Heather Lanier: "Good" and "bad" are incomplete stories we tell ourselves
Χέδερ Λανιέρ: Τα όσα λέμε στον εαυτό μας για το «καλό» και το «κακό» είναι ατελείς ιστορίες
Heather Lanier illuminates truths about the human condition that speak to both the head and the heart. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
about a farmer who lost his horse.
για έναν αγρότη που έχασε το άλογό του.
"Oh, that's too bad."
«Ω, πολύ κακό αυτό».
"Good or bad, hard to say."
«Καλό ή κακό, δύσκολο να πει κανείς».
and brings with it seven wild horses.
και φέρνει μαζί επτά άγρια άλογα.
"Oh, that's so good!"
«Ω, πολύ καλό αυτό!»
and says, "Good or bad, hard to say."
«Καλό ή κακό, δύσκολο να πει κανείς».
rides one of the wild horses,
καβαλάει ένα από τα άγρια άλογα,
"Oh, that's terrible luck."
«Ω, τι μεγάλη ατυχία».
"Good or bad, hard to say."
«Καλό ή κακό, δύσκολο να πει κανείς».
knocking on people's doors,
τις πόρτες των ανθρώπων
για να κατατάξουν στον στρατό,
and they pass him by.
και το πόδι του και τον προσπερνούν.
"Ooh, that's great luck!"
"Good or bad, hard to say."
«Καλό ή κακό, δύσκολο να πει κανείς».
πριν από 20 χρόνια
looking on the bright side
να κοιτάς τη θετική πλευρά
τι θα συμβεί τελικά.
to label a situation,
να χαρακτηρίσουμε μια κατάσταση,
είναι πολύ πιο ρευστή,
incomplete stories that we tell ourselves.
ατελείς ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας.
to the story of good or bad,
την ιστορία του καλού ή κακού,
to truly see a situation.
να βλέπω πραγματικά μια κατάσταση.
and loosen my grip
και χαλαρώνω τον τρόπο σκέψης μου
with curiosity and wonder.
με περιέργεια και θαυμασμό.
wholeheartedly what was good.
την καρδιά τι ήταν καλό.
was some version of a superbaby,
ένα είδος σούπερ-μωρού,
who possessed not a single flaw
χωρίς ούτε ένα ελάττωμα
flying into her superhero future.
πετώντας ηρωικά προς το μέλλον της.
had a super-high-functioning,
το μωρό μου είχε έναν υψηλά λειτουργικό,
would help me make not just a good baby,
βοηθούσαν όχι απλά να κάνω ένα καλό μωρό,
she weighed 4 pounds, 12 ounces,
ζύγιζε 4 λίβρες, 12 ουγκιές
two possible explanations
μόνο δύο πιθανές εξηγήσεις
to lose the thread of his logic:
ώστε να χάσω την πορεία της λογικής του:
had an ultra-rare chromosomal condition
μια εξαιρετικά σπάνια χρωμοσωματική πάθηση
of her fourth chromosome.
από το τέταρτό της χρωμόσωμα.
with her syndrome
με το σύνδρομό της
delays and disabilities.
στην ανάπτυξη και αναπηρίες.
να περπατάνε ή να μιλάνε.
of the farmer.
unequivocally bad to me.
αναμφισβήτητα κακή.
τόσο η παραβολή,
I felt gripped by despair,
ήμουν γεμάτη απελπισία,
that all of this was tragic.
ότι όλο αυτό ήταν μια τραγωδία.
is much more fluid,
είναι πολύ πιο ρευστή
this mysterious person who was my kid,
το μυστηριώδες άτομο που ήταν το παιδί μου
της τραγωδίας χαλάρωσε.
αγαπούσε τη ρέγκε
would bounce her tiny body up and down
κουνούσε το σωματάκι της πάνω κάτω
the most stunning Lake Tahoe blue,
το πιο εκθαμβωτικό μπλε της λίμνης Τάχο,
into other people's eyes.
άλλους ανθρώπους στα μάτια.
hold her head up like other babies,
ψηλά το κεφάλι της όπως άλλα μωρά,
intent eye contact.
τη βαθιά, επίμονη οπτική επαφή.
