Andrew Solomon: How the worst moments in our lives make us who we are
Άντριου Σόλομον: Πώς οι χειρότερες στιγμές στη ζωή μας διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας
Double-click the English transcript below to play the video.
αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις
δύναμη απ' αυτές.
πως αυτό έχει να κάνει
το νόημα ήταν κάπου εκεί έξω,
που περίμενε ν' ανακαλυφθεί.
πως η αλήθεια δεν έχει σημασία.
«σμιλεύω νόημα».
είχε να κάνει
οι οικογένειες
ή τ' ασυνήθιστα παιδιά.
multiple severe disabilities,
πολλαπλές αναπηρίες και μου είπε,
συνεχώς πράγματα όπως,
more than you can handle,'
απ' όσα μπορείς ν' αντιμετωπίσεις."
σ' όλη μας τη ζωή.
ένα πάρτι γενεθλίων
εκτός από εμένα.
had been some sort of error,
και τηλεφώνησε στην κυρία Φίνκελ,
δε με συμπαθούσε
με πήγε στο ζωολογικό κήπο
τον τρόπο που φερόμουν,
αυτός και η κουστωδία του
45 λεπτά έλα.
μας είπε ότι όλοι οι ομοφυλόφιλοι άντρες
χωρίς να πάω ποτέ στην καφετέρια,
και θα με χλεύαζαν γι' αυτό,
και θα με κορόιδευαν
και τώρα το γνωρίζω,
συναισθήματα
να σμιλεύσεις νόημα.
μια νέα ταυτότητα.
και να τα ενσωματώσεις
χειρότερα περιστατικά της ζωής σου
σε θρίαμβο,
έναν καλύτερο εαυτό,
που σε πληγώνουν.
πήρα συνέντευξη για το βιβλίο μου,
από τον βιασμό,
ν' αναβάλλει σχέδια της για καριέρα
τις συναισθηματικές της σχέσεις.
ήταν 50 χρονών και της είπα,
«Τον σκεφτόμουν με θυμό,
επειδή πρέπει να ήταν υποανάπτυκτος
τη ρώτησα,
μια πανέμορφη κόρη,
αλλά το γνωρίζω εγώ.
έχουν να κάνουν με εκ γενετής καταστάσεις:
τη σεξουαλικότητά μας,
την αναπηρία μας.
με πράγματα που μας συνέβησαν:
να είσαι θύμα βιασμού,
τη συμμετοχή σε μια κοινότητα
αλλά και προσφέρεις δύναμη.
του «αλλά» με το «και».
«Είμαι εδώ, αλλά έχω καρκίνο»,
«Έχω καρκίνο και είμαι εδώ».
να διηγηθούμε τις ιστορίες μας,
τα θεμέλια της ταυτότητας μας.
χτίσε ταυτότητα.
και χτίσε ταυτότητα.
σημαίνει πως αλλάζεις τον εαυτό σου.
σημαίνει πως αλλάζεις τον κόσμο.
στιγματισμένες ταυτότητες
αυτό το ερώτημα:
να παραβιάζει τα όρια
και να χτίζεις ταυτότητα
από πολιτικούς κρατούμενους
απ' ότι περίμενα.
εις γνώσιν τους αδικήματα
βγήκαν πάλι με το κεφάλι ψηλά.
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
να πεθάνει στη φυλακή
στην απομόνωση,
απέναντι στους δεσμοφύλακες της
να βελτιωθεί στον διαλογισμό.
σε μια ακέραιη προσωπικότητα.
που συνάντησα
για τον εγκλεισμό τους,
απ' ότι περίμενα
που συνέβαινε στη χώρα τους.
για την τρομερή ευπρέπεια
τις πιέσεις,
για ό,τι φαίνεται εντυπωσιακό.
αυτές οι μετακινήσεις και οι αλλαγές,
στην κοινωνία μας,
ν' αναγνωρίζουμε πολύ καλά
απονέμουν μόνο λίγη ανθρωπιά,
να σμιλεύεις νόημα
να είσαι θεότρελος.
remotely approaching
έστω και ελάχιστα παρόμοιες,
της Βιρμανίας,
ακόμα και μίσος
κι έχτισα ταυτότητα,
από ανθρώπους
κακουχίες απ'ότι εγώ.
να είμαι στρέιτ.
