TEDxSydney
Gill Hicks: I survived a terrorist attack. Here's what I learned
จิล ฮิคส์ (Gill Hicks): ฉันรอดจากเหตุก่อการร้ายมาได้ และนี่คือสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้มา
Filmed:
Readability: 3.8
937,602 views
เรื่องของ จิล ฮิคส์ คือเรื่องของความรักและความเป็นมนุษย์ที่เกิดจากเถ้าถ่านของความโกลาหลและความเกลียดชัง จิลคือผู้รอดชีวิตรายหนึ่งจากเหตุระเบิดพลีชีพที่กรุงลอนดอน เมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม ค.ศ. 2005 เธอมาเล่าเรื่องเหตุการณ์ในวันนั้นให้เราฟัง -- รวมถึงบทเรียนอันลึกซึ้งที่เธอได้เรียนรู้ เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป
Gill Hicks - Survivor and activist
Gill Hicks has dedicated her life to being an advocate for peace. Full bio
Gill Hicks has dedicated her life to being an advocate for peace. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
00:12
I could never have imagined
0
965
2542
ฉันไม่เคยคิดเคยฝัน
00:15
that a 19-year-old suicide bomber
1
3531
3952
ว่ามือวางระเบิดพลีชีพอายุ 19 ปี
00:19
would actually teach me a valuable lesson.
2
7507
3681
จะเป็นคนสอนบทเรียนที่มีค่ากับฉัน
00:24
But he did.
3
12640
1167
แต่เขาสอนค่ะ
00:26
He taught me to never presume anything
4
14640
4619
เขาสอนฉันให้ไม่มีวันทึกทัก
00:31
about anyone you don't know.
5
19283
3140
เรื่องของคนที่เราไม่รู้จักเป็นอันขาด
00:36
On a Thursday morning in July 2005,
6
24414
4129
เช้าวันพฤหัสบดี
ในเดือนกรกฎาคม ปี ค.ศ. 2005
ในเดือนกรกฎาคม ปี ค.ศ. 2005
00:40
the bomber and I, unknowingly,
7
28567
3058
มือวางระเบิดกับฉัน
00:43
boarded the same train carriage
at the same time,
at the same time,
8
31649
4547
เลือกขึ้นรถไฟขบวนเดียวกัน
ในเวลาเดียวกัน โดยที่ไม่รู้มาก่อน
ในเวลาเดียวกัน โดยที่ไม่รู้มาก่อน
00:48
standing, apparently, just feet apart.
9
36220
4463
เรายืนห่างกันแค่ไม่กี่ฟุตเอง
00:54
I didn't see him.
10
42345
1150
ฉันไม่เห็นเขาหรอกค่ะ
00:56
Actually, I didn't see anyone.
11
44185
1791
เอาจริง ๆ แล้ว ฉันไม่เห็นใครเลย
00:58
You know not to look
at anyone on the Tube,
at anyone on the Tube,
12
46000
2587
เป็นเหมือนตามปกติ
ที่ไม่มีใครมองใครตอนอยู่บนรถไฟ
ที่ไม่มีใครมองใครตอนอยู่บนรถไฟ
01:00
but I guess he saw me.
13
48611
3301
แต่ฉันว่าเขาคงเห็นฉัน
01:04
I guess he looked at all of us,
14
52916
3041
ฉันเดาว่าเขาคงมองพวกเราทุกคน
01:08
as his hand hovered
over the detonation switch.
over the detonation switch.
15
56687
4214
ขณะที่มือเขาสัมผัสอยู่กับปุ่มกดระเบิด
01:14
I've often wondered: What was he thinking?
16
62439
4445
ฉันก็สงสัยอยู่บ่อย ๆ
ว่าตอนนั้นเขาคิดอะไรอยู่
ว่าตอนนั้นเขาคิดอะไรอยู่
01:18
Especially in those final seconds.
