TED2003
Evelyn Glennie: How to truly listen
"ฟังอย่างไร?" กับ Evelyn Glennie
Filmed:
Readability: 3
5,875,532 views
การบรรยายและสาธิตการฟังดนตรี ที่มีความหมายมากไปกว่าการปล่อยให้เสียงกระทบกับแก้วหู โดยนักดนตรีที่เป็นผู้พิการทางการได้ยิน แต่มีชื่อเสียงระดับโลก Evelyn Glennie
Evelyn Glennie - Musician
Percussionist and composer Dame Evelyn Glennie lost nearly all of her hearing by age 12. Rather than isolating her, it has given her a unique connection to her music. Full bio
Percussionist and composer Dame Evelyn Glennie lost nearly all of her hearing by age 12. Rather than isolating her, it has given her a unique connection to her music. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
00:25
I'm not quite sure whether I really want to see
0
0
4000
ฉันไม่มั่นใจ ว่าฉันอยากจะเจอกับ
00:29
a snare drum at nine o'clock or so in the morning.
1
4000
4000
กลองสแนร์ตอนเก้าโมงเช้า
00:33
But anyway, it's just great to see such a full theater,
2
8000
4000
แต่อย่างไรก็ตาม เป็นสิ่งที่น่ายินดีมาก ที่ได้เห็นผู้ชมเต็มห้อง
00:37
and really I must thank Herbie Hancock
3
12000
2000
และก็ต้องขอบคุณ Herbie Hancock
00:39
and his colleagues for such a great presentation. (Applause)
4
14000
4000
และวงดนตรี สำหรับการแสดงที่ยอดเยี่ยม
00:43
One of the interesting things,
5
18000
4000
และสิ่งที่น่าสนใจ
00:47
of course, is the combination of that raw hand on the instrument
6
22000
6000
ก็คือการได้เห็นความสามารถของมนุษย์ ในการเล่นเครื่องดนตรีด้วยมือเปล่า
00:53
and technology, and of course what he said about listening to our young people.
7
28000
7000
และเทคโนโลยี และแน่นอนตอนที่ Herbie พูดถึงการ 'ฟัง' กับคนรุ่นใหม่
01:00
Of course, my job is all about listening,
8
35000
5000
แน่นอน อาชีพของฉัน คือการ 'ฟัง'
01:05
and my aim, really, is to teach the world to listen.
9
40000
6000
และจุดประสงค์ของฉัน ก็คือการสอน ให้คนทั้งโลก "ฟัง"
01:11
That's my only real aim in life.
10
46000
4000
และนี่เป็นจุดมุ่งหมายที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน
01:15
And it sounds quite simple, but actually it's quite a big, big job.
11
50000
6000
ถึงแม้ว่าจะฟังดูเหมือนง่าย แต่ความจริงแล้ว เป็นงานที่ใหญ่มาก
01:21
Because you know, when you look at a piece of music -- for example,
12
56000
6000
เพราะถ้าคุณลองนึกดู ว่าเวลาคุณเห็นโน้ตเพลง
01:27
if I just open my little motorbike bag -- we have here, hopefully,
13
62000
8000
ขอเปิดกระเป๋าหยิบโน้ตเพลงสักครู่...
01:35
a piece of music that is full of little black dots on the page.
14
70000
6000
ในโน้ตเพลง ก็จะเต็มไปด้วยจุดสีดำๆ เต็มหน้าไปหมด
01:41
And, you know, we open it up and I read the music.
15
76000
8000
แล้วเมื่อฉันเปิดมันขึ้นมา เราก็เริ่มที่จะอ่านจุดดำๆเหล่านั้นให้เป็นเสียงเพลง
01:49
So technically, I can actually read this.
16
84000
5000
ซึ่งในทางเทคนิค ฉันก็จะอ่านจุดเหล่านี้
01:54
I will follow the instructions, the tempo markings, the dynamics.
17
89000
4000
ฉันก็จะทำตามสิ่งที่เขียนไว้ ทั้งในเรื่องของจังหวะ และความดังเบา
01:58
I will do exactly as I'm told.
18
93000
5000
ทำตามที่โน้ตบอกไว้
02:03
And so therefore, because time is short,
19
98000
3000
ประมาณนี้... เนื่องจากเวลามีจำกัด
02:06
if I just play you literally the first maybe two lines or so. It's very straightforward.
20
101000
9000
ฉันจะเล่นให้คุณฟังสักหนึ่งหรือสองบรรท้ด แบบตรงไปตรงมา
02:15
There's nothing too difficult about the piece.
21
110000
1000
เพลงนี้เล่นไม่ยาก
02:16
But here I'm being told that the piece of music is very quick.
22
111000
4000
แต่ตามโน้ตเพลง ได้บอกไว้ว่าเพลงนี้ต้องบรรเลงด้วยจังหวะเร็วมาก
02:20
I'm being told where to play on the drum.
23
115000
4000
โน้ตเพลงยังได้บอกด้วยว่า จะต้องเล่นบริเวณใดบนกลอง
02:24
I'm being told which part of the stick to use.
24
119000
5000
ใช้ส่วนใดของไม้ในการตี
02:29
And I'm being told the dynamic.
25
124000
2000
ดัง - เบา แค่ไหน
02:31
And I'm also being told that the drum is without snares.
26
126000
5000
และบอกด้วยว่าต้องปลดโซ่สแนร์ออก
02:36
Snares on, snares off.
27
131000
3000
ใช้สแนร์ และไม่ใช้สแนร์
02:39
So therefore, if I translate this piece of music, we have this idea. (Music)
28
134000
9000
ดังนั้น ถ้าฉันจะแปลความโน้ตเพลงนี้ ก็จะต้องทำตามสิ่งเหล่านี้ และก็จะได้เสียงประมาณนี้ ♫
03:18
And so on. My career would probably last about five years.