να ονομάζω γιατρούς,
υποτιθέμενες ασκήσεις
«θετές συντρόφους»,
και κάτι άλλο.
μια ξανθιά από τον Νότο,
αφότου μπήκε σε μπελάδες στο νεκροτομείο.
μου επέτρεψαν να έχω
σωματικές επαφές με γυναίκες,
με τον εαυτό μου
στην ψυχή μου.
τις οδυνηρές εμπειρίες
την προσωπικότητά μας,
την ταυτότητά μας
τ' ανούσια βασανιστήρια,
λιγότερη εντύπωση απ' την κακουχία.
ο εαυτός μας χωρίς τις χαρές μας,
για να βρούμε το νόημα της ζωής.
στην Β' Επιστολή Προς Κορινθίους,
τότε είμαι δυνατός».
του σοβιετικού αντεργκράουντ
πολιτικοποιημένο και κατά των αρχών.
στο έργο τους
ανθρωπισμού
τον ίδιο τον ανθρωπισμό.
στη Ρωσική κοινωνία.
καλλιτέχνες, αλλά άγγελοι».
για να δω τους καλλιτέχνες
κατά το πραξικόπημα
στη Σοβιετική Ένωση,
στους κύριους διοργανωτές
σ'αυτό το πραξικόπημα.
του παρξικοπήματος,
ν' ανέβουμε στη Σμολένσκαγια.
μπροστά σ' ένα οδόφραγμα.
front of one of the barricades,
με άρματα μάχης,
στο μπροστινό τανκ είπε,
αυτό το οδόφραγμα.
δεν θα σας τραυματίσουμε,
δεν θα έχουμε άλλη επιλογή
«Δώστε μας ένα λεπτό,
γιατί είμαστε εδώ».
σταύρωσε τα χέρια του
Jeffersonian panegyric to democracy
έναν πανηγυρικό λόγο
σε δημοκρατικό καθεστώς
να παρουσιάσουμε.
και ο στρατιώτης παρακολουθούσε,
για ένα ολόκληρο λεπτό
μέσα στη βροχή, και μας είπε,
τη θέληση του λαού.
για να γυρίσουμε πίσω
από κει που ήρθαμε».
το να σμιλεύεις νόημα
που χρειάζεσαι
για την ελευθερία σου.
να καταλάβω
τη δύναμη για να την αποτινάξεις
της ταυτότητας.
από την κατάθλιψη.
είναι ένας ολόκληρος κόσμος
θεωρούνται νίκες.
επιδρά σε δύο μέτωπα:
υπό συγκεκριμένες συνθήκες
χαρακτηριστικά,
να τους μεταχειρίζεται
και καλοσύνη.
διαφορετικά πράγματα,
που επιτυγχάνεται στο ένα,
μπορεί να γίνει ναρκισσιστική.
μόνο επειδή είναι η δική μας.
σε ξεχωριστές ομάδες,
την πολιτική της ταυτότητας
να διευρύνουμε την άποψή μας
μια αυτάρεσκη ετικέτα
εάν ήμουν στρέιτ,
ο εαυτός μου,
να είμαι ο εαυτός μου,
με τον δικό μας ηρωισμό.
to hate that part of myself
να μισώ αυτό το κομμάτι μου,
την ομοφυλοφιλία μου,
χωρίς έμφαση,
εκείνης της εποχής άφησε ένα κενό
και να υπερχειλίσει με πανηγυρισμό.
τη μελαγχολία μου,
ένας ομοφοβικός κόσμος εκεί έξω
για να τον αντιμετωπίσουμε.
γεγονός να είσαι γκέι,
και ενοχές.
το έχουν παρακάνει,
(Χειροκρότημα)
ακόμα η ώρα της.
που φαίνεται να βρίσκεται
και τον πανηγυρισμό,
ν' απολυθώ
επειδή είμαι γκέι.
ο νόμος κατά των γκέι
στους δρόμους.
μέχρι θανάτου των γκέι
έχουν γίνει κοινό θέαμα.
κατά τη σεξουαλική επαφή
σε 7.000 μαστιγώματα ο καθένας,
να έχουν μόνιμη αναπηρία.
να σμιλεύσει νόημα
μόνο στο δικαίωμα του γάμου.
και χωρίς τα μέσα,
που σμίλευσα νόημα
ένα σπάνιο προνόμιο,
αξίζουν κάτι περισσότερο
την πρώτη μας συνάντηση,
αποφασίσαμε να παντρευτούμε.
