Amanda Williams: Why I turned Chicago's abandoned homes into art
Amanda Williams: Neden Chicago'nun terk edilmiş evlerini sanata dönüştürdüm
Amanda Williams blurs the distinction between art and architecture through works that employ color as a way to draw attention to the political complexities of race, place and value in cities. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
with elusive-sounding names,
isimleriyle kullanmayı severim
I am black, thank you --
ben siyahiyim, teşekkür ederim.
in a segregated city as I have,
bir şehirde büyüdüyseniz
that color and race can never be separate.
inanmaya koşullanırsınız.
hemen hemen tek bir gün yoktur.
reminding you of your color.
is a socially constructed phenomenon,
edilmiş bir olgu olduğunda anlaşabiliriz
in our everyday existence.
görmek genellikle zordur.
açıdan kodlanmış bir güzellikle doluydu.
culturally coded beauty.
müşterilerin dolarları için
with brightly painted storefronts
mağazalarla aynı hizalanmıştı.
and beauty supply houses,
kozmetik mağazalarının, döviz bürolarının
renk teorisi dendiğini öğrendiğim şeyin
learned the foundational principles
öğrendiğim yerlerdi.
come to know is called color theory.
by this term in college --
gözümün korktuğunu hatırlıyorum --
with their treatises
güç terminolojileriyle birlikte.
ilkelerinin her birini iyice öğrendim.
color palettes and associated principles.
to the art and science
compositions and spaces.
için kullanmasını özetliyor.
ilgili bir teori sundu
about the color red,
renginin kırmızı olduğunu
color of a cola can is red,
konusunda hem fikir olduğunu
all of us can agree that it's red
of people in this room.
çeşitli olduğunu tartışıyor.
taught since kindergarten is primary --
öğretilen bu renk ana renktir --
bağıntısal bir bağlam olarak görebildim.
as a relational context.
hükûmeti hangi semtin
belirleyen renk-kodlama sistemi kullanan
to determine which neighborhoods
Federal Konut İdaresini oluşturdu.
federal housing loans.
was its own kind of color palette,
bir çeşit renk paletiydi,
than all of those color palettes
bütün o renk paletlerinden
in college combined.
who lived in neighborhoods like mine.
yaşayan insanlara kredi vermezdi.
were literally coloring in these maps
bu haritaları renklendiriyordu
olarak etiketliyordu.
in the foreclosure crisis.
haciz krizlerinde gördük.
symbolized by these Xs
güney ve batı taraftaki
on the fronts of vacated houses
color palettes were determining
yaşamımı belirliyordu.
my own color palette
who live where I do
yaşayan insanlarla konuşmaya
that color had been defined for us.
şekli değiştirmeye karar verdim.
have to search far for
emerges from this reality?
bu gerçeklikten ortaya çıkar?
ırksallaştırılmış renk anlayışımı
understanding of color
anlayışımı birleştirebilceğim
understanding of color.
was a two-year artistic project
benim kendi renk paletimi
to my own neighborhoods
iki yıllık bir sanatsal projeydi.
79th Street right now
of the slightly greener shade of cyan,
tonunun ismini 50 kişiye sorsam
is Ultra Sheen?" --
hangi renktir?" dersem
grandmother's bathroom ensue.
hakkında hikâyeler belirir.
when you have Ultra Sheen?
varken turkuaza gerek duyar?
teal mavisine gerek duyar?
şekilde paletimi türettim.
that were similar to mine
more than the product itself.
kendisinden daha fazla yankılandı.
"Harold's Chicken Shack."
