EG 2007
Rick Smolan: The story of a girl
ริค สโมลัน: เรื่องราวชีวิตของเด็กผู้หญิงคนนึง
Filmed:
Readability: 3.1
1,360,498 views
ช่างภาพนามริค สโมลัน (Rick Smolan) เล่าเรื่องราวอันน่าจดจำของเด็กหญิงลูกครึ่งอเมริกันเอเชีย (Ameraian) รูปถ่ายที่ไร้การแต่งเติม และเรื่องราวการรับอุปการะโดยครอบครัวบุญธรรม ที่หักมุมในตอนท้าย
Rick Smolan - Photographer
Rick Smolan is the co-founder of the America 24/7 and Day in the Life photography series -- and a natural storyteller in many media. His latest books are America at Home and Blue Planet Run. Full bio
Rick Smolan is the co-founder of the America 24/7 and Day in the Life photography series -- and a natural storyteller in many media. His latest books are America at Home and Blue Planet Run. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
00:15
Some of you have heard the story before,
0
0
2000
พวกคุณบางคนเคยได้ยินเรื่องนี้มาแล้ว
00:17
but, in fact, there's somebody in the audience
1
2000
2000
แต่ก็มีพวกคุณบางคน
00:19
who's never heard this story -- in front of an audience -- before,
2
4000
2000
ที่ไม่เคยได้ยินผมเล่าเรื่องนี้
ต่อหน้าผู้ฟังมาก่อน
ต่อหน้าผู้ฟังมาก่อน
00:21
so I'm a little more nervous than I normally am telling this story.
3
6000
4000
เพราะงั้นตอนนี้ผมก็เลยประหม่า
มากกว่าปกตินิดหน่อย
มากกว่าปกตินิดหน่อย
00:26
I used to be a photographer for many years.
4
11000
2000
ผมเคยเป็นช่างภาพอยู่หลายปี
00:28
In 1978, I was working for Time magazine,
5
13000
3000
ปี 1978 ตอนนั้นผมทำงานกับนิตยสารไทมส์
00:31
and I was given a three-day assignment
6
16000
2000
ได้รับมอบหมายงานสามวัน
00:33
to photograph Amerasian children,
7
18000
2000
ให้ไปถ่ายรูปเด็กอเมเรเชียน (Amerasian)
00:35
children who had been fathered by American GIs
8
20000
2000
เด็กๆ ที่มีพ่อเป็นจีไออเมริกัน
00:37
all over Southeast Asia, and then abandoned --
9
22000
3000
ทั่วทั้งเอเชียตะวันออก ที่ถูกทอดทิ้ง
00:40
40,000 children all over Asia.
10
25000
2000
40,000 กว่าคนทั่วเอเชีย
00:42
I had never heard the word Amerasian before.
11
27000
2000
ผมไม่เคยได้ยินคำว่า อเมเรเชียน มาก่อน
00:44
I spent a few days photographing children in different countries,
12
29000
4000
ผมใช้เวลา 2-3 วัน
ถ่ายรูปเด็กในหลายๆ ประเทศ
ถ่ายรูปเด็กในหลายๆ ประเทศ
00:48
and like a lot of photographers and a lot of journalists,
13
33000
3000
และก็เหมือนกับช่างภาพ
และนักหนังสือพิมพ์หลายคน
และนักหนังสือพิมพ์หลายคน
00:51
I always hope that when my pictures were published,
14
36000
2000
ผมหวังตลอดว่า เวลาภาพที่ผมถ่ายถูกตีพิมพ์
00:53
they might actually have an effect on a situation,
15
38000
2000
มันจะสร้างให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในสังคม
00:55
instead of just documenting it.
16
40000
2000
ไม่ใช่แค่เป็นการบันทึกเอาไว้เฉยๆ
00:57
So, I was so disturbed by what I saw,
17
42000
5000
ภาพที่ผมได้สัมผัสรบกวนจิตใจผมมาก
01:02
and I was so unhappy with the article that ran afterwards,
18
47000
4000
และผมไม่พอใจกับบทความที่ตีพิมพ์ออกมา
01:06
that I decided I would take six months off.
19
51000
2000
ผมก็เลยตัดสินใจพักร้อน 6 เดือน
01:08
I was 28 years old.
20
53000
2000
ตอนนั้นผมอายุ 28
01:10
I decided I would find six children in different countries,
21
55000
3000
ผมตัดสินใจว่าจะไปหาเด็ก 6 คนในหลายๆ ประเทศ
01:13
and actually go spend some time with the kids,
22
58000
2000
และจะไปลองใช้เวลากับพวกเขาดู
01:15
and try to tell their story a little bit better
23
60000
2000
เพื่อจะเล่าเรื่องของพวกเขาให้ได้ดีกว่า
01:17
than I thought I had done for Time magazine.
24
62000
3000
ที่ผมคิดว่าผมทำให้กับไทมส์
01:20
In the course of doing the story,
25
65000
3000
เงื่อนไขในครั้งนี้ของผม
01:23
I was looking for children who hadn't been photographed before,
26
68000
5000
คือผมมองหาเด็กที่ไม่เคยถูกถ่ายรูปมาก่อน
01:28
and the Pearl Buck Foundation told me
27
73000
3000
และมูลนิธิเพิร์ล บัคบอกผมว่า
01:31
that they worked with a lot of Americans who were
28
76000
2000
พวกเขาร่วมงานกับคนอเมริกันหลายคน
01:33
donating money to help some of these kids.
29
78000
3000
ที่บริจาคเงินเพื่อช่วยเหลือเด็กพวกนี้
01:36
And a man told me, who ran the Pearl Buck Foundation in Korea,
30
81000
4000
คนที่ดูแลมูลนิธิเพิร์ล บัคในเกาหลีบอกผมว่า
01:40
that there was a young girl, who was 11 years old, being raised by her grandmother.
31
85000
3000
มีเด็กผู้หญิงอายุ 11 ขวบคนหนึ่ง
ที่ตอนนี้อยู่กับคุณยาย
ที่ตอนนี้อยู่กับคุณยาย
01:43
And the grandmother had never let any Westerners ever see her.
32
88000
3000
และคุณยายไม่เคยยอม
ให้ชาวต่างชาติคนไหนเห็นเธอ
ให้ชาวต่างชาติคนไหนเห็นเธอ
01:46
Every time any Westerners came to the village, she hid the girl.
33
91000
3000
ทุกครั้งที่มีชาวต่างชาติมาที่หมู่บ้าน
เธอจะซ่อนตัวหลาน
เธอจะซ่อนตัวหลาน
01:49
And of course, I was immediately intrigued.
34
94000
2000
แน่นอนว่า ผมรู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก
01:51
I saw photographs of her, and I thought I wanted to go.
35
96000
3000
ผมดูรูปเธอและคิดในใจว่าผมอยากไป
01:54
And the guy just told me, "There's no way. This grandmother won't even -- you know,
36
99000
3000
เขาแค่บอกผมว่า
"ไม่มีทางหรอก ยายเธอไม่ยอมปล่อย...
"ไม่มีทางหรอก ยายเธอไม่ยอมปล่อย...
01:57
there's no way she's ever going to let you meet this girl that's she's raising."
37
102000
2000
ไม่มีทางที่แกจะยอมให้คุณพบกับ
เด็กผู้หญิงที่แกเลี้ยงหรอก"
เด็กผู้หญิงที่แกเลี้ยงหรอก"
01:59
I took a translator with me, and went to this village,
38
104000
3000
ผมพาล่ามไปที่หมู่บ้าน
02:02
found the grandmother, sat down with her.
39
107000
2000
หาตัวยายและนั่งคุยกับแก
02:04
And to my astonishment, she agreed to let me
40
109000
2000
ผมประหลาดใจเหมือนกัน แต่แกยอมตกลง
02:06
photograph her granddaughter.
41
111000
2000
ให้ผมถ่ายรูปหลานแกได้
02:08
And I was paying for this myself, so I asked the translator
42
113000
3000
ผมเป็นคนออกทุนเอง ผมเลยถามล่ามว่า
02:11
if it would be OK if I stayed for the week.
43
116000
2000
จะเป็นอะไรไหม ถ้าผมอยู่สักอาทิตย์นึง
02:13
I had a sleeping bag.
44
118000
2000
ผมเอาถุงนอนมาด้วย
02:15
The family had a small shed on the side of the house,
45
120000
3000
ข้างๆ บ้านมีเพิงเก็บของ
02:18
so I said, "Could I sleep in my sleeping bag in the evenings?"
46
123000
3000
ผมเลยบอกว่า
"ให้ผมนอนในถุงนอนตอนกลางคืนได้ไหม"
"ให้ผมนอนในถุงนอนตอนกลางคืนได้ไหม"
02:21
And I just told the little girl, whose name was Hyun-Sook Lee,
47
126000
5000
และผมก็บอกเด็กสาว ที่ชื่อว่า ฮยุนซุกลี
02:26
that if I ever did anything to embarrass her --
48
131000
2000
ว่าถ้าผมทำอะไรที่ทำให้เธอไม่สบายใจ
02:28
she didn't speak a word of English, although she looked very American --
49
133000
2000
คือเธอพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แม้ว่าเธอจะดูเหมือนคนอเมริกันทุกกระเบียดนิ้ว
02:30
she could just put up her hand and say, "Stop,"
50
135000
2000
ผมบอกเธอว่า
ให้เธอแค่ยกมือขึ้นและพูดว่า "หยุด"
ให้เธอแค่ยกมือขึ้นและพูดว่า "หยุด"
02:32
and I would stop taking pictures.
51
137000
2000
และผมก็จะหยุดถ่ายรูป
02:34
And then, my translator left.
52
139000
1000
ล่ามของผมก็เลยเดินทางกลับไป
02:35
So there I was, I couldn't speak a word of Korean,
53
140000
2000
ส่วนผมก็อยู่ต่อ ผมพูดเกาหลีไม่ได้เลย
02:37
and this is the first night I met Hyun-Sook.
54
142000
2000
และนี่คือครั้งแรกที่ผมได้พบกับฮยุนซุก
02:39
Her mother was still alive.
55
144000
2000
แม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่
02:41
Her mother was not raising her, her grandmother was raising her.
56
146000
2000
แต่หล่อนไม่ได้เลี้ยงเธอ คุณยายเลี้ยงเธอมา
02:43
And what struck me immediately was
57
148000
3000
และสิ่งที่ผมสังเกตได้ในทันทีเลยคือ
02:46
how in love the two of these people were.
58
151000
4000
ความรักที่ทั้งสองคนนี้มีให้กัน
02:50
The grandmother was incredibly fond, deeply in love with this little girl.
59
155000
3000
คุณยายตกหลุมรักเด็กสาวตัวน้อยๆ อย่างจัง
02:53
They slept on the floor at night.
60
158000
2000
ตอนกลางคืนพวกเขานอนกันบนพื้น
02:55
The way they heat their homes in Korea is to put bricks under the floors,
61
160000
3000
ที่เกาหลี หากต้องการให้บ้านอุ่น
เขาต้องเอาอิฐร้อนไปวางใต้พื้น
เขาต้องเอาอิฐร้อนไปวางใต้พื้น
02:58
so the heat actually radiates from underneath the floor.
62
163000
2000
ความร้อนจะได้แผ่ขึ้นมาจากข้างล่าง
03:00
Hyun-Sook was 11 years old.
63
165000
2000
ฮยุนซุกอายุ 11 ขวบ
03:02
I had photographed, as I said, a lot of these kids.