17
66908
3357
โดยเฉพาะในช่วงไม่กี่วินาทีสุดท้าย
01:24
I know it wasn't personal.
18
72765
1609
ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องส่วนตัว
01:26
He didn't set out to kill
or maim me, Gill Hicks.
or maim me, Gill Hicks.
19
74977
4017
เขาไม่ได้ตั้งใจจะฆ่า
หรือทำให้ฉันที่มีชื่อว่า จิล ฮิคส์ พิการ
หรือทำให้ฉันที่มีชื่อว่า จิล ฮิคส์ พิการ
01:31
I mean -- he didn't know me.
20
79018
1753
เขาไม่รู้จักฉัน
01:33
No.
21
81758
1174
ไม่เลยค่ะ
01:35
Instead, he gave me
22
83666
2946
แต่เขากลับเลือกที่จะตราหน้า
01:38
an unwarranted and an unwanted label.
23
86636
4605
ว่าฉันผิดและไม่เป็นที่ต้องการ
01:44
I had become the enemy.
24
92272
3380
ฉันกลายเป็นศัตรู
01:49
To him, I was the "other,"
25
97390
3576
สำหรับเขาแล้วฉันเป็น "คนอื่น"
01:52
the "them," as opposed to "us."
26
100990
2697
"พวกนั้น" ไม่ใช่ "พวกเรา"
01:57
The label "enemy" allowed him
to dehumanize us.
to dehumanize us.
27
105581
5274
คำตราหน้าว่า "ศัตรู"
ช่วยทำให้เขามองว่าเราไม่ใช่คน
ช่วยทำให้เขามองว่าเราไม่ใช่คน
02:03
It allowed him to push that button.
28
111674
2427
ช่วยดลใจให้เขากดระเบิด
02:07
And he wasn't selective.
29
115339
2167
เขาไม่ได้เลือกคนหรอกค่ะ
02:10
Twenty-six precious lives were taken
in my carriage alone,
in my carriage alone,
30
118875
5183
แค่ในขบวนที่ฉันอยู่
26 ชีวิตอันมีค่าก็ถูกพรากไป
26 ชีวิตอันมีค่าก็ถูกพรากไป
02:17
and I was almost one of them.
31
125042
1928
ฉันเองก็เกือบเป็นหนึ่งในนั้น
02:20
In the time it takes to draw a breath,
32
128855
2741
ในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงชั่วอึดใจ
02:23
we were plunged into a darkness so immense
33
131620
3670
เหมือนเราดูดให้จมสู่ความมืดมิด
02:27
that it was almost tangible;
34
135314
2382
ซึ่งมันเหมือนจริงเสียยิ่งกว่าจริง
02:29
what I imagine wading
through tar might be like.
through tar might be like.
35
137720
4359
กับการเดินฝ่าน้ำมันในจินตนาของฉัน
02:35
We didn't know we were the enemy.
36
143398
2050
เราไม่รู้หรอก ว่าเราเป็นศัตรูกัน
02:38
We were just a bunch of commuters
who, minutes earlier,
who, minutes earlier,
37
146321
4058
เราเป็นเพียงคนที่สัญจรไปมา
คนที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อน
คนที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อน
02:42
had followed the Tube etiquette:
38
150403
2484
ทำตามมารยาทบนรถไฟ
02:44
no direct eye contact,
39
152911
2206
ไม่สบตาใคร
02:47
no talking
40
155141
1150
ไม่คุย
02:48
and absolutely no conversation.
41
156894
2872
ไม่สนทนาอะไรกับใครทั้งนั้น
02:53
But in the lifting of the darkness,
42
161948
2953
แต่เมื่อความมืดเลือนหายไป
02:57
we were reaching out.
43
165776
1625
เราเอื้อมเข้าหากัน
03:00
We were helping each other.
44
168179
1512
เราช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
03:02
We were calling out our names,
45
170808
2461
เราตะโกนบอกชื่อตัวเอง
03:05
a little bit like a roll call,
46
173293
2151
เหมือนเวลาเช็คชื่อในชั้นเรียน
03:08
waiting for responses.
