TEDSalon NY2011
Kathryn Schulz: Don't regret regret
แคทรึน ชูลส์:อย่ารู้สึกเสียใจกับความเสียใจ
Filmed:
Readability: 3.8
2,286,421 views
เราได้รับการสั่งสอนให้พยายามดำเนินชีวิตโดยไม่มีเรื่องเศร้าเสียใจ แต่เพราะเหตุใดเล่า? แคทรีน ซูลส์ ได้ใช้เรื่องการสักของตัวเธอเองเป็นตัวอย่าง เพื่อนำเสนอแนวคิดที่ทรงพลังและซึ้งใจกับการอยู่กับความเสียใจของเรา
Kathryn Schulz - Wrongologist
Kathryn Schulz is a staff writer for the New Yorker and is the author of "Being Wrong: Adventures in the Margin of Error." Full bio
Kathryn Schulz is a staff writer for the New Yorker and is the author of "Being Wrong: Adventures in the Margin of Error." Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
00:15
So that's Johnny Depp, of course.
0
0
3000
นั่นคือจอห์นนี่ เด็พพ์,ใช่เขาแน่นอน
00:19
And that's Johnny Depp's shoulder.
1
4000
3000
และนั่นคือไหล่ของ จอห์นนี่ เด็พพ์
00:22
And that's Johnny Depp's famous shoulder tattoo.
2
7000
3000
และนั่นคือรอยสักที่มีชื่อเสียงบนไหล่ของจอห์นนี่ เด็พพ์
00:26
Some of you might know that, in 1990,
3
11000
2000
บางท่านคงทราบว่าในปี ค.ศ 1990,
00:28
Depp got engaged to Winona Ryder,
4
13000
2000
เด็พพ์ได้หมั้นกับวิโนน่า ไรเดอร์,
00:30
and he had tattooed on his right shoulder
5
15000
2000
และเขาได้สักบนไหล่ข้างขวาของเขาว่า
00:32
"Winona forever."
6
17000
3000
"วิโนน่า ตลอดกาล"
00:35
And then three years later --
7
20000
2000
แต่แล้วสามปีให้หลัง--
00:37
which in fairness, kind of is forever by Hollywood standards --
8
22000
3000
พูดอย่างเป็นธรรม, ก็เป็นตลอดกาลตามมาตรฐานของฮอลลีวูด--
00:40
they broke up,
9
25000
2000
พวกเขาเลิกกัน,
00:42
and Johnny went and got a little bit of repair work done.
10
27000
2000
และจอห์นี่ก็ไปทำการปรับเปลี่ยนรอยสักเพียงเล็กน้อย
00:44
And now his shoulder says, "Wino forever."
11
29000
4000
และปัจจุบันบนไหล่เขาบอกว่า,"คนขี้เหล้า ตลอดกาล"
00:48
(Laughter)
12
33000
3000
(เสียงหัวเราะ)
00:51
So like Johnny Depp,
13
36000
2000
เช่นเดียวกับจอห์นนี่ เด็พพ์
00:53
and like 25 percent of Americans
14
38000
2000
และเหมือนกับร้อยละ 25 ของคนอเมริกัน
00:55
between the ages of 16 and 50,
15
40000
4000
อายุระหว่าง 16 ถึง 50 ปี,
00:59
I have a tattoo.
16
44000
3000
ดิฉันก็มีรอยสัก
01:02
I first started thinking about getting it in my mid-20s,
17
47000
3000
ดิฉันเริ่มคิดที่จะสักเมื่ออายุประมาณ 25 ปี,
01:05
but I deliberately waited a really long time.
18
50000
3000
แต่ได้รอคิดอยู่อย่างรอบคอบเป็นเวลานานทีเดียว
01:08
Because we all know people
19
53000
2000
เพราะว่าเราทุกคนรู้จักผู้คน
01:10
who have gotten tattoos when they were 17
20
55000
2000
ที่ได้ไปสักมาเมื่อตอนอายุ 17
01:12
or 19 or 23
21
57000
2000
หรือเมื่อตอนอายุ 19 หรือ 23
01:14
and regretted it by the time they were 30.
22
59000
3000
แต่เมื่ออายุราว 30 ก็รู้สึกเสียใจที่ไปสัก
01:18
That didn't happen to me.
23
63000
3000
แต่ดิฉันไม่ได้เป็นอย่างนั้น
01:21
I got my tattoo when I was 29,
24
66000
3000
ดิฉันได้ไปสักเมื่ออายุ 29 ปี,
01:24
and I regretted it instantly.
25
69000
3000
และในทันทีก็รู้สึกเสียใจที่ไปสัก
01:27
And by "regretted it,"
26
72000
2000
ที่ว่า"เสียใจที่ไปสัก"
01:29
I mean that I stepped outside of the tattoo place --
27
74000
3000
ดิฉันหมายถึงว่าเมื่อก้าวออกมาจากสถานที่ที่สัก --
01:32
this is just a couple miles from here
28
77000
2000
สถานที่นี้ห่างจากที่นี่เพียงแค่สองไมล์
01:34
down on the Lower East Side --
29
79000
2000
ตํ่าลงไปทางด้านตะวันออก--
01:36
and I had a massive emotional meltdown in broad daylight
30
81000
3000
และดิฉันก็มีอาการล่มสลายทางอารมณ์อย่างรุนแรงกลางวันแสกๆ
01:39
on the corner of East Broadway and Canal Street.
31
84000
2000
อยู่ตรงมุมถนนอีสท์บรอดเวย์กับถนนคาแนล
01:41
(Laughter)
32
86000
2000
(เสียงหัวเราะ)
01:43
Which is a great place to do it because nobody cares.
33
88000
2000
เป็นที่ๆ ดีเยี่ยมที่จะไปมีอาการที่นั่นเพราะไม่มีใครสนใจ
01:45
(Laughter)
34
90000
2000
(เสียงหัวเราะ)
01:47
And then I went home that night, and I had an even larger emotional meltdown,
35
92000
3000
และเมื่อดิฉันกลับถึงบ้านคืนนั้น ก็เกิดอาการล่มสลายทางอารมณ์มากยิ่งขึ้น
01:50
which I'll say more about in a minute.
36
95000
3000
ซึ่งดิฉันจะกล่าวเพิ่มเติมในอีกสักครู่
01:53
And this was all actually quite shocking to me,
37
98000
2000
ทั้งหมดนี้จริงๆ ดิฉันตกใจอย่างสุดขีดทีเดียว,
01:55
because prior to this moment,
38
100000
2000
เพราะว่าก่อนจะถึงจุดนี้,
01:57
I had prided myself
39
102000
2000
ดิฉันเคยมีความภูมิใจในตนเอง
01:59
on having absolutely no regrets.
40
104000
2000
ที่ไม่เคยมีความเสียใจเรื่องใดเลย
02:01
I made a lot of mistakes
41
106000
2000
ดิฉันเคยทำผิดพลาดมามาก
02:03
and dumb decisions, of course.
42
108000
2000
และได้ตัดสินใจโง่ๆ มามาก, แน่นอน
02:05
I do that hourly.