64
167000
2000
อย่างที่บอก ผมถ่ายรูปเด็กพวกนี้มาเยอะ
03:04
Hyun-Sook was in fact the fifth child that I found to photograph.
65
169000
4000
อันที่จริงแล้วฮยุนซุกเป็นเด็กคนที่ห้า
03:08
And almost universally, amongst all the kids,
66
173000
2000
และเท่าที่พบ เด็กๆ ทุกคน
03:10
they were really psychologically damaged by
67
175000
3000
ถูกทำร้ายจิตใจจากคนอื่นๆ
03:13
having been made fun of, ridiculed, picked on and been rejected.
68
178000
4000
ด้วยการถูกล้อเลียน กลั่นแกล้ง
หรือกีดกันออกจากกลุ่ม
03:17
And Korea was probably the place I found
69
182000
2000
สำหรับผมแล้ว เกาหลี
เป็นที่ที่แย่ที่สุดสำหรับเด็กพวกนี้
03:19
to be the worst for these kids.
70
184000
2000
03:21
And what struck me immediately in meeting Hyun-Sook
71
186000
3000
อีกสิ่งหนึ่งที่ผมสัมผัสได้ตั้งแต่แรกพบฮยุนซุก
ก็คือ เธอดูมีความมั่นใจมาก
03:24
was how confident she appeared to be,
72
189000
2000
เธอดูมีความสุขกับตัวตนของเธอ
03:26
how happy she seemed to be in her own skin.
73
191000
2000
จำภาพนี้ไว้นะครับ
03:28
And remember this picture,
74
193000
1000
03:29
because I'm going to show you another picture later,
75
194000
2000
เพราะเดี๋ยวผมจะโชว์ให้คุณดูอีกภาพนึง
03:31
but you can see how much she looks like her grandmother,
76
196000
2000
คุณจะเห็นได้ชัดเลย
ว่าเธอดูเหมือนคุณยายมากแค่ไหน
ว่าเธอดูเหมือนคุณยายมากแค่ไหน
03:33
although she looks so Western.
77
198000
2000
ถึงเธอจะดูเหมือนคนตะวันตกมาก
ผมตัดสินใจตามเธอไปโรงเรียน
03:35
I decided to follow her to school.
78
200000
1000
นี่คือภาพของเช้าวันแรกที่ผมอยู่กับเธอ
03:36
This is the first morning I stayed with her.
79
201000
2000
นี่คือภาพระหว่างทางไปโรงเรียน
03:38
This is on the way to school.
80
203000
2000
เข้าแถวตอนเช้า
03:40
This is the morning assembly outside her school.
81
205000
4000
และผมสังเกตเห็นว่าเธอเฮฮาตลอด
03:47
And I noticed that she was clowning around.
82
212000
3000
เวลาคุณครูถามคำถาม
03:50
When the teachers would ask questions,
83
215000
2000
เธอจะเป็นคนแรกที่ยกมือ
03:52
she'd be the first person to raise her hand.
84
217000
2000
ไม่ใช่เด็กขี้อายหรือเก็บตัว
03:54
Again, not at all shy or withdrawn,
85
219000
2000
03:56
or anything like the other children that I'd photographed.
86
221000
3000
ไม่เหมือนกับเด็กคนอื่นที่ผมเคยถ่ายรูปเลย
เป็นคนแรกที่ไปเขียนคำตอบบนกระดานดำ
03:59
Again, the first one to go to the blackboard to answer questions.
87
224000
2000
04:01
Getting in trouble for whispering into her best friend's ears
88
226000
2000
ถูกทำโทษเพราะกระซิบใส่หูเพื่อนสนิท
04:03
in the middle of class.
89
228000
2000
ระหว่างเรียน
04:05
And one of the other things that I said to her through the translator --
90
230000
2000
อีกอย่างหนึ่งที่ผมบอกเธอผ่านทางล่าม
04:07
again, this thing about saying stop -- was to not pay attention to me.
91
232000
6000
นอกจากเรื่องบอกให้หยุดได้ คือ
อย่าสนใจผม
อย่าสนใจผม
โดยมากแล้วเธอก็เลยไม่แยแสผมอย่างสิ้นเชิง
04:13
And so, she really just completely ignored me most of the time.
92
238000
2000
04:15
I noticed that at recess, she was the girl
93
240000
3000
ผมเห็นว่าในช่วงพัก เธอเป็นคนที่
คอยเลือกเด็กคนอื่นให้มาเข้าทีมตัวเอง
04:18
who picked the other girls to be on her team.
94
243000
3000
มันชัดเจนมาก ตั้งแต่แรกเริ่มว่า เธอเป็นผู้นำ
04:21
It was very obvious, from the very beginning, that she was a leader.
95
246000
2000
รูปนี้คือระหว่างทางกลับบ้าน
04:23
This is on the way home.
96
248000
1000
04:24
And that's North Korea up along the hill.
97
249000
2000
ตรงแนวหุบเขานั่นคือ เกาหลีเหนือ
04:26
This is up along the DMZ.
98
251000
2000
ตามแนวเขตปลอดทหาร
พวกเขาต้องหาอะไรมาบังหน้าต่างทุกคืน
คนมองมาจะได้ไม่เห็นแสงไฟ
คนมองมาจะได้ไม่เห็นแสงไฟ
04:28
They would actually cover the windows every night, so that light couldn't be seen,
99
253000
3000
04:31
because the South Korean government has said for years
100
256000
3000
เพราะรัฐบาลเกาหลีใต้พร่ำบอกอยู่หลายปี
ว่าเกาหลีเหนืออาจจะบุกมาเวลาไหนก็ได้
04:34
that the North Koreans may invade at any time.
101
259000
2000
ยิ่งคุณเข้าใกล้เกาหลีเหนือมากเท่าไหร่
ก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น
ก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น
04:36
So there's always this -- the closer you were to North Korea, the more terrifying it was.
102
261000
4000
04:40
Very often at school, I'd be taking pictures,
103
265000
2000
บ่อยครั้งมาก เวลาผมถ่ายรูปเธอที่โรงเรียน
04:42
and she would whisper into her girlfriends' ears,
104
267000
3000
และเธอก็จะกระซิบข้างหูเพื่อนเธอ
04:45
and then look at me and say, "Stop."
105
270000
2000
จากนั้นก็มองผม แล้วพูดว่า "หยุด"
ผมก็จะยืนตรงแน่ว ส่วนสาวๆ ก็หัวเราะกันใหญ่
04:47
And I would stand at attention, and all the girls would crack up,
106
272000
2000
04:49
and it was sort of a little joke.
107
274000
2000
เป็นมุกตลกเล็กๆ น่ะครับ
04:51
(Laughter)
108
276000
1000
(เสียงหัวเราะ)
พอจบสัปดาห์ ล่ามของผมก็เดินทางมา
04:53
The end of the week came and my translator came back,
109
278000
1000
04:54
because I'd asked her to come back,
110
279000
2000
เพราะผมขอให้เธอกลับมา
04:56
so I could formally thank the grandmother and Hyun-Sook.
111
281000
4000
เพื่อให้ผมสามารถขอบคุณทั้งคุณยายและฮยุนซุก
ในขณะที่คุณยายกำลังคุยกับล่าม
05:00
And in the course of the grandmother talking to the translator,
112
285000
2000
05:02
the grandmother started crying.
113
287000
2000
แกก็เริ่มร้องไห้
05:04
And I said to my translator, "What's going on, why is she crying?"
114
289000
3000
ผมก็เลยถามล่าม
"เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอจึงร้องไห้"
"เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอจึงร้องไห้"
05:07
And she spoke to the grandmother for a moment,
115
292000
2000
ล่ามของผมก็พูดกับคุณยายอยู่ครู่หนึ่ง
05:09
and then she started getting tears in her eyes.
116
294000
2000
แล้วเธอก็เริ่มน้ำตาคลอเสียเอง
05:11
And I said, "OK, what did I do? What's going on?
117
296000
2000
"เอาล่ะ ผมทำอะไรผิดไปหรือ เกิดอะไรขึ้น
05:13
Why is everyone crying?"
118
298000
2000
ทำไมทุกคนร้องไห้" ผมถาม
ล่ามบอกว่า "คุณยายบอกว่า
05:15
And the translator said, "The grandmother says
119
300000
2000
แกคิดว่าแกกำลังจะตาย
05:17
that she thinks she's dying,
120
302000
2000
แกอยากรู้ว่าคุณพาฮยุนซุก
กลับไปอเมริกากับคุณได้ไหม"
กลับไปอเมริกากับคุณได้ไหม"
05:19
and she wants to know if you would take Hyun-Sook to America with you."
121
304000
4000
05:23
And I said, "I'm 28 years old, and I live in hotels,
122
308000
5000
"ผมอายุ 28 ปี ร่อนเร่อยู่ตามโรงแรม
05:28
and I'm not married."
123
313000
2000
และยังโสด" ผมตอบ
05:30
I mean I had fallen in love with this girl,
124
315000
3000
ผมก็รักและเอ็นดูเธอนะ
05:33
but I -- you know, it was, like, emotionally I was about 12 years old.
125
318000
3000
แต่ว่า ในด้านความรับผิดชอบ
ผมเหมือนเด็กอายุ 12
ผมเหมือนเด็กอายุ 12
ถ้าคุณรู้จักพวกช่างภาพล่ะก็ เขามีมุขตลกว่า
05:36
If you know of photographers, the joke is
126
321000
2000
05:38
it's the finest form of delayed adolescence ever invented.
127
323000
3000
ช่างภาพมีวิธีหลีกเลี่ยงการโตเป็นผู้ใหญ่ที่เจ๋งที่สุด
05:41
"Sorry, I have to go on an assignment, I'll be back" --
128
326000
2000
"ขอโทษนะ แต่ผมมีงานต้องไปทำ
แต่เดี๋ยวผมจะกลับมา"
แต่เดี๋ยวผมจะกลับมา"
05:43
and then you never come back.
129
328000
2000
แต่คุณก็ไม่เคยกลับไป
05:45
So, I asked the translator why she thought she was dying.
130
330000
6000
ผมก็เลยถามล่ามว่า
ทำไมแกถึงคิดว่าแกกำลังจะตาย
ทำไมแกถึงคิดว่าแกกำลังจะตาย
05:51
Can I get her to a hospital? Could I pay to get her a doctor?
131
336000
2000
ให้ผมพาไปโรงพยาบาลไหม
ให้ช่วยออกค่าใช้จ่ายพบหมอ
ให้ช่วยออกค่าใช้จ่ายพบหมอ
05:53
And she refused any help at all.
132
338000
2000
แกปฏิเสธทุกความช่วยเหลือ
05:55
And so, when I got outside,
133
340000
2000
ผมก็เลยออกไปข้างนอก
05:57
I actually gave the translator some money and said,
134
342000
2000
ผมให้เงินล่ามแล้วบอกว่า
05:59
"Please go back and see if you can do something."
135
344000
2000
"ช่วยกลับเข้าไปและช่วยเหลือพวกเขาด้วย"
06:01
And I gave the grandmother my business card.
136
346000
2000
แล้วผมก็ให้นามบัตรผมกับคุณยาย
06:03
And I said, "If you're serious, I will try to find a family for her."
137
348000
3000
แล้วบอกว่า "ถ้าคุณยายพูดจริง
ผมจะพยายามหาครอบครัวให้เธอ"
ผมจะพยายามหาครอบครัวให้เธอ"
06:06
And I immediately wrote a letter to my best friends
138
351000
2000
แล้วผมก็เขียนจดหมายถึงเพื่อนรัก
06:08
in Atlanta, Georgia, who had an 11-year-old son.