47
176389
2277
รอคนอื่นตอบ
03:12
"I'm Gill. I'm here.
48
180559
2663
"ฉันชื่อจิล ฉันอยู่ที่นี่
03:17
I'm alive.
49
185111
1310
ฉันยังมีชีวิต
03:20
OK."
50
188279
1189
โอเคนะ"
03:23
"I'm Gill.
51
191697
1186
"ฉันชื่อจิล
03:25
Here.
52
193679
1196
อยู่ตรงนี้
03:28
Alive.
53
196318
1309
ยังมีชีวิตอยู่
03:31
OK."
54
199329
1195
โอเคนะ"
03:35
I didn't know Alison.
55
203096
2541
ฉันไม่รู้จักเอลิสัน
03:38
But I listened for her check-ins
every few minutes.
every few minutes.
56
206399
4242
แต่ฉันคอยฟังเธอตอบมา
ทุก ๆ สองสามนาที
ทุก ๆ สองสามนาที
03:43
I didn't know Richard.
57
211340
1618
ฉันไม่รู้จักริชาร์ด
03:45
But it mattered to me that he survived.
58
213839
2889
แต่มันสำคัญสำหรับฉันที่เขารอดชีวิต
03:50
All I shared with them
59
218752
1794
ฉันก็บอกพวกเขา
03:52
was my first name.
60
220570
1483
ไปแค่ชื่อต้น
03:55
They didn't know
61
223013
1151
พวกเขาไม่รู้
03:56
that I was a head of a department
at the Design Council.
at the Design Council.
62
224188
3523
ว่าฉันเป็นหัวหน้าแผนก
ของสภาการออกแบบ
ของสภาการออกแบบ
04:01
And here is my beloved briefcase,
63
229185
3557
และนี่คือกระเป๋าใบเก่งของฉัน
04:04
also rescued from that morning.
64
232766
2451
ที่ถูกกู้ได้จากเช้าวันนั้นเช่นกันกัน
04:08
They didn't know that I published
architecture and design journals,
architecture and design journals,
65
236479
3966
พวกเขาไม่รู้ว่าบทความฉันถูกตีพิมพ์
ลงวารสารสถาปัตย์และการออกแบบ
ลงวารสารสถาปัตย์และการออกแบบ
04:12
that I was a Fellow
of the Royal Society of Arts,
of the Royal Society of Arts,
66
240469
3316
ไม่รู้ว่าฉันเป็นสมาชิกราชสมาคมศิลปะ
04:15
that I wore black --
67
243809
1465
ไม่รู้ว่าฉันใส่ชุดสีดำ --
04:18
still do --
68
246695
1166
ตอนนี้ก็ยังใส่อยู่ --
04:20
that I smoked cigarillos.
69
248566
2556
ไม่ว่าฉันสูบซิการ์ริลโล
04:23
I don't smoke cigarillos anymore.
70
251888
2303
เดี๋ยวนี้ฉันไม่ได้สูบแล้วล่ะค่ะ
04:26
I drank gin and I watched TED Talks,
71
254215
4184
ฉันดื่มจินและดู TED Talks
04:30
of course, never dreaming
that one day I would be standing,
that one day I would be standing,
72
258423
6206
แน่ล่ะค่ะ ฉันไม่เคยคิดเคยฝัน
ว่าวันหนึ่งฉันจะมายืน
ว่าวันหนึ่งฉันจะมายืน
04:37
balancing on prosthetic legs,
73
265593
2895
มาปรับสมดุลร่างกายตัวเอง
บนขาเทียมสองข้าง
บนขาเทียมสองข้าง
04:40
giving a talk.
74
268512
1157
มาเป็นผู้บรรยาย
04:42
I was a young Australian woman
doing extraordinary things in London.
doing extraordinary things in London.
