Leila Takayama: What's it like to be a robot?
لیلا تاکایاما: ربات بودن چه شکلی است؟
Leila Takayama conducts research on human-robot interaction. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
to make a first impression,
تا اولین تاثیر را بگذارید،
as well as if you're a person.
این جمله درست است.
one of these robots
called Willow Garage in 2008.
my host walked me into the building
میزبانم با من به ساختمان آمد
از کنارم گذشت،
about robots that day
کار خود را انجام میدهند،
with these possible robot futures,
رباتی ممکن را آزمایش میکنیم،
a lot more about ourselves
expectations for this little dude.
فوقالعاده زیاد بود.
to navigate the physical world,
در جهان واقعی پیدا کند،
to navigate my social world --
در جهان اجتماعی بیابد --
to get from point A to point B,
از نقطه «آ» به نقطه «ب» برود،
دوباره برنامهریزی کند،
not a very efficient thing to do.
that I was a person, not a chair,
یک انسانم، نه یکی صندلی،
to get out of its way
would have been more efficient
to notice that I was a human
که من یک انسان بودم
than things like chairs and walls do.
نسبت به صندلیها و دیوارها دارم.
as being from outer space
این رباتها موجوداتی فضایی هستند
and from science fiction,
that robots are here today,
که رباتها امروز اینجا هستند،
amongst us right now.
زندگی و کار میکنند.
که در خانهام زندگی میکنند.
and they cut the grass
if I actually had time to do these tasks,
اگر برای انجام این وظایف وقت داشتم،
do it better than I would, too.
he uses the box, it cleans it,
ربات آنجا را تمیز میکند،
his life better as well as mine.
و من را بهتر میکند.
محصولات مینامیم --
it's a robot lawnmower,
این یک ربات علف هرسکُن است،
of other robots hiding in plain sight
هستند که ظاهرا قابل رویت نیستند
like, "dishwasher," right?
میگوییم، درسته؟
serve a purpose in our lives.
در زندگی ما دارند.
at me calling this a robot,
که به این ربات میگویم،
66 degrees Fahrenheit,
۱۹ درجه سانتیگراد باشد،
it acts on the physical world.
آن را اجرا میکند.
look like Rosie the Robot,
that's really useful in my life
که برای زندگی من مفید است
up and down myself.
live and work amongst us now,
زندگی و کار میکنند،
living amongst us
a robot operator, too.
آن را اجرا میکنید.
from point A to point B,
به نقطه «ب» حرکت میکنید،
فرمان هیدرولیک دارد،
and maybe even adaptive cruise control.
یا شاید حتی کنترل کنندهٔ سرعت هوشمند.
a fully autonomous car,
like they're invisible-in-use, right?
که آنها نامرئی کار میکنند، درسته؟
you're going from one place to another.
که از یک مکان به مکان دیگری میروید.
that you have to deal with and operate
که مجبورید با آن کنار بیایید و اجرا کنید
learning how to drive
تا رانندگی بیاموزیم
extensions of ourselves.
in that tight little garage space,
در پارکینگ خیلی کوچک پارک میکنید،
that maybe you haven't driven before,
که ممکن است قبلا آن را نرانده باشید،
to get used to your new robot body.
تا به بدن ربات جدید خود عادت کنید.
who operate other types of robots,
انواع دیگر رباتها هم درست است،
a few stories about that.
در این زمینه برای شما بگویم.
of remote collaboration.
I had a coworker named Dallas,
به نام «دالاس» داشتم،
in our company in California.
در شرکت ما در کالیفرنیا کار میکرد.
on the table in most of our meetings,
در بیشتر جلسههای ما بود،
except that, you know,
and we didn't like what he was saying,
و آنچه میگفت دوست نداشتیم،
after that meeting
بعد از آن جلسه بگذاریم
in the hallway afterwards
robot body parts laying around,
اطرافمان داشتیم،
put together this thing,
این را درست کردند،
like Skype on a stick on wheels,
روی دسته با چرخ بود،
one of the most powerful tools
یکی از قدرتمندترین ابزارها بود
for remote collaboration.
برای دورکاری ساخته شده است.