43
110000
2000
ทำอยู่ทุกชั่วโมง
02:07
But I had always felt like, look, you know,
44
112000
3000
แต่ดิฉันรู้สึกเสมอ เหมือนกับว่า
02:10
I made the best choice I could make
45
115000
2000
ดิฉันได้เลือกที่จะทำในสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว
02:12
given who I was then,
46
117000
2000
ถ้าคำนึงถึงว่าดิฉันเป็นใครในตอนนั้น
02:14
given the information I had on hand.
47
119000
2000
ถ้าคิดถึงข้อมูลที่ดิฉันมีอยู่ในตอนนั้น
02:16
I learned a lesson from it.
48
121000
2000
ดิฉันได้เรียนรู้จากมัน
02:18
It somehow got me to where I am in life right now.
49
123000
2000
ด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม มันได้ช่วยให้ชีวิตดิฉันถึงจุดนี้ในปัจจุบัน
02:20
And okay, I wouldn't change it.
50
125000
3000
แต่เอาละ, ดิฉันจะไม่เปลี่ยนแปลงมัน
02:25
In other words, I had drunk our great cultural Kool-Aid about regret,
51
130000
4000
กล่าวคือ, ดิฉันก็เชื่อตามๆ กันมาเกี่ยวกับความเสียใจ
02:29
which is that lamenting things that occurred in the past
52
134000
3000
ว่าการคร่ำครวญถึงสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้วในอดีต
02:32
is an absolute waste of time,
53
137000
2000
เป็นการเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์โดยแท้
02:34
that we should always look forward and not backward,
54
139000
3000
ว่าเราควรจะมองไปข้างหน้าตลอดเวลา ไม่ใช่มองไปข้างหลัง,
02:37
and that one of the noblest and best things we can do
55
142000
2000
และสิ่งหนึ่งซึ่งสูงส่งและดีที่สุดที่เราทำได้
02:39
is strive to live a life free of regrets.
56
144000
3000
ก็คือพยายามอย่างยิ่งที่จะดำรงชีวิตโดยไม่มีความเศร้าเสียใจ
02:42
This idea is nicely captured by this quote:
57
147000
3000
แนวคิดนี้สื่อความหมายได้อย่างดีจากถ้อยคำที่ยกมานี้:
02:45
"Things without all remedy
58
150000
2000
"สิ่งที่ไม่สามารถจะเยียวยาได้
02:47
should be without regard;
59
152000
3000
ก็ไม่ควรจะไปเอาใจใส่มัน;
02:50
what's done is done."
60
155000
2000
สิ่งที่แล้วไปแล้วก็ให้แล้วกันไป"
02:52
And it seems like kind of an admirable philosophy at first --
61
157000
3000
ตอนแรกก็ดูเหมือนจะเป็นแนวปรัชญาที่น่าชื่นชม--
02:55
something we might all agree to sign onto ...
62
160000
3000
เป็นสิ่งที่เราทุกคนอาจจะตกลงยอมรับ...
02:58
until I tell you who said it.
63
163000
3000
จนเมื่อดิฉันบอกคุณว่าใครเป็นผู้กล่าวถ้อยคำนี้
03:02
Right, so this is Lady MacBeth
64
167000
2000
ใช่แล้ว นี่คือคำพูดของเลดี้ แม็กเบ็ท
03:04
basically telling her husband to stop being such a wuss
65
169000
3000
ซึ่งต้องการบอกสามีให้เลิกทำตัวอ่อนแอไม่เอาไหน
03:07
for feeling bad about murdering people.
66
172000
3000
จากความรู้สึกผิดที่ไปฆาตกรรมผู้คน
03:10
And as it happens, Shakespeare was onto something here,
67
175000
3000
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เชคส์เปียร์รู้อะไรดีๆ บางอย่างอยู่แล้ว
03:13
as he generally was.
68
178000
2000
ตามปกติของเขา
03:15
Because the inability to experience regret
69
180000
3000
เพราะว่าการไม่สามารถรู้สึกเศร้าเสียใจ
03:18
is actually one of the diagnostic characteristics
70
183000
2000
จริงๆ แล้วเป็นลักษณะอย่างหนึ่งในการวินิจฉัยโรค
03:20
of sociopaths.
71
185000
3000
ของผู้ป่วยทางจิตที่มีอาการก้าวร้าว
03:23
It's also, by the way, a characteristic of certain kinds of brain damage.
72
188000
3000
และยังเป็นลักษณะบางอย่างของความเสียหายทางสมอง
03:26
So people who have damage
73
191000
2000
ดังนั้นคนที่มีการเสียหาย
03:28
to their orbital frontal cortex
74
193000
2000
ของลอนสมองส่วนหน้า
03:30
seem to be unable to feel regret
75
195000
2000
ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถรู้สึกเสียใจสำนึกผิดได้
03:32
in the face of even obviously very poor decisions.
76
197000
3000
เมื่อเผชิญกับการตัดสินใจที่เห็นได้ชัดว่าแย่มากๆ
03:36
So if, in fact, you want to live a life free of regret,
77
201000
2000
ดังนั้นถ้าคุณต้องการมีชีวิตที่ไม่มีความเศร้าเสียใจ,
03:38
there is an option open to you.
78
203000
3000
มีทางเลือกหนึ่งที่เปิดไว้ให้คุณ
03:41
It's called a lobotomy.
79
206000
3000
คือการผ่าตัดสมองแบบที่เรียกว่า โลโบโตมี่ (lobotomy)
03:44
But if you want to be fully functional
80
209000
2000
แต่ถ้าคุณต้องการทำหน้าที่ให้ได้อย่างเต็มที่
03:46
and fully human
81
211000
2000
และเป็นคนอย่างสมบูรณ์
03:48
and fully humane,
82
213000
3000
และมีมนุษยธรรมอย่างเต็มเปี่ยม
03:51
I think you need to learn to live, not without regret, but with it.
83
216000
3000
ดิฉันคิดว่าคุณจำต้องเรียนรู้ที่จะดำรงชีวิตอยู่กับการสำนึกผิด มิใช่ปราศจากความเสียใจ
03:54
So let's start off by defining some terms.
84
219000
2000
เอาละ เราจะเริ่มด้วยการให้คำจำกัดความของคำบางคำ
03:56
What is regret?
85
221000
2000
ความเสียใจคืออะไร?
03:58
Regret is the emotion we experience
86
223000
2000
ความเสียใจคืออารมณ์ที่เกิดกับเรา
04:00
when we think that our present situation
87
225000
2000
เมื่อเราคิดว่าสถานการณ์ของเราในปัจจุบัน
04:02
could be better or happier
88
227000
2000
อาจจะดีกว่าหรือมีความสุขมากกว่า
04:04
if we had done something different in the past.
89
229000
2000
ถ้าเราได้ทำบางอย่างต่างไปจากที่ได้เกิดขึ้นแล้ว
04:06
So in other words, regret requires two things.
90
231000
2000
พูดอีกอย่างหนึ่ง, ความเสียใจต้องมีสองสิ่ง
04:08
It requires, first of all, agency -- we had to make a decision in the first place.