75
270651
5644
ฉันเป็นสาวชาวออสเตรเลีย ที่ตอนนั้น
กำลังทำสิ่งที่น่าทึ่ง อยู่ในกรุงลอนดอน
กำลังทำสิ่งที่น่าทึ่ง อยู่ในกรุงลอนดอน
04:48
And I wasn't ready for that all to end.
76
276319
2833
และฉันก็ไม่พร้อมให้มันจบแต่เพียงแค่นั้น
04:52
I was so determined to survive
77
280882
3158
ฉันตั้งมั่นว่าต้องรอดให้ได้
04:56
that I used my scarf to tie tourniquets
around the tops of my legs,
around the tops of my legs,
78
284064
5202
ฉันถึงขนาดใช้ผ้าพันคอ
เป็นตัวขันชะเนาะขาท่อนบนทั้งสองข้าง
เป็นตัวขันชะเนาะขาท่อนบนทั้งสองข้าง
05:01
and I just shut everything
and everyone out,
and everyone out,
79
289290
5333
และปิดกั้นทุกอย่างและทุกคนออกไป
05:07
to focus, to listen to myself,
80
295345
3260
เพื่อตั้งสติและฟังแต่เสียงของตัวเอง
05:10
to be guided by instinct alone.
81
298629
3134
ใช้แค่สัญชาตญาณในการนำทาง
05:15
I lowered my breathing rate.
82
303085
2094
ฉันบังคับให้ตัวเองหายใจช้า ๆ
05:17
I elevated my thighs.
83
305847
1780
ฉันยกต้นขาขึ้น
05:19
I held myself upright
84
307651
1668
ฉันสั่งให้ตัวเองนั่งหลังตรง
05:21
and I fought the urge to close my eyes.
85
309343
3670
และฝืนตัวเองให้ถ่างตาเอาไว้
05:26
I held on for almost an hour,
86
314681
3332
ฉันอดทนอยู่เกือบชั่วโมง
05:31
an hour to contemplate
the whole of my life
the whole of my life
87
319030
4381
ช่วงเวลาหนึ่งชั่วโมง
ที่ใช้ทบทวนชีวิตที่ผ่านมา
ที่ใช้ทบทวนชีวิตที่ผ่านมา
05:35
up until this point.
88
323435
1796
จนถึงวินาทีนั้น
05:39
Perhaps I should have done more.
89
327199
3079
บางทีฉันน่าจะทำให้มากกว่านี้
05:43
Perhaps I could have
lived more, seen more.
lived more, seen more.
90
331223
3204
น่าจะใช้ชีวิตให้เต็มที่กว่านี้
ออกไปเห็นโลกให้มากกว่านี้
ออกไปเห็นโลกให้มากกว่านี้
05:46
Maybe I should have gone running,
dancing, taken up yoga.
dancing, taken up yoga.
91
334451
4414
บางที ฉันน่าจะออกไปวิ่ง เต้นรำ
เรียนโยคะ
เรียนโยคะ
05:52
But my priority and my focus
was always my work.
was always my work.
92
340317
4938
แต่สิ่งที่ฉันให้ความสำคัญ
และความสนใจตลอดมาคือการงาน
และความสนใจตลอดมาคือการงาน
05:57
I lived to work.
93
345279
1901
ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อทำงาน
05:59
Who I was on my business card
94
347730
2807
ชื่อและตำแหน่งบนนามบัตร
06:02
mattered to me.
95
350561
1270
มีความหมายสำหรับฉัน
06:05
But it didn't matter down in that tunnel.
96
353688
3610
แต่มันไม่มีความหมายอะไรเลย
ในอุโมงค์รถไฟใต้ดินวันนั้น
ในอุโมงค์รถไฟใต้ดินวันนั้น
06:11
By the time I felt that first touch
97
359226
4470
กว่าจะถึงตอนที่ฉันรู้สึกตัว
ว่าเจ้าหน้าที่กู้ภัย
ว่าเจ้าหน้าที่กู้ภัย
06:15
from one of my rescuers,
98
363720
2140
กำลังแตะตัวฉัน
06:18
I was unable to speak,
99
366472
2117
ฉันไม่เหลือแรงจะพูดแล้ว
06:20
unable to say even
a small word, like "Gill."
a small word, like "Gill."