Dallas' email question,
سوال ایمیلی «دالاس» را نمیدادم،
and ask me the question again --
و دوباره سوالش را بپرسد --
That's kind of rude.
نوعی بیادبی است.
for these one-on-one communications,
میان فردی خوب است،
at the company all-hands meeting.
در جلسات شرکت هم خوب است.
and committed to your project
آنجا حاضرید و به پروژهتان متعهد هستید
of months and then years,
چندماهه و بعد چندساله دیدیم،
but at others, too.
که برای دیگران همینطور بود.
with these systems
با این سیستمها بیفتد
like you're just there.
شما هم آنجا هستید.
to give these things personal space.
اجازه داشتن فضاهای شخصی دادند.
if you were there in person.
اگر شخصا آنجا باشید
there's breakdowns and it's not.
شکستهایی به وجود آمد.
There must be a camera over there,"
کجاست؟ باید یه دوربین این طرفها باشد،»
I'm going to turn up your volume,"
کمی صدایت را بلندتر کنم،»
walk up to you and say,
جلوی شما بایستد و بگوید،
I'm going to turn up your face."
صدایت را بالا ببرم.»
these new social norms
اجتماعی جدیدی داشته باشیم
feeling like it's your body,
که این مثل بدن شماست،
"Oh, my robot is kind of short."
مثل «اوه، ربات من کمی کوتاه قد است،»
he was six-foot tall --
قد او ۱۸۶ سانتیمتر است --
to cocktail parties and things like that,
و مشابه آن میبردیم،
which is close to my height.
نزدیک به قد من.
really looking at me.
at this sea of shoulders,
از شانهها نگاه میکنم،
قدبلندتری نیاز داریم.»
to be on the shorter end of the spectrum."
اگر در بخش کوتاهتر طیف باشی.»
a lot of empathy for that experience,
همذاتپنداری را تجربه کرد،
as he was talking to me,
وقتی با من حرف میزد،
and talk to me eye to eye,
to look at this in the laboratory
در آزمایشگاه بررسی کنیم
things like robot height would make.
مثل قد ربات ممکن است باشد.
used a shorter robot,
رباتهای قدکوتاهتری داشتند،
used a taller robot
رباتهای قدبلندتری استفاده کردند
that the exact same person
and says the exact same things as someone,
و دقیقاً همان حرفها را بیان میکند
and perceived as being more credible
the way that Cliff Nass would put this
with these new technologies
با این تکنولوژیهای جدید مدارا کنیم
that we have very old brains.
مغزهایی بسیار قدیمی داریم.
at the same speed that tech is
سرعت تکنولوژی تغییر نمیکند
are running around.
در اطراف ما فعالیت میکنند.
not machines, right?
نه ماشین، درسته؟
into things like just height of a machine,
مثل ارتفاع یک ماشین،
to the person using the system.
تشخص میدهیم.
is really important
دوبارهٔ انسانها نیست،
how we extend ourselves, right?
از توانایی خود استفاده میکنیم، درسته؟
in ways that are sort of surprising.
که تعجببرانگیز است.
because the robots don't have arms,
چون رباتها بازو ندارند،
who are playing pool
وقتی دیگران بازی میکنند
for team bonding,
بسیار مهم باشد،
at operating these systems
این سیستمها را اجرا کنند
like make up new games,
انجام خواهند داد،
in the middle of the night,
operating these systems.
این سیستمها مشکل دارند.
who logged into the robot
که به یک ربات وارد شده است
90 degrees to the left.
around the office,
getting super embarrassed,
و بسیار خجالتزده میشد
his volume was way too high.
in the image is telling me,
was we don't want it to be so disruptive.
که ما نمیخواهیم او خیلی مختلکننده باشد.
avoidance to the system.
به سیستم اضافه کردیم.
that could see the obstacles,
که میتوانست موانع را ببیند،
try to say, run into a chair,
بخواهم بگویم، برو به سمت صندلی،
it would just plan a path around,
فقط برای مسیر برنامه میدهد،
using that system, obviously,
به موانع کمتری برخورد میکردند،
to get through our obstacle course,
تا دورهٔ موانع ما را از سر بگذرانند،
this important human dimension --
چون این بُعد انسانی مهم وجود دارد
called locus of control,
که منبع کنترل نامیده میشود،
a strong internal locus of control,
of their own destiny --
to an autonomous system --
تا کنترل را به یک سیستم مستقل بدهند --
fight the autonomy;
با این رویه مبارزه میکنند
I'm going to hit that chair."