29
173000
6000
ซึ่งถ้าทำแบบนี้ ฉันก็คงทำงานเป็นนักดนตรีอาชีพได้แค่ประมาณ 5 ปี
03:24
However, what I have to do as a musician is do everything that is not on the music.
30
179000
8000
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ฉันต้องทำในฐานะนักดนตรี ก็คือการเล่นทุกอย่างที่ไม่ได้ถูกกำหนดไว้ในโน้ตดนตรี
03:32
Everything that there isn't time to learn from a teacher,
31
187000
6000
ทุกสิ่งที่คุณไม่ได้มีเวลาเรียน
03:38
or to talk about, even, from a teacher.
32
193000
3000
ไม่ได้มาจากการที่ครูสอน
03:41
But it's the things that you notice when you're not actually with your instrument
33
196000
5000
แต่เป็นสิ่งที่คุณเรียนรู้ในเวลาที่คุณไม่ได้อยู่กับเครื่องดนตรีของคุณ
03:46
that in fact become so interesting, and that you want to explore
34
201000
5000
ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าสนใจ และน่าค้นหามาก
03:51
through this tiny, tiny surface of a drum.
35
206000
4000
บนพื้นผิวเล็กๆ ของกลองใบนี้
03:55
So there, we experience the translation. Now we'll experience the interpretation. (Music) (Applause)
36
210000
6000
ก่อนหน้านี้ เราได้เห็นการแปลจากโน้ตเพลงมาเป็นเสียง แต่คราวนี้ จะเป็นการตีความ ♫
04:50
Now my career may last a little longer!
37
265000
8000
ซึ่งถ้าทำแบบนี้ ฉันก็จะมีอาชีพเป็นนักดนตรีได้นานขึ้นอีกหน่อย
04:58
But in a way, you know, it's the same if I look at you and I see
38
273000
5000
ซึ่งเปรียบเสมือนการที่ฉันมองไปตอนนี้ และฉันก็เห็น
05:03
a nice bright young lady with a pink top on.
39
278000
3000
สาวน้อยที่ใส่เสื้อสีชมพูสดใสคนนั้น
05:06
I see that you're clutching a teddy bear, etc., etc.
40
281000
4000
ฉันเห็นว่าคุณนั่งกอดตุ๊กตาหมีอยู่
05:10
So I get a basic idea as to what you might be about, what you might like,
41
285000
5000
เพราะฉะนั้น ฉันก็จะพอจะคาดเดาได้ว่าคุณเป็นคนอย่างไร คุณชอบอะไร
05:15
what you might do as a profession, etc., etc.
42
290000
5000
คุณทำงานอะไร หรืออื่นๆ
05:20
However, that's just, you know, the initial idea I may have that we all get
43
295000
6000
อย่างไรก็ตาม นี่คือเรื่องราวพื้นฐานที่คุณอาจคาดเดาได้
05:26
when we actually look, and we try to interpret,
44
301000
3000
เมื่อคุณสังเกตเห็น และเริ่มตีความ
05:29
but actually it's so unbelievably shallow.
45
304000
2000
แต่อย่างไรก็ตาม นี่ก็เป็นเพียงการตีความแบบตื้นๆ
05:31
In the same way, I look at the music; I get a basic idea;
46
306000
3000
เหมือนกันกับการที่ฉันมองโน้ตเพลง แล้วเข้าใจความคิดพื้นฐาน
05:34
I wonder what technically might be hard, or, you know, what I want to do.
47
309000
5000
ว่าเพลงนั้นจะเล่นยากหรือง่าย หรือจะเล่นอย่างไร
05:39
Just the basic feeling.
48
314000
2000
นี่เป็นแค่ความรู้สึกเบื้องต้น
05:41
However, that is simply not enough.
49
316000
2000
อย่างไรก็ตาม ความเข้าใจแค่นี้ ไม่เพียงพอ
05:43
And I think what Herbie said -- please listen, listen.
50
318000
4000
และอย่างที่ Herbie พูดไว้ ว่าเราต้องให้ความสำคัญกับการฟัง
05:47
We have to listen to ourselves, first of all.
51
322000
4000
อย่างแรก คือการฟังตัวเราเองก่อน
05:51
If I play, for example, holding the stick -- where literally I do not let go of the stick --
52
326000
10000
สมมติว่าถ้าฉันตีกลองโดยถือไม้กลองแน่น จับไว้โดยไม่ต้องปล่อย
06:01
you'll experience quite a lot of shock coming up through the arm.
53
336000
4000
ฉันก็จะรู้สึกได้ถึงแรงกระแทกอย่างแรงที่สะท้อนขึ้นมาจากการตีขึ้นมาตามท่อนแขน
06:05
And you feel really quite -- believe it or not --
54
340000
2000
แต่ถ้าคุณเปลี่ยนกระบวนการคิด
06:07
detached from the instrument and from the stick,
55
342000
3000
ให้มีพื้นที่สักนิดระหว่างคุณ ไม้กลอง และกลอง
06:10
even though I'm actually holding the stick quite tightly.
56
345000
6000
ถึงแม้ว่าฉันจะจับไม้ค่อนข้างแน่น
06:16
By holding it tightly, I feel strangely more detached.
57
351000
4000
แต่ฉันก็จะรู้สึกว่าสบายมากขึ้น
06:20
If I just simply let go and allow my hand, my arm, to be more of a support system,
58
355000
7000
และถ้าฉันปล่อยวางและเปิดโอกาสให้มือและแขนของตัวเอง ทำหน้าที่สนับสนุนการเล่น
06:27
suddenly I have more dynamic with less effort. Much more.
59
362000
9000
ฉันก็จะได้เสียงที่ดังขึ้น โดยใช้ความพยายามที่น้อยลง
06:36
And I just feel, at last, one with the stick and one with the drum.
