Jason B. Rosenthal: The journey through loss and grief
Jason B. Rosenthal: Kayıp ve kedere yolculuk
When Jason B. Rosenthal's wife died, he says: "as clichéd as it sounds, I started working on living each day as it comes, to get through the complexities of life." Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
that explain why I am here.
üç kelime var.
evde bakım tedavisi
published an article she wrote
bir makaleyi yayınladı.
on March 3, 2017.
by over five million people.
insan tarafından okundu.
about our life together,
hayatımız olsa da,
Want to Marry My Husband."
"Kocamla Evlenmek İsteyebilirsiniz."
on a personal ad for me.
yaratıcı bir hareketti.
an empty space for me to fill
doldurmam için
three wonderful, now grown children,
yetiştirmekte hayat ortağımdı
biliyor musunuz?
of our life together.
daha da güçlendi.
up until her last day.
with our daughter Paris,
kızımız Paris ile yazdığı
on the "New York Times" bestseller list.
bir numaralı sıraya yükseldi.
minik bir film yapımcısıydı.
were not that long.
filmleri o kadar uzun değildi.
to gather people together.
yetisinin bir emsali oldu.
and adults of all ages
in the sense of it being rather public.
halka açık olma anlamında eşsiz.
bana mahsus bir hikaye değildi.
was not my story alone.
and I'm so grateful for that.
ve bunun için çok minnettarım.
into my new life,
yeni hayatımda
part of the process of moving forward
ilerleme sürecinin
I think it would be important
önemli olacağını düşünüyorum,
about the end of life,
emotionally since then.
duygusal dünyamı şekillendiriyor.
we could do hospice at home
sağlayabileceğimizi
yatırabileceğimizi söyledi.
would shrink to half her body weight,
yarısına düşeceğini,
with her husband again,
ve yatak odamıza çıkmanın
would soon feel like running a marathon.
hissettireceğini söylemediler.
a beautiful environment to die in.
güzel bir ortam sunuyor.
the sounds of machines beeping
kesinti yaşanmaması,
drug administration,
ölecek olmanız harika.
as meaningful as we could.
elimizden geleni yaptık.
to happen to them, like, for sure,
about it was liberating.
iyi hissettiriyordu.
possible to our children in her absence.
nasıl mümkün olan
she gave me confidence
ne kadar sağlam bir ilişkim olduğunu
I had with each one of them,
can make decisions together.
we organized groups of visitors.
ziyaretçi grupları düzenledik.
even as she began her physical decline.
Amy onları ağırlayacak kadar cesurdu.
of Amy and of us.
güzel hikayeler anlattı.
on her loyal friends.
büyük bir etki bıraktı.
for the surviving family members.
aile üyeleri için pek güzel değil.
and tell you that to this date,
ve şimdiye kadar,
çıkaramadığımı söylemek istiyorum.
final weeks that haunt me.
to the bathroom,
hatırlıyorum.
compared to Amy's frail body.
kıyasla çok sağlıklı görünüyordu.
yumurtalık kanserinden öldü.
out of my head.
through the hospice experience,
geçmiş birini tanıyorsanız,
o anılara
to have those memories
zor olduğundan söz ettiğini
yanlarında olacağınızı söyleyin.
if they ever want to talk about it.
geçiren biriyle bağ kurmak güzel.
living each day with those lasting images.
but I've never been asked that question.
ama bu soru bana hiç sorulmadı.
to experience grief in a public way.
halka açık bir şekilde yaşamaya itti.
wrote beautiful words of reflection.
güzel sözler yazdı.
was deeper and richer
daha derin ve zengindi.
mizahlarından dolayı
with the intense grieving process
yardımcı oldu,
from a woman reader
bıraktıracağım.
söz veriyorum.
but that really is not my issue.
cidden bağımlılığım yok.
nasıl hayır diyebilirim?
this note from a family friend:
gözyaşlarıyla gülüyordum:
düzenlenen yemekleri
how to make cornbread croutons.
yapmayı öğrettiğini anımsıyorum.
creativity in croutons."
marifetli olabilirdi."
after Amy's death,
ölümünden birkaç ay sonra,
with Parkinson's disease.
yan etkilerinden öldü.
can the human condition handle?
yaşadıklarına ne kadar dayanabilirdi?
of dealing with this intense loss
is a lifelong mission,
ömür boyu süren bir görev,
I have done just that.
and seek the joy and the beauty
sunduğunu bildiğim
is capable of providing.
aile toplantılarına,
and events honoring Amy,
that way during those times?"
nasıl geliyorsunuz?"
yapıyorsunuz," diyorlar.
apply to other surviving spouses,
öyle olduğunu biliyorum.
