Monica Byrne: A sci-fi vision of love from a 318-year-old hologram
Monica Byrne: ၃၁၈ နှစ်သက်တမ်းရှိတဲ့ သုံးဖက်မြင်ဓာတ်ပုံတစ်ပုံမှ ချစ်ခြင်းတရားရဲ့ စိတ်ကူးယဉ် သိပ္ပံဝတ္ထု အြမင်။
Novelist, writer, culture critic and playwright Monica Byrne thinks that there's an infinite number of stories to tell, and she intends to tell as many as she can. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
and trust that you're there.
သင်တို့ရှိတာကို ယုံကြည့်တော့မှာ။
in the sand in front of me
စက်ဝိုင်းခြမ်းတစ်ခု ဆွဲထားတယ်၊
and look like I'm floating in midair.
မျောလွင့်နေတာမျိုးပေါ့။
where your stage used to be.
နေရာအတိအကျမှာပါ။
is a creator's worst enemy.
အဆုံးဆုံးရန်သူလို့ တစ်ခါက ပြောဖူးတယ်။
her to design something
၂၃ ရာစုမှာ ဘုန်းကြီးတစ်ပါး
in 23rd-century Cairo.
ပုံစံထုတ်ဖိူ့ သူမကိုပြောခဲ့တယ်။
သုံးရက်ပဲ အချိန်ရှိပြီး
that another resident left behind.
ဂွမ်းကပ်အဖုံးတစ်လွှာပါ။
creation needs constraint."
ခြင်းဟာ အကန့်အသတ်လိုတယ်။"
about my greatest discovery.
ရှာတွေ့မှုကို ပြောပြမှာပါ။
has been eternal life,
ထာဝရအသက်ဖြစ်သွားတယ်၊
အစွဲလို့ သိသလိုပေါ့
that your research will pay off.
သိရတာ ပျော်စရာဖြစ်နိုင်လောက်တယ်။
is now 432 years,
အခု ၄၃၂ နှစ်ဖြစ်ပြီး
the human lifespan indefinitely.
အဆုံးမရှိ ရှည်စေဖို့ ဖြစ်သွားပါပြီ။
ကျေနပ်အားရမယ့် နေရာကို
where we'll be content.
ယုံမှား သံသယမဖြစ်မိဘူး။
the longer we want to live,
take out a boat on Europa
ထုတ်ယူပြီး ဂြိုဟ်
all over the planet,
ရွက်လွှင့်ပုံပါ၊
that you can stay and visit
လည်ပတ်နိုင်ပြီး Jupiter ရဲ့
ရွာတွေရှိတယ်။
where there's just one songwriter
ထိုင်ကာ မယ်ဒလင်တီးတဲ့
ရေးသူရှိရာ ဒီအခြားကျွန်းရှိတယ်။
where there's no one
of touching your foot to sand
သေးတဲ့ သဲမြေဆီ သင့်ရဲ့ခြေထောက်တွေနဲ့
သွားလိုက်တာပေါ့။
in the Northeast.
with my naked eye.
မြို့တွေကို မြင်ရတယ်။
and Ramachandran on the Equator.
အီကွေတာမှာ Ramchandran တို့ပေါ့။
New Tehran ပါ။
each other in Azadi Square,
အချင်းချင်းဖြတ်နေတုန်း
or introducing herself or anything,
မိတ်မဆက်ပဲ ပြောတာက
we didn't just pass through each other?"
ဖြတ်ရုံမဟုတ်ဘူးလို့ ဘာလို့ ထင်တာလဲ။"
"Who the hell are you?"
မဖြတ်ကျော်ပါဘူး၊
အထည်ဒြပ်ရှိပြီး
between elementary particles
that also has the properties of mass,
ခုန်ပေါက်နေတဲ့ စွမ်းအင်တွေနဲ့ ပြည့်နေကာ
"I thought you'd say that.
"ရှင်ဒါကိုပြောမယ်လို့ ထင်ခဲ့တာ။
so that particles have mass.
ဒြပ်ထုရှိအောင် တည်ဆောက်ထားတာ၊
each other at the speed of light
အလင်းရဲ့အလျင်နဲ့ ဖြတ်ကျော်သွားပြီး
climbing up into a mountain range together
တစ်ခုကိုတက်ပြီး ရှုခင်းသစ်တွေဆီ
constellations of words
ဒါတွေကို သရုပ်ဖော်ဖို့
as soon as we made them,
မေ့သွားကြကာ
and go on to the next thing, on and up.
လာမယ့် အသစ်အသစ်တွေ ဆက်တာပေါ့။
was like we were always making bread,
ပြောတာဟာ အမြဲ ပေါင်မုန့်လုပ်သလိုမျိုး၊
adding in a little more flour
ဘယ်တော့မှ မရောက်ဘူးနော်တဲ့။
Navid's obsession was touch.
