Nora Atkinson: Why art thrives at Burning Man
นอรา แอทคินสัน (Nora Atkinson): ทำไมงานศิลป์ถึงโชติช่วงที่เบิร์นนิงแมน
Nora Atkinson is a craft curator, a humanist and a romantic -- as she says, "I can’t believe I get to do what I do for a living." Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
ringed in skeletons,
ที่มีโครงกระดูกประดับอยู่ในนั้น
a series of heavy ropes at its base,
ดึงเชือกหนัก ๆ ที่ฐานของมัน
where a team is waiting,
and the audience cheers,
และผู้ชมก็เริ่มโห่ร้อง
Peter Hudson's "Charon,"
ที่มีชื่อว่า "ชารอน" ทำงาน
from marketable art.
แบบสุด ๆ
and it doesn't go with the sofa.
และดูไม่เข้ากับโซฟาห้องนั่งเล่น
and completely useless,
และไร้ประโยชน์โดยสื้นเชิง
in the art-world headlines.
"ชารอน" ในพาดหัวของโลกศิลปะ
and selling of artwork
than the works themselves.
sold for 110 million dollars,
ขายผลงานได้ในราคา 110 ล้านดอลลาร์
for the work of an American artist,
ที่มีราคาสูงที่สุด
sold for 450 million,
ที่ขายในราคา 450 ล้าน
และมีความสำคัญ
and you look at the headlines,
และดูหัวข้อข่าว
because they move me,
because they're expensive
เพราะว่าราคามันสูง
to separate those two things.
ที่เราแยกสองเรื่องนี้ออกจากกัน
คุณค่าของศิลปะขึ้นใหม่
between the artist and the audience,
ระหว่างศิลปินและผู้ชมที่เกิดขึ้นจากมัน
the artists themselves?
from the galleries of New York
30 years, at Burning Man,
that does exactly that.
เพื่อสนองความต้องการนั้น
Burning Man has grown up.
เบิร์นนิงแมนได้เติบโต
in collective dreaming.
จากคลังความฝัน
and every August, for a single week,
และเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ทุก ๆ เดือนสิงหาคม
and pilgrimage out into the desert
และจาริกสู่ทะเลทราย
of their everyday lives.
ในชีวิตประจำวันของพวกเขา
it was better the last,
and freeing and alive,
ไร้แก่นสาร และมีชีวิตชีวา
that thrives here.
ศิลปะก็คือสิ่งเดียวที่โชติช่วง
on the desert playa last year
ที่ดูก็รู้ว่าทำงานหนักสุด ๆ
of Burning Man for several years,
ที่เบิร์นนิงแมนมาแล้วสองสามปี
at the Smithsonian's Renwick Gallery,
ที่หอศิลป์ เรนวิค สมิทโซเนียน
isn't the quality of the work here,
ไม่ใช่คุณภาพของงานที่นั่น
into the desert again and again
ถึงได้ไปยังทะเลทรายนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า
in our increasingly digital age.
ในยุคที่เป็นดิจิตัลมากขึ้นทุกวัน
to something that's essentially human.
มันเข้าถึงพื้นฐานความเป็นมนุษย์
encampment of Burning Man
interactive art installation
ขนาดยักษ์ที่ตอบโต้กับเราได้
of everyone in it.
จากความร่วมมือของทุกคน
from the commercial art world
จากผลงานศิลป์เชิงพาณิชย์
and countless artistic gestures
และการแสดงนับไม่ถ้วน
if the works aren't burned,
back out and store them.
a Burning Man aesthetic,
ในแบบของเบิร์นนิงแมน
Kate Raudenbush and Michael Christian,
เคท รูเดนบุช และไมเคิล คริสเตียน
character of the work here
ของผลงานในที่นี้
to make the journey,
ไปกับการเดินทางไกลได้
the wind and weather and participants,
ลมฟ้าอากาศและผู้คนที่เข้ามามีส่วนร่วมได้
ใต้แสงอาทิตย์และในความมืด
โดยไม่ต้องมีการตีความ
and intimate works here feel surreal.
และเปิดเผย ทำให้รู้สึกราวกับฝัน
could get lost on the playa,
อาจถูกกลืนหายไปเมื่ออยู่บนลานนั้น
as big as they can build.
ได้ใหญ่เท่าที่อยากจะสร้างสรรค์
จะทำให้คุณหลงใหล
it took to bring them here.