100
368613
4979
พูดไม่ได้แม้แต่คำสั้น ๆ อย่าง "จิล"
06:27
I surrendered my body to them.
101
375183
2735
ฉันยอมยกร่างกายของฉัน
ให้เป็นภาระของพวกเขา
ให้เป็นภาระของพวกเขา
06:29
I had done all I possibly could,
102
377942
2873
ฉันทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้แล้ว
06:32
and now I was in their hands.
103
380839
3696
และต่อจากนี้ชีวิตฉันอยู่ในมือพวกเขา
06:39
I understood
104
387091
1388
ฉันเข้าใจอย่างถ่องแท้
06:41
just who and what humanity really is,
105
389283
6198
ว่าความเป็นมนุษย์มีหน้าตาอย่างไร
06:47
when I first saw the ID tag
106
395972
3199
ก็ตอนที่ฉันเห็นป้ายประจำตัว
06:51
that was given to me
when I was admitted to hospital.
when I was admitted to hospital.
107
399195
3259
ที่พวกเขาติดให้ฉัน
ตอนส่งฉันไปโรงพยาบาล
ตอนส่งฉันไปโรงพยาบาล
06:54
And it read:
108
402478
1174
มันเขียนว่า
06:56
"One unknown estimated female."
109
404218
5270
"ผู้รอดชีวิตไม่ทราบชื่อ เพศหญิง"
07:03
One unknown estimated female.
110
411162
4215
ผู้รอดชีวิตไม่ทราบชื่อ เพศหญิง
07:09
Those four words were my gift.
111
417004
2947
คำไม่กี่พยางค์นี่คือของขวัญของฉัน
07:13
What they told me very clearly
112
421125
2747
สิ่งที่มันบอกฉันอย่างชัดเจน
07:15
was that my life was saved,
113
423896
2705
คือชีวิตฉันปลอดภัยแล้ว
07:18
purely because I was a human being.
114
426625
3144
ด้วยเหตุผลเดียวคือเพราะฉันเป็นมนุษย์
07:22
Difference of any kind made no difference
115
430610
4184
ความแตกต่างทั้งหลายไม่ใช่เรื่องสำคัญ
07:26
to the extraordinary lengths
that the rescuers were prepared to go
that the rescuers were prepared to go
116
434818
4557
สำหรับเจ้าหน้าที่กู้ภัย
ที่พร้อมทุ่มเททุกอย่าง
ที่พร้อมทุ่มเททุกอย่าง
07:32
to save my life,
117
440129
1540
เพื่อช่วยชีวิตฉัน
07:34
to save as many unknowns as they could,
118
442458
2723
เพื่อช่วยชีวิตคนไม่ทราบชื่อ
ให้ได้มากที่สุด
ให้ได้มากที่สุด
07:37
and putting their own lives at risk.
119
445205
2332
และยอมกระทั่งเสี่ยงชีวิตตนเอง
07:40
To them, it didn't matter
if I was rich or poor,
if I was rich or poor,
120
448405
4171
สำหรับพวกเขาแล้ว
มันไม่สำคัญเลยว่าฉันจะรวยหรือจน
มันไม่สำคัญเลยว่าฉันจะรวยหรือจน
07:45
the color of my skin,
121
453298
2141
ผิวของฉันจะเป็นสีอะไร
07:47
whether I was male or female,
122
455463
1562
ฉันจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
07:49
my sexual orientation,
123
457049
1897
ฉันชอบเพศไหน
07:51
who I voted for,
124
459613
1603
ลงคะแนนเลือกใคร
07:53
whether I was educated,
125
461240
1518
มีการศึกษาดีหรือเปล่า
07:54
if I had a faith or no faith at all.