139
353000
3000
ที่อยู่แอตแลนต้า จอร์เจีย
พวกเขามีลูกชายอายุ 11
พวกเขามีลูกชายอายุ 11
06:11
And my best friend had mistakenly one day
140
356000
3000
ก่อนหน้านั้นเพื่อนรักผมเคยพลั้งปาก
06:14
said something about wishing he had another child.
141
359000
4000
พูดว่า เขาอยากมีลูกอีกคน
ทีนี้ เพื่อนของผม จีนและเกล
ที่ไม่เคยได้ข่าวคราวผมมา 1 ปี
ที่ไม่เคยได้ข่าวคราวผมมา 1 ปี
06:18
So here my friends Gene and Gail had not heard from me in about a year,
142
363000
4000
จู่ผมก็โทรศัพท์ไป บอกว่า "ฉันอยู่เกาหลี
06:22
and suddenly I was calling, saying "I'm in Korea,
143
367000
2000
06:24
and I've met this extraordinary girl."
144
369000
2000
และเจอเด็กพิเศษมากๆ คนหนึ่ง"
06:26
And I said, "The grandmother thinks she's sick,
145
371000
3000
"คุณยายของเธอคิดว่าตัวเองป่วย
06:29
but I think maybe we would have to bring the grandmother over also."
146
374000
3000
แต่ฉันว่า บางทีเราคงต้องพาตัวคุณยายไปด้วย"
ผมเลยบอกว่า "เดี๋ยวฉันจ่าย..."
คือ ผมคิดในหัวไว้แล้วเสร็จสรรพ
คือ ผมคิดในหัวไว้แล้วเสร็จสรรพ
06:33
And I said, "I'll pay for the ... " I mean, I had this whole sort of picture.
147
378000
3000
06:36
So anyway, I left.
148
381000
2000
อย่างไรก็ดี ผมก็จากมา
06:38
And my friends actually said they were very interested in adopting her.
149
383000
5000
เพื่อนของผมบอกว่า พวกเขาสนใจรับอุปการะเธอ
06:43
And I said, "Look, I think I'll scare the grandmother to death,
150
388000
2000
ผมก็เลยบอกว่า "ฉันว่า คุณยายคงตกใจมากแน่ๆ
06:45
if I actually write to her and tell her
151
390000
2000
ถ้าผมเขียนไปหาแล้วบอกว่า คราบครัวนายอยากรับอุปการะเธอ
06:47
that you're willing to adopt her, I want to go back and talk to her."
152
392000
2000
ผมอยากไปหาแล้วคุยมากกว่า"
06:49
But I was off on assignment.
153
394000
2000
แต่ตอนนั้นผมติดงาน
06:51
I figured I'd come back in a couple of weeks and talk to the grandmother.
154
396000
3000
ผมคิดว่า เดี๋ยวอีก 2-3 อาทิตย์
ผมจะกลับไปคุยกับคุณยาย
ผมจะกลับไปคุยกับคุณยาย
06:54
And on Christmas Day,
155
399000
2000
พอถึงวันคริสต์มาส
ตอนนั้นผมอยู่ที่กรุงเทพกับเพื่อนช่างภาพ
06:56
I was in Bangkok with a group of photographers
156
401000
2000
และได้รับโทรเลข สมัยนั้นยังเป็นโทรเลขอยู่
06:58
and got a telegram -- back in those days, you got telegrams --
157
403000
3000
จากนิตยสารไทมส์ บอกว่า มีคนในเกาหลีเสียชีวิต
07:01
from Time magazine saying someone in Korea had died,
158
406000
2000
07:03
and left their child in a will to me.
159
408000
3000
และในทิ้งพินัยกรรมยกหลานให้ผมดูแล
07:06
Did I know anything about this?
160
411000
2000
ผมรู้อะไรเรื่องนี้หรือเปล่า
เพราะว่า ผมไม่ได้บอกพวกเขาไปว่าผมทำอะไรอยู่
07:08
Because I hadn't told them what I was doing,
161
413000
2000
เพราะผมไม่ชอบเรื่องที่พวกเขาตีพิมพ์ตอนนั้น
07:10
because I was so upset with the story they'd run.
162
415000
2000
07:12
So, I went back to Korea, and I went back to Hyun-Sook's village,
163
417000
3000
ผมเลยกลับไปที่เกาหลี กลับไปที่หมู่บ้านของฮยุนซุก
07:15
and she was gone.
164
420000
2000
แต่เธอไม่อยู่แล้ว
07:17
And the house that I had spent time in was empty.
165
422000
2000
บ้านที่ผมเคยไปพักนั้นว่างเปล่า
07:19
It was incredibly cold.
166
424000
2000
มันหนาวมากเลยทีเดียว
07:21
No one in the village would tell me where Hyun-Sook was,
167
426000
2000
ไม่มีใครในหมู่บ้านยอมบอกผมว่าเธอไปไหน
07:23
because the grandmother had always hidden her from Westerners.
168
428000
3000
เพราะว่าคุณยายซ่อนตัวเธอจากชาวต่างชาติเสมอ
พวกเขาไม่มีใครรู้เรื่องคำขอของแก
07:26
And they had no idea about this request that she'd made of me.
169
431000
3000
07:29
So I finally found Myung Sung,
170
434000
3000
ในที่สุดผมก็เจอเมียงซัง
07:32
her best friend that she used to play with after school every day.
171
437000
2000
เพื่อนซี้ที่เธอเคยเล่นด้วยทุกวันหลังเลิกเรียน
07:34
And Myung Sung, under some pressure from me and the translator,
172
439000
4000
เมียงซังถูกกดดันทั้งจากผมและล่าม
จนยอมบอกที่อยู่นอกเมืองโซลในที่สุด
07:38
gave us an address on the outside of Seoul.
173
443000
3000
ผมไปตามที่อยู่และเคาะประตู
07:41
And I went to that address and knocked on the door,
174
446000
3000
07:44
and a man answered the door.
175
449000
2000
มีชายคนหนึ่งเปิดรับ
07:46
It was not a very nice area of Seoul,
176
451000
3000
ตรงนั้นไม่ใช่ย่านที่ดีในโซลเสียเท่าไหร่
07:49
as there were mud streets outside of it.
177
454000
2000
ถนนข้างนอกเต็มไปด้วยโคลน
07:51
And I knocked on the door, and Hyun-Sook answered the door,
178
456000
3000
ผมเคาะประตูและฮยุนซุกเปิดรับ
07:54
and her eyes were bloodshot, and she seemed to be in shock.
179
459000
3000
ตาเธอแดงก่ำและดูตกใจมากทีเดียว
07:57
She didn't recognize me -- there was no recognition whatsoever.
180
462000
3000
เธอจำผมไม่ได้ ไม่มีท่าทีอะไรที่จำได้เลย
ส่วนผู้ชายที่ออกมาหน้าประตู
ตะโกนบางอย่างในภาษาเกาหลี
ตะโกนบางอย่างในภาษาเกาหลี
08:00
And this man came to the door and kind of barked something in Korean.
181
465000
2000
08:02
And I said to the translator, "What did he say?"
182
467000
3000
ผมถามกับล่ามว่า "เขาพูดว่าอะไร"
08:05
And she said, "He wants to know who you are."
183
470000
2000
"เขาอยากรู้ว่าคุณเป็นใคร" เธอตอบ
08:07
And I said, "Well, tell him that I am a photographer."
184
472000
2000
"บอกเขาไปว่าผมเป็นช่างถ่ายรูป" ผมพูด
08:09
I started explaining who I was, and he interrupted.
185
474000
3000
ผมเริ่มอธิบายว่าผมเป็นใคร แต่เขาก็ขัดขึ้น
08:12
And she said, "He says he knows who you are, what do you want?"
186
477000
3000
"เขาบอกว่า เขารู้ว่าคุณเป็นใคร คุณต้องการอะไร"
"บอกเขาไปว่า คุณยายของเด็กคนนี้
08:15
I said, "Well, tell him that I was asked
187
480000
3000
08:18
by this little girl's grandmother to find a family for her."
188
483000
4000
ขอให้ผมหาครอบครัวให้เธอ" ผมตอบ
08:22
And he said, "I'm her uncle, she's fine, you can leave now."
189
487000
5000
"ผมเป็นน้าของเธอ เธอสบายดี คุณไปได้แล้ว" เขาพูด
08:27
So I was -- you know, the door was being slammed in my face,
190
492000
4000
ประตูกำลังจะปิดใส่หน้าผม
08:31
it's incredibly cold, and I'm trying to think,
191
496000
2000
อากาศตอนนั้นหนาวมาก และผมก็พยายามคิดว่า
08:33
"What would the hero do in a movie,
192
498000
2000
"ตัวเอกในหนังจะต้องทำยังไงนะ
ถ้าผมกำลังเขียนบทหนังอยู่"
08:35
if I was writing this as a movie script?"
193
500000
2000
ผมเลยบอกไปว่า "ฟังนะ มันหนาวมาก
และผมเดินทางมาไกล
และผมเดินทางมาไกล
08:37
So I said, "Listen, it's really cold, I've come a very long way,
194
502000
2000
จะเป็นไรไหม ถ้าขอผมเข้าไปหน่อย ตัวสั่นแล้ว"
08:39
do you mind if I just come in for a minute? I'm freezing."
195
504000
2000
08:41
So the guy kind of reluctantly let us in and we sat down on the floor.
196
506000
3000
เขาเลยต้องยอมให้เราเข้าไป เรานั่งบนพื้น
08:44
And as we started talking, I saw him yell something,
197
509000
3000
และพอเราเริ่มคุยกัน ผมเห็นเขาตะโกนบางอย่าง
08:47
and Hyun-Sook came and brought us some food.
198
512000
4000
และฮยุนซุกก็ออกมา เอาอาหารมาให้เรา
ผมเหมือนเห็นภาพของซินเดอเรลล่า
08:51
And I had this whole mental picture of, sort of like Cinderella.
199
516000
3000
ผมจินตนาการภาพของเด็กเล็กๆ คนหนึ่งที่พิเศษ
08:54
I sort of had this picture of this incredibly wonderful,
200
519000
3000
08:57
bright, happy little child, who now appeared to be very withdrawn,
201
522000
5000
และมีความสุขมาก แต่ตอนนี้ดูเก็บตัวอย่างรุนแรง
09:02
being enslaved by this family.
202
527000
2000
เหมือนกลายเป็นทาสในครอบครัวนี้
09:04
And I was really appalled, and I couldn't figure out what to do.
203
529000
3000
ผมรู้สึกแย่ ไม่รู้จะทำยังไงดี
09:07
And the more I tried talking to him, the less friendly he was getting.
204
532000
3000
ยิ่งผมพยายามพูดมากเท่าไหร่
เขายิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น
เขายิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น
09:10
So I finally decided, I said "Look," --
205
535000
2000
ในที่สุด ผมเลยตัดสินใจพูดไปว่า "ฟังนะ"
09:12
this is all through the translator, because, this is all,
206
537000
2000
เราสื่อสารกันทั้งหมดผ่านล่าม เพราะว่า
09:14
you know, I don't speak a word of Korean --
207
539000
2000
ผมพูดภาษาเกาหลีไม่เป็น
09:16
and I said, "Look, I'm really glad that Hyun-Sook has a family to live with.
208
541000
3000
ผมบอกว่า "ฟังนะ ผมยินดีมาก
ที่เห็นว่าเธอมีครอบครัว
ที่เห็นว่าเธอมีครอบครัว
09:19
I was very worried about her.