μεγαλύτερη αντίληψη που έχω δει ποτέ».
aware baby I've ever seen."
of her calm, attentive presence,
της ήρεμης, παρατηρητικής της παρουσίας,
over to our house to work with Fiona
για να δουλέψει με τη Φιόνα
εξαιρετικά απογοητευμένος
να αναποδογυρίσει ακόμη,
to wake her neurology up.
να ξυπνήσουμε την νευρολογία της.
my daughter's body,
από το σώμα της κόρης μου,
visit our house that first year,
το σπίτι μας τον πρώτο χρόνο
they thought was bad about my kid.
τι κακό θεωρούσαν ότι έχει το παιδί μου.
Fiona started using her right hand
να χρησιμοποιεί το δεξί της χέρι
λούτρινο πρόβατο,
on my child's left hand.
στο αριστερό χέρι του παιδιού μου.
not to use this hand very often,
αυτό το χέρι πολύ συχνά
the fingers on that hand.
τα δάχτυλα σε εκείνο το χέρι.
we should devise a splint,
ότι θα έπρεπε να φτιάξουμε έναν νάρθηκα
to actually use those fingers,
τη δυνατότητα να κουνάει εκείνα τα δάκτυλα
into some position that looked normal.
σε μια θέση που θα έμοιαζε φυσιολογική.
to realize a few things.
να συνειδητοποιώ μερικά πράγματα.
my kid had some bad therapists.
το παιδί μου είχε κακούς θεραπευτές.
a red pill or a blue pill,
να καταπιεί ένα κόκκινο ή ένα μπλε χάπι,
my daughter's differences as bad;
της κόρης μου ως κακές,
that her therapists called,
που οι θεραπευτές της ονόμαζαν,
when they could say about a kid,
όταν μπορούσαν να πουν για ένα παιδί,
«αργό», «αυτιστικό» ή «διαφορετικό».
or 'autistic' or 'different.'"
was the path that erased
ήταν το μονοπάτι που θα εξαφάνιζε
a disastrous pursuit,
μια καταστροφική επιδίωξη,
my daughter had rare blueprints.
η κόρη μου είχε μια σπάνια δομή.
to be like other people.
σαν τους άλλους ανθρώπους.
μπορούσα να αφήσω την ιστορία
I could drop my story
and developmental delays and disabilities
και αναπηρίες ήταν κακές,
να εγκαταλείψω την ιστορία
that a more able-bodied life was better.
θα ήταν καλύτερη, να απελευθερωθώ
about what made a life good or bad
σχετικά με το τι κάνει μια ζωή καλή ή κακή
my daughter's life as it unfolded
της κόρης μου όπως ξεδιπλωνόταν
out of the side of her mouth
από την πλευρά του στόματός της
her body onto her belly.
το σώμα της πάνω από την κοιλιά της.
and rolled back onto her back,
και επανήλθε πίσω ανάσκελα,
to do it all over again,
το σώμα της, που ζύγιζε πέντε κιλά
under a coffee table.
κάτω από το τραπεζάκι.
she'd gotten stuck there,
that her eye had been on all along:
pulling up to stand and toddling around,
ωθούσαν προς τα πάνω
του παιδιού μου φαινόταν κακή:
μόνο να κυλήσει.
limber freedom of mobility.
την καινούρια ελευθερία της κίνησης.
was a baby yanking on an electric cord,
να φτάσει ένα καλώδιο,
δύσκολο να πει κανείς.
τον τρόπο σκέψης μου
that when I released my grip
and see what it was.
να ξεδιπλώνεται και να βλέπω πώς ήταν.
of the human experience.
της ανθρώπινης εμπειρίας.
σε μια άλλη πολιτεία της Αμερικής,
to a new state in America,
batch of therapists.
μια ολοκαίνουρια ομάδα θεραπευτών.
που ήταν λάθος στο παιδί μου.
all that was wrong with my kid.
σαν προβλήματα που έπρεπε να λύσουν.
as problems to fix.
τη Φιόνα όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική,
as normal as possible;
να είναι όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητη,
be as independent as possible
however that looked for her.
από τις δυνατότητες στην διάθεσή της.
δεν τηρεί αυτή την ανοιχτή στάση
this open attitude about disabilities.
«εκ γενετής ελαττώματα»,
"birth defects,"
were objects on a factory line.
αντικείμενα σε ένα ιμάντα παραγωγής.