126
462782
3689
มีศาสนาหรือไม่
07:59
Nothing mattered
127
467409
1944
ไม่มีเรื่องไหนสำคัญ
08:01
other than I was a precious human life.
128
469377
4643
ไปมากกว่าความที่ฉันเป็นมนุษย์คนหนึ่ง
08:07
I see myself as a living fact.
129
475881
3480
ฉันมองว่าตัวเองเป็นข้อเท็จจริงที่มีชีวิต
08:12
I am proof
130
480223
2029
เป็นข้อพิสูจน์
08:14
that unconditional love and respect
can not only save,
can not only save,
131
482276
6728
ว่าความรักและความเคารพที่ไร้เงื่อนไข
ไม่ได้แค่ช่วย
ไม่ได้แค่ช่วย
08:21
but it can transform lives.
132
489028
3041
แต่มันยังเปลี่ยนแปลงชีวิตอีกด้วย
08:25
Here is a wonderful image
of one of my rescuers, Andy, and I
of one of my rescuers, Andy, and I
133
493226
4468
นี่คือภาพอันน่าทึ่งของเจ้าหน้าที่กู้ภัย
ที่ช่วยฉัน ภาพของแอนดี้กับฉัน
ที่ช่วยฉัน ภาพของแอนดี้กับฉัน
08:29
taken just last year.
134
497718
1872
ที่เพิ่งถ่ายเมื่อปีที่แล้ว
08:32
Ten years after the event,
135
500080
2561
สิบปีหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น
08:34
and here we are, arm in arm.
136
502665
2344
ภาพของพวกเราสองคนเดินแนบชิดกัน
08:39
Throughout all the chaos,
137
507559
2118
ฝ่าช่วงความโกลาหล
08:41
my hand was held tightly.
138
509701
2840
มีคนคอยจับมือฉันไม่ห่าง
08:45
My face was stroked gently.
139
513200
2873
มีคนคอยลูบหน้าปลอบประโลม
08:49
What did I feel?
140
517161
1412
ฉันรู้สึกยังไงน่ะหรือคะ
08:51
I felt loved.
141
519541
1222
ฉันรู้สึกถึงรัก
08:53
What's shielded me from hatred
and wanting retribution,
and wanting retribution,
142
521685
4817
สิ่งที่เป็นโล่คอยกำบังฉัน
จากความเกลียดชังและการจองเวร
จากความเกลียดชังและการจองเวร
08:58
what's given me the courage to say:
143
526526
2989
สิ่งที่ทำให้ฉันกล้าจะพูดว่า
09:01
this ends with me
144
529539
2880
ให้มันจบลงแค่นี้เถิด
09:06
is love.
145
534006
1191
คือความรัก
09:08
I was loved.
146
536585
1998
ฉันได้รับความรัก
09:13
I believe the potential
for widespread positive change
for widespread positive change
147
541234
6265
ฉันเชื่อว่าความเป็นไปได้
ที่เราจะเปลี่ยนแปลงโลกด้วยความรัก
ที่เราจะเปลี่ยนแปลงโลกด้วยความรัก
09:19
is absolutely enormous
148
547523
1580
นั้นมากมายเหลือเกิน
09:21
because I know what we're capable of.
149
549127
2904
เพราะฉันรู้ซึ้งว่า
พวกเราสามารถทำอะไรได้
พวกเราสามารถทำอะไรได้
09:24
I know the brilliance of humanity.
150
552055
3197
ฉันเชื่อในความดีงามของมนุษยชาติ
09:27
So this leaves me with some
pretty big things to ponder
pretty big things to ponder
151
555930
3910
เรื่องนี้ทิ้งปมให้ฉันต้องทบทวน
09:31
and some questions for us all to consider:
152
559864
3402
และคำถามให้พวกเราทุกคนลองขบคิด
09:36
Is what unites us not far greater
than what can ever divide?
than what can ever divide?