"Harold's Chicken Shack"
as I could fit in my trunk,
kadar boya topladım,
arkadaşlarımı çağırdım
in monochromatic fashion.
tırnağa tek renk boyadık.
in a way that I hadn't before.
skalayı kavramak istedim.
to the biggest canvas I could imagine ...
büyük tuvala uygulamak istedim:
familiar streets that I'd grown up on,
takıntılı bir şekilde dolaşıp durdum,
with the city's data portal
için işaretlenmiş olduklarından
tagged for demolition --
what it meant to just let color rule,
ne anlama geldiğini kavramak istedim,
toplantıların olmamasının,
different pictures about the South Side.
farklı resimlerle boyamak.
to their fully lined counterparts.
tamamen farklı duruyor.
like Monopoly pieces
gibi göze çarpmaları için boyadık.
of that paint or until someone complained.
edinceye kadar bunu yapmaya devam ettik.
"Hey, onu sen mi boyadın?" diye sordu.
this image one day.
geçerken son ayakta kalan evlerden birinin
when he drove past
mysteriously change colors overnight,
değiştiğini gördüğünü hayal edin,
a Crown Royal bag involved,
was almost all but erased,
neredeyse yok edilse de
could pop up in unexpected places
that the music industry and society
değerli olmadığını varsaydığı bölgelerde
vermesi düşüncesiydi vardı.
getirecek yeterlilikte olması düşüncesi
kraliyet ile eş anlamlı hâle geldi.
had become synonymous with royalty.
had regained its value.
değerini geri kazandı.
despite being strangers
bayan bilmem kimin şeker dükkanına
hikâyeler değiş tokuş ettik.
olmadığı gerçeğini açıkladığımda
absolutely nothing to do with Prince,
"Ama o hâlâ gelebilir!" dedi.
full ownership of this project
bırakmaya istekli değildi.
transformed the neighborhood
ve bütün bel bağladığımız indeksleri
that we like to rely on:
reduced crime, no alcoholism --
alkolikliğin olmaması --
catalyzed new conversations
yeni söyleyişileri arttırdı.
visible the uncomfortable questions
kendilerine sormak zorunda olduğu
hakkındaki rahatsız edici soruları
have to ask themselves
of myself and my neighborhood counterparts
değer sistemlerimiz
neye ihtiyacı olduğu hakkında
to collective agency needs to be.
that didn't wait for permission
beklemeyen bir şekilde özgürlük verdi.
and paint crew members said it best
ekibinden biri bunu en iyi şöyle açıkladı:
semtleri için neyin mümkün olduğu
change the neighborhood,
what's possible for their neighborhood,"
büyük ve küçük çapta değiştirdi.
"Why are you painting that house
hâlde neden o evi boyuyorsun?" diye sordu.
to come and tear it down?"
gerektiğini biliyordum.
understand color as both a medium
hem de toplumda tanımlandığım
that I am identified in society.
anlamak için her şeyimi verirdim.
of making the world better,
both of these ways that I'm understood,
sevmeliyim ve geliştirmeliyim.
ABOUT THE SPEAKER
Amanda Williams - Visual artistAmanda Williams blurs the distinction between art and architecture through works that employ color as a way to draw attention to the political complexities of race, place and value in cities.
Why you should listen
The landscapes in which Amanda Williams operates are the visual residue of the invisible policies and forces that have misshapen most inner cities. Her installations, paintings, video and works on paper seek to inspire new ways of looking at the familiar -- and raise questions about the state of urban space in America in the process.
Williams has exhibited widely, including the 2018 Venice Architecture Biennale, a solo exhibition at the MCA Chicago, the Art Institute of Chicago and the Pulitzer Arts Foundation in St. Louis. She is a 2018 United States Artists Fellow, a Joan Mitchell Foundation Painters & Sculptors grantee, an Efroymson Family Arts Fellow, a Leadership Greater Chicago Fellow and a member of the multidisciplinary Museum Design team for the Obama Presidential Center. She is this year's Bill and Stephanie Sick Distinguished Visiting Professor at the School of the Art Institute Chicago and has previously served as a visiting assistant professor of architecture at Cornell University and Washington University in St. Louis. She lives and works on Chicago's south side.
Amanda Williams | Speaker | TED.com