209
544000
2000
เพราะผมเป็นห่วงมาก
09:21
I made a promise to her grandmother, your mother, that I would find a family,
210
546000
4000
ผมสัญญากับคุณยายเธอ
แม่ของคุณ ว่าผมจะหาครอบครัว
แม่ของคุณ ว่าผมจะหาครอบครัว
09:25
and now I'm so happy that you're going to take care of her."
211
550000
2000
และตอนนี้ผมดีใจที่เธอมีคุณคอยดูแล"
09:27
I said, "But you know, I bought an airline ticket,
212
552000
2000
"แต่ ผมซื้อตั๋วเครื่องบินมาแล้ว
09:29
and I'm stuck here for a week."
213
554000
1000
และต้องอยู่ที่นี้อีกหนึ่งสัปดาห์"
09:30
And I said, "I'm staying in a hotel downtown.
214
555000
2000
"ผมพักที่อยู่โรงแรมในตัวเมือง
09:32
Would you like to come and have lunch tomorrow?
215
557000
2000
คุณอยากมาทานมื้อกลางวันด้วยกันไหม
09:34
And you can practice your English." Because he told me --
216
559000
2000
จะได้ฝึกภาษาอังกฤษ" เพราะเขาเล่าว่า
09:36
I was trying to ask him questions about himself.
217
561000
2000
คือ ผมพยายามถามเรื่องตัวเขาเอง
09:38
And so I went to the hotel, and I found two older Amerasians.
218
563000
7000
ผมเลยกลับไปที่โรงแรม เจอกับคนอเมเรเชียสองคน
เด็กสาวที่มีแม่เป็นหญิงขายบริการ
09:45
A girl whose mother had been a prostitute,
219
570000
4000
ที่ตอนนี้เป็นหญิงขายบริการเหมือนกัน
09:49
and she was a prostitute,
220
574000
2000
และเด็กหนุ่มที่เข้าๆ ออกคุก
09:51
and a boy who'd been in and out of jail.
221
576000
2000
ผมบอกพวกเขาว่า "มีเด็กอยู่คนนึง
09:53
And I said to them, "Look, there's a little girl
222
578000
2000
09:55
who has a tiny chance of getting out of here and going to America."
223
580000
4000
ที่มีโอกาสริบหรี่
ในการออกนอกประเทศนี้ไปอยู่อเมริกา"
ในการออกนอกประเทศนี้ไปอยู่อเมริกา"
09:59
I said, "I don't know if it's the right decision or not,
224
584000
3000
"ผมไม่รู้ว่านี่จะดีหรือไม่ดี
แต่ผมอยากให้พวกคุณมาทานอาหารกลางวันพรุ่งนี้
10:02
but I would like you to come to lunch tomorrow
225
587000
2000
และพูดกับน้าของเธอว่ามันเป็นยังไง
10:04
and tell the uncle what it's like to walk down the street,
226
589000
2000
เวลาเดินตามถนน แล้วเจอคนดูถูก อาชีพที่ทำ
10:06
what people say to you, what you do for a living.
227
591000
3000
ผมแค่อยากให้เขาเข้าใจว่าจะเป็นยังไง ถ้าเธออยู่นี่
10:09
And just -- I want him to understand what happens if she stays here.
228
594000
3000
10:12
And I could be wrong, I don't know, but I wish you would come tomorrow."
229
597000
3000
ผมอาจจะคิดผิดก็ได้นะ ไม่รู้
แต่ผมอยากให้พวกคุณมาวันพรุ่งนี้"
แต่ผมอยากให้พวกคุณมาวันพรุ่งนี้"
10:15
So, these two came to lunch, and
230
600000
3000
ทั้งสองคนมาร่วมมื้อกลางวันและ
10:18
we got thrown out of the restaurant.
231
603000
2000
พวกเราถูกไล่ออกจากร้าน
พวกเขาตะโกนใส่เขา มันค่อนข้างย่ำแย่เชียวล่ะ
10:20
They were yelling at him, they were -- it got to be really ugly.
232
605000
3000
10:23
And we went outside, and he was just furious.
233
608000
2000
พวกเราออกไปข้างนอก เขาโมโหมากทีเดียว
ผมรู้แล้วว่าทำทุกอย่างพังหมด
10:25
And I knew I had totally blown this whole thing.
234
610000
2000
อีกครั้งหนึ่งที่ ผมพยายามคิดว่าทำยังไงดี
10:27
Here I was again, trying to figure out what to do.
235
612000
2000
เขาเริ่มตะโกนใส่หน้าผม ผมเลยบอกกับล่าม
10:29
And he started yelling at me, and I said to the translator,
236
614000
2000
10:31
"OK, tell him to calm down, what is he saying?"
237
616000
2000
"บอกให้เขาเย็นลงหน่อย เขาพูดว่าอะไร"
10:33
And she said, "Well, he's saying,
238
618000
2000
เธอบอกว่า "เขาพูดว่า
10:35
'Who the hell are you to walk into my house,
239
620000
2000
คุณเป็นใครกันที่เดินเข้ามาในบ้านผม
10:37
some rich American with your cameras around your neck,
240
622000
3000
เป็นอเมริกันรวยๆ พร้อมกับกล้องแขวนรอบคอ
10:40
accusing me of enslaving my niece?
241
625000
3000
กล่าวหาว่าผมทำกับหลานเหมือนเป็นทาส
นั่นมันหลานผมนะ ผมรักเธอ เธอเป็นลูกสาวของพี่ผม
10:43
This is my niece, I love her, she's my sister's daughter.
242
628000
3000
10:46
Who the hell are you
243
631000
3000
คุณเป็นใคร
มากล่าวหาผมแบบนี้"
10:49
to accuse me of something like this?'"
244
634000
2000
10:51
And I said, you know, "Look," I said, "You're absolutely right.
245
636000
3000
ผมตอบไปว่า "คุณพูดถูกทุกอย่างเลย
10:54
I don't pretend to understand what's going on here."
246
639000
2000
ผมจะไม่เสแสร้งบอกว่าเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น"
10:56
I said, "All I know is, I've been photographing a lot of these children."
247
641000
2000
"ผมรู้แค่ว่า ผมถ่ายภาพเด็กแบบนี้มาเยอะ"
10:58
I said, "I'm in love with your niece,
248
643000
4000
"ผมรักหลานคุณ
11:02
I think she's an incredibly special child."
249
647000
3000
ผมคิดว่าเธอเป็นเด็กที่พิเศษเอามากๆ"
11:05
And I said, "Look, I will fly my friends over here
250
650000
2000
"ฟังนะ ผมจะพาเพื่อนผมมาที่นี่
11:07
from the United States if you want to meet them, to see if you approve of them.
251
652000
3000
จากสหรัฐฯ ถ้าคุณอยากเจอพวกเขา
เผื่อคุณจะยอมรับพวกเขา
เผื่อคุณจะยอมรับพวกเขา
11:10
I just think that -- what little I know about the situation,
252
655000
4000
ผมคิดแค่ว่า ผมรู้เรื่องที่นี้น้อยมาก
11:14
she has very little chance here of having the kind of life
253
659000
3000
เธอมีโอกาสน้อยมากที่จะได้ใช้ชีวิต
11:17
that you probably would like her to have."
254
662000
2000
แบบที่คุณอยากให้เธอมี
11:19
So, everyone told me afterwards that inviting the prospective parents over
255
664000
3000
ทุกคนบอกผมหลังจากนั้นว่า
การเชิญว่าที่พ่อแม่บุญธรรมมา
การเชิญว่าที่พ่อแม่บุญธรรมมา
11:22
was, again, the stupidest thing I could have possibly done,
256
667000
2000
เป็นสิ่งที่แย่ที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
11:24
because who's ever good enough for your relative?
257
669000
4000
เพราะใครกันเล่าที่จะดีพอสำหรับญาติของคุณ
แต่เขาชวนผมให้เข้าร่วมพิธี
11:28
But he invited me to come to a ceremony
258
673000
2000
ระลึกถึงคุณยายของพวกเขาในวันนั้น
11:30
they were having that day for her grandmother.
259
675000
3000
พวกเขาจะนำเสื้อผ้าและรูปถ่าย
11:33
And they actually take items of clothing and photographs,
260
678000
2000
ออกมาเผา เป็นส่วนหนึ่งของพิธี
11:35
and they burn them as part of the ritual.
261
680000
3000
เห็นไหมครับ ว่าเธอดูเปลี่ยนไปมากแค่ไหนใน 3 เดือน
11:38
And you can see how different she looks just in three months.
262
683000
2000
11:40
This was now, I think, February, early February.
263
685000
3000
อันนี้ ผมคิดว่า เป็นช่วงเดือนกุมภาฯ ต้นกุมภา
11:43
And the pictures before were taken in September.
264
688000
4000
รูปก่อนหน้านั้นคือ ในเดือนกันยา
อ่อ ผมได้รู้จักกับนักบวชนาวิกฯชาวอเมริกันคนหนึ่ง
11:47
Well, there was an American Marine priest that I had met
265
692000
2000
11:49
in the course of doing the story,
266
694000
2000
ระหว่างทำงานชิ้นนี้
ที่มีเด็ก 75 คนอาศัยอยู่ด้วย
11:51
who had 75 children living in his house.
267
696000
2000
เขามีผู้หญิงอีก 3 คนที่คอยช่วยดูแลเด็กๆ
11:53
He had three women helping him take care of these kids.
268
698000
2000
11:55
And so I suggested to the uncle that we go down
269
700000
2000
ผมเลยเสนอกับน้าว่าพวกเราน่าจะไป
11:57
and meet Father Keene, to find out
270
702000
2000
พบกับคุณพ่อคีน จะได้รู้ว่า
11:59
how the adoption process worked.
271
704000
2000
การรับอุปการะเด็กต้องทำยังไงบ้าง
เพราะผมอยากให้เขารู้สึกว่า
12:01
Because I wanted him to feel like
272
706000
2000
เราทำทุกอย่างโปร่งใส
12:03
this was all being done very much above board.
273
708000
2000
นี่คือระหว่างทางไปบ้านเด็กกำพร้า
12:05
So, this is on the way down to the orphanage.
274
710000
2000
12:08
This is Father Keene. He's just a wonderful guy.
275
713000
4000
นี่คุณพ่อคีน เขาเป็นคนที่เยี่ยมมาก
มีเด็กมาจากทั่วทั้งเกาหลีอาศัยอยู่กับเขา
12:13
He had kids from all over Korea living there,
276
718000
2000
12:15
and he would find families for these kids.
277
720000
2000
เขาจะคอยหาครอบครัวให้เด็กๆ พวกนี้
12:18
This is a social worker interviewing Hyun-Sook.
278
723000
3000
นี่นักสังคมสงเคราะห์ กำลังสัมภาษณ์ฮยุนซุก
ผมคิดเอานะว่า เธอไม่เคยต้องเผชิญหน้ากับ
12:21
Now, I had always thought she was completely
279
726000
2000
12:23
untouched by all of this, because the grandmother, to me,
280
728000
2000
อะไรแบบนี้มาก่อน ผมว่า เพราะคุณยาย
12:25
appeared to be sort of the village wise woman, and the person everybody --
281
730000
4000
เหมือนเป็นผู้เฒ่าประจำหมู่บ้าน เป็นคนที่ทุกคน
12:29
throughout the day, I noticed people kept coming to visit her grandmother.