91
233000
3000
สิ่งแรกต้องมี, ตัวกระทำ -- เราต้องตัดสินใจก่อนเป็นอันดับแรก
04:11
And second of all, it requires imagination.
92
236000
3000
และสิ่งที่สอง ต้องมีการจินตนาการ
04:14
We need to be able to imagine going back and making a different choice,
93
239000
3000
เราต้องสามารถจินตนาการย้อนกลับไปและตัดสินใจเลือกต่างไปจากเดิม,
04:17
and then we need to be able to kind of spool this imaginary record forward
94
242000
3000
รวมถึงต้องกดปุ่มเดินหน้าเวลาในจินตนาการ
04:20
and imagine how things would be playing out in our present.
95
245000
4000
และนึกภาพว่า สิ่งต่างๆ จะเป็นอย่างไรบ้างในปัจจุบัน
04:24
And in fact, the more we have of either of these things --
96
249000
2000
ความจริงแล้ว,ยิ่งเรามีสิ่งที่ว่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งมากขึ้นเท่าไร--
04:26
the more agency and the more imagination
97
251000
3000
ยิ่งมีตัวกระทำมากขึ้นและยิ่งมีจินตนาการมากขึ้น
04:29
with respect to a given regret,
98
254000
2000
เกี่ยวกับความเสียใจดังกล่าวนั้น,
04:31
the more acute that regret will be.
99
256000
3000
ความเสียใจก็จะรุนแรงมากยิ่งขึ้นเท่านั้น
04:34
So let's say for instance
100
259000
2000
เอาละ ยกตัวอย่างเช่น
04:36
that you're on your way to your best friend's wedding
101
261000
2000
คุณกำลังเดินทางไปงานแต่งงานของเพื่อนรักที่สุดของคุณ
04:38
and you're trying to get to the airport and you're stuck in terrible traffic,
102
263000
3000
คุณพยายามไปให้ถึงสนามบินและคุณติดอยู่ในการจราจรที่คับคั่ง
04:41
and you finally arrive at your gate
103
266000
2000
ในที่สุดคุณก็ไปจนถึงทางออกขึ้นเครื่อง
04:43
and you've missed your flight.
104
268000
2000
แต่คุณก็พลาดเที่ยวบินนั้น
04:45
You're going to experience more regret in that situation
105
270000
2000
คุณจะรู้สึกเสียใจเพิ่มมากขึ้นในสถานการณ์นั้น
04:47
if you missed your flight by three minutes
106
272000
2000
ถ้าคุณพลาดเที่ยวบินไปราวสามนาที
04:49
than if you missed it by 20.
107
274000
3000
มากกว่าถ้าหากคุณพลาดไปราว 20 นาที
04:52
Why?
108
277000
2000
ทำไมหรือ?
04:54
Well because, if you miss your flight by three minutes,
109
279000
2000
เพราะว่า, ถ้าเราพลาดเที่ยวบินไปราวสามนาที
04:56
it is painfully easy to imagine
110
281000
2000
มันง่ายมากๆ ที่จะจินตนาการได้
04:58
that you could have made different decisions
111
283000
2000
ว่าคุณน่าจะตัดสินใจทำอย่างอื่น
05:00
that would have led to a better outcome.
112
285000
2000
ที่อาจจะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ดีกว่า
05:02
"I should have taken the bridge and not the tunnel.
113
287000
2000
"ฉันน่าจะมาทางสะพาน ไม่ควรใช้อุโมงค์
05:04
I should have gone through that yellow light."
114
289000
3000
ฉันน่าจะขับฝ่าไฟเหลืองตรงแยกนั้น"
05:07
These are the classic conditions that create regret.
115
292000
3000
เหล่านี้เป็นตัวอย่างดีเยี่ยมของเงื่อนไขที่ทำให้เกิดความเสียใจ
05:10
We feel regret when we think we are responsible
116
295000
3000
เรารู้สึกเสียใจเมื่อเราคิดว่าเราเป็นผู้รับผิดชอบ
05:13
for a decision that came out badly,
117
298000
2000
ในการตัดสินใจที่เกิดผลเสีย,
05:15
but almost came out well.
118
300000
3000
แต่อีกนิดเดียวมันก็น่าจะดีได้
05:18
Now within that framework,
119
303000
2000
ในกรอบความคิดนี้,
05:20
we can obviously experience regret about a lot of different things.
120
305000
3000
เรารู้สึกถึงความเสียใจได้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งต่างๆมากมาย
05:23
This session today is about behavioral economics.
121
308000
3000
วันนี้การบรรยายเป็นเรื่องเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์พฤติกรรม
05:26
And most of what we know about regret
122
311000
3000
แต่ส่วนใหญ่สิ่่งที่เรารู้เกี่ยวกับความเสียใจ
05:29
comes to us out of that domain.
123
314000
2000
มาถึงเราจากขอบเขตสาขาวิชานั้น
05:31
We have a vast body of literature
124
316000
3000
เรามีงานเขียนมากมาย
05:34
on consumer and financial decisions
125
319000
2000
เรื่องการตัดสินใจด้านผู้บริโภคและการเงิน
05:36
and the regrets associated with them --
126
321000
2000
และความเสียใจที่เกี่ยวกับการตัดสินใจเรื่องเหล่านั้น--
05:38
buyer's remorse, basically.
127
323000
2000
หลักๆ แล้วก็เป็นความเสียใจของผู้ซื้อ
05:40
But then finally, it occurred to some researchers to step back
128
325000
3000
แต่แล้วในที่สุด, ผู้วิจัยบางคนก็คิดได้ว่าควรถอยออกมา
05:43
and say, well okay, but overall,
129
328000
2000
และพูดว่า,เอาละ,แต่โดยรวมแล้ว,
05:45
what do we regret most in life?
130
330000
3000
เราเสียใจมากที่สุดในชีวิตเรื่องอะไร?
05:48
Here's what the answers turn out to look like.
131
333000
2000
และนี่ดูเหมือนจะเป็นคำตอบที่ได้
05:50
So top six regrets --
132
335000
2000
ความเสียใจมากสุดหกอันดับ--
05:52
the things we regret most in life:
133
337000
2000
สิ่งที่เราเสียใจมากที่สุดในชีวิต:
05:54
Number one by far, education.
134
339000
2000
อันดับหนึ่ง แบบทิ้งห่าง การศึกษา
05:56
33 percent of all of our regrets
135
341000
2000
ร้อยละ 33 ของความเสียใจของเราทั้งหมด
05:58
pertain to decisions we made about education.
136
343000
2000
เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจเรื่องการศึกษา
06:00
We wish we'd gotten more of it.
137
345000
2000
เราหวังว่าเราน่าจะได้การศึกษามากกว่านี้
06:02
We wish we'd taken better advantage of the education that we did have.
138
347000
3000
เราหวังว่าเราน่าจะได้ประโยชน์มากกว่าจากการศึกษาที่เรามีอยู่
06:05
We wish we'd chosen to study a different topic.