واقعا میخواهم این کار را بکنم.»
from having that autonomous assistance,
این کمکهای خودکار رنج میبرند،
autonomous, say, cars, right?
مثل ماشین میسازیم، درسته؟
to grapple with that loss of control?
با این از دست دادن کنترل کنار میآیند؟
depending on human dimensions.
به ابعاد انسانی متفاوت باشد.
as if we're just one monolithic thing.
انگار ما فقط یک شیء بیجان هستیم.
moment to moment,
لحظه به لحظه،
the human dimensions,
مد نظر قرار دهیم،
also comes a sense of responsibility.
حس مسئولیتپذیری هم میآید.
using one of these systems,
که از این سیستمها استفاده میکنید
would look like.
that's very familiar to people,
چون برای افراد بسیار آشناست،
like it's a video game.
شبیه یک بازی ویدیویی است.
over at Stanford play with the system
تا با این سیستم بازی کنند
around our office in Menlo Park,
در «منلو پارک» راه ببرند،
20 points for that one."
۲۰ امتیاز برای آن یکی.»
chase them down the hallway.
and feel pain if you hit them."
اگر به آنها ضربه بزنید.»
they would be like,
رفتار آنها این طوری بود،
he just looks like he needs to get hit."
چهرهاش میگوید میخواهد ضربه بخورد.»
like "Ender's Game," right?
as people designing these interfaces
به عنوان طراحان این واسطههای کامپیوتری
to their actions
these increasingly autonomous things.
رو به فزونی کار میکنند.
possible robotic future,
that we can extend ourselves
که میتوانیم خود را توانمندتر کنیم
that we extend ourselves
being able to express our humanity
انسانیت خود را بیان کنیم
shorter, taller, faster, slower,
for the robots themselves.
to this intersection in Manhattan,"
در منهتن برسم،»
forward, that's it.
it doesn't know how to see the world,
نمیداند چهطور دنیا را ببیند،
upon the kindness of strangers.
به مهربانی غریبهها باشد.
to the other side of Manhattan --
and point it in the right direction.
و در مسیر درست قرار میدهند.
this human-robot world
این دنیای ربات-انسانی را بسازیم
and collaborate with one another,
و مشارکت کنیم،
and just do things on our own.
و همه کارها را خود انجام دهیم.
like the artists and the designers,
و طراحان نیاز داریم،
anthropologists --
that Stu Card says we should do,
که استو کارد میگوید باید انجام بدهیم،
that we actually want to live in.
میخواهیم در آن زندگی کنیم.
به آزمایش کردن ادامه بدهیم
robotic futures together,
learning a lot more about ourselves.
دربارهٔ خود یاد میگیریم.
ABOUT THE SPEAKER
Leila Takayama - Social scientistLeila Takayama conducts research on human-robot interaction.
Why you should listen
Leila Takayama is an acting associate professor of Psychology at the University of California, Santa Cruz, where she founded and leads the Re-Embodied Cognition Lab. Her lab examines how people make sense of, interact with, and relate to new technologies. Prior to academia, she was a researcher at GoogleX and Willow Garage, where she developed a taste for working alongside engineers, designers, animators, and more. Her interdisciplinary research continues in her current work on what happens when people interact with robots and through robots.
Takayama is a World Economic Forum Global Futures Council Member and Young Global Leader. In 2015, she was presented the IEEE Robotics & Automation Society Early Career Award. In 2012, she was named a TR35 winner and one of the 100 most creative people in business by Fast Company. She completed her PhD in Communication at Stanford University in 2008, advised by Professor Clifford Nass. She also holds a PhD minor in Psychology from Stanford, a master's degree in Communication from Stanford, and bachelor's of arts degrees in Psychology and Cognitive Science from UC Berkeley (2003). During her graduate studies, she was a research assistant in the User Interface Research (UIR) group at Palo Alto Research Center (PARC).
Photo: Melissa DeWitt
Leila Takayama | Speaker | TED.com