60
371000
5000
และฉันก็จะรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน กับไม้ตี และกลอง
06:41
And I'm doing far, far less.
61
376000
2000
โดยที่ฉันใช้แรงน้อยลงมากๆ
06:43
So in the same way that I need time with this instrument,
62
378000
3000
เช่นเดียวกันกับการที่ฉันต้องใช้เวลากับเครื่องดนตรี
06:46
I need time with people in order to interpret them.
63
381000
6000
ฉันก็ต้องใช้เวลา อยู่กับผู้คน เพื่อที่จะตีความพวกเขา
06:52
Not just translate them, but interpret them.
64
387000
2000
ไม่ใช่เพื่อการแปลความ แต่เป็นการเข้าใจคนเหล่านั้นอย่างแท้จริง
06:54
If, for example, I play just a few bars of a piece of music
65
389000
8000
สมมติว่า ถ้าฉันเล่นท่อนสั้นๆของบทเพลง
07:02
for which I think of myself as a technician --
66
397000
5000
โดยที่คิดว่าตัวเองเป็นช่างเทคนิค
07:07
that is, someone who is basically a percussion player ... (Music)
67
402000
5000
ฉันก็จะเป็นได้แค่คนเล่นเครื่องตี ♫
07:24
And so on. If I think of myself as a musician ... (Music)
68
419000
4000
แต่ถ้าฉันคิดว่าตัวเองเป็นนักดนตรี ♫
07:50
And so on. There is a little bit of a difference there that is worth just -- (Applause)
69
445000
7000
คุณจะเห็นความแตกต่างของวิธีการคิดทั้งสองแบบ (ปรบมือ)
07:57
-- thinking about.
70
452000
2000
ซึ่งเราควรจะคำนึงถึง
07:59
And I remember when I was 12 years old,
71
454000
3000
เมื่อตอนที่ฉันอายุ 12 ปี
08:02
and I started playing tympani and percussion, and my teacher said,
72
457000
6000
ฉันเริ่มเรียนดนตรีและเล่น กลองทิมปานี และ ครูของฉันก็ถามว่า
08:08
"Well, how are we going to do this? You know, music is about listening."
73
463000
6000
เราจะเรียนกันอย่างไร ? เธอรู้ใช่ไหม ว่าสิ่งที่สำคัญสำหรับดนตรีคือการฟัง
08:14
And I said, "Yes, I agree with that. So what's the problem?"
74
469000
4000
ฉันก็ตอบว่าฉันเห็นด้วย และไม่เข้าใจว่าทำไมครูถึงถาม
08:18
And he said, "Well, how are you going to hear this? How are you going to hear that?"
75
473000
5000
และครูก็ถามว่า "แล้วเธอจะได้ยินได้อย่างไรล่ะ"
08:23
And I said, "Well, how do you hear it?"
76
478000
2000
ซึ่งฉันก็ถามกลับว่า "แล้วครูได้ยินอย่างไรละคะ?"
08:25
He said, "Well, I think I hear it through here."
77
480000
4000
ครูก็ตอบว่า "ก็ได้ยินผ่านตรงนี้นะสิ"
08:29
And I said, "Well, I think I do too -- but I also hear it through my hands,
78
484000
5000
และฉันก็ตอบว่า "ฉันก็ได้ยินเหมือนกัน แต่ฉันได้ยินผ่านมือ
08:34
through my arms, cheekbones, my scalp, my tummy, my chest, my legs and so on."
79
489000
7000
ผ่านท่อนแขน ผ่านแก้ม ศรีษะ หน้าท้อง หน้าอก ท่อนขา และร่างกาย"
08:41
And so we began our lessons every single time tuning drums --
80
496000
6000
ดังนั้น เราก็เริ่มบทเรียนของเราด้วยการปรับเสียงกลองทุกครั้ง
08:47
in particular, the kettle drums, or tympani --
81
502000
3000
โดยเฉพาะกลองทิมปานี
08:50
to such a narrow pitch interval, so something like ...
82
505000
9000
โดยปรับให้มีขั้นคู่เสียงที่แคบมากๆ
08:59
that of a difference. Then gradually ... and gradually ...
83
514000
7000
และค่อยๆปรับให้แคบลงเรื่อยๆ
09:06
and it's amazing that when you do open your body up,
84
521000
5000
เป็นที่น่าตื่นเต้นมาก ว่าถ้าคุณเปิดร่างกายของคุณให้รับรู้เสียง
09:11
and open your hand up to allow the vibration to come through,
85
526000
4000
เปิดมือของคุณ ให้รับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือน
09:15
that in fact the tiny, tiny difference ...
86
530000
4000
ถึงขั้นคู่เสียงจะแคบมากขนาดไหน
09:19
can be felt with just the tiniest part of your finger, there.
87
534000
6000
คุณก็สามารถที่จะรับรู้ได้ ผ่านปลายนิ้วของคุณ
09:25
And so what we would do is that I would put my hands on the wall
88
540000
4000
และสิ่งที่ฉันทำตอนนั้น ก็คือการเอามือนาบไป
09:29
of the music room, and together we would "listen" to the sounds of the instruments,
89
544000
7000
กับผนังของห้องดนตรี และเราก็จะเริ่มฟังเสียงเหล่านั้น
09:36
and really try to connect with those sounds
90
551000
3000
และพยายามที่จะรู้สึก และเชื่อมโยงกับเสียงเหล่านั้น
09:39
far, far more broadly than simply depending on the ear.
91
554000
5000
โดยรู้สึกให้มากไปกว่าการได้ยินผ่านหู
09:44
Because of course, the ear is, I mean, subject to all sorts of things.
92
559000
4000
เพราะการได้ยินนั้น ขึ้นอยู่กับอะไรหลายๆอย่าง
09:48
The room we happen to be in, the amplification, the quality of the instrument,
93
563000
5000
ห้องที่เราอยู่ การขยายเสียง คุณภาพของเครื่องดนตรี
09:53
the type of sticks ... etc., etc.