139
350000
3000
เราหวังว่าเราน่าจะเลือกเรียนเนื้อหาวิชาอื่น
06:08
Others very high on our list of regrets
140
353000
2000
ความเสียใจอื่นๆ ที่อยู่ในระดับที่สูงในรายการ
06:10
include career, romance, parenting,
141
355000
3000
ได้แก่ อาชีพ, ความรัก, การเลี้ยงดูบุตร,
06:13
various decisions and choices about our sense of self
142
358000
3000
การตัดสินใจและตัวเลือกต่างๆ เกี่ยวกับความรู้สึกต่อตัวเองของเรา
06:16
and how we spend our leisure time --
143
361000
2000
และการใช้เวลาว่างของเรา--
06:18
or actually more specifically,
144
363000
2000
หรือจริงๆ ถ้าเจาะจงลงไป,
06:20
how we fail to spend our leisure time.
145
365000
2000
การที่เราล้มเหลวในการใช้เวลาว่างของเรา
06:22
The remaining regrets
146
367000
2000
ความเสียใจอื่นๆ ที่เหลือ
06:24
pertain to these things:
147
369000
2000
มีเกี่ยวกับสิ่งต่างๆเหล่านี้:
06:26
finance, family issues unrelated to romance or parenting,
148
371000
3000
การเงิน, ปัญหาครอบครัวที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องรักใคร่หรือการเลี้ยงดูบุตร
06:29
health, friends,
149
374000
2000
สุขภาพ, เพื่อน
06:31
spirituality and community.
150
376000
3000
จิตวิญญาณและชุมชน
06:34
So in other words, we know most of what we know about regret
151
379000
3000
ดังนั้นอาจจะพูดได้ว่า เราเรียนรู้เรื่องความเสียใจ ได้มากที่สุด
06:37
by the study of finance.
152
382000
2000
จากการศึกษาด้านการเงิน
06:39
But it turns out, when you look overall at what people regret in life,
153
384000
2000
แต่กลับกลายเป็นว่า เมื่อคุณดูสิ่งที่ผู้คนเสียใจในชีวิตโดยรวมแล้ว
06:41
you know what, our financial decisions don't even rank.
154
386000
3000
การตัดสินใจเรื่องการเงินไม่ได้ติดอันดับเลย
06:44
They account for less than three percent of our total regrets.
155
389000
4000
มันมีน้อยกว่าร้อยละสามของความเสียใจทั้งหมด
06:48
So if you're sitting there stressing
156
393000
2000
ดังนั้นถ้ายังคงนั่งอยู่ตรงนั้นมัวแต่เครียดอยู่กับ
06:50
about large cap versus small cap,
157
395000
2000
แต่เรื่องหุ้นขนาดใหญ่ หรือหุ้นขนาดเล็ก,
06:52
or company A versus company B,
158
397000
2000
หรือบริษัทเอ กับบริษัทบี,
06:54
or should you buy the Subaru or the Prius,
159
399000
2000
หรือคุณควรจะซื้อซูบารุหรือพริอุส,
06:56
you know what, let it go.
160
401000
3000
คุณรู้ไหม, ปล่อยมันไปเถอะ
06:59
Odds are, you're not going to care in five years.
161
404000
3000
เป็นไปได้ว่า ในอีกห้าปีคุณจะไม่ใส่ใจกับมันอีก
07:02
But for these things that we actually do really care about
162
407000
3000
แต่สำหรับสิ่งที่เราใส่ใจกับมันจริงๆ
07:05
and do experience profound regret around,
163
410000
2000
และได้ผ่านความเสียใจรอบด้านอย่างลึกซึ้ง,
07:07
what does that experience feel like?
164
412000
3000
ประสบการณ์นั้นให้ความรู้สึกอย่างไร?
07:11
We all know the short answer.
165
416000
2000
เราทุกคนรู้คำตอบสั้นๆนั้น
07:13
It feels terrible. Regret feels awful.
166
418000
2000
มันรู้สึกแย่มาก ความเสียใจให้ความรู้สึกที่น่ากลัว
07:15
But it turns out that regret feels awful
167
420000
2000
กลายเป็นว่าความเสียใจเป็นความรู้สึกที่น่ากลัว
07:17
in four very specific and consistent ways.
168
422000
3000
ในแบบที่เจาะจงและสม่ำเสมอมากๆ สี่รูปแบบ
07:20
So the first consistent component of regret
169
425000
2000
องค์ประกอบสำคัญอย่างแรกของความเสียใจ
07:22
is basically denial.
170
427000
3000
คือ การปฏิเสธ
07:25
When I went home that night after getting my tattoo,
171
430000
3000
เมื่อดิฉันกลับบ้านคืนนั้นหลังจากได้สักไปแล้ว,
07:28
I basically stayed up all night.
172
433000
2000
ดิฉันนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน
07:30
And for the first several hours,
173
435000
2000
และในช่วงหลายชั่วโมงแรกนั้น
07:32
there was exactly one thought in my head.
174
437000
2000
มีความคิดเพียงอย่างเดียวในหัวของดิฉัน
07:34
And the thought was,
175
439000
2000
และความคิดนั้นก็คือ,
07:36
"Make it go away!"
176
441000
3000
"เอามันออกไปเสีย!"
07:39
This is an unbelievably primitive emotional response.
177
444000
4000
มันเป็นปฎิกิริยาทางอารมณ์พื้นฐานง่ายๆ อย่างไม่น่าเชื่อ
07:43
I mean, it's right up there with, "I want my mommy!"
178
448000
3000
หมายถึงว่า,อาการเหมือนกับ,"ฉันจะหาแม่"
07:46
We're not trying to solve the problem.
179
451000
2000
เราไม่ได้พยายามแก้ปัญหา
07:48
We're not trying to understand how the problem came about.
180
453000
3000
เราไม่ได้พยายามทำความเข้าใจว่าปัญหาเกิดขึ้นได้อย่างไร
07:51
We just want it to vanish.
181
456000
3000
เราแค่ต้องการให้มันหายไป
07:54
The second characteristic component of regret
182
459000
2000
ลักษณะองค์ประกอบอย่างที่สองของความเสียใจ
07:56
is a sense of bewilderment.
183
461000
2000
คือความรู้สึกสับสน
07:58
So the other thing I thought about there in my bedroom that night
184
463000
3000
ดังนั้นอีกสิ่งหนึ่งที่ดิฉันคิดขณะอยู่บนเตียงคืนนั้น
08:01
was, "How could I have done that?
185
466000
3000
คือ,"ฉันทำไปได้อย่างไร?
08:04
What was I thinking?"
186
469000
3000
ฉันคิดอะไรอยู่ตอนนั้น?"
08:07
This real sense of alienation
187
472000
2000
ความรู้สึกจริงของความห่างเหิน
08:09
from the part of us that made a decision we regret.
188
474000
2000
จากตัวเราส่วนที่ตัดสินใจทำให้เกิดความเสียใจนี้
08:11
We can't identify with that part.
189
476000
2000
เราไม่สามารถยอมรับส่วนนั้นของเราได้
08:13
We don't understand that part.