282
734000
3000
คือผมสังเกตเห็นคนมาเยี่ยมคุณยายตลอดทั้งวัน
12:32
And I always had this mental picture that
283
737000
2000
ผมก็เลยมีภาพในหัวว่า
ถึงแม้เขาอาจจะเป็นหนึ่งในครอบครัว
ที่ยากจนที่สุดในหมู่บ้าน
ที่ยากจนที่สุดในหมู่บ้าน
12:34
even though they may have been one of the poorer families in the village,
284
739000
4000
แต่ก็เป็นหนึ่งในครอบครัวที่
คนในหมู่บ้านให้ความเคารพมากที่สุด
คนในหมู่บ้านให้ความเคารพมากที่สุด
12:38
they were one of the most respected families in the village.
285
743000
2000
และผมรู้สึกตลอดว่าคุณยายค่อนข้างจะยืนยัน
12:40
And I always felt that the grandmother had kind of demanded, and insisted,
286
745000
3000
12:43
that the villagers treat Hyun-Sook with the same respect they treated her.
287
748000
6000
ให้คนในหมู่บ้านทุกคน
ปฏิบัติต่อฮยุนซุกในแบบเดียวกัน
ปฏิบัติต่อฮยุนซุกในแบบเดียวกัน
เธอค้างคืนที่บ้านของคุณพ่อคีน
12:49
Hyun-Sook stayed at Father Keene's,
288
754000
2000
12:51
and her uncle agreed to let her stay there until the adoption went through.
289
756000
3000
น้าเธอยอมให้เธอพักอยู่ที่นั่นจนกว่าดำเนินเรื่องเสร็จ
12:54
He actually agreed to the adoption.
290
759000
3000
เขายอมตกลงให้มีการรับอุปการะ
ผมไปทำงานและกลับมาในอาทิตย์ต่อมา
12:57
And I went off on assignment and came back a week later,
291
762000
1000
คุณพ่อคีนบอกว่า "พ่อต้องคุยกับคุณเรื่อง ฮยุนซุก
12:59
and Father Keene said, "I've got to talk to you about Hyun-Sook."
292
764000
2000
13:01
I kind of said, "Oh God, now what?"
293
766000
2000
"พระเจ้า อะไรอีกล่ะ"
13:03
And he takes me into this room, and he closes the door,
294
768000
1000
เขาพาผมไปที่ห้องหนึ่งแล้วปิดประตู
13:04
and he says, "I have 75 children here in the orphanage, and it's total bedlam."
295
769000
4000
เขาบอกว่า "พ่อมีเด็ก 75 คนในบ้านนี้
มันวุ่นวายมาก ทั้งเรื่องเสื้อผ้า การดูแลเด็กๆ
13:08
And there's clothes, and there's kids, and, you know,
296
773000
3000
มีผู้ใหญ่ 3 คนต่อกรกับเด็ก 75 คน คุณก็เดาได้
13:11
there's three adults and 75 kids -- you can imagine.
297
776000
2000
13:13
And he said, "The second day she was here she made up a list
298
778000
3000
แล้วเขาก็บอกว่า "วันที่ 2 ที่เธอมาอยู่ เธอเขียนรายชื่อ
13:16
of all of the names of the older kids and the younger kids.
299
781000
3000
ของเด็กทุกคน ทั้งเด็กโตและเด็กเล็ก
13:19
And she assigned one of the older kids to each of the younger kids.
300
784000
3000
แล้วก็มอบหมายให้ เด็กโตดูแลเด็กเล็ก
13:22
And then she set up a work detail list
301
787000
2000
แล้วก็ทำแผนผังงานอย่างละเอียด
13:24
of who cleaned the orphanage on what day."
302
789000
3000
ว่าใครมีเวรทำความสะอาดในแต่ละวัน"
13:27
And he said, "She's telling me that I'm messy, and I have to clean up my room."
303
792000
3000
"เธอบอกพ่อว่า พ่อทำห้องรก
แล้วบอกให้พ่อทำความสะอาดห้อง"
แล้วบอกให้พ่อทำความสะอาดห้อง"
13:30
And he said, "I don't know who raised her,
304
795000
2000
"พ่อไม่รู้นะว่าใครเลี้ยงเธอมา
13:32
but," he said, "she's running the orphanage,
305
797000
2000
แต่ ตอนนี้เธอเป็นคนคุมบ้านเด็กกำพร้า
13:34
and she's been here three days."
306
799000
2000
ทั้งที่เธอเพิ่งมาถึงที่นี่ 3 วัน"
(เสียงหัวเราะ)
13:36
(Laughter)
307
801000
1000
นี่คือตอนวันดูหนัง ที่เธอจัดขึ้น
เป็นวันให้เด็กทุกคนไปดูหนัง
เป็นวันให้เด็กทุกคนไปดูหนัง
13:38
This was movie day -- that she organized -- where all the kids went to the movies.
308
803000
3000
13:41
A lot of the kids who had been adopted
309
806000
3000
เด็กหลายๆ คนที่มีคนรับไปอุปการะ
13:44
actually wrote back to the other kids, telling them
310
809000
2000
เขียนจดหมายกลับมาหาคนอื่นๆ เล่าใฟ้ฟัง
13:46
about what their life was like with their new families.
311
811000
3000
เรื่องชีวิตหลังจากได้ครอบครัวใหม่
ทุกคนตื่นเต้นมากเวลามีจดหมายมา
13:49
So, it was a really big deal when the letters showed up.
312
814000
2000
13:51
This is a woman who is now working at the orphanage,
313
816000
2000
ผู้หญิงคนนี้ทำงานที่บ้านเด็กกำพร้า
13:53
whose son had been adopted.
314
818000
2000
ลูกของเธอมีคนรับไปอุปการะเหมือนกัน
จีนกับเกลเริ่มเรียนภาษาเกาหลี
13:59
Gene and Gail started studying Korean
315
824000
2000
ตั้งแต่ได้รับจดหมายจากผม
14:01
the moment they had gotten my first letter.
316
826000
2000
พวกเขาอยากต้อนรับฮยุนซุกเข้าร่วมครอบครัว
14:03
They really wanted to be able to welcome Hyun-Sook into their family.
317
828000
4000
หนึ่งในหลายๆ เรื่องที่คุณพ่อคีนบอกผมครั้งหนึ่ง
14:08
And one of the things Father Keene told me when I came back
318
833000
1000
14:09
from one of these trips -- Hyun-Sook had chosen the name Natasha,
319
834000
4000
ตอนผมกลับไปหา ก็คือ ฮยุนซุกเลือกใช้ชื่อ นาตาชา
14:13
which I understood was from her watching
320
838000
2000
ผมเข้าใจว่ามาจาก
14:15
a "Rocky and Bullwinkle" cartoon on the American Air Force station.
321
840000
5000
การ์ตูนเรื่องร็อกกี้กับบูลวิงเกิล
ที่ฉายทางช่องทหารอากาศสหรัฐ
ที่ฉายทางช่องทหารอากาศสหรัฐ
14:20
This may be one of those myth-buster things that we'll have to clear up here, in a minute.
322
845000
4000
เราอาจจะต้องคุยกันนะว่าอันนี้จริงหรือไม่จริง
จีน เพื่อนผมบินมาเกาหลีกับทิม ลูกชาย
14:24
So, my friend Gene flew over with his son, Tim.
323
849000
2000
14:26
Gail couldn't come.
324
851000
2000
เกลมาไม่ได้
พวกเขาใช้เวลาไปกับการเปิดพจนานุกรมเยอะเลย
14:28
And they spent a lot of time huddled over a dictionary.
325
853000
2000
14:30
And this was Gene showing the uncle where Atlanta was on the map, where he lived.
326
855000
4000
นี่คือจีน กำลังชี้ให้น้าดูในแผนที่ว่าแอตแลนต้า
บ้านเขาอยู่ตรงไหน
บ้านเขาอยู่ตรงไหน
น้ากำลังเซ็นเอกสารการรับอุปการะ
14:36
This is the uncle signing the adoption papers.
327
861000
2000
14:38
Now, we went out to dinner that night to celebrate.
328
863000
2000
คืนนั้นเราออกไปทานข้าวฉลองกันข้างนอก
14:40
The uncle went back to his family,
329
865000
2000
น้ากลับไปหาครอบครัวเขา
14:42
and Natasha and Tim and Gene and I went out to dinner.
330
867000
4000
นาตาชา ทิม จีนกับผม ออกไปทานข้าว
14:46
And Gene was showing Natasha how to use a knife and fork,
331
871000
4000
จีนสาธิตการใช้มีดกับส้อมให้นาตาชาดู
14:50
and then Natasha was returning the utensil lessons.
332
875000
4000
นาตาชาสอนวิธีใช้ตะเกียบของเกาหลีให้เขาหมือนกัน
14:54
We went back to our hotel room,
333
879000
2000
เรากลับไปที่โรงแรม
14:56
and Gene was showing Natasha also where Atlanta was.
334
881000
2000
จีนชี้ให้นาตาชาดูว่าแอตแลนต้าอยู่ตรงไหน
14:58
This is the third night we were in Korea.
335
883000
2000
นี่คือคืนที่ 3 ของพวกเราในเกาหลี
15:00
The first night we'd gotten a room for the kids right next to us.
336
885000
4000
คืนแรก เราได้ห้องสำหรับเด็กข้างๆ ห้องเรา
ผมพักอยู่ที่ห้องนั้นนานกว่า 3 เดือนแล้ว
15:04
Now, I'd been staying in this room for about three months --
337
889000
2000
15:06
it was a little 15-story Korean hotel.
338
891000
4000
เป็นโรงแรม 15 ชั้นเล็กๆ ของคนเกาหลี
คืนที่ 2 เราไม่ได้ใช้ห้องนั้นต่อ
15:11
So, the second night, we didn't keep the kids' room,
339
896000
2000
เพราะเราไปนอนค้างคืนกับเด็กๆ ที่บ้านเด็กกำพร้า
15:13
because we went down and slept on the floor with all the kids at the orphanage.
340
898000
3000
คืนที่ 3 เรากลับมา แล้วออกไปทานข้าว
15:16
And the third night, we came back, we'd just gone out to dinner,
341
901000
1000
15:17
where you saw the pictures, and we got to the front desk
342
902000
2000
ที่คุณเห็นในรูป จากนั้นเราก็ไปที่รีเซปชั่น
15:19
and the guy at the front desk said,
343
904000
2000
เขาบอกว่า
"ไม่มีห้องว่างบนชั้นที่คุณอยู่คุณคืนนี้
15:21
"There's no other free rooms on your floor tonight,
344
906000
2000
15:23
so if you want to put the kids five floors below you, there's a room there."
345
908000
4000
แต่ถ้าต้องการ เรามีห้องสำหรับเด็ก
อยู่ต่ำลงมาอีก 5 ชั้น"
อยู่ต่ำลงมาอีก 5 ชั้น"
ผมกับจีนมองหน้ากันแล้วพูดว่า
15:27
And Gene and I looked at each other and said,
346
912000
2000
"ไม่ เราไม่ต้องการให้เด็กอายุ 11
2 คน อยู่ห่างออกไป 5 ชั้น"
2 คน อยู่ห่างออกไป 5 ชั้น"
15:29
"No, we don't want two 11-year-olds five floors away."
347
914000
2000
15:31
So, his son said, "Dad, I have a sleeping bag, I'll sleep on the floor."
348
916000
3000
ลูกชายเขาเลยบอกว่า
"พ่อฮะ ผมเอาถุงนอนมา ผมนอนบนพื้นก็ได้"
"พ่อฮะ ผมเอาถุงนอนมา ผมนอนบนพื้นก็ได้"
15:34
And I said, "Yeah, I have one too."