153
564512
5873
สิ่งที่รวมใจเราเข้าด้วยกัน ไม่ได้ยิ่งใหญ่
กว่าสิ่งที่ทำให้เราแตกแยกหรือ
กว่าสิ่งที่ทำให้เราแตกแยกหรือ
09:43
Does it have to take
a tragedy or a disaster
a tragedy or a disaster
154
571663
3790
จำเป็นด้วยหรือที่ต้องมีโศกนาฏกรรม
หรือหายนะ
หรือหายนะ
09:47
for us to feel deeply
connected as one species,
connected as one species,
155
575477
4496
เพื่อทำให้เรารู้สึกว่าพวกเราทุกคน
ผูกพันเป็นสายพันธุ์เดียวกัน
ผูกพันเป็นสายพันธุ์เดียวกัน
09:52
as human beings?
156
580902
1859
ว่าเป็นมนุษย์เหมือน ๆ กัน
09:55
And when will we embrace
the wisdom of our era
the wisdom of our era
157
583755
5206
และเมื่อไรกัน
ที่เราจะใช้ปัญญาแห่งยุคสมัยนี้
ที่เราจะใช้ปัญญาแห่งยุคสมัยนี้
10:01
to rise above mere tolerance
158
589764
3370
เพื่อก้าวผ่านแค่การอดทนกับอีกฝ่าย
10:05
and move to an acceptance
159
593931
2937
และเปลี่ยนมันเป็นการยอมรับ
10:08
for all who are only a label
until we know them?
until we know them?
160
596892
5333
คนที่เราตราหน้าไว้
จนถึงวันที่มีโอกาสได้รู้จักเขาจริง ๆ
จนถึงวันที่มีโอกาสได้รู้จักเขาจริง ๆ
10:15
Thank you.
161
603550
1160
ขอบคุณค่ะ
10:16
(Applause)
162
604734
6798
(เสียงปรบมือ)
ABOUT THE SPEAKER
Gill Hicks - Survivor and activistGill Hicks has dedicated her life to being an advocate for peace.
Why you should listen
Dr. Gill Hicks is considered to be one of the most thought provoking, powerful and life affirming speakers in Australia and the UK. She is globally known as a survivor of the London terrorist bombings on July 7, 2005. She survived, but suffered severe and permanent injuries, losing both legs from just below the knee.
Originally from Adelaide, Australia, Hicks has lived in London since 1991, however in 2012 Hicks returned to Australia where she operates nationally and internationally through her not for profit M.A.D. for Peace network and her public speaking work.
Her unique and compelling projects and initiative's, aimed at both deterring anyone from following the path of violent extremism and building sustainable models for peace, draw upon Hicks's previous roles within the Arts.
An impressive career before the bombings included being at the helm of some of the UK's most prestigious and respected institutions -- including publishing director of the architecture, design and contemporary culture magazine, Blueprint, director of the Dangerous Minds design consultancy and head curator at the Design Council. It wasn’t until after the bombings that Hicks decided to dedicate her life to being an advocate for peace. She has made it her mission to use her experiences and her new body form to positive effect.
In 2007 Hicks founded the not for profit organisation M.A.D. for Peace, a platform that connects people globally and encourages us to think of "Peace as a Verb," something that we have an individual responsibility to do every day.
In 2008 Hicks released her first book, One Unknown, named after the chilling label given to her as she arrived to hospital as an unidentified body. The book was shortlisted for the Mind Book of the Year Awards.
Since her return to Australia in 2012, Hicks has been recognised as South Australian, Australian of the Year 2015 and is Chair to the Innovation component for the Committee for Adelaide.
In 2013 Hicks welcomed her daughter, Amelie into the world. This, as she describes it, is her finest achievement and greatest acknowledgement of the brilliance and resilience of the human body.
Gill Hicks | Speaker | TED.com