τεράστιας ευτυχίας,
μεγάλης δυστυχίας.
ήμουν τόσο απασχολημένος
που ξεχνούσα τη χαρά,
remarkable part of it to me.
λιγότερη εντύπωση.
να δηλώσουμε την αγάπη μας
και νέες ταυτότητες,
να είναι ευτυχισμένα
όταν είναι λυπημένα.
μπορώ να τα διδάξω
δεν πάει καλά στη ζωή τους,
πως εάν καταφέρω
από τις δυσκολίες,
μου εξήγησε κάποτε
πιστεύουν λανθασμένα
τα δεινά πίσω σου
μόνο η ευτυχία.
δεν είναι η νιρβάνα,
από τη χαρά του παρελθόντος.
«είναι η κατάσταση που φτάνεις
σε ό,τι έμοιαζε οδυνηρό,
τόσο ολοκληρωμένος
και με τα παιδιά μου,
συμβεί ευκολότερα.
ή αν ήμουν νέος τώρα,
την πολύπλοκη φαντασία μου
από το να το βρίσκεις,
εάν θα ήμουν πιο ευτυχισμένος
σε εκείνα τα βιώματα
που κρύβεται στις συνηθισμένες χαρές,
γάμους και οικογένειες,
είναι κάτι συναρπαστικά νέο,
τα πεντηκοστά μου γενέθλια,
διοργάνωσε ένα πάρτι για μένα,
ότι ήθελε να βγάλει λόγο,
Είσαι τεσσάρων».
ο θείος Ντέιβιντ κι εγώ
τον πήγε στο μικρόφωνο
παρακαλώ την προσοχή σας!»
και ο Τζορτζ είπε,
τα γενέθλια του μπαμπά.
θα φάμε τούρτα.
υποχρεωμένος,
στον Μπόμπι Φίνκελ,
τα παιδικά βιώματα
απεριόριστη ευγνωμοσύνη
θα έδινα τα πάντα ν' αλλάξω.
Χάρβεϊ Μιλκ,
νεαρό γκέι άνδρα,
για να βοηθήσει το κίνημα,
την ανθρωπιά μας,
που την επαναφέρουν.
το ποιοι είμαστε
Χτίσε ταυτότητα.
(Χειροκρότημα)
(Χειροκρότημα)
(Χειροκρότημα)
ABOUT THE SPEAKER
Andrew Solomon - WriterAndrew Solomon writes about politics, culture and psychology.
Why you should listen
Andrew Solomon is a writer, lecturer and Professor of Clinical Psychology at Columbia University. He is president of PEN American Center. He writes regularly for The New Yorker and the New York Times.
Solomon's newest book, Far and Away: Reporting from the Brink of Change, Seven Continents, Twenty-Five Years was published in April, 2016. His previous book, Far From the Tree: Parents, Children, and the Search for Identity won the National Book Critics Circle award for nonfiction, the Wellcome Prize and 22 other national awards. It tells the stories of parents who not only learn to deal with their exceptional children but also find profound meaning in doing so. It was a New York Times bestseller in both hardcover and paperback editions. Solomon's previous book, The Noonday Demon: An Atlas of Depression, won the 2001 National Book Award for Nonfiction, was a finalist for the 2002 Pulitzer Prize and was included in The Times of London's list of one hundred best books of the decade. It has been published in twenty-four languages. Solomon is also the author of the novel A Stone Boat and of The Irony Tower: Soviet Artists in a Time of Glasnost.
Solomon is an activist in LGBT rights, mental health, education and the arts. He is a member of the boards of directors of the National LGBTQ Force and Trans Youth Family Allies. He is a member of the Board of Visitors of Columbia University Medical Center, serves on the National Advisory Board of the Depression Center at the University of Michigan, is a director of Columbia Psychiatry and is a member of the Advisory Board of the Depression and Bipolar Support Alliance. Solomon also serves on the boards of the Metropolitan Museum of Art, Yaddo and The Alex Fund, which supports the education of Romani children. He is also a fellow of Berkeley College at Yale University and a member of the New York Institute for the Humanities and the Council on Foreign Relations.
Solomon lives with his husband and son in New York and London and is a dual national. He also has a daughter with a college friend; mother and daughter live in Texas but visit often.
Andrew Solomon | Speaker | TED.com