349
919000
2000
"ใช่ ฉันก็มีเหมือนกัน" ผมพูด
ผมกับทิมเลยนอนบนพื้น
15:36
So, Tim and I slept on the floor,
350
921000
2000
นาตาชานอนเตียงนึง จีนนอนอีกเตียงนึง
เด็กๆ สลบไสล
เด็กๆ สลบไสล
15:38
Natasha got one bed, Gene got the other -- kids pass out,
351
923000
2000
15:40
it's been very exciting for three days.
352
925000
2000
3 วันที่ผ่านมา น่าตื่นเต้นมาก
15:42
We're lying in bed, and Gene and I are talking about how cool we are.
353
927000
3000
ตอนนอนอยู่ จีนกับผมคุยกันว่า พวกเราเจ๋งแค่ไหน
15:46
We said, "That was so great, we saved this little girl's life."
354
931000
3000
"นี่มันเยี่ยมมาก เราช่วยชีวิตเด็กคนนี้"
15:49
We were just like, you know, ah, just full of ourselves.
355
934000
4000
พวกเราภูมิใจในตัวเองมากเลยทีเดียว
แล้วเราก็หลับไป
แล้วเราก็หลับไป
15:53
And we fall asleep -- and I've been in this room, you know,
356
938000
2000
ผมอาศัยอยู่ในห้องนั้นมา
15:55
for a couple of months now.
357
940000
2000
2-3 เดือนแล้วล่ะ
ในเกาหลี โรงแรมตั้งอุณหภูมิไว้ร้อนเกินไปมาก
15:57
And they always overheat the hotels in Korea terribly,
358
942000
4000
ช่วงกลางวัน ผมเลยเปิดหน้าต่างทิ้งไว้
16:01
so during the day I always left the window open.
359
946000
2000
และพอตกกลางคืน ประมาณเที่ยงคืน
พวกเขาจะปิดฮีตเตอร์
พวกเขาจะปิดฮีตเตอร์
16:03
And then, at night, about midnight, they turn the heat off in the hotel.
360
948000
2000
16:05
So at about 1 a.m., the whole room would be like 20 below zero, and I'd get up.
361
950000
4000
เพราะฉะนั้น ประมาณ ตีหนึ่ง
อุณหภูมิจะอยู่ที่ประมาณ -20 ผมก็จะลุก
อุณหภูมิจะอยู่ที่ประมาณ -20 ผมก็จะลุก
16:09
I'd been doing this every night I'd been there.
362
954000
2000
ผมทำแบบนี้มาทุกวันที่อยู่ที่นั่น
ดังนั้น เหมือนปกติ ตีหนึ่ง ห้องหนาวมาก
16:11
So, sure enough, it's one o'clock, room's freezing,
363
956000
3000
ผมเดินไปปิดหน้าต่าง ได้ยินเสียงคนตะโกนข้างนอก
16:14
I go to close the window, and I hear people shouting outside,
364
959000
4000
ผมคิดว่า "สงสัย ร้านเหล้าเพิ่งปิดกันกระมัง"
16:18
and I thought, "Oh, the bars must have just gotten out."
365
963000
2000
16:20
And I don't speak Korean, but I'm hearing these voices,
366
965000
2000
ผมฟังเกาหลีไม่ออก แต่ได้ยินเสียง
16:22
and I'm not hearing anger, I'm hearing terror.
367
967000
4000
มันไม่ใช่เสียงแบบโมโห แต่เป็นหวาดกลัว
ผมเลยเปิดหน้าต่าง แล้วชะโงกดู
16:26
So, I open the window, and I look out,
368
971000
2000
16:28
and there's flames coming up the side of our hotel,
369
973000
2000
มีควันไฟออกมาจากโรงแรมฝั่งเรา
16:30
and the hotel's on fire.
370
975000
2000
ซึ่งตอนนี้ไฟกำลังไหม้
16:32
So, I run over to Gene, and I wake him up,
371
977000
2000
ผมปรี่ไปหาจีนและเขย่าตัวเขา
16:34
and I say, "Gene, don't freak out, I think the hotel's on fire."
372
979000
3000
บอกว่า "จีน อย่าเพิ่งตกใจนะ
แต่ฉันว่าไฟไหม้โรงแรมเรา"
แต่ฉันว่าไฟไหม้โรงแรมเรา"
16:37
And now there's smoke and flames coming by our windows -- we're on the eleventh floor.
373
982000
4000
ตอนนี้ควันไฟและเปลวไฟข้างหน้าต่างห้องเรา
เราอยู่กันบนชั้น 11
เราอยู่กันบนชั้น 11
พวกเราทั้งคู่ตอนนั้นก็สติแตก
16:41
So, the two of us were just like, "Oh my God, oh my God."
374
986000
2000
16:43
So, we're trying to get Natasha up, and we can't talk to her.
375
988000
4000
เราพยายามปลุกนาตาชา แต่เราพูดกันไม่เข้าใจ
16:47
And you know what kids are like when they've been asleep for like an hour,
376
992000
2000
แล้วคุณคงจินตนาการได้
ว่าเด็กๆ หลังจากนอนหลับไปสักชั่วโมง
ว่าเด็กๆ หลังจากนอนหลับไปสักชั่วโมง
16:49
it's like they took five Valiums -- you know, they're all over the place.
377
994000
3000
จะเหมือนแกกินยากล่อมประสาท หลับไม่รู้เรื่องเลย
16:52
And we can't talk to her.
378
997000
2000
แล้วเราก็สื่อสารกันไม่ได้
ผมจำได้ว่าลูกชายเขามีรองเท้าบู๊ตยี่ห้อ แอล แอล บีนส์
16:54
I remember his son had the L.L. Bean bootlaces,
379
999000
2000
ซึ่งพวกเราพยายามผูกเชือกให้
16:56
and we're trying to do up his laces.
380
1001000
2000
พวกเราพยายามไปที่ประตู
16:58
So, we try to get to the door, and we run to the door,
381
1003000
2000
พอเปิดประตูได้ มันเหมือนเดินเข้าไปในเตาหลอม
17:00
and we open the door and it's like walking into a blast furnace.
382
1005000
3000
ผู้คนกรีดร้อง ผมได้ยินเสียงกระจกแตก
17:03
There's people screaming, there's the sound of glass breaking,
383
1008000
2000
17:05
there's these weird thumps.
384
1010000
2000
แล้วก็มีเสียงตุบ
17:07
And the whole room filled with smoke in about two seconds.
385
1012000
3000
ทั้งห้องเต็มไปด้วยควันในเวลาเพียง 2 วินาที
จีนหันกลับแล้วบอกว่า "พวกเราไม่มีทางรอด"
17:10
And Gene turns around and says, "We're not going to make it."
386
1015000
2000
17:12
And he closes the door, and the whole room is now filled with smoke.
387
1017000
4000
เขาปิดประตู และเพราะควันเข้ามาเต็มห้อง
พวกเราสำลัก ควันลอยเข้ามาทางช่องลม
17:16
We're all choking, and there's smoke pouring through the vents,
388
1021000
2000
17:18
under the doors. There's people screaming.
389
1023000
2000
ใต้ประตู ผู้คนกรีดร้อง
17:20
I just remember this unbelievable, just utter chaos.
390
1025000
4000
ผมจำได้ เป็นสภาพที่ไม่น่าเชื่อว่าเกิดขึ้น
มันโกลาหลอย่างแท้จริง
มันโกลาหลอย่างแท้จริง
ผมจำได้ว่านั่งอยู่ใกล้ๆ เตียง และผมก็...
17:24
I remember sitting near the bed, and I was just so --
391
1029000
2000
มีความรู้สึกสองอย่างท่วนท้นอยู่ภายใน
17:26
I had two overwhelming feelings.
392
1031000
2000
หนึ่งคือ หวาดกลัวถึงที่สุด
แบบ "พระเจ้าได้โปรด ลูกอยากตื่นแล้ว
แบบ "พระเจ้าได้โปรด ลูกอยากตื่นแล้ว
17:28
One was absolute terror -- it's like, "Oh, please God, I just want to wake up.
393
1033000
2000
17:30
This has got to be a nightmare, this can't be happening.
394
1035000
2000
นี่ต้องเป็นเพียงฝันร้าย นี่ไม่ใช่เรื่องจริง
17:32
Please, I just want to wake up, it's got to be a nightmare."
395
1037000
2000
ได้โปรด ลูกอยากตื่น นี่คือฝันร้าย"
17:34
And the other is unbelievable guilt.
396
1039000
2000
อีกอันหนึ่งคือ ความรู้สึกผิดอย่างไม่น่าเชื่อ
17:36
Here I've been, playing God with my friends' lives, my friends' son, with Natasha's life,
397
1041000
5000
ผมเล่นบทเป็นพระเจ้ากับชีวิตเพื่อน
ชีวิตลูกเพื่อน ชีวิตของนาตาชา
ชีวิตลูกเพื่อน ชีวิตของนาตาชา
นี่คือสิ่งที่ได้จากการพยายามเป็นพระเจ้า
คุณทำร้ายคนอื่น
คุณทำร้ายคนอื่น
17:41
and this what you get when you try playing God, is you hurt people.
398
1046000
3000
17:44
I remember just being so frightened and terrified.
399
1049000
2000
ผมจำได้ว่าตัวเองกลัวและตกใจมาก
17:46
And Gene, who's lying on the floor, says,
400
1051000
2000
จีนที่นอนอยู่บนพื้นพูดขึ้นว่า
17:48
"Man, we've got to soak towels." I said, "What?"
401
1053000
2000
"พวก เราต้องชุบผ้าเช็ดตัวให้เปียกว่ะ"
"อะไรนะ" ผมตอบ
"อะไรนะ" ผมตอบ
17:50
He says, "We've got to soak towels. We're going to die from the smoke."
402
1055000
2000
"เราต้องชุบผ้าเช็ดตัวให้เปียก
ไม่งั้นเราจะตายกันเพราะควัน"
ไม่งั้นเราจะตายกันเพราะควัน"
17:52
So, we ran to the bathroom, and got towels,
403
1057000
2000
พวกเราวิ่งไปที่ห้องน้ำ ไปเอาผ้าเช็ดตัว
17:54
and put them over our faces, and the kids faces.
404
1059000
2000
มาพันรอบหน้าของพวกเราและเด็กๆ
17:56
Then he said, "Do you have gaffer's tape?"
405
1061000
2000
แล้วเขาก็บอกว่า "นายมีกัฟเฟอร์เทปไหม"
"อะไรนะ" "นายมีเทปกาวไหม"
17:58
I said, "What?" He said, "Do you have gaffer's tape?"
406
1063000
2000
"มีๆ อยู่ในกระเป๋าเดินทางแฮลลิเบอร์ตันของฉัน"
18:00
I said, "Yeah, somewhere in my Halliburton."
407
1065000
2000
"เราต้องหยุดควันไม่ให้เข้ามา" เขาบอก
18:02
He says, "We've got to stop the smoke."
408
1067000
2000
"ทำได้แค่นั้น เราต้องหยุดควัน"
18:04
He said, "That's all we can do, we've got to stop the smoke."
409
1069000
2000
จีน ขอบคุณพระเจ้าที่เรามีจีน
18:06
I mean, Gene -- thank God for Gene.
410
1071000
2000
18:08
So, we put the room service menus over the vents in the wall,
411
1073000
4000
เราเอาเมนูรูมเซอร์วิสกั้นตรงช่องลม
18:12
we put blankets at the bottom of the door,
412
1077000
2000
แล้วก็วางผ้าห่มตรงขอบใต้ประตู
18:14
we put the kids on the windowsill to try to get some air.
