Jonathan Rossiter: A robot that eats pollution
Jonathan Rossiter: ညစ်ညမ်းမှုကို စားတဲ့ ရိုဘော့
Jonathan Rossiter develops soft robotic technologies and turns them into real robots and smart machines for engineers, musicians, doctors and artists. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
what a robot is, right?
လူတိုင်း သိတယ်၊ မဟုတ်လား။
and this is what we get.
lots of different types of robots,
အမျိုးမျိုးကို မြင်တွေ့နိုင်ပေမဲ့
humanoid in structure.
လူနဲ့ ဆင်တူကြပါတယ်။
they've got metal,
သတ္ထုပါတယ်၊
and you could hug them.
straight out of "Terminator,"
များလား ထင်ရပါတယ်။
straight out of "Terminator."
ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
အရာတွေ လုပ်နိုင်တယ်၊
things with these robots --
at different kinds of robots --
မတူတဲ့ ရိုဘော့မျိုးတွေပါ၊
ထုတ်လုပ်ချင်တယ်။
from the things that don't look like us,
မတူတဲ့ ဒီလိုအရာမျိုးမှ
really cool things that we can't,
ရိုဘော့များပါ
အရာတွေကို လုပ်နိုင်ကြတယ်။
like moving around on the floor;
ဥယျာဉ်ထဲ သွားခြင်းနဲ့
and they eat our crops;
လုပ်နိုင်တာ အများကြီး၊
စိတ်ဝင်စားစရာတွေပါ။
အဲဒါတွေ မလုပ်တတ်ကြပါ။
characteristics in future robots
အသုံးပြုလျက် တကယ့်ကို
some really interesting problems?
မကောင်းပေဘူးလား။
now in the environment
အချို့ကို ယူပြီး
the skills and the technologies
ရယူနိုင်ကြတဲ့ လုပ်နိုင်စွမ်းများနဲ့
to solve those problems.
at two environmental problems.
လေ့လာကြပါစို့။
with the environment
လုပ်ပစ်လိုက်တဲ့
with the pressure of population.
ဖိအားပေးမှုနဲ့ ဆက်စပ်နေတယ်။
of population around the world
ဖိအားပေးမှုကြောင့်
to produce more and more crops.
သီးနှံတွေ တိုးတိုးပြီး ထုတ်လုပ်ရန် လိုတယ်။
chemicals onto the land.
ဓာတုပစ္စည်းတွေကို တိုးတိုးသုံးကြတယ်။
nitrates, pesticides --
ပိုးသတ်ဆေးများ စသဖြင့်
that encourage the growth of the crops,
များစွာ သုံးနေကြရာ
if you put lots of fertilizer on the land,
တစ်ခုက၊ စိုက်ခင်းထဲ ဓာတ်မြေဩဇာတွေ
အပင်တွေထဲသို့ ဝင်မသွားခြင်းပါ။
ရေထုထဲ စိမ့်ဝင်သွားတယ်။
into lakes, into rivers
ရောက်ရှိသွားလျက်
of these chemicals, these nitrates,
that will be affected by that --
အကောင်တွေကို သက်ရောက်မှု ရှိပါမယ်၊
ဓာတုမြေဩဇာကိုကြိုက်တော့၊
စုပ်ယူမှာပါ၊
it will mass produce.
၎င်းဟာ အကြီးအကျယ် ပွားလာမယ်။
and masses of new algae.
ပွားများလာမှာပါ။
when algae reproduces like this,
၎င်းတို့ဟာ
in the water can't survive.
မရနိုင်တော့ပါ။
that will eat the algae,
ပတ်ဝန်းကျင်ကို လုံခြုံအောင်
ဖြစ်ပြီး
of the engines that we use,
သုံးကြတဲ့ အင်ဂျင်နာများ၊
flush their oil tanks into the sea,
ဆေးပြီး ပင်လယ်ထဲ သွန်းတတ်ကြတယ်။
ရောက်လာတယ်။
if we could treat that in some way
ရေနံကွက်ကြီးတွေ
the oil fields have produced?
သုံးနိုင်မယ် ဆိုရင်ကော။
အကြံဉာဏ် ယူခဲ့တယ်။
ငါးမန်းကောင်ကြီးပါ။
you see the basking shark.
so you can swim with it,
၎င်းနဲ့အတူ ရေကူးနိုင်တယ်။
collecting plankton.
လိုက်စုစည်းတယ်။
ချေဖျက်လိုက်လို့
in its body to keep moving.
အသုံးပြုပါတယ်။
that chugs through the water
ကူးသွားစေလျက်
အကောင်များဆီမှပါ အကြံရသေးတယ်။
from other organisms.
ကျွန်တော် ပြချင်တယ်။
of a water boatman,
to push itself forward.
ရှေ့ကို တွန်းယူတယ်။
ကျွန်တော်တို့ ယူပြီး
to make a new kind of robot.