Navid ရဲ့ စွဲလန်းမှုက အထိအတွေ့ပါ။
down over my face so slowly
ရွေ့နေမှန်း ကျုပ် မခံစားရလောက်အောင်
ခွဲခြားမပြောနိုင်တော့မယ့်
the difference between her body and mine.
တဒင်္ဂကို သူမစွဲလန်းတာပါ။
and dig her shoulder into mine
သူမ ပခုံးကို ကျုပ်ပခုံးထဲ
this feel so good?"
ဒီလောက်ကောင်းတာလဲ။"
for her facetious question,
ပြက်ချော်တဲ့ သူ့အဖြေက သူ့မှာ အမြဲရှိတယ်။
its constraints,
ကန့်သတ်မှုကို ရွေးခဲ့ပြီး
the future is going to be like
ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာ သင်တွေးတာဟာ
humans could freeze themselves
လူတွေဟာ သူတို့ဘာသာ ရပ်တန့်ကာ
နောက်တော့ သေသွားတယ်လေ။
humans could replace organs
လူတွေဟာ ကိုယ်အင်္ဂါတွေ အစားထိုးနိုင်ပြီး
is the only place people live.
နေထိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသော နေရာပါ။
people come to die.
လူတွေလာသေတဲ့ နေရာပါ။
what everyone does,
မိတ်ဆွေတွေက ယူဆတယ်၊
and send her to Earth,
ကမ္ဘာမြေဆီ ပို့မယ်ပေါ့၊
would have to look at her
သူမကိုကြည့်ဖို့ မလိုအောင် (သို့)
or think about her and her ...
her actual physical body.
သူတို့မရှိချင်တာပါ။
သူတို့ ဆက်ရည်ညွှန်းခဲ့တယ်၊
was fascinated by it,
day by day, independent of her will.
သဘာဝ ထုံးစံတွကေို လိုက်နာရင်းပေါ့။
just before we left, said,
ပြောတာ မှတ်မိတယ်၊
like you think your love is that special."
မင်းတို့မေတ္တာက အထူးလို့ မင်းထင်တာလိုပေါ့"
that Navid said to me
ကျုပ် ဆက်ပြန်သွားတယ်။
is subject to entropy.
ပျက်စီးတတ်တာပါ။
in this universe without mass.
တည်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။
where the Higgs field was altered.
အလင်းမှုန် သေတ္တာဖန်တီးပြီး စမ်းခဲ့တယ်။
subatomic movements in my body
လှုပ်ရှားမှု အားလုံးကို ဖမ်းပြီး
was to create a coil dimension
ကွိုင်မြင်ကွင်းတစ်ခု ဖန်တီးဖို့ပါ၊
in which time moved infinitely slower,
အဆုံးမဲ့ ပိုနှေးနှေး ရွေ့တဲ့အချိန်ပေါ့။
to move in normal time.
ရွေ့နေပုံပေါက်နေလိမ့်မယ်။
in our universe as a hologram --
သုံးဖက်မြင် ဓာတ်ပုံအနေနဲ့ ပေါ်လာမယ်။
အရမ်းပျော်တယ်
almost normally to all eyes,
နီးနီးဖြစ်တဲ့ နေရာကို ဖြတ်ပြီး
တည့်တည့်ကျသွားတယ်။
အဆုံးရှုံးခံပြီး
Navid loved most,
in blue and violet blooms on the insides,
အပြာနဲ့ ခရမ်း အပွင့်တွေထဲမှာ ပြည့်လို့၊
and further apart,
ဝေးရာ ကွာခြားသွားတာများ
only because it ends.
အဆုံးသတ်လို့သာ အဓိပ္ပါယ်ရှိတာ။
they allow perfect freedom.
ပကတိ လွတ်လပ်ခြင်းကို ခွင့်ပြုတယ်။
here this morning.
who passed by what it felt like,
အစောင့်ကို မေးလိုက်တော့
like melted butter.
ထောပတ်လိုပဲလို့ ပြောတယ်။
လမ်းရှာဖို့လိုတယ်။
but the space you give me.
နေရာကလွဲပြီး ဘာနေရာမှ ယူမထားဘူး။
ABOUT THE SPEAKER
Monica Byrne - Author and playwrightNovelist, writer, culture critic and playwright Monica Byrne thinks that there's an infinite number of stories to tell, and she intends to tell as many as she can.
Why you should listen
Novelist, writer, culture critic and playwright Monica Byrne deftly avoids the traps of conventional fiction by inventing mold-breaking characters who express themselves in surprising ways. Her first novel, The Girl in the Road, has garnered acclaim both inside and outside the spheres of science fiction.
In addition to her work on her new novel The Actual Star, Byrne is a resident playwright at Little Green Pig Theatrical Concern in Durham, NC. Her story "Blue Nowruz" was commissioned for TED2015 by Neil Gaiman. She holds degrees in biochemistry from MIT and Wellesley.
Monica Byrne | Speaker | TED.com