94
568000
10000
ประเภทของไม้ตี และอื่นๆอีกมากมาย
10:03
They're all different.
95
578000
8000
ซึ่งทำให้การได้ยินของเราแตกต่างไป
10:11
Same amount of weight, but different sound colors.
96
586000
5000
น้ำหนักเดียวกัน แต่สร้างเสียงที่มีสีสันต่างกัน
10:16
And that's basically what we are. We're just human beings,
97
591000
2000
ซึ่งก็เปรียบเสมือนกับเราซึ่งเป็นมนุษย์
10:18
but we all have our own little sound colors, as it were,
98
593000
3000
เรามีสีสันของเสียงที่ต่างกัน
10:21
that make up these extraordinary personalities
99
596000
3000
ทำให้เรามีบุคลิกภาพที่ไม่เหมือนกัน
10:24
and characters and interests and things.
100
599000
3000
มีลักษณะและความสนใจที่ต่างกัน
10:27
And as I grew older, I then auditioned for the Royal Academy of Music in London,
101
602000
6000
และเมื่อฉันเติบโตขึ้น ฉันก็ได้ไปสอบเพื่อเข้าเรียน Royal Academy of Music ในลอนดอน
10:33
and they said, "Well, no, we won't accept you, because we haven't a clue,
102
608000
4000
และกรรมการก็บอกว่า จะรับฉันเข้าเรียนไม่ได้
10:37
you know, of the future of a so-called 'deaf' musician."
103
612000
5000
เพราะพวกเขาไม่เห็นอนาคตของนักดนตรี 'หูหนวก' อย่างฉัน
10:42
And I just couldn't quite accept that.
104
617000
4000
ซึ่งฉันก็ยอมรับในคำตอบของพวกเขาไม่ได้
10:46
And so therefore, I said to them, "Well, look, if you refuse --
105
621000
7000
ดังนั้น ฉันก็เลยตอบกลับไปว่า ถ้าหากพวกเขา
10:53
if you refuse me through those reasons,
106
628000
3000
ปฏิเสธไม่ให้ฉันเข้าเรียนด้วยสาเหตุนั้น
10:56
as opposed to the ability to perform and to understand and love
107
631000
9000
โดยที่ไม่คำนึงถึงความสามารถทางด้านดนตรี และความรัก
11:05
the art of creating sound --
108
640000
3000
ในศิลปะของการสร้างเสียงดนตรีของฉัน
11:08
then we have to think very, very hard about the people you do actually accept."
109
643000
6000
พวกเขาควรจะคิดให้ดีๆเลยว่า คนประเภทไหน ที่พวกเขาจะรับเข้าเรียน
11:14
And as a result -- once we got over a little hurdle, and having to audition twice --
110
649000
6000
ซึ่งผลก็คือ หลังจากการต่อรองและการสอบสองครั้ง
11:20
they accepted me. And not only that --
111
655000
4000
ฉันก็ได้เข้าเรียน แต่ไม่เพียงแค่นั้น
11:24
what had happened was that it changed the whole role
112
659000
4000
พวกเขายังได้เปลี่ยนกติกา
11:28
of the music institutions throughout the United Kingdom.
113
663000
4000
ของการสอบเข้าสถาบันดนตรีทั้งสหราชอาณาจักร
11:32
Under no circumstances were they to refuse any application whatsoever on the basis of
114
667000
9000
ว่าจะต้องไม่มีการปฏิเสธผู้สมัครคนใด
11:41
whether someone had no arms, no legs --
115
676000
2000
แม้ว่าเขาจะไม่มีแขน ไม่มีขา
11:43
they could still perhaps play a wind instrument if it was supported on a stand.
116
678000
4000
เขาก็ยังสามารถเล่นเครื่องเป่าได้ ตราบใดที่มีสแตนด์ช่วยพยุงเครื่องดนตรี
11:47
No circumstances at all were used to refuse any entry.
117
682000
7000
จะต้องไม่มีการปฎิเสธผู้สมัครคนใด
11:54
And every single entry had to be listened to, experienced and then
118
689000
5000
และผู้สมัครทุกคน จะต้องมีโอกาสที่จะบรรเลงให้กรรมการฟัง
11:59
based on the musical ability -- then that person could either enter or not.
119
694000
8000
โดยผลของการตัดสิน จะต้องขึ้นอยู่กับความสามารถทางดนตรีเท่านั้น
12:07
So therefore, this in turn meant that there was an extremely interesting
120
702000
6000
ซึ่งทั้งหมดนี้
12:13
bunch of students who arrived in these various music institutions.
121
708000
4000
เท่ากับเป็นการเปิดโอกาสให้คนอีกจำนวนมากเข้าเรียน
12:17
And I have to say, many of them now
122
712000
3000
และหลายๆคนนี้
12:20
in the professional orchestras throughout the world.
123
715000
4000
ก็เป็นนักดนตรีออร์เคสตร้าอาชีพอยู่ทั่วโลก
12:24
The interesting thing about this as well, though --
124
719000
2000
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ
12:26
(Applause) --
125
721000
5000
(ปรบมือ) --
12:31
is quite simply that not only were people connected with sound --
126
726000
6000
การที่คนเราสัมผัสได้ ถึงเสียง
12:37
which is basically all of us, and we well know that music really is our daily medicine.
127
732000
7000
ซึ่งเราทุกคน ก็รู้ว่าดนตรีเป็นสิ่งชโลมใจเราอยู่ทุกวัน
12:44
I say "music," but actually I mean "sound."
