน
16:01
who has already passed through the experience of disability.
335
946000
3000
คนที่ผ่านประสบการณ์ของความพิการมาแล้ว
16:04
Poof, they learn much faster -- the motivation,
336
949000
4000
พวกเขาเรียนรู้ได้เร็วขึ้นมากด้วยแรงกระตุ้น
16:08
the empathy they can establish with the patient
337
953000
2000
และความเข้าใจที่พวกเขามีต่อความรู้สึกของคนป่วยนั้น
16:10
is completely different, completely.
338
955000
3000
ก็แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง
16:14
Scraps of men do not exist.
339
959000
3000
เศษมนุษย์ไม่มีอยู่เลย
16:17
People like Mahmoud
340
962000
2000
คนอย่างมาห์มู้ด
16:19
are agents of change.
341
964000
3000
เป็นตัวจุดประกายความเปลี่ยนแปลง
16:22
And when you start changing, you cannot stop.
342
967000
3000
เมื่อคุณเริ่มต้นเปลี่ยนแปลง คุณก็หยุดไม่ได้
16:25
So employing people, yes,
343
970000
2000
ดังนั้น จ้างพวกเขา
16:27
but also we started programming projects
344
972000
3000
เราเองก็เริ่มต้นวางโครงการต่างๆ
16:30
of microfinance, education.
345
975000
2000
เกี่ยวกับระบบการเงินในระดับจุลภาค การศึกษา
16:32
And when you start, you cannot stop.
346
977000
2000
และเมื่อคุณเริ่มต้น คุณก็หยุดไม่ได้
16:34
So you do vocational training,
347
979000
2000
ดังนั้น คุณจึงควรทำการฝึกอาชีพ
16:36
home education for those who cannot go to school.
348
981000
3000
การศึกษาที่บ้านสำหรับคนที่ไปโรงเรียนไม่ได้
16:39
Physical therapies can be done, not only in the orthopedic center,
349
984000
2000
กายภาพบำบัดไม่เพียงแต่ในศูนย์ออร์โธปิดิกส์เท่านั้น
16:41
but also in the houses of the people.
350
986000
2000
แต่ยังทำที่บ้านของคนป่วยด้วย
16:43
There is always a better way to do things.
351
988000
4000
ทุกอย่างมีวิธีปฏิบัติที่ดีกว่าเดิมเสมอ
16:47
That's Najmuddin, the one with the white coat.
352
992000
3000
นั่นไงนัจมุดดิน คนใส่เสื้อสีขาว
16:50
Terrible Najmuddin, is that one.
353
995000
3000
นัจมุดดินคนเก่ง
16:53
I have learned a lot
354
998000
2000
ผมได้เรียนรู้มากมาย
16:55
from people like Najmuddin, Mahmoud, Rafi.
355
1000000
2000
จากคนอย่างนัจมุดดิน มาห์มู้ดและราฟี
16:57
They are my teachers.
356
1002000
2000
พวกเขาเป็นครูของผม
16:59
I have a wish, a big wish,
357
1004000
3000
ผมมีความหวัง ความหวังที่ยิ่งใหญ่
17:02
that this way of working, this way of thinking,
358
1007000
3000
ว่าการทำงานแบบนี้และการคิดแบบนี้
17:05
is going to be implemented in other countries.
359
1010000
3000
จะบรรลุผลในประเทศอื่นๆ ด้วย
17:08
There are plenty of countries at war like Afghanistan.
360
1013000
4000
มีหลายประเทศที่เกิดสงครามอย่างอัฟกานิสถาน
17:13
It is possible and it is not difficult.
361
1018000
3000
มันเป็นไปได้และไม่ยากเลย
17:16
All we have to do
362
1021000
2000
ทั้งหมดที่เราต้องทำ
17:18
is to listen to the people
363
1023000
3000
ก็คือฟังเสียงของผู้คน
17:21
that we are supposed assist,
364
1026000
3000
ที่เราต้องให้ความช่วยเหลือ
17:24
to make them part
365
1029000
2000
ทำให้พวกเขาเป็นส่วนหนึ่ง
17:26
of the decision-making process
366
1031000
3000
ของกระบวนการตัดสินใจ
17:29
and then, of course, to adapt.
367
1034000
3000
จากนั้นก็ต้องดัดแปลงให้เหมาะสม
17:32
This is my big wish.
368
1037000
3000
นี่คือความหวังที่ยิ่งใหญ่ของผม
17:36
Well don't think that the changes in Afghanistan are over;
369
1041000
3000
อย่าคิดนะครับว่าการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ในประเทศอัฟกานิสถานสิ้นสุดลงแล้ว
17:39
not at all. We are going on.
