Monica Byrne: A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram
مونیکا بایرن: چشم اندازی علمی تخیلی از عشق از نگاه یک هولوگرام ۳۱۸ ساله
Novelist, writer, culture critic and playwright Monica Byrne thinks that there's an infinite number of stories to tell, and she intends to tell as many as she can. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
اینو میبینید یا نه،
and trust that you're there.
بندازم و مطمئن باشم شما اونجایید.
in the sand in front of me
مقابل من قرار دارند کشیدم
and look like I'm floating in midair.
به نظر میاد که توی هوا شناورم.
where your stage used to be.
(ضدیت کلیشه جنسیتی: معرفی نوید با جنسیت زن)
is a creator's worst enemy.
دشمن یک سازنده است.
her to design something
که برام چیزی رو طراحی کنه
in 23rd-century Cairo.
قرن ۲۳ در قاهره بپوشه.
ساختنش زمان داشتیم،
that another resident left behind.
دیگر از ساکنان، جا گذاشته بود.
creation needs constraint."
آفرینش به محدودیت نیاز داره."
about my greatest discovery.
کشف خودم بگم.
has been eternal life,
ذکرم زندگی همیشگی بوده،
خیلی از شماها هم هست.
that your research will pay off.
پژوهشهاتون جواب خواهد داد.
is now 432 years,
the human lifespan indefinitely.
انسان رو بی نهایت کنم.
where we'll be content.
رسید که قانع باشیم.
the longer we want to live,
داریم که هنوزم بیشتر زندگی کنیم
یک قایق رو در اروپا به آب انداخت
take out a boat on Europa
all over the planet,
that you can stay and visit
که میتونی توشون بمونی و ازشون دیدن کنی
where there's just one songwriter
توش فقط یک آهنگساز هست
where there's no one
که هیچکسی توشون نیست
of touching your foot to sand
از لمس پاهات با ماسه هایی
فقط مشغول این کار باشی.
in the Northeast.
شهرهای روی اونو ببینم.
with my naked eye.
عصبی به هم متصل هستند؛
and Ramachandran on the Equator.
راماچاندران در خط استوا.
با هم دیدار کردیم.
میدون آزادی از کنار هم رد میشدیم،
each other in Azadi Square,
or introducing herself or anything,
معرفی خودش یا هر چیزی،
we didn't just pass through each other?"
که ما از هم رد شدیم؟"
"Who the hell are you?"
"تو دیگه از کجا پیدات شد؟"
between elementary particles
that also has the properties of mass,
هم خصوصیات جرم رو دارند،
اون حس و حالایی بود
"I thought you'd say that.
گفت، "میدونستم اینو میگی.
so that particles have mass.
ذرات جرم داشته باشند.
each other at the speed of light
که دربارش صحبت کنیم.
climbing up into a mountain range together
که با هم از یک محدوده کوهستانی بالا میرفتیم
constellations of words
اونها رو توصیف کنیم.
as soon as we made them,
میساختیم، فراموشش میکردیم،
and go on to the next thing, on and up.
سراغ چیز بعدی و همینطور بالا میرفتیم.
was like we were always making bread,
میمونه که داریم همیشه نان درست میکنیم،
adding in a little more flour
به اون اضافه میکنیم
Navid's obsession was touch.
فکر و ذکر نوید لمس کردن بود.
down over my face so slowly
روی صورت من میکشید
the difference between her body and mine.
بدن اون و خودم رو بگم
and dig her shoulder into mine
و شونه هامون روی هم بود
this feel so good?"
for her facetious question,
داشت، برای سوال شوخ خودش،
its constraints,
the future is going to be like
که انسان ها میتونند خودشون رو فریز کنند
humans could freeze themselves
ولی بعدش از دنیا رفتند.
humans could replace organs
میتونند اعضای بدنشون رو جایگزین کنند،
صدها سال افزایش بدن،
is the only place people live.
هست که مردم درش زندگی میکنند.
people come to die.
که مردم میان که بمیرن
what everyone does,
خواهم کرد که هر کس دیگه ای انجام میده،
and send her to Earth,
would have to look at her
or think about her and her ...
یا به دیگری فکر کنه...
her actual physical body.
was fascinated by it,
day by day, independent of her will.
و مستقل از خواست اون.
just before we left, said,
که درست قبل از رفتن گفت:
خیلی گستاخانه است،
like you think your love is that special."
یا فکر میکنی که عشق تو خیلی خاصه".
طول عمر ادامه دادم.
that Navid said to me
is subject to entropy.
جرم ها منوط به آنتروپی هستند.
in this universe without mass.
بدون جرم در این جهان باشیم.
where the Higgs field was altered.
در اون میدان هیگز تغییر میکرد.
subatomic movements in my body
زیراتمی در بدنم را ضبط کنم
was to create a coil dimension
in which time moved infinitely slower,
بی نهایت آهسته تر حرکت میکرد،
to move in normal time.
in our universe as a hologram --
یک هولوگرام ظاهر میشود--
بگم که انجامش دادم،
almost normally to all eyes,
چشم هرکس عادی می اومد،
Navid loved most,
بیش از هرچیزی دوست داشت،
رو روی خودش میکشه،
in blue and violet blooms on the insides,
رنگ بنفش و آبی در میان،
and further apart,
پیدا میکنه که یک روز به پایان میرسه.
only because it ends.
they allow perfect freedom.
اونها آزادی کامل رو به ما میدن.
here this morning.
who passed by what it felt like,
که رد میشد پرسیدم که چجوریه،
like melted butter.
but the space you give me.
نمیکنم جز فضایی که شما به من میدید.
ABOUT THE SPEAKER
Monica Byrne - Author and playwrightNovelist, writer, culture critic and playwright Monica Byrne thinks that there's an infinite number of stories to tell, and she intends to tell as many as she can.
Why you should listen
Novelist, writer, culture critic and playwright Monica Byrne deftly avoids the traps of conventional fiction by inventing mold-breaking characters who express themselves in surprising ways. Her first novel, The Girl in the Road, has garnered acclaim both inside and outside the spheres of science fiction.
In addition to her work on her new novel The Actual Star, Byrne is a resident playwright at Little Green Pig Theatrical Concern in Durham, NC. Her story "Blue Nowruz" was commissioned for TED2015 by Neil Gaiman. She holds degrees in biochemistry from MIT and Wellesley.
Monica Byrne | Speaker | TED.com