128
739000
3000
เมื่อฉันพูดถึง'ดนตรี' ฉันหมายถึง 'เสียง' ที่อยู่รอบตัวเราด้วย
12:47
Because you know, some of the extraordinary things I've experienced
129
742000
3000
เพราะประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นที่สุด
12:50
as a musician, when you may have a 15-year-old lad
130
745000
5000
สำหรับการเป็นนักดนตรี ที่คุณอาจจะได้มีโอกาสเล่นดนตรีให้เด็กอายุ 15 ปี
12:55
who has got the most incredible challenges,
131
750000
5000
ที่มีความตั้งใจมากๆ
13:00
who may not be able to control his movements,
132
755000
3000
แต่อาจจะควบคุมร่างกายไม่ได้
13:03
who may be deaf, who may be blind, etc., etc. --
133
758000
3000
อาจจะมีความพิการทางการได้ยิน ทางการมองเห็น หรืออย่างอื่น
13:06
suddenly, if that young lad sits close to this instrument,
134
761000
6000
แต่ทันทีทันใด ที่เด็กคนนี้นั่งใกล้ๆกับเครื่องดนตรี
13:12
and perhaps even lies underneath the marimba,
135
767000
3000
อาจจะนอนลงไปใต้ มาริมบา
13:15
and you play something that's so incredibly organ-like, almost --
136
770000
6000
และคุณก็เริ่มเล่นเสียงที่คล้ายกับออร์แกน
13:21
I don't really have the right sticks, perhaps --
137
776000
3000
อาจจะไม่ใช้ไม้ตีที่เหมาะนัก แต่ฉันจะลอง
13:24
but something like this. Let me change. (Music)
138
779000
4000
แบบนี้ ฉันจะลองเปลี่ยนดู ♫
14:18
Something that's so unbelievably simple --
139
833000
1000
เสียงดนตรีที่ฟังดูง่ายๆ
14:19
but he would be experiencing something that I wouldn't be,
140
834000
6000
แต่เด็กคนนี้ จะได้รับประสบการณ์ดนตรี ที่ฉันไม่สามารถสัมผัสได้
14:25
because I'm on top of the sound.
141
840000
2000
เพราะฉันรับรู้เสียงผ่านด้านบน
14:27
I have the sound coming this way.
142
842000
3000
เสียงตรงเข้ามาหาฉัน
14:30
He would have the sound coming through the resonators.
143
845000
3000
แต่ในขณะที่เด็กจะได้ยินเสียงผ่าน resonators
14:33
If there were no resonators on here, we would have ... (Music)
144
848000
10000
ซึ่งถ้าไม่มี resonators เสียงจะเป็นแบบนี้ เปรียบเทียบกัน
14:43
So he would have a fullness of sound that those of you in the front few rows
145
858000
4000
ซึ่งเสียงที่เด็กได้ยิน จะเป็นเสียงที่ผู้ชมในแถวแรกๆ ได้ยิน
14:47
wouldn't experience, those of you in the back few rows wouldn't experience either.
146
862000
4000
ซึ่งสำหรับผู้ชมที่นั่งอยู่แถวหลัง ก็จะไม่ได้ยินในสิ่งเดียวกัน
14:51
Every single one of us, depending on where we're sitting,
147
866000
3000
ทุกๆคนในที่นี้ ขึ้นอยู่กับจุดที่นั่ง
14:54
will experience this sound quite, quite differently.
148
869000
4000
จะรับรู้เสียง ที่มีความแตกต่างกันไป
14:58
And of course, being the participator of the sound,
149
873000
3000
และในฐานะของการเป็นผู้สร้างเสียง
15:01
and that is starting from the idea of what type of sound I want to produce --
150
876000
6000
ก็ต้องเร่ิ่มจากการคิดว่า ฉันต้องการสร้างเสียงประเภทใด
15:07
for example, this sound.
151
882000
3000
ตัวอย่างเช่น เสียงนี้ ♫
15:16
Can you hear anything?
152
891000
3000
คุณได้ยินไหม
15:19
Exactly. Because I'm not even touching it.
153
894000
3000
แน่ล่ะ ก็ฉันยังไม่ได้แตะมันเลย
15:22
But yet, we get the sensation of something happening.
154
897000
6000
แต่..คุณก็ยังรู้สึกได้ว่ามีเสียงกำลังเกิดขึ้น
15:28
In the same way that when I see tree moves,
155
903000
2000
เช่นเดียวกันกับเวลาที่คุณเห็นใบไม้ไหว
15:30
then I imagine that tree making a rustling sound.
156
905000
4000
และได้ยินเสียงของใบไม้เหล่านั้น
15:34
Do you see what I mean?
157
909000
2000
คุณคงจะเข้าใจ
15:36
Whatever the eye sees, then there's always sound happening.
158
911000
4000
ว่าทุกสิ่งที่ตาเห็น คุณจะรู้สึกได้ถึงเสียงที่เกิดขึ้น
15:40
So there's always, always that huge --
159
915000
4000
ตลอดเวลา และมีตัวอย่างมากมาย
15:44
I mean, just this kaleidoscope of things to draw from.
160
919000
5000
ที่เกิดขึ้นรอบตัวคุณ
15:49
So all of my performances are based on entirely what I experience,
161
924000
6000
ดังนั้น การแสดงทุกครั้งของฉัน จะเกิดขึ้นจากประสบการณ์ของฉัน
15:55
and not by learning a piece of music, putting on someone else's interpretation of it,
162
930000
4000
ที่ไม่ได้เป็นเพียงการเรียนรู้ที่จะเล่นเพลงนั้นๆ หรือเป็นการตีความของคนอื่น
15:59
buying all the CDs possible of that particular piece of music, and so on and so forth.
163
934000
5000
หรือเกิดจากการซื้อ CD ที่คนอื่นเล่นมาฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่า
16:04
Because that isn't giving me enough of something that is so raw and so basic,
164
939000
6000
ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ไม่ได้ทำให้ฉันได้รับในสิ่งที่พื้นฐานที่สุด
16:10
and something that I can fully experience the journey of.