190
478000
2000
เราไม่เข้าใจส่วนนั้น
08:15
And we certainly don't have any empathy for that part --
191
480000
2000
และเราไม่มีความรู้สึกเห็นใจกับส่วนนั้นของเรา--
08:17
which explains the third consistent component of regret,
192
482000
3000
ซึ่งสิ่งนี้อธิบายส่วนประกอบของความเสียใจอย่างที่สาม,
08:20
which is an intense desire to punish ourselves.
193
485000
2000
ซึ่งก็คือความต้องการอย่างรุนแรงที่จะลงโทษตนเอง
08:22
That's why, in the face of our regret,
194
487000
2000
นี่แหละทำไม, เมื่อเผชิญกับความเสียใจ,
08:24
the thing we consistently say is, "I could have kicked myself."
195
489000
3000
สิ่งที่เราพูดอยู่ตลอดเวลาก็คือ,"ฉันน่าจะเตะตัวเอง"
08:28
The fourth component here
196
493000
2000
ส่วนประกอบอย่างที่สี่ตรงนี้
08:30
is that regret is what psychologists call perseverative.
197
495000
2000
คือ ความเสียใจเป็นสิ่งซึ่งนักจิตวิทยาเรียกว่า เพอเซะเวอเรทีพ(perseverative)
08:32
To perseverate means to focus obsessively and repeatedly
198
497000
3000
แปลว่าหมกมุ่นและยํ้าซํ้าซาก
08:35
on the exact same thing.
199
500000
2000
กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างเดียว
08:37
Now the effect of perseveration
200
502000
2000
ผลของเพอเซะเวอเรทีพ
08:39
is to basically take these first three components of regret
201
504000
2000
ก็คือ การได้นำเอาส่วนประกอบสามอย่างแรกของความเสียใจ
08:41
and put them on an infinite loop.
202
506000
3000
ไปอยู่ในวังวนที่ไม่มีที่จุดจบ
08:44
So it's not that I sat there in my bedroom that night,
203
509000
3000
ดังนั้นมันไม่ใช่ว่าดิฉันนั่งอยู่ตรงนั้นในห้องนอนคืนนั้น,
08:47
thinking, "Make it go away."
204
512000
3000
คิดว่า, "เอามันออกไป"
08:50
It's that I sat there and I thought,
205
515000
2000
แต่เป็นว่า ดิฉันนั่งอยู่ตรงนั้นและดิฉันคิด,
08:52
"Make it go away. Make it go away.
206
517000
2000
"เอามันออกไป เอามันออกไป
08:54
Make it go away. Make it go away."
207
519000
3000
เอามันออกไป เอามันออกไป"
08:57
So if you look at the psychological literature,
208
522000
2000
ดังนั้นถ้าคุณดูที่ข้อเขียนทางจิตวิทยา,
08:59
these are the four consistent defining components of regret.
209
524000
4000
สิ่งเหล่านี้คือส่วนประกอบที่ให้คำจำกัดความของความเสียใจ
09:03
But I want to suggest that there's also a fifth one.
210
528000
3000
แต่ดิฉันอยากจะเสนอว่ายังมีส่วนประกอบที่ห้าอีก
09:06
And I think of this
211
531000
2000
และดิฉันคิดว่าสิ่งนี้
09:08
as a kind of existential wake-up call.
212
533000
3000
เป็นคล้ายกับสัญญาณเตือนภัยเกี่ยวกับการคงอยู่ของมนุษยชาติ
09:11
That night in my apartment,
213
536000
2000
คืนนั้นในห้องพักของดิฉัน,
09:13
after I got done kicking myself and so forth,
214
538000
3000
หลังจากดิฉันได้ลงโทษตนเองและอื่นๆ,
09:16
I lay in bed for a long time,
215
541000
2000
ดิฉันนอนอยู่บนเตียงเป็นเวลานาน,
09:18
and I thought about skin grafts.
216
543000
4000
และก็คิดถึงการปลูกถ่ายผิวหนัง
09:22
And then I thought about how,
217
547000
2000
แล้วก็คิดว่าจะทำได้อย่างไร,
09:24
much as travel insurance doesn't cover acts of God,
218
549000
3000
ก็เหมือนกับที่ประกันการเดินทาง ไม่ได้ครอบคลุมอุบัติภัยทางธรรมชาติ
09:27
probably my health insurance did not cover acts of idiocy.
219
552000
4000
เป็นไปได้ว่าการประกันสุขภาพของดิฉันไม่ได้ครอบคลุมการกระทำที่โง่เขลา
09:32
In point of fact, no insurance covers acts of idiocy.
220
557000
3000
ความจริงแล้ว ไม่มีการประกันใดที่ครอบคลุมการกระทำที่โง่เขลา
09:35
The whole point of acts of idiocy
221
560000
2000
สิ่งสำคัญเพียงอย่างเดียวของการกระทำที่โง่เขลา
09:37
is that they leave you totally uninsured;
222
562000
2000
ก็คือมันให้เราไร้ซึ่งการประกันอย่างสิ้นเชิง;
09:39
they leave you exposed to the world
223
564000
2000
มันปล่อยให้เราออกสู่โลกโดยปราศจากการป้องกัน
09:41
and exposed to your own vulnerability and fallibility
224
566000
3000
และเปิดสู่ความอ่อนแอทางใจและความพลาดพลั้งของตนเอง
09:44
in face of, frankly, a fairly indifferent universe.
225
569000
4000
ต่อหน้าจักรวาลที่ไม่ใยดีกับคนเรานัก
09:49
This is obviously an incredibly painful experience.
226
574000
3000
สิ่งนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นประสบการณ์ที่เจ็บปวดอย่างไม่น่าเชื่อ
09:52
And I think it's particularly painful for us now in the West
227
577000
3000
และดิฉันคิดว่าปัจจุบันมันเจ็บปวดเฉพาะกับพวกเราในโลกตะวันตก
09:55
in the grips of what I sometimes think of
228
580000
2000
ที่ตกอยู่ใต้อำนาจของบางสิ่งที่บางครั้งดิฉันคิดว่า
09:57
as a Control-Z culture --
229
582000
3000
เหมือนกับวัฒนธรรมแบบคอนโทรล-ซี (Control-Z)--
10:00
Control-Z like the computer command,
230
585000
2000
เหมือนกับคำสั่งที่ใช้กับเครื่องคอมพิวเตอร์,
10:02
undo.
231
587000
2000
ยกเลิก
10:04
We're incredibly used to not having to face
232
589000
3000
เราเคยชินอย่างไม่น่าเชื่อกับการไม่ต้องเผชิญหน้า
10:07
life's hard realities, in a certain sense.
233
592000
2000
กับความเป็นจริงที่ยากลำบากในชีวิต,ในแบบหนึ่ง
10:09
We think we can throw money at the problem
234
594000
2000
เราคิดว่าเราโยนเงินไปแก้ปัญหาได้
10:11
or throw technology at the problem --
235
596000
2000
หรือโยนเทคโนโลยี่ไปแก้ปัญหาได้--
10:13
we can undo and unfriend
236
598000
2000
เราสามารถเลิกทำและเลิกเป็นมิตร
10:15
and unfollow.