เมื่อคิดถึงความบ้าในการขนมันมาที่นี่
comes out in pieces
ถูกแสดงออกมา
ของรีบีคาห์ วิเทส
on a wooden beam, like a mousetrap,
บนระแนงไม้ หน้าตาคลายกับดักหนู
to find religion --
ให้เขาไปแสวงหาศาสนา
like Christopher Schardt's "Firmament,"
เช่น "เวหา" ของคริสโตเฟอร์ ชาร์ต
set to classical music,
ที่เต้นไปตามทำนองเพลงคลาสสิก
the thumping rave beats
จากจังหวะที่ยุ่งเหยิง
with mutant vehicles,
ฝูงยวดยานหน้าตาประหลาด
is the mother of invention,
คือมารดาผู้ให้กำเนิด
ไปยังอีกจุดหนึ่ง
public transportation system,
ที่ดูแปลกประหลาด
about critics and collectors
ต่อคำวิจารณ์และผู้เก็บค่าเช่า
of marvelous toys they create.
ที่พวกเขาสร้างขึ้นมา
when people first come to Burning Man,
เมื่อผู้คนมาถึงที่เบิร์นนิงแมนในตอนแรก
maker community there
กลุ่มของนักประดิษฐ์ที่นั่น
come together to share skills
a single artist would never even attempt,
ที่ศิลปินคนเดียวคงจะทำไม่สำเร็จ
ready to take off at any moment
ที่เหมือนว่าพร้อมจะออกตัวได้ทุกวินาที
ภายในรองเท้ายักษ์
full of artist-made books,
นี่นั่นยินดีตอนรับทุกคน
and the innovation of the work here
ของผลงานที่นี่
aren't artists at all,
ไม่ได้เป็นศิลปิน
disciplinary boundaries,
ก็ข้ามขอบเขตของแต่ละสาขา
out of the design for a yurt
to the voices and biorhythms
และจังหวะชีวภาพ
embedded in its leaves.
ที่ถูกฝังไว้ในใบของมัน
less than 30 seconds with a work of art,
จะใช้เวลาชมผลงานหนึ่ง ๆ น้อยกว่า 30 วินาที
from label to label,
ไปอีกป้ายหนึ่ง
of a work of art
in that one 80-word text.
there are no gatekeepers
ไม่มีข้อจำกัดใด
just natural curiosity.
มีแต่เพียงความสงสัยใคร่รู้
and you ride towards it.
และมุ่งหน้าเข้าหามัน
Will I be impaled by it?
จะโดนมันตำเอาหรือเปล่า
for extended interaction,
สำหรับการมีปฏิสัมพันธ์ในวงกว้าง
might be short-lived,
อาจมีอายุสั้น
than at the Temple.
ไปกว่าวิหารนี้
built the first Temple,
สร้างวิหารแรกขึ้นมา
was killed tragically in an accident
เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุที่แสนเศร้า
กลายเป็นอนุสรณ์สำหรับผู้สร้าง
piece of architecture,
ทางสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่
until it disappears
จนกระทั่งมันได้หายไป
universal of human experiences,
is overpowering and indescribable,
ทรงพลังและเหนือกว่านิยามใด
on the last night of the event.
ใน คืนสุดท้ายของงานแสดง
from all different walks of life,
จากทุกพื้นเพ
in a way we rarely see anywhere else.
ในแบบที่เราไม่ค่อยได้พบเห็นที่อื่น
capable of great feats of imagination,
cathedrals in the dust.
และสร้างโบสถ์ในธุลี
world if not this?
สำหรับโลกของเราในตอนนี้
ABOUT THE SPEAKER
Nora Atkinson - Craft curatorNora Atkinson is a craft curator, a humanist and a romantic -- as she says, "I can’t believe I get to do what I do for a living."
Why you should listen
Nora Atkinson is the Lloyd Herman Curator of Craft Renwick Gallery, Smithsonian American Art Museum Washington, D.C. As she writes, "I was born and raised in the Northwest, and I find my perspective heavily influenced by its laid-back, pioneering spirit. After earning my MA from the University of Washington, I intended to curate art, but fell into the unusual specialty of craft, which appeals to me as a way of living differently in the modern world that tells us something about being human; I continue to be fascinated by the place of the handmade in our increasingly digital age.
"In 2014, after eight years at Bellevue Arts Museum, I moved to DC to join the Renwick Gallery. I attended my first Burning Man in 2017 as research for my exhibition 'No Spectators: The Art of Burning Man,' which explores the event as a creative laboratory and one of the most important cultural movements of our time. As a curator, I tell stories through objects, and I want to teach people to approach the world with curious eyes and find the magic around them. My work is as much about inspiring people as transmitting knowledge."
Nora Atkinson | Speaker | TED.com