"doğum-ölüm" anlamına gelen
between life and death
dışında hiçbir ayrım yoktur.
that connects the two.
wonderful, vital parts of life,
neşe dolu, harika, can alıcı kısımları
we want to get rid of,
şeylerin
yeni yaşamda kederle ilerlerken,
as I move forward with grieving.
bu anlayışı benimsiyorum.
following Amy's death, though,
izleyen ilk aylarda,
would be ever-present,
her zaman var olacağından
to receive some promising advice.
bir tavsiye aldığım için şanslıydım.
lost her life partner kept repeating,
kaybeden biri tekrarlamaya devam etti,
bulacaksın."
what she was talking about.
very public permission
from time to time.
at an LCD Soundsystem concert,
dans ederek geçirerek,
or with a college buddy on a boys' trip
ya da bir üniversite arkadaşımla seyahat
bir grup harika insanla tanışarak.
I never met before.
beating down on it on a cold day,
üzerine vurmasını izleyerek,
stunning children.
çocuğumdan geliyor.
with an older gentleman
resmini çekip
and the caption, "I just met Popeye,"
bir mesaj yollamıştı,
walking to the train
after graduating college,
back at me and asked,
"You are 100 percent ready. You got this."
"Hazırsın. Bu iş sende."
through Battersea Park in London,
parıldayan güneşin
on our way to yoga.
arasından yürüyerek yogaya gidiyoruz.
is also there to discover,
kastediyorum.
in this category, I want to say,
demek istiyorum.
for you not to share with me."
Manchester Orchestra album,
into "The Sunshine,"
of Luke Sital-Singh's "Killing Me,"
unutulmaz parçası
that you're not here with me.
but I'm feeling guilty."
suçlu hissediyorum kendimi."
that life has to offer,
that was so much a part of Amy's DNA,
dünyayı görmenin bir güzelliği var,
reflecting off of Lake Michigan,
güneş parıltılarına bakmak
how the light shines
noticing the fresh buildup of snow
that I'm a very fortunate person.
olduğumu belirtmek istiyorum.
that loves and supports me.
en muhteşem aileye sahibim.
during my time of grief.
sağlayan olanaklara sahibim.
ölmesi olsun,
with your intentional empty space,
(Alkışlar)
ABOUT THE SPEAKER
Jason B. Rosenthal - Advocate, artistWhen Jason B. Rosenthal's wife died, he says: "as clichéd as it sounds, I started working on living each day as it comes, to get through the complexities of life."
Why you should listen
Jason B. Rosenthal writes: "I have practiced law and developed real estate in Chicago for half of my life. But that is only what I did 9 to 5. What made me better at my profession -- and as a human being getting through each day -- was realizing my thirst for learning and doing. I practiced yoga intensely; I traveled the world with my wife and my family; I learned to paint and made a home studio; and I developed a passion for cooking. I would not have called myself the most passionate student when I was in school, but in my adult life I have read with a thirst for knowledge -- everything from the most meaty fiction, fascinating nonfiction and magazines. My family is what makes me who I am today.
"I was married to the most amazing woman for half of my life. We raised three incredible children in Chicago, a culturally vibrant and livable city with people of good midwestern values. When my bride died of ovarian cancer after 26 years of marriage, I got in touch with real pain. I immediately reevaluated my life's work. I had talked for years about whether my chosen career path gave me real fulfillment. I am now the executive director of a nonprofit organization created in Amy's name, the Amy Krouse Rosenthal Foundation. I am fueled by its mission to provide programs that encourage child literacy and funding for early detection of ovarian cancer. My future is a blank space waiting to be filled."
Jason B. Rosenthal | Speaker | TED.com