237
600000
3000
และเลิกตาม
10:18
And the problem is that there are certain things that happen in life
238
603000
3000
ปัญหาก็คือว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต
10:21
that we desperately want to change
239
606000
3000
ที่เราต้องการจะเปลี่ยนแปลงอย่างที่สุด
10:24
and we cannot.
240
609000
2000
แต่เราทำไม่ได้
10:26
Sometimes instead of Control-Z,
241
611000
2000
บางครั้งแทนที่จะเป็นคำสั่งคอนโทรน-ซี,
10:28
we actually have zero control.
242
613000
2000
จริงๆ แล้วเราควบคุมไม่ได้เลย
10:30
And for those of us who are control freaks and perfectionists --
243
615000
4000
และสำหรับพวกเราที่บ้าการควบคุมและพวกคลั่งความสมบูรณ์แบบ
10:34
and I know where of I speak --
244
619000
2000
และดิฉันรู้ดีในเรื่องที่ฉันพูด--
10:36
this is really hard,
245
621000
2000
เรื่องนี้ยากจริงๆ,
10:38
because we want to do everything ourselves and we want to do it right.
246
623000
3000
เพราะว่าเราต้องการจะทำทุกอย่างเองและต้องการทำให้ถูกต้อง
10:42
Now there is a case to be made
247
627000
2000
ตรงนี้มีข้อโต้แย้ง
10:44
that control freaks and perfectionists should not get tattoos,
248
629000
3000
ว่าพวกบ้าการควบคุมและพวกคลั่งความสมบูรณ์แบบ ไม่ควรจะไปสัก,
10:47
and I'm going to return to that point in a few minutes.
249
632000
3000
และดิฉันจะย้อนกลับไปพูดเรื่องนั้นในอีกสองสามนาที
10:50
But first I want to say
250
635000
2000
แต่อันดับแรกดิฉันขอพูด
10:52
that the intensity and persistence
251
637000
2000
ว่าความรุนแรงและความยือเยื้อ
10:54
with which we experience these emotional components of regret
252
639000
3000
ที่เราได้ประสบกับองค์ประกอบต่างๆ ของความเสียใจด้านอารมณ์นั้น
10:57
is obviously going to vary
253
642000
2000
เห็นได้ชัดว่าจะแตกต่างกันออกไป
10:59
depending on the specific thing that we're feeling regretful about.
254
644000
3000
ขึ้นอยู่กับเฉพาะสิ่งที่เรารู้สึกเสียใจ
11:02
So for instance, here's one of my favorite
255
647000
2000
ตัวอย่างเช่น, นี่เป็นเรื่องหนึ่งที่ดิฉันชอบ
11:04
automatic generators of regret in modern life.
256
649000
4000
เครื่องสร้างอัตโนมัติในชีวิตสมัยใหม่
11:08
(Laughter)
257
653000
2000
(เสียงหัวเราะ)
11:10
Text: Relpy to all.
258
655000
2000
ข้อความ:ตอบทั้งหมด
11:12
And the amazing thing
259
657000
2000
และสิ่งที่น่าอัศจรรย์
11:14
about this really insidious technological innovation
260
659000
3000
ของเจ้านวัตกรรมทางเทคโนโลยีเจ้าปัญหานี้
11:17
is that even just with this one thing,
261
662000
2000
ก็คือแค่เพียงสิ่งนี้อย่างเดียว
11:19
we can experience a huge range of regret.
262
664000
3000
เราสามารถจะรู้สึกเสียใจได้หลายอย่าง
11:22
You can accidentally hit "reply all" to an email
263
667000
3000
คุณบังเอิญไปกด"ตอบทั้งหมด"ที่อีเมลหนึ่ง
11:25
and torpedo a relationship.
264
670000
3000
แล้วก็ไปทำลายความสัมพันธ์ที่มีอยู่
11:28
Or you can just have an incredibly embarrassing day at work.
265
673000
3000
หรือคุณก็แค่มีวันทำงานหนึ่งวันที่คุณรู้สึกอับอายอย่างไม่น่าเชื่อ
11:31
Or you can have your last day at work.
266
676000
4000
หรือคุณก็อาจจะได้มีวันสุดท้ายของการทำงานของคุณ
11:35
And this doesn't even touch
267
680000
2000
และนี่ไม่ได้แม้แต่ไปแตะ
11:37
on the really profound regrets of a life.
268
682000
3000
เรื่องของความเสียใจที่ลึกซึ้งจริงๆในชีวิต
11:40
Because of course, sometimes we do make decisions
269
685000
2000
เพราะว่าบางครั้งเราตัดสินใจไป
11:42
that have irrevocable and terrible consequences,
270
687000
4000
ซึ่งมีผลที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้และแย่มากๆ
11:46
either for our own or for other people's
271
691000
3000
ทั้งกับตัวเองหรือกับผู้อื่น
11:49
health and happiness and livelihoods,
272
694000
2000
ทางด้านสุขภาพ ความสุขและการดำรงชีวิต
11:51
and in the very worst case scenario, even their lives.
273
696000
4000
และในกรณีเลวร้ายที่สุดที่อาจเกิดขึ้นได้,แม้ถึงแก่ชีวิต
11:55
Now obviously, those kinds of regrets
274
700000
3000
เห็นได้ชัดว่า,ความเสียใจแบบนั้น
11:58
are incredibly piercing and enduring.
275
703000
4000
มันเจ็บรุนแรงและยาวนาน
12:02
I mean, even the stupid "reply all" regrets
276
707000
3000
ดิฉันหมายถึง,แม้แต่ความเสียใจงี่เง่า "ตอบทั้งหมด"
12:05
can leave us in a fit of excruciating agony for days.
277
710000
4000
อาจทำให้เราตกอยู่ในความทุกข์รุนแรงอย่างเฉียบพลันไปหลายวัน
12:10
So how are we supposed to live with this?
278
715000
3000
แล้วเราจะอยู่กับมันได้อย่างไร?
12:13
I want to suggest that there's three things
279
718000
2000
ดิฉันอยากจะแนะว่ามีอยู่สามวิธี
12:15
that help us to make our peace with regret.
280
720000
3000
ที่ช่วยเราให้ทำใจให้สงบได้แม้จะมีความเสียใจอยู่
12:18
And the first of these
281
723000
2000
และวิธีแรก
12:20
is to take some comfort in its universality.
282
725000
3000
ก็คือให้สบายใจได้เพราะเป็นเรื่องที่ใครๆก็เป็นกัน
12:24
If you Google regret and tattoo,
283
729000
4000
ถ้าคุณเข้าไปในกูเกิ้ลดูคำว่าเสียใจและคำว่าสัก,
12:28
you will get 11.5 million hits.