165
945000
6000
ที่ทำให้การเล่นดนตรี เป็นเหมือนประสบการณ์ของการเดินทางของฉัน
16:16
So it may be that, in certain halls, this dynamic may well work. (Music)
166
951000
9000
อาจจะเป็นไปได้ว่า ในบางห้องแสดงดนตรี เสียงดังขนาดนี้ อาจจะได้ยิน ♫
16:34
It may be that in other halls, they're simply not going to experience that
167
969000
4000
แต่ในห้องอื่นๆ คุณอาจจะไม่ได้รับประสบการณ์เดียวกัน
16:38
at all and so therefore, my level of soft,
168
973000
3000
ซึ่งทำให้การเล่นเบาๆ
16:41
gentle playing may have to be ... (Music)
169
976000
2000
และนุ่มนวลของฉัน ต้องเปลี่ยนไปเป็น ♫
17:08
Do you see what I mean? So, because of this explosion in access to sound,
170
1003000
7000
คุณคงพอเข้าใจ ว่าการทำให้เกิดเสียงเหล่านี้
17:15
especially through the deaf community,
171
1010000
2000
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับคนที่มีปัญหาการได้ยิน
17:17
this has not only affected how music institutions,
172
1012000
5000
ซึ่งไม่เพียงส่งผลต่อการที่สถาบันดนตรี
17:22
how schools for the deaf treat sound -- and not just as a means of therapy --
173
1017000
6000
หรือสถาบันสอนผู้พิการทางการได้ยิน คิดกับความหมายของ 'เสียง' และไม่ใช่เพียงเพื่อการบำบัด
17:28
although of course, being a participator of music,
174
1023000
3000
แต่เป็นการทำให้ผู้คน มีส่วนร่วมกับประสบการณ์ดนตรี
17:31
that definitely is the case as well.
175
1026000
3000
ที่เป็นความสำคัญมากกว่า
17:34
But it's meant that acousticians have had to really think about the types of halls
176
1029000
7000
ซึ่ง acoustician ที่เป็นผู้ออกแบบเสียงให้กับห้องแสดงดนตรี ก็ต้องคิดเช่นเดียวกัน
17:41
they put together. There are so few halls in this world
177
1036000
5000
ซึ่งเป็นที่น่าเสียดาย ว่ามีไม่กี่แห่งในโลก
17:46
that actually have very good acoustics,
178
1041000
4000
ที่มีการออกแบบระบบเสียงที่ดี
17:50
dare I say. But by that I mean where you can absolutely do anything you imagine.
179
1045000
6000
ที่คุณสามารถที่จะสร้างเสียงอะไรก็ได้ที่คุณจินตนาการ
17:56
The tiniest, softest, softest sound to something that is so broad,
180
1051000
5000
เสียงที่เบาที่สุด เล็กที่สุด จนกระทั่งถึงเสียงที่ดังที่สุด
18:01
so huge, so incredible! There's always something --
181
1056000
5000
ใหญ่ที่สุด และเสียงอื่นๆอีกมากมาย
18:06
it may sound good up there, may not be so good there.
182
1061000
2000
ซึ่งอาจจะฟังได้ดีตรงนู้น แต่อาจจะได้ยินได้ไม่ดีตรงนี้
18:08
May be great there, but terrible up there.
183
1063000
2000
อาจจะฟังได้ดีตรงนู้น แต่ข้างบนนู้นแย่
18:10
Maybe terrible over there, but not too bad there, etc., etc.
184
1065000
4000
ไม่ดีตรงนู้น พอใช้ได้ตรงนี้ อื่นๆ
18:14
So to find an actual hall is incredible
185
1069000
5000
ซึ่งการที่คุณได้แสดงในหอแสดงดนตรีดีนั้น
18:19
-- for which you can play exactly what you imagine,
186
1074000
4000
ที่คุณสามารถจะเล่นในสิ่งที่คุณจินตนาการได้
18:23
without it being cosmetically enhanced.
187
1078000
3000
โดยที่ไม่ต้องมีการเสริมเติมแต่งอะไรมากนัก
18:26
And so therefore, acousticians are actually in conversation with people who are
188
1081000
7000
ซึ่ง acoustician ก็ต้องทำงานร่วมกับ
18:33
hearing impaired, and who are participators of sound.
189
1088000
6000
ผู้พิการทางการได้ยิน และผู้คนที่มีส่วนร่วมในประสบการณ์ทางเสียง
18:39
And this is quite interesting.
190
1094000
2000
ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมาก
18:41
I cannot, you know, give you any detail as far as what is actually happening
191
1096000
6000
ฉันไม่สามารถที่จะบอกรายละเอียดว่าพัฒนาการของเรื่องนี้เป็นอย่างไรบ้าง
18:47
with those halls, but it's just the fact that they are going to a group of people
192
1102000
6000
แต่สำหรับห้องแสดงเหล่านั้น มีการไปซักถามผู้คนหลายกลุ่ม
18:53
for whom so many years we've been saying,
193
1108000
4000
ที่หลายปีก่อนหน้านี้ พวกเขาอาจถูกเข้าใจว่า
18:57
"Well, how on Earth can they experience music? You know, they're deaf."
194
1112000
3000
เป็นผู้พิการทางการได้ยิน และจะไม่สามารถมีประสบการณ์ทางดนตรีได้
19:00
We just -- we go like that, and we imagine that that's what deafness is about.
195
1115000
4000
พวกเขาจินตนาการกันไปเองว่าความพิการทางหูนั้นเป็นอย่างไร
19:04
Or we go like that, and we imagine that's what blindness is about.
196
1119000
2000
เหมือนกับการที่เราจินตนาการว่าการตาบอดเป็นอย่างไร
19:06
If we see someone in a wheelchair, we assume they cannot walk.
197
1121000
5000
เราคิดว่าคนที่นั่งรถเข็น ไม่สามารถที่จะเดินได้
19:11
It may be that they can walk three, four, five steps. That, to them, means they can walk.