ဖန်တီးလိုက်ကြတယ်။
the water boatman as inspiration,
အတုယူပြီး လုပ်ခဲ့တဲ့ ရိုဘော့ဟာ
ရိုဘော့ စက်ရုပ်ပါ။
ဘယ်လိုများ ရှိလဲ။
we saw right at the beginning.
ရိုဘော့တွေနဲ့ မတူပါဘူး။
robots don't look like that,
အဲဒီလို ပုံစံမျိုး မဟုတ်ဘဲ
anything like the others.
at the components
အပိုင်း သုံးပိုင်းပါ၊
ထဲက အတိုင်းပါပဲ။
like the parts of any organism.
those three components,
အပိုင်း သုံးပိုင်း ရှိတယ်၊
will have those three components,
အပိုင်း သုံးပိုင်း ရှိတယ်။
လုပ်ထားတဲ့ ပါးစပ် ဒီမှာ ရှိတယ်၊
ပါးစပ် နှစ်ခု ရှိတယ်။
it's got two mouths.
ထုတ်ပစ်ရန် အတွက်ပါ။
it's got a mouth and a derriere,
စအိုပေါက်
ငါးမန်းကောင်ကြီးနဲ့ ဆင်လာပြီ။
like that basking shark.
and we need to treat the pollution,
လိုအပ်ပြီး ညစ်ညမ်းမှုကို ရှင်းပေးရမယ်၊
called a microbial fuel cell.
ဆိုတာ ရှိပါတယ်။
and I'll lift up the fuel cell.
ဆဲလ်ကို မတင်ပြပါမယ်။
a conventional power system,
in the form of pollution,
လောင်စာကို ထည့်ပေးနိုင်တယ်၊
like a chemical fuel cell,
နည်းနည်း ဆင်တူတယ်။
သတင်းများထဲမှာ
come across in school,
ဟိုက်ဒရိုဂျင် နဲ့ အောက်ဆီဂျင်ကို ယူပြီး
take hydrogen and oxygen,
and you get electricity.
လျှပ်စစ်ကို ထုတ်ပေးကြတယ်။
it was in the Apollo space missions.
Apollo အာကာသယာဉ်ထဲ သုံးခဲ့ကြတယ်။
hydrogen on the other,
there are living microbes.
သက်ရှိ ပိုးမွှားတွေပါ။
the microbes will eat that food,
အဲဒီအစာကို စားကြပြီး
the right kind of microbes,
ပိုးမွှားတွေကို ရွေးနိုင်ရင်
to treat some of the pollution.
အချို့ကို ရှင်းရန် သုံးနိုင်မယ်။
spirits and crude oil.
ရေနံစိမ်းကို စားကြမယ်။
how this stomach could be used
ရှင်းရန်အတွက်သာမက
from the pollution.
ထုတ်လုပ်ရန်လည်း သုံးနိုင်တယ်။
through the environment,
ရွေ့ရှားရင်း
လျှပ်စစ်ကို ထုတ်လုပ်မယ်၊
လျှပ်စစ်ကို သုံးနိုင်ပြီး
to move through the environment
when we run the Row-bot --
၎င်းက လှော်နေတဲ့ အခါမှာ
hopefully you can see here
မြင်ရတယ်နော်၊
ပါးစပ်ကို ဖွင့်ထား၊
ရှေ့ကို စပြီး လှုပ်ရှားတော့မယ်။
as the waste products go out.
စွန့်ပစ်မယ်ဟာက ထွက်လာမယ်။
စွမ်းအင် အများကြီးကို
as quickly as possible.
အမြန်ဆုံး ရချင်တယ်။
စက္ကန့်တိုင်းမှာ ထုတ်ပေးကြတဲ့
of electricity per second.
ပိုးမွှားတွေကို ခိုင်းမရပါ။
ဒါမှမဟုတ် မိုက်ခရိုဝပ်မျှပါ။
as much energy that that uses
ပိုးမွှားလောင်စာဆဲလ်နဲ့ ယှဉ်ပြောရရင်
ဘယ်လို လုပ်မလဲ။
has done its digestion,
အစာကို ချေပြီးသွားတဲ့ အခါမှာ
until it has consumed all that food.
သုံးဆောင်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်နေမယ်။
it could take some days.
အထိ ကြာနိုင်တယ်။
looks like this:
doing the same thing again.
အဲဒါကို ထပ်ပြီး လုပ်နိုင်တယ်။
like a real organism, doesn't it?
သက်ရှိအကောင်နဲ့ တူတယ် မဟုတ်လား။
အတိုင်းပါပဲ။
ကိုယ့်ပါးစပ်ကို ဖွင့်ကြတယ်၊
we go out, open our mouths,
we do the same thing again.
အဲဒီအတိုင်း ထပ်လုပ်ကြတယ်။
we'll have enough energy left over
စွမ်းအင် ကျန်နေသေးရင်
ပို့နိုင်တယ်၊ ဥပမာ၊
I've eaten recently,"
ညစ်ညမ်းမှုက ဒီလောက်ကြီး"
that I've encountered,"
ပြဿာက ဒီလိုပါ။"
saying, "This is where I am,"
ပို့နိုင်တဲ့
that we saw before,
မြင်ခဲ့ရတဲ့ ရေနံယိုဖိတ်မှုတွေကို
စဉ်းစားရင်
is put your Row-bot out there,
ချထားရန်ပါပဲ၊
which themselves are not biodegradable.