284
733000
2000
คุณจะได้ 11.5 ล้านเว็บไซต์
12:30
(Laughter)
285
735000
2000
(เสียงหัวเราะ)
12:32
The FDA estimates
286
737000
2000
องค์การอาหารและยาประมาณว่า
12:34
that of all the Americans who have tattoos,
287
739000
2000
คนอเมริกันทุกคนที่มีรอยสัก,
12:36
17 percent of us regret getting them.
288
741000
3000
ร้อยละ 17 ของพวกเราเสียใจที่มีรอยสัก
12:39
That is Johnny Depp and me
289
744000
2000
ก็คือทั้งจอห์นนี่ เด็พพ์และดิฉัน
12:41
and our seven million friends.
290
746000
2000
และพรรคพวกเราอีกเจ็ดล้านคน
12:43
And that's just regret about tattoos.
291
748000
3000
และนั่นเป็นเพียงความเสียใจเกี่ยวกับรอยสัก
12:46
We are all in this together.
292
751000
3000
เราทั้งหมดอยู่ในเรือลำเดียวกัน
12:50
The second way that we can help make our peace with regret
293
755000
2000
วิธีที่สองที่เราจะช่วยให้เกิดความสงบสุขได้แม้จะมีความเสียใจ
12:52
is to laugh at ourselves.
294
757000
3000
ก็คือหัวเราะกับตัวเอง
12:55
Now in my case, this really wasn't a problem,
295
760000
2000
ในกรณีของดิฉัน,การทำแบบนี้จริงๆไม่ใช่ปัญหา,
12:57
because it's actually very easy to laugh at yourself
296
762000
3000
เพราะว่าจริงๆ เป็นเรื่องง่ายมากที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง
13:00
when you're 29 years old and you want your mommy
297
765000
2000
เมื่อคุณอายุ 29 และคุณร้องหาแม่
13:02
because you don't like your new tattoo.
298
767000
3000
เพราะว่าคุณไม่ชอบรอยสักที่คุณไปสักมา
13:05
But it might seem like a kind of cruel or glib suggestion
299
770000
4000
แต่อาจจะดูเหมือนกับว่าเป็นคำแนะนำที่โหดร้ายและเล่นลิ้น
13:09
when it comes to these more profound regrets.
300
774000
3000
เมื่อมันมาถึงเรื่องความเสียใจที่ลึกซึ้งมากกว่า
13:12
I don't think that's the case though.
301
777000
3000
อย่างไรก็ตามดิฉันไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนั้น
13:15
All of us who've experienced regret
302
780000
3000
พวกเราทุกคนที่ได้ผ่านความรู้สึกเสียใจ
13:18
that contains real pain and real grief
303
783000
4000
ที่มีความเจ็บปวดและความเศร้าโศรกจริงๆ
13:22
understand that humor and even black humor
304
787000
3000
เราเข้าใจว่าอารมณ์ขันแม้ว่าจะเป็นแนวเสียดสีเหน็บแนม
13:25
plays a crucial role in helping us survive.
305
790000
3000
มีบทบาทสำคัญที่ช่วยให้เรามีชีวิตรอด
13:28
It connects the poles of our lives back together,
306
793000
2000
มันช่วยเชื่อมเสาหลักของชีวิตเราให้กลับคืนมารวมกัน,
13:30
the positive and the negative,
307
795000
2000
ทั้งด้านบวกและด้านลบ,
13:32
and it sends a little current of life back into us.
308
797000
4000
อารมณ์ขันส่งกระแสชีวิตน้อยๆ กลับคืนสู่เรา
13:36
The third way that I think we can help make our peace with regret
309
801000
3000
วิธีที่สามที่ดิฉันคิดว่าจะช่วยทำให้เราสงบลงได้แม้จะมีความเสียใจ
13:39
is through the passage of time,
310
804000
3000
ก็คือให้เวลาผ่านไป,
13:42
which, as we know, heals all wounds --
311
807000
2000
ซึ่งอย่างที่เราทราบ,รักษาบาดแผลต่างๆได้--
13:44
except for tattoos, which are permanent.
312
809000
3000
ยกเวันรอยสัก,ซึ่งคงทนถาวร
13:48
So it's been several years
313
813000
2000
ดังนั้นจึงใช้เวลาหลายปี
13:50
since I got my own tattoo.
314
815000
3000
ตั้งแต่ดิฉันได้ไปสัก
13:54
And do you guys just want to see it?
315
819000
4000
พวกคุณอยากจะเห็นมันไม๊คะ?
13:58
All right.
316
823000
2000
ได้คะ
14:00
Actually, you know what, I should warn you,
317
825000
3000
จริงๆแล้ว,คุณรู้ไหม, ดิฉันควรจะเตือนคุณว่า,
14:03
you're going to be disappointed.
318
828000
2000
คุณจะผิดหวัง
14:05
Because it's actually not that hideous.
319
830000
3000
เพราะว่าจริงๆ แล้วมันไม่ได้น่าเกลียดนัก
14:08
I didn't tattoo Marilyn Manson's face
320
833000
3000
ดิฉันไม่ได้สักเป็นรูปใบหน้าของมารีลิน แมนสัน
14:11
on some indiscreet part of myself or something.
321
836000
2000
บนร่างกายบางส่วนที่ไม่สมควรหรืออะไร
14:13
When other people see my tattoo,
322
838000
2000
เมื่อคนอื่นเห็นรอยสักของดิฉัน,
14:15
for the most part they like how it looks.
323
840000
2000
ส่วนใหญ่พวกเขาชอบรอยสักที่เห็น
14:17
It's just that I don't like how it looks.
324
842000
2000
เพียงแค่ว่าดิฉันไม่ชอบรอยสักที่เป็นอยู่
14:19
And as I said earlier, I'm a perfectionist.
325
844000
3000
และอย่างที่ดิฉันพูดไว้ก่อนหน้านี้,ดิฉันเป็นผูู้ที่พอใจแต่สิ่งที่สมบูรณ์แบบ
14:22
But I'll let you see it anyway.
326
847000
3000
แต่อย่างไรก็ตามดิฉันจะให้คุณดู
14:29
This is my tattoo.
327
854000
3000
นี่คือรอยสักของดิฉัน
14:33
I can guess what some of you are thinking.
328
858000
3000
ดิฉันเดาได้ว่าบางท่านกำลังคิดอะไรอยู่
14:36
So let me reassure you about something.
329
861000
3000
ดังนั้น ดิฉันขอให้คุณมั่นใจได้บางอย่าง
14:39
Some of your own regrets
330
864000
2000
ความเสียใจบางอย่างของคุณเอง
14:41
are also not as ugly as you think they are.
331
866000
4000
ก็ไม่ได้น่าเกลียดมากอย่างที่คุณคิดหรอก
14:45
I got this tattoo
332
870000
2000
ดิฉันได้รอยสักนี้
14:47
because I spent most of my 20s
333
872000
2000
เพราะว่าดิฉันได้ใช้เวลามากที่สุดในช่วงอายุ 20 กว่าๆ
14:49
living outside the country and traveling.