198
1126000
7000
ทั้งๆที่ถ้าเขาเดินได้ สาม สี่ หรือ ห้าก้าว สำหรับเขา นั่นก็คือการเดิน
19:18
In a year's time, it could be two extra steps.
199
1133000
4000
ในอีกหนึ่งปี เขาอาจจะเดินได้อีก สองก้าว
19:22
In another year's time, three extra steps.
200
1137000
3000
อีกหนึ่งปี ได้อีก สามก้าว
19:25
Those are hugely important aspects to think about.
201
1140000
5000
ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญมาก ที่คุณควรจะต้องเริ่มคิด
19:30
So when we do listen to each other,
202
1145000
4000
ดังนั้น ถ้าหากเรา 'ฟัง' ซึ่งกันและกัน
19:34
it's unbelievably important for us to really test our listening skills,
203
1149000
8000
เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งยวด ที่เราต้องทดสอบการฟังของเรา
19:42
to really use our bodies as a resonating chamber, to stop the judgment.
204
1157000
5000
ใช้ร่างกายของเราสะท้อนเสียง และหยุดการคิดและตัดสินอย่างมีอคติ
19:47
For me, as a musician who deals with 99 percent of new music,
205
1162000
4000
สำหรับฉันซึ่งเป็นนักดนตรี เพลงที่ฉันเล่นเป็นเพลงสมัยใหม่เสีย เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์
19:51
it's very easy for me to say, "Oh yes, I like that piece.
206
1166000
3000
ซึ่งง่ายมากที่ฉันจะพูดว่า ฉันชอบเพลงนั้น
19:54
Oh no, I don't like that piece." And so on.
207
1169000
2000
ไม่ชอบเพลงนี้ หรืออื่นๆ
19:56
And you know, I just find that I have to give those pieces of music real time.
208
1171000
6000
แต่ฉันก็จะให้เวลากับเพลงเหล่านั้น
20:02
It may be that the chemistry isn't quite right between myself and that particular piece of music,
209
1177000
5000
ซึ่งอาจจะเป็นไปได้ว่าเพลงบางเพลงอาจจะไม่เหมาะกับฉัน
20:07
but that doesn't mean I have the right to say it's a bad piece of music.
210
1182000
5000
แต่ฉันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะบอกว่าเพลงนั้นเป็นเพลงที่ไม่มีคุณภาพ
20:12
And you know, it's just one of the great things about being a musician,
211
1187000
5000
คุณรู้ไหม สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับการเป็นนักดนตรี
20:17
is that it is so unbelievably fluid.
212
1192000
4000
ก็คือการที่คุณมีอิสระอย่างมาก
20:21
So there are no rules, no right, no wrong, this way, that way.
213
1196000
4000
เพราะว่าไม่มีกติกา ไม่มีถูก ไม่มีผิด ไม่มีวิธีใดวิธีหนึ่ง
20:25
If I asked you to clap -- maybe I can do this.
214
1200000
5000
สมมติว่าฉันขอให้คุณตบมือ คุณอาจจะทำแบบนี้
20:30
If I can just say, "Please clap and create the sound of thunder."
215
1205000
6000
ถ้าฉันขอให้คุณตบมือให้เสียงเหมือนกับฟ้าร้อง
20:36
I'm assuming we've all experienced thunder.
216
1211000
3000
ฉันคิดว่าคุณต้องเคยได้มีประสบการณ์กับฟ้าร้อง
20:39
Now, I don't mean just the sound;
217
1214000
2000
ไม่ใช่เฉพาะแค่เสียงของฟ้าร้อง
20:41
I mean really listen to that thunder within yourselves.
218
1216000
5000
แต่พยายามที่จะได้ยินเสียงฟ้าร้องภายในตัวคุณ
20:46
And please try to create that through your clapping. Try. Just -- please try.
219
1221000
5000
และพยายามสร้างเสียงนั้น ผ่านการตบมือ ลองดู กรุณาลอง
20:51
(Applause)
220
1226000
7000
(เสียงปรบมือ)
20:58
Very good! Snow. Snow. Have you ever heard snow?
221
1233000
10000
ดีมาก คราวนี้ลองเสียงหิมะ คุณเคยได้ยินเสียงหิมะไหม
21:08
Audience: No.
222
1243000
1000
ไม่
21:09
Evelyn Glennie: Well then, stop clapping. (Laughter) Try again.
223
1244000
6000
ถ้าเช่นนั้นก็หยุดตบมือ (หัวเราะ) แล้วลองใหม่
21:15
Try again. Snow.
224
1250000
6000
ลองใหม่ เสียงหิมะ
21:21
See, you're awake.
225
1256000
2000
คุณตื่นแล้ว คราวนี้
21:23
Rain. Not bad. Not bad.
226
1258000
9000
เสียงฝน... ไม่เลว
21:32
You know, the interesting thing here, though, is that I asked a group of kids
227
1267000
4000
สิ่งที่น่าสนใจก็คือ เมื่อฉันบอกกลุ่มเด็กๆ
21:36
not so long ago exactly the same question.
228
1271000
4000
เมื่อไม่นานมานี้ ให้ทำในสิ่งเดียวกัน
21:40
Now -- great imagination, thank you very much.
229
1275000
4000
ดีมาก ขอบคุณมาก
21:44
However, not one of you got out of your seats to think,
230
1279000
3000
อย่างไรก็ตาม ไม่มีพวกคุณแม้แต่คนเดียว ที่ลุกออกจากที่นั่ง
21:47
"Right! How can I clap? OK, maybe ... (Claps)
231
1282000
2000
แล้วทดลองปรบมือด้วยวิธีอื่นๆ ♫
21:52
Maybe I can use my jewelry to create extra sounds.