413
1079000
3000
เราให้เด็กๆ อยู่ตรงขอบหน้าต่างเพื่อรับอากาศ
อีกฝั่งหนึ่งของถนน เขากำลังสร้างตึกใหม่
18:17
And there was a building, a new building, going up,
414
1082000
2000
ตรงข้ามกับโรงแรมเรา
18:19
that was being built right outside, across the street from our hotel.
415
1084000
3000
18:22
And there, in the building were photographers
416
1087000
1000
ในตึกนั้นมีช่างภาพ
18:23
waiting for people to jump.
417
1088000
2000
ที่รอให้คนกระโดดออกจากตึก
18:25
Eleven people ended up dying in the fire.
418
1090000
3000
มีคน 11 คนตายในกองเพลิงวันนั้น
18:28
Five people jumped and died, other people were killed by the smoke.
419
1093000
6000
5 คนโดดจากตึกและเสียชีวิต ที่เหลือตายเพราะควัน
45 นาทีต่อมา ผมได้ยินเสียงทุบประตู
18:34
And there's this loud thumping on the door after about 45 minutes
420
1099000
3000
18:37
in all this, and people were shouting in Korean.
421
1102000
2000
ผู้คนตะโกนเป็นภาษาเกาหลี
18:39
And I remember, Natasha didn't want us opening the door --
422
1104000
7000
ผมจำได้ว่า นาตาชาไม่อยากให้เราเปิดประตู
18:46
sorry, I was trying not to open the door,
423
1111000
2000
โทษครับ ผมเองที่พยายามไม่เปิดประตู
18:48
because we'd spent so much time barricading the room.
424
1113000
2000
เพราะว่า เราใช้เวลามากโขในการกั้นประตู
18:50
I didn't know who it was, I didn't know what they wanted,
425
1115000
2000
ผมไม่รู้ว่าใครมาเคาะ ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร
18:52
and Natasha could tell they were firemen trying to get us out.
426
1117000
4000
นาตาชารู้ว่า ต้องเป็นนักดับเพลิงมาช่วยพวกเรา
ผมจำได้ว่าออกแรงพยายามเปิดประตูอยู่พอสมควร
18:56
I remember a sort of a tussle at the door, trying to get the door open.
427
1121000
3000
ยังไงก็ตาม 12 ชั่วโมงถัดมา
พวกเขาให้เราอยู่ในห้องล๊อบบี้
พวกเขาให้เราอยู่ในห้องล๊อบบี้
18:59
In any case, 12 hours later, I mean, they put us in the lobby.
428
1124000
6000
จีนห่อมือตัวเองด้วยเสื้อโค้ตและพังตู้เก็บเหล้า
19:05
Gene ended up using his coat, and his fist in the coat, to break open a liquor cabinet.
429
1130000
4000
19:09
People were lying on the floor.
430
1134000
2000
ผู้คนนอนกันบนพื้น
19:11
It was one of just the most horrifying nights.
431
1136000
3000
เป็นหนึ่งในคืนที่น่ากลัวที่สุดเลย
12 ชั่วโมงหลังจากนั้น เราเช่ารถ ตามแผน
19:14
And then 12 hours later, we rented a car, as we had planned to,
432
1139000
3000
เพื่อขับไปยังหมู่บ้านของนาตาชา
19:17
and drove back to Natasha's village.
433
1142000
2000
พวกเราพูดกันไม่หยุด "รู้ตัวกันบ้างไหมเนี่ยว่า
19:19
And we kept saying, "Do you realize we were dying in a hotel fire,
434
1144000
2000
เราเกือบตายในเหตุไฟไหม้โรงแรม
เมื่อ 8 ชั่วโมงก่อนน่ะ"
เมื่อ 8 ชั่วโมงก่อนน่ะ"
19:21
like eight hours ago?"
435
1146000
2000
น่าตลกดีเหมือนกันที่ชีวิตดำเนินต่อไป
19:23
It's so weird how life just goes on.
436
1148000
2000
นาตาชาอยากแนะนำให้ชาวบ้านรู้จักพ่อและพี่ชายเธอ
19:25
Natasha wanted to introduce her brother and father to all the villagers,
437
1150000
3000
19:28
and the day we showed up turned out to be a 60-year-old man's birthday.
438
1153000
4000
วันที่เราไปเผอิญเป็นวันเกิดครบรอบ 60 ปี
ของชายคนหนึ่ง
ของชายคนหนึ่ง
ชายคนนี้อายุ 60 ปี
19:32
This guy's 60 years old.
439
1157000
2000
ก็เลยเป็นการฉลองควบสอง
เพราะว่านาตาชาเป็นคนแรก
เพราะว่านาตาชาเป็นคนแรก
19:34
So it turned into a dual celebration, because Natasha was the first person
440
1159000
2000
ในหมู่บ้านนี้ที่ได้ไปสหรัฐฯ
19:36
from this village ever to go to the United States.
441
1161000
2000
19:38
So, these are the greenhouse tents.
442
1163000
2000
นี่คือ เต้นท์เรือนเพาะชำ
19:40
This is the elders teaching Gene their dances.
443
1165000
3000
ผู้เฒ่ากำลังสอนให้จีนเต้นแบบพื้นเมือง
เราดื่มไวน์ข้าว เมากันมาก
19:43
We drank a lot of rice wine. We were both so drunk,
444
1168000
3000
ไม่อยากเชื่อ
19:46
I couldn't believe it.
445
1171000
3000
19:50
This is the last picture before Gene and Tim headed back.
446
1175000
4000
นี่เป็นรูปสุดท้ายก่อนจีนกับทิมเดินทางกลับ
เจ้าหน้าที่ดูแลเอกสารการรับอุปการะบอกว่า
ใช้เวลาทำเอกสารประมาณ 1 ปี
ใช้เวลาทำเอกสารประมาณ 1 ปี
19:54
The adoption people told us it was going to take a year for the adoption to go through.
447
1179000
5000
ทำอะไรกันตั้ง 1 ปี
19:59
Like, what could you do for a year?
448
1184000
2000
ผมเลยค้นดูชื่อเจ้าหน้าที่ทั้งทางฝั่งอเมริกาและเกาหลี
20:01
So I found out the name of every official on both the Korean and American side,
449
1186000
3000
20:04
and I photographed them, and told them
450
1189000
2000
ถ่ายรูปทุกคนแล้วบอกว่า
พวกเขาจะต้องดังมากแน่ๆ ตอนผมทำหนังสือเสร็จ
20:06
how famous they were going to be when this book was done.
451
1191000
3000
20:09
And four months later, the adoption papers came through.
452
1194000
4000
4 เดือนหลังจากนั้น เอกสารก็เรียบร้อย
20:13
This is saying goodbye to everybody at the orphanage.
453
1198000
3000
นี่คือ ตอนที่บอกลาทุกคนที่บ้านเด็กกำพร้า
20:16
This is Father Keene with Natasha at the bus stop.
454
1201000
3000
คุณพ่อคีนกับนาตาชาที่ป้ายรถเมล์
20:19
Her great aunt at the airport.
455
1204000
2000
ถ่ายกับคุณยายน้อยที่สนามบิน
20:21
I had a wonderful deal with Cathay Pacific airlines for many years,
456
1206000
4000
ผมมีข้อตกลงที่เยี่ยมมาก
กับสายการบินคาเธ่ย์ แปซิฟิกมาหลายปี
กับสายการบินคาเธ่ย์ แปซิฟิกมาหลายปี
พวกเขาให้ตั๋วฟรีทุกเที่ยวบิน ถ้าผมถ่ายภาพให้
20:25
where they gave me free passes on all their airlines in return for photography.
457
1210000
4000
20:29
It was like the ultimate perk.
458
1214000
2000
เป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมากเลยล่ะ
20:31
And the pilot, I actually knew -- because they used to let me sit
459
1216000
3000
ส่วนนักบินวันนั้น ผมเองก็รู้จัก เพราะพวกเขาเคย
ให้ผมนั่งที่นั่งเสริมในห้องนักบิน
คิดเอาแล้วกันว่านานแค่ไหนแล้ว
คิดเอาแล้วกันว่านานแค่ไหนแล้ว
20:34
in the jump seat, to tell you how long ago this was.
460
1219000
2000
20:36
This is a Tri-Star, and so they let Natasha actually sit in the jump seat.
461
1221000
4000
นี่คือเครื่องTri-Star
พวกเขายอมให้นาตาชานั่งเก้าอี้เสริม
พวกเขายอมให้นาตาชานั่งเก้าอี้เสริม
นักบิน แจฟ ครอว์ลีย์บินกลับไปเกาหลี
20:40
And the pilot, Jeff Cowley, actually went back
462
1225000
3000
และรับเลี้ยงเด็กคนหนึ่งจากบ้านเด็กกำพร้า
หลังจากเจอนาตาชา
หลังจากเจอนาตาชา
20:43
and adopted one of the other kids at the orphanage after meeting Natasha.
463
1228000
4000
28 ชั่วโมงต่อมา ที่แอตแลนต้า เป็นเที่ยวบินที่นานมาก
20:47
This is 28 hours later in Atlanta. It's a very long flight.
464
1232000
3000
20:50
Just to make things even crazier,
465
1235000
2000
เพื่อให้เรื่องทั้งหมดน่าตื่นตาขึ้นไปอีก
20:52
Gail, Natasha's new mom, was three days away
466
1237000
2000
เกล แม่คนใหม่ของนาตาชา
กำลังจะให้กำเนิดลูกสาวในอีก 3 วัน
20:54
from giving birth to her own daughter.
467
1239000
3000
20:57
So you know, if you were writing this, you'd say,
468
1242000
3000
คือ ถ้าคุณเขียนเรื่องนี้เองได้ คุณคงบอกว่า
" ไม่ละ เราต้องเขียนบทให้มันต่างออกไปหน่อย"
21:00
"No, we've got to write the script differently."
469
1245000
2000
นี่คือคืนแรกที่แนะนำนาตาชาให้รู้จักญาติๆ
21:02
This is the first night showing Natasha her new cousins and uncles and aunts.
470
1247000
4000
จีนกับเกลรู้จักแทบทุกคนในแอตแลนต้า
21:06
Gene and Gail know everyone in Atlanta --
471
1251000
2000
21:08
they're the most social couple imaginable.
472
1253000
2000
เป็นคู่รักที่เข้าสังคมมากที่สุด
เท่าที่จินตนาการได้
เท่าที่จินตนาการได้
จนถึงตอนนี้นาตาชายังพูดอังกฤษไม่ได้
21:10
So, at this point, Natasha doesn't speak a word of English,
473
1255000
2000
นอกเหนือจากที่คุณพ่อคีนสอนไม่กี่คำ
21:12
other than what little Father Keene taught her.
474
1257000
4000
นี่คือไคลี่ น้องสาวเธอ ที่ด้านขวา
ตอนนี้เป็นหมอไปแล้ว
ตอนนี้เป็นหมอไปแล้ว
21:16
This is Kylie, her sister, who's now a doctor, on the right.
475
1261000
6000
21:22
This is a deal I had with Natasha, which is that when we got to Atlanta
476
1267000
4000
ผมทำข้อตกลงไว้กับเธอ
ว่าพอเราถึงแอตแลนต้า
ว่าพอเราถึงแอตแลนต้า
ผมจะยอมให้เธอโกนเคราผมออก
21:26
she could take -- she could cut off my beard.
477
1271000
2000
21:28
She never liked it very much.