370
1044000
2000
ไม่เลย เรากำลังเดินหน้าต่อไป
17:41
Recently we have just started a program,
371
1046000
3000
เมื่อไม่นานมานี้ เราเพิ่งเริ่มต้นโครงการ
17:44
a sport program --
372
1049000
2000
โครงการกีฬา
17:46
basketball for wheelchair users.
373
1051000
2000
กีฬาบาสเกตบอลสำหรับผู้ใช้เก้าอี้รถเข็น
17:48
We transport the wheelchairs everywhere.
374
1053000
3000
เราส่งเก้าอี้รถเข็น ไปทั่วทุกแห่ง
17:51
We have several teams in the main part of Afghanistan.
375
1056000
3000
เรามีอยู่หลายทีมในภูมิภาคหลักของประเทศอัฟกานิสถาน
17:54
At the beginning,
376
1059000
2000
ในตอนแรก
17:56
when Anajulina told me,
377
1061000
3000
ที่อนาจูลิน่าบอกผมว่า
17:59
"We would like to start it,"
378
1064000
2000
“เราอยากริเริ่มการแข่งขันกีฬาบาสเกตบอลสำหรับผู้ใช้เก้าอี้รถเข็น”
18:01
I hesitated.
379
1066000
2000
ผมรู้สึกลังเล
18:03
I said, "No," you can imagine.
380
1068000
2000
ผมตอบว่า “ไม่” คุณคงนึกออกว่า
18:05
I said, "No, no, no, no, we can't."
381
1070000
2000
ผมพูดว่า “ไม่, ไม่, ไม่, ไม่ เราทำไม่ได้หรอก”
18:07
And then I asked the usual question:
382
1072000
2000
แล้วผมก็ถามคำถามที่ผมจะถามตลอดว่า
18:09
"Is it a priority?
383
1074000
2000
“เป็นสิ่งที่ต้องทำก่อนมั้ย?
18:11
Is it really necessary?"
384
1076000
3000
จำเป็นจริงหรือ?”
18:14
Well now you should see me.
385
1079000
2000
ถ้าคุณเห็นผมตอนนี้ก็จะรู้ว่า
18:16
I never miss a single training session.
386
1081000
3000
ผมไม่เคยพลาดการประชุมฝึกฝนสักครั้งเดียว
18:19
The night before a match I'm very nervous.
387
1084000
3000
ผมตื่นเต้นมากในคืนก่อนการแข่งขัน
18:22
And you should see me during the match.
388
1087000
4000
และคุณน่าจะได้เห็นผมระหว่างการแข่งขัน
18:26
I shout like a true Italian.
389
1091000
3000
ผมตะโกนเหมือนคนอิตาเลียนแท้ๆ เลย
18:29
(Laughter)
390
1094000
3000
(เสียงหัวเราะ)
18:32
What's next? What is going to be the next change?
391
1097000
4000
แล้วอะไรต่อไปล่ะ? อะไรจะเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งต่อไป?
18:36
Well I don't know yet,
392
1101000
2000
ผมเองก็ยังไม่รู้
18:38
but I'm sure Najmuddin and his friends,
393
1103000
2000
แต่ผมมั่นใจว่านัจมุดดินกับเพื่อนๆ ของเขา
18:40
they have it already in mind.
394
1105000
2000
คงมีอะไรอยู่ในใจเรียบร้อยแล้ว)
18:42
That was my story. Thank you very much.
395
1107000
3000
นี่คือเรื่องราวของผม ขอบคุณมากครับ
18:45
(Applause)
396
1110000
11000
(เสียงปรบมือ)
ABOUT THE SPEAKER
Alberto Cairo - PhysiotherapistAlberto Cairo leads the International Red Cross' orthopedic rehabilitation work in Afghanistan.
Why you should listen
Alberto Cairo is the head of the ICRC's orthopedic program in Afghanistan. He's spent the past two decades in this war-ravaged nation -- far from his native Italy -- helping an estimated 100,000 Afghan landmine and accident victims learn to find the strength within themselves to not only walk, but also to hope, again.
In a country where the disabled are generally given pity but no rights, Alberto found a way -- through micro-loans, positive discrimination schemes and home schooling -- to give tens of thousands of disabled Afghans a job and a sense of dignity and pride.
About him, John F. Burns wrote in the New York Times: "Afghans of all ethnic and political stripes, even the Taliban, seem likely to count Alberto Cairo as one foreigner who left the country better than he found it."
His diary, "Storie da Kabul," based on a series of stories he wrote for Italy's La Repubblica, has been published in Italian and in French.
Alberto Cairo | Speaker | TED.com