အစိတ်အပိုင်းတွေ ပါတယ်။
things like toxic batteries.
ဘက်ထရီ ရှိပါတယ်။
စောင့်ကြည့်ရန် လိုတယ်၊
their job of work,
of Row-bots you can use.
ကန့်သတ်ချက် ရှိတယ်။
like a biological organism,
နည်းနည်းလေး တူပါက၊
made out of plastic,
လုပ်ထားမယ်ဆိုရင်
in which we use robots.
သုံးပုံ ပြောင်းသွားမယ်။
out into the environment,
၁၀ ဒါမှမဟုတ် ၁၀၀ ချထားမယ်၊
into the environment.
ချထားနိုင်ကြမယ်။
ဖြန့်ထားနိုင်မယ်။
they're going to degrade to nothing.
ပျက်ပြုန်းသွားကြမှာပါ။
စဉ်းစားရန် မလိုတော့ပါ။
in which you think about robots
စဉ်းစားပုံအသုံးချပုံ
that you can do this.
which are biodegradable.
is you can use household materials
အိမ်သုံးပစ္စည်းများနဲ့
you might be surprised.
ခင်ဗျားတို့ အံ့သြသွားကြမှာပါ။
which we have at the moment,
called artificial muscles.
အတုဆိုတာတွေကို ပြုလုပ်နိုင်တယ်။
or they bend or they twist.
တွန့်လိမ်ကြမယ်။
you have these artificial muscles.
ကြွက်သားအတုတွေ သုံးကြမယ်။
artificial muscles out of jelly.
ဂျယ်လီနဲ့ လုပ်နိုင်တယ်။
အတုကို လုပ်နိုင်ပြီ။
the microbial fuel cell's stomach
ပြုလုပ်ပုံကိုလည်း ကျွန်ုပ်တို့ ပြခဲ့ပြီ၊
robot out of biodegradable materials.
ဇီဝဆွေးလွယ် ပစ္စည်းများနဲ့ လုပ်နိုင်တယ်။
and they degrade to nothing.
မကျန်ဘဲ ဆွေးသွားမှာပါ။
အတွေးအခေါ်ကို လုံးဝ ပြောင်းပစ်ပါမယ်။
in which we think about robots,
ဖန်တီးခွင့် ပေးမယ်။
to be really creative
about what you can do with these robots.
ရနိုင်တာတွေ စဉ်းစားပုံ ပြောင်းသွားမယ်။
ရိုဘော့ မဟုတ်ဘူးနော်။
he's not robotic, OK?
is you put it in your mouth --
ထည့်လိုက်မယ်ဆိုရင်-
it's a robot, it may not like it.
အဲဒါကို ကြိုက်ချင်မှ ကြိုက်မှာ။
it moves, it thinks, it twists, it bends,
စဉ်းစားမယ်၊ တွန့်လိမ် ကွေးမယ်၊
into your intestines,
some ulcer or cancer,
စူးစမ်းမယ်၊
something like that.
it's done its job of work,
လုပ်ကိုင်လို့ ပြီးသွားရင်
စားသုံးပစ်နိုင်တယ်၊
အန္တရာယ်မရှိဘဲ ဆွေးသွားမယ်။
in which we think about robots.
ကျွန်ုပ်တို့ တွေးခေါ်ပုံ ပြောင်းသွားမယ်။
at robots that would eat pollution,
ရိုဘော့ အကြောင်းနဲ့ စတင်ခဲ့ကြကာ
at robots which we can eat.
လေ့လာမှု အဆုံးသတ်လိုက်တယ်။
အနာဂတ် ရိုဘော့တွေ လုပနိုင်မယ့်
we can do with future robots.
မျှော်လင့်ပါတယ်။
နားထောင်ကြတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
ABOUT THE SPEAKER
Jonathan Rossiter - RoboticistJonathan Rossiter develops soft robotic technologies and turns them into real robots and smart machines for engineers, musicians, doctors and artists.
Why you should listen
Jonathan Rossiter is Professor of Robotics at University of Bristol, and heads the Soft Robotics Group at Bristol Robotics Laboratory. His group researches soft robotics: robots and machines that go beyond conventional rigid and motorized technologies into the world of smart materials, reactive polymers biomimetics and compliant structures. Because they're soft, these robots are inherently safe for interaction with the human body and with the natural environment. They can be used to deliver new healthcare treatments, wearable and assistance devices, and human-interface technologies. They wide impact from furniture to fashion and from space systems to environmental cleanup. They can even be made biodegradable and edible.
Currently a major focus of Rossiter's work is on the development of soft robotic replacement organs for cancer and trauma sufferers and on smart "trousers" to help older people stay mobile for longer.
Jonathan Rossiter | Speaker | TED.com