478
1273000
2000
เธอไม่เคยชอบมันเลย
21:31
She learned English in three months.
479
1276000
2000
เธอเรียนภาษาอังกฤษภายใน 3 เดือน
21:33
She entered seventh grade at her own age level.
480
1278000
4000
เข้าเรียนต่อเกรด 7
เท่ากับเกรดตามอายุจริงๆ ของเธอ
เท่ากับเกรดตามอายุจริงๆ ของเธอ
21:37
Pledge of Allegiance for the first time.
481
1282000
2000
สาบานตนครั้งแรก
นี่คือครูสอนทำอาหาร
21:40
This is her cooking teacher.
482
1285000
2000
นาตาชาเล่าให้ผมฟังว่า เพื่อนๆหลายคนคิดว่าเธอหยิ่ง
21:42
Natasha told me that a lot of the kids thought she was stuck up,
483
1287000
2000
เพราะเธอไม่ตอบ เวลาพวกเขาพูดด้วย
21:44
because they would talk to her and she wouldn't answer,
484
1289000
2000
พวกเขาไม่รู้ว่า จริงๆ แล้วตอนแรก
เธอพูดภาษาอังกฤษได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
เธอพูดภาษาอังกฤษได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
21:46
and they didn't realize she didn't actually speak English very well, in the beginning.
485
1291000
3000
แต่ผมก็เห็นอีกนั่นแหละ
21:49
But what I noticed, again as an observer,
486
1294000
2000
21:51
was she was choosing who was going to be on her team,
487
1296000
4000
ว่าเธอก็ยังเป็นคนเลือกเพื่อนเข้าร่วมทีม
และดูกลายเป็นคนดังภายในเวลาสั้นๆ
21:56
and seemed to be very popular very, very quickly.
488
1301000
4000
ทีนี้ ยังจำรูปที่ผมบอกว่า
22:00
Now, remember the picture,
489
1305000
2000
เธอดูเหมือนคุณยายตอนแรก ได้ไหมครับ
22:02
how much she looked like her grandmother, at the beginning?
490
1307000
2000
ทุกคนชอบบอกนาตาชาว่า
เธอดูเหมือน เกล แม่ของเธอมาก
เธอดูเหมือน เกล แม่ของเธอมาก
22:04
People were always telling Natasha how much she looks like her mother, Gail.
491
1309000
6000
22:10
This is a tense moment in the first football game, I think.
492
1315000
6000
นี่คงเป็นช่วงลุ้นตอนฟุตบอลแมตช์แรก
22:16
And Kylie -- I mean, it was almost like Kylie was her own child.
493
1321000
5000
นาตาชาดูแลไคลี่เหมือนเป็นลูกตัวเอง
ตอนรับศีลจุ่ม
22:25
She's being baptized.
494
1330000
2000
22:27
Now, a lot of parents, when they adopt,
495
1332000
2000
พ่อแม่หลายๆ คนที่เวลารับเลี้ยงเด็ก
22:29
actually want to erase their children's history.
496
1334000
2000
ก็อยากจะลบล้างอดีตของเด็กไป
22:31
And Gail and Gene did the complete opposite.
497
1336000
2000
แต่เกลกับจีนกลับทำตรงกันข้าม
22:33
They were studying Korean; they bought Korean clothes.
498
1338000
3000
พวกเขาเรียนภาษาเกาหลี ซื้อชุดแบบเกาหลี
เกลมีเขียนลวดลายไว้
ที่กระเบื้องในครัวด้วยซ้ำ
ที่กระเบื้องในครัวด้วยซ้ำ
22:36
Gene even did a little tile work in the kitchen,
499
1341000
3000
บอกว่า "ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีเด็กสาวแสนสวย
มีเด็กสาวแสนสวย
22:39
which was that, "Once upon a time, there was a beautiful girl
500
1344000
2000
22:41
that came from hills of Korea to live happily ever after in Atlanta."
501
1346000
4000
ที่มาจากหุบเขาในเกาหลี
เพื่ออยู่อย่างมีความสุข ในแอตแลนต้า"
เพื่ออยู่อย่างมีความสุข ในแอตแลนต้า"
เธอเกลียดรูปนี่มากครับ ตอนทำงานครั้งแรก
22:45
She hates this picture -- it was her first job.
502
1350000
2000
22:47
She bought a bright red Karmann Ghia
503
1352000
3000
เธอซื้อรถ Karmann Ghia สีแดงสวย
22:50
with the money she made working at Burger King.
504
1355000
3000
ด้วยเงินจากการทำงานที่เบอร์เกอร์คิง
หัวหน้าทีมเชียร์ลีดเดอร์
22:53
The captain of the cheerleaders.
505
1358000
2000
ประกวดนางงาม
22:55
Beauty pageant.
506
1360000
2000
22:57
Used to do their Christmas card every year.
507
1362000
3000
พวกเขาเคยใช้รูปนี้
เป็นรูปการ์ดคริสต์มาสทุกปี
เป็นรูปการ์ดคริสต์มาสทุกปี
23:00
Gene's been restoring this car for a million years.
508
1365000
4000
จีนชอบรถคันนี้มาก
คอยซ่อมอยู่มาตั้งเป็นล้านปีแล้วมั้ง
คอยซ่อมอยู่มาตั้งเป็นล้านปีแล้วมั้ง
โกดักส์จ้างนาตาชาไปเป็นล่ามตอนมีโอลิมปิกที่เกาหลี
23:06
Kodak hired Natasha to be a translator for them at the Olympics in Korea.
509
1371000
4000
23:10
Her future husband, Jeff, was working for Canon cameras,
510
1375000
4000
สามีในอนาคตของเธอ แจ๊ฟ
ทำงานให้บริษัทกล้องแคนนอนส์
ทำงานให้บริษัทกล้องแคนนอนส์
23:14
and met Natasha at the Olympic Village.
511
1379000
4000
พวกเขาไปเจอกันที่หมู่บ้านโอลิมปิก
23:18
This is her first trip back to Korea, so there's her uncle.
512
1383000
3000
กลับไปเกาหลีครั้งแรก นั่นน้าของเธอ
23:22
This is her half-sister.
513
1387000
2000
น้องสาวต่างพ่อ
23:25
She went back to the village. That's her best friend's mother.
514
1390000
3000
เธอกลับไปที่หมู่บ้าน นั่นเพื่อนซี้แม่ของเธอ
ผมชอบแอบคิดว่า
ชุดนั่นเหมือนแอนนี่ ฮอลเอามากๆ
ชุดนั่นเหมือนแอนนี่ ฮอลเอามากๆ
23:32
And I always thought that was a very Annie Hall kind of outfit.
515
1397000
4000
มันน่าสนใจมากนะ การที่ได้เห็น...
23:36
It's just, you know, it was just so interesting, just to watch --
516
1401000
3000
ข้างหลังนั่นแม่เธอเอง
23:39
this is her mother in the background there.
517
1404000
3000
อันนี้ตอนวันแต่งงาน
23:46
This is Natasha's wedding day.
518
1411000
3000
จีนดูแก่ขึ้นนิดหน่อย
23:53
Gene is looking a little older.
519
1418000
3000
นี่คือ ซิดนีย์ ที่จะครบ 3 ขวบในอีกไม่กี่วัน
24:06
This is Sydney, who's going to be three years old in a couple of days.
520
1431000
4000
ส่วนนั่นแอฟแวน
24:11
And there's Evan.
521
1436000
2000
24:13
Natasha, would you just come up, for a second,
522
1438000
2000
นาตาชา คุณช่วยขึ้นมาบนเวที
24:15
just maybe to say hello to everybody?
523
1440000
2000
และทักทายทุกคนได้ไหม
24:17
(Applause)
524
1442000
10000
(เสียงปรบมือ)
24:28
Natasha's actually never heard me tell the story.
525
1453000
2000
นาตาชาไม่เคยฟังผมเล่าเรื่องทั้งหมด
24:30
I mean, she -- you know, we've looked at the pictures together.
526
1455000
3000
พวกเราเคยนั่งดูรูปด้วยกันก็จริง แต่...
24:33
Natasha: I've seen pictures millions of times,
527
1458000
2000
ฉันเคยเห็นรูปพวกนี้มานับล้านครั้ง
24:35
but today was the first time I'm actually seeing him give the whole presentation.
528
1460000
4000
แต่วันนี้เป็นครั้งแรก
ที่ฉันเห็นเขาเล่าเรื่องทั้งหมด
ที่ฉันเห็นเขาเล่าเรื่องทั้งหมด
24:39
I started crying.
529
1464000
2000
ฉันเริ่มร้องไห้เลยค่ะ
24:41
Rick Smolan: I'm sure there's about 40 things she's going to tell me,
530
1466000
2000
ผมแน่ใจว่ามีประมาณ 40 อย่าง
ที่เธอจะบอกผมว่า
ที่เธอจะบอกผมว่า
24:43
"That wasn't what happened, that wasn't what you said."
531
1468000
2000
"เรื่องนั้นไม่เคยเกิดขึ้นเสียหน่อย
คุณไม่ได้พูดแบบนี้"
คุณไม่ได้พูดแบบนี้"
24:45
Natasha: Later, I'll do that later.
532
1470000
2000
เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวฉันจะบอกทีหลัง
(เสียงหัวเราะ)
24:47
(Laughter)
533
1472000
1000
24:48
RS: Anyway, thank you, Mike and Richard,
534
1473000
2000
เอาล่ะ ขอบคุณ ไมค์กับริชาร์ดมากครับ
24:50
so much for letting us tell the story.
535
1475000
2000
ที่ให้เรามาเล่าเรื่องนี้
ขอบคุณทุกคนครับ
24:52
Thank you all of you.
536
1477000
2000
(เสียงปรบมือ)
24:54
(Applause)
537
1479000
2000
ABOUT THE SPEAKER
Rick Smolan - PhotographerRick Smolan is the co-founder of the America 24/7 and Day in the Life photography series -- and a natural storyteller in many media. His latest books are America at Home and Blue Planet Run.
Why you should listen
Photographer Rick Smolan is the co-creator of the America at Home project, which captured the "emotions of home" across the United States during a week in September 2008. More than 20,000 photographers -- pros and amateurs -- sent images to a team of editors assembled by Smolan and partner Jennifer Erwitt, who turned the photos into an eye-popping book. It's become a best-seller, of course, helped along by the fact that buyers can choose their own image for the cover.
Smolan has long been a force for exploring culture through photography. The Day in the Life photography series that he cofounded -- best-selling photo books that captured life in America, Australia, the Soviet Union ... -- were an '80s cultural phenomenon. (Rare was the coffee table without at least one of them.) In the 1990s his production company, Against All Odds, investigated the storytelling powers of interactive CD-ROMs with From Alice to Ocean, a narrative of a cross-Australia trek, and Passage to Vietnam, exploring that country as it opened up in the early 1990s. 24 Hours in Cyberspace took a snapshot of the booming industry in 1996, and One Digital Day in 1997 further explored our fascination with tech.
Along with collaborator Jennifer Erwitt, Smolan published the beautiful Blue Planet Run in 2007, about the drive to bring fresh drinking water to everyone on Earth. It's packed with glorious (and sometimes shocking) images and data about our planet's water. In an unprecedented move, Amazon.com offers Blue Planet Run as a free PDF download. Download the free PDF of Blue Planet Run >>
Smolan's latest work is The Obama Time Capsule, a collection of photographs and insights capturing the historical election of President Barack Obama, from the beginning of his campaign to his first 100 days in office.
Rick Smolan | Speaker | TED.com