334
874000
2000
อยู่นอกประเทศและท่องเที่ยวไป
14:51
And when I came and settled in New York afterward,
335
876000
2000
และเมื่อดิฉันกลับมาตั้งหลักฐานในกรุงนิวยอร์กหลังจากนั้น
14:53
I was worried that I would forget
336
878000
2000
ดิฉันกังวลใจว่าดิฉันอาจจะลืม
14:55
some of the most important lessons that I learned during that time.
337
880000
3000
บทเรียนที่สำคัญมากที่สุดที่ดิฉันได้เรียนรู้ในช่วงเวลานั้น
14:58
Specifically the two things I learned about myself
338
883000
3000
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสองเรื่องที่ดิฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับตัวเอง
15:01
that I most didn't want to forget
339
886000
2000
ที่ดิฉันไม่ต้องการจะลืมเป็นอย่างยิ่ง
15:03
was how important it felt to keep exploring
340
888000
3000
ก็คือมันรู้สึกสำคัญอย่างไรที่ต้องสำรวจกันต่อไป
15:06
and, simultaneously, how important it is
341
891000
3000
และ,ในเวลาเดียวกัน,มันสำคัญอย่างไร
15:09
to somehow keep an eye on your own true north.
342
894000
3000
ที่ต้องจับตามองทิศเหนือจริงของตัวคุณเอง
15:12
And what I loved about this image of the compass
343
897000
2000
และสิ่งที่ดิฉันเคยรักเกี่ยวกับรูปเข็มทิศนี้
15:14
was that I felt like it encapsulated both of these ideas
344
899000
2000
ก็คือดิฉันรู้สึกเหมือนว่ามันแสดงแนวคิดทั้งสองนี้
15:16
in one simple image.
345
901000
3000
ในภาพที่เรียบง่ายภาพหนึ่ง
15:19
And I thought it might serve as a kind of permanent mnemonic device.
346
904000
3000
และดิฉันเคยคิดว่ามันอาจจะใช้เป็นคล้ายกับครื่องมือสำหรับใช้เตือนความจำที่ถาวร
15:23
Well it did.
347
908000
2000
ใช่มันใช้ได้
15:25
But it turns out, it doesn't remind me of the thing I thought it would;
348
910000
3000
แต่กลับกลายเป็นว่า,มันไม่ได้เตือนความจำถึงสิ่งที่ดิฉันได้คิดไว้
15:28
it reminds me constantly of something else instead.
349
913000
4000
มันกลับเตือนดิฉันตลอดเวลาถึงสิ่งอื่นแทน
15:32
It actually reminds me
350
917000
2000
จริงๆ แล้วมันเตือนดิฉัน
15:34
of the most important lesson regret can teach us,
351
919000
3000
ถึงบทเรียนที่สำคัญที่สุดที่ความเสียใจสามารถสอนเราได้,
15:37
which is also one of the most important lessons life teaches us.
352
922000
3000
ซึ่งก็เป็นบทเรียนหนึ่งที่สำคัญที่สุดที่ชีวิตสอนเราด้วย
15:40
And ironically, I think it's probably the single most important thing
353
925000
3000
พูดอย่างประชด,ดิฉันคิดว่ามันอาจจะเป็นสิ่งสำคัญที่สุดเพียงสิ่งเดียว
15:43
I possibly could have tattooed onto my body --
354
928000
3000
ที่ดิฉันอาจบังเอิญสักลงไปบนร่างกาย--
15:46
partly as a writer,
355
931000
2000
ส่วนหนึ่งในฐานะนักเขียน,
15:48
but also just as a human being.
356
933000
2000
แต่ในแค่ฐานะคนธรรมดาด้วย
15:50
Here's the thing,
357
935000
4000
นี่คือสิ่งที่กล่าวถึง,
15:54
if we have goals
358
939000
2000
ถ้าเรามีเป้าหมาย
15:56
and dreams,
359
941000
2000
และความฝัน,
15:58
and we want to do our best,
360
943000
4000
และเราต้องการทำให้ดีที่สุด,
16:02
and if we love people
361
947000
2000
และถ้าเรารักเพื่อนมนุษย์
16:04
and we don't want to hurt them or lose them,
362
949000
2000
และเราไม่ต้องการทำให้เขาเจ็บปวดหรือสูญเสียเขาไป,
16:06
we should feel pain when things go wrong.
363
951000
4000
เราควรจะรู้สึกเจ็บปวดเมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้น
16:10
The point isn't to live without any regrets.
364
955000
4000
จุดสำคัญไม่ใช่มีชีวิตอยู่โดยไม่มีความเสียใจเลย
16:14
The point is to not hate ourselves for having them.
365
959000
4000
จุดสำคัญอยู่ที่ไม่เกลียดตัวเองที่มีความเสียใจ
16:18
The lesson that I ultimately learned from my tattoo
366
963000
2000
บทเรียนที่ในที่สุดดิฉันได้เรียนรู้จากรอยสักของดิฉัน
16:20
and that I want to leave you with today
367
965000
2000
และที่ดิฉันต้องการฝากคุณไว้ในวันนี้
16:22
is this:
368
967000
2000
คือสิ่งนี้:
16:24
We need to learn to love
369
969000
2000
เราต้องเรียนรู้ที่จะรัก
16:26
the flawed, imperfect things
370
971000
2000
สิ่งที่บกพร่อง ไม่สมบูรณ์แบบ
16:28
that we create
371
973000
2000
ที่เราทำขึ้นมา
16:30
and to forgive ourselves for creating them.
372
975000
3000
และยกโทษให้กับตัวเองที่ได้ทำมันขึ้นมา
16:34
Regret doesn't remind us that we did badly.
373
979000
3000
ความเสียใจไม่ได้เตือนเราว่าเราทำสิ่งที่ไม่ดี
16:37
It reminds us that we know we can do better.
374
982000
3000
แต่มันเตือนเราว่า เรารู้ว่าเราสามารถทำได้ดีกว่านี้
16:40
Thank you.
375
985000
2000
ขอบคุณคะ
16:42
(Applause)
376
987000
3000
(เสียงปรบมือ)
ABOUT THE SPEAKER
Kathryn Schulz - WrongologistKathryn Schulz is a staff writer for the New Yorker and is the author of "Being Wrong: Adventures in the Margin of Error."
Why you should listen
Kathryn Schulz is a journalist, author, and public speaker with a credible (if not necessarily enviable) claim to being the world's leading wrongologist. She is the author of Being Wrong: Adventures in the Margin of Error. She was previously the book critic for New York Magazine; her writing has also appeared in the New York Times Magazine, Rolling Stone, TIME Magazine, the Boston Globe, the "Freakonomics" blog of The New York Times, The Nation, Foreign Policy, and the New York Times Book Review, among other publications. She is the former editor of the online environmental magazine Grist, and a former reporter and editor for The Santiago Times, of Santiago, Chile, where she covered environmental, labor, and human rights issues. She was a 2004 recipient of the Pew Fellowship in International Journalism (now the International Reporting Project), and has reported from throughout Central and South America, Japan, and, most recently, the Middle East. A graduate of Brown University and a former Ohioan, Oregonian and Brooklynite, she currently lives in New York's Hudson Valley.
Kathryn Schulz | Speaker | TED.com