έχει παιδί με σύνδρομο Down.
had a baby with Down syndrome.
about a suicidal wheelchair user,
σε αναπηρικά αμαξίδια
wheelchair users tell us
τους χρήστες μας λένε
είναι άδικο και επιζήμιο.
αποφασίζουν για το ποιες ζωές
decide what lives are not worth living.
το ίδιο σύνδρομο με την κόρη μου.
children's hospital
νοσοκομείο για παιδιά
για μεταμόσχευση νεφρού
to a lifesaving kidney transplant
«διανοητικά υστερημένη».
σαν κακή, σε μια κουλτούρα.
of disabilities as bad manifests
και παραπλανητική ιστορία--
insidious counterstory --
με διανοητικές αναπηρίες είναι καλοί,
with intellectual disabilities are good
για να μας μάθουν κάτι μαγικό,
to teach us something magical,
and always sweet.
και πάντα χαριτωμένοι.
το φιλεύσπλαχνο σχήμα λόγου:
ένα από τα ξεχωριστά παιδιά του Θεού,
who's one of God's special children,
με την μηχανή επικοινωνίας
and the communication device
στη ζωή της κόρης μου
in my daughter's life
όταν κάποιοι άνθρωποι
με φτερά αγγέλου και ένα φωτοστέφανο
in angel's wings and a halo
don't experience the sticky complexities
του να είσαι άνθρωπος.
especially as a baby,
that any other kid does,
όπως κάνουν τα άλλα παιδιά.
shoved her two-year-old sister.
έσπρωξε την αδερφή της, που ήταν δύο.
to annoy the hell out of you,
να είναι άτακτη, όπως κάθε άλλο παιδί.
τραγική ή αγγελική φιγούρα,
and complexity that that title brings,
τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά τους.
για να διδάξει πράγματα σε μένα,
mozzarella cheese sticks
κομμάτια τυριού μοτσαρέλα
can consume in one day --
ένα ανθρώπινο ον 10 κιλών --
my culture's beliefs
των πεποιθήσεων της κουλτούρας μου
and iPad app to communicate,
μια εφαρμογή στο iPad για να επικοινωνεί,
I handed Fiona her iPad,
που παρέδωσα στη Φιόνα το iPad της,
or little square on her iPad app.
από μια μικρή εικόνα ή ένα μικρό τετράγωνο
και αισιόδοξη αισθάνθηκα,
that my expectations were way too high,
ήταν πολύ υψηλές,
αυτούς τους μικροσκοπικούς στόχους.
to hit those tiny targets.
as she gradually learned
με δέος, καθώς σταδιακά μάθαινε
για να εκφράσει λέξεις που αγαπούσε,
words she loved,
that her mouth couldn't yet say.
και δεν μπορούσε να πει με το στόμα.
διασκεδαστικές λέξεις, προθέσεις --
less-fun words, prepositions --
at a dining room table
στην τραπεζαρία, με πολλούς συγγενείς,
την εφαρμογή του iPad για να πει,
αυτό είναι όλο.
ABOUT THE SPEAKER
Heather Lanier - Essayist, poetHeather Lanier illuminates truths about the human condition that speak to both the head and the heart.
Why you should listen
As an essayist and a poet, Heather Lanier's work spans a range of subjects, from parenting and disability to pop culture and religion. She is the author of two award-winning poetry chapbooks, The Story You Tell Yourself and Heart-Shaped Bed in Hiroshima, along with the nonfiction book, Teaching in the Terrordome: Two Years in West Baltimore with Teach For America, which MacArthur Genius Deborah Meier called "a heart-wrenching … much-needed account." She has received an Ohio Arts Council Individual Excellence Award and a Vermont Creation Grant.
In her viral Vela Magazine essay, "SuperBabies Don't Cry," Lanier chronicles her daughter's diagnosis of a rare chromosomal syndrome and explores the ways pregnant women are pressured to create perfect humans. As a mother and a disability advocate, she shines a light on ableist attitudes, encourages readers to see disability as an aspect of diversity, and marvels at the strange beauty of being human. Her book about raising her daughter is forthcoming from Penguin Press and Piatkus / Little, Brown UK. She writes a related blog here, and teaches writing at Southern Vermont College.
Heather Lanier | Speaker | TED.com