232
1287000
3000
อาจจะเป็นการใช้เครื่องประดับในการสร้างเสียงพิเศษ
21:55
Maybe I can use the other parts of my body to create extra sounds."
233
1290000
4000
หรือใช้ร่างกายส่วนอื่นๆในการสร้างเสียง
21:59
Not a single one of you thought about clapping in a slightly different way
234
1294000
5000
ไม่มีแม้แต่คนเดียว ที่คิดถึงการปรบมือด้วยวิธีที่ที่ต่างออกไปจากเดิม
22:04
other than sitting in your seats there and using two hands.
235
1299000
4000
นอกเหนือจากการนั่งอยู่กับที่แล้วปรบมือโดยใช้มือสองข้าง
22:08
In the same way that when we listen to music,
236
1303000
2000
เช่นเดียวกันกับการฟังดนตรี
22:10
we assume that it's all being fed through here.
237
1305000
4000
เราคิดว่าดนตรีจะผ่านเพียงแค่ตรงนี้
22:14
This is how we experience music. Of course it's not.
238
1309000
4000
แล้วนั่นจะเป็นประสบการณ์ดนตรี ซึ่งโดยแท้จริงแล้วไม่ใช่เช่นนั้น
22:18
We experience thunder -- thunder, thunder. Think, think, think.
239
1313000
4000
เรามีประสบการณ์ของฟ้าร้อง คิด คิด คิด
22:22
Listen, listen, listen. Now -- what can we do with thunder?
240
1317000
7000
ฟัง ฟัง ฟัง ทีนี้ เราสามารถทำอะไรได้บ้างกับประสบการณ์ของฟ้าร้อง
22:29
I remember my teacher. When I first started, my very first lesson,
241
1324000
5000
ฉันจำได้ว่าเมื่อฉันเรียนกับครูของฉันครั้งแรก
22:34
I was all prepared with sticks, ready to go.
242
1329000
4000
ฉันไปเรียนพร้อมกับไม้ตี พร้อมที่จะเล่นดนตรี
22:38
And instead of him saying, "OK, Evelyn, please, feet slightly apart,
243
1333000
5000
แต่แทนที่ครูจะบอกว่า ' Evelyn ยืนให้เท้าห่างกันเล็กน้อย
22:43
arms at a more-or-less 90 degree angle, sticks in a more-or-less V shape,
244
1338000
6000
แขนยื่นทำมุมเก้าสิบองศา ให้ไม้ตีทำองศาเป็นรูปตัววี
22:49
keep this amount of space here, etc.
245
1344000
3000
กะระยะให้มีพื้นที่ห่างเท่านั้น เท่านี้
22:52
Please keep your back straight, etc., etc., etc." --
246
1347000
2000
ยืนให้ตัวตรง และอื่นๆ
22:54
where I was probably just going to end up absolutely rigid, frozen,
247
1349000
4000
ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันก็คงลงเอยด้วยการแข็งเกร็งไปทั้งตัว
22:58
and I would not be able to strike the drum,
248
1353000
2000
และไม่สามารถที่จะตีกลองได้
23:00
because I was thinking of so many other things -- he said,
249
1355000
2000
เพราะว่าฉันมัวแต่คิดกังวลกับสิ่งเหล่านั้น แต่ครูกลับบอกว่า
23:02
"Evelyn, take this drum away for seven days, and I'll see you next week."
250
1357000
5000
" Evelyn เอากลองกลับไปบ้าน แล้วเจอกันสัปดาห์หน้า "
23:07
So, heavens! What was I to do? I no longer required the sticks;
251
1362000
5000
คราวนี้ ฉันควรจะทำอย่างไร ฉันไม่ต้องใช้ไม้กลอง
23:12
I wasn't allowed to have these sticks.
252
1367000
2000
ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ไม้กลอง
23:14
I had to basically look at this particular drum,
253
1369000
4000
สิ่งที่ฉันทำก็คือ สังเกตุกลองใบนั้น
23:18
see how it was made, what these little lugs did, what the snares did.
254
1373000
5000
ดูว่ามันทำมาจากอะไร กลไกต่างๆ ทำงานอย่างไร
23:23
Turned it upside down, experimented with the shell, experimented with the head.
255
1378000
7000
กลับหน้ากลอง ทดลองทำเสียงต่างๆ บนพื้นผิวของกลอง ทั้งส่วนที่เป็นเหล็ก และเป็นหนัง
23:30
Experimented with my body, experimented with jewelry,
256
1385000
6000
ทดลองด้วยร่างกายส่วนต่างๆ ด้วยเครื่องประดับ
23:36
experimented with all sorts of things.
257
1391000
2000
และทดลองในสื่งอื่นๆอีก ♫
23:48
And of course, I returned with all sorts of bruises and things like that --
258
1403000
3000
แน่นอน ฉันกลับไปเรียนในอีกสัปดาห์ด้วยรอยขีดข่วนเต็มตัวไปหมด
23:51
but nevertheless, it was such an unbelievable experience,
259
1406000
5000
แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านั้นกลับกลายเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยม
23:56
because then, where on Earth are you going to experience that in a piece of music?
260
1411000
5000
เพราะคุณจะไม่สามารถมีประสบการณ์เหล่านี้จากการเล่นดนตรีตามปกติ
24:01
Where on Earth are you going to experience that in a study book?
261
1416000
4000
จากหนังสือ จากการฝึกฝนแบบฝึกหัด
24:05
So we never, ever dealt with actual study books.
262
1420000
3000
ตอนนั้น ฉันไม่ได้เรียนตามหนังสือเรียน หรือแบบฝึกหัด
24:08
So for example, one of the things that we learn
263
1423000
3000
ตัวอย่างเช่น สิ่งหนึ่งที่เราจะได้เรียน
24:11
when we are dealing with being a percussion player, as opposed to a musician,
264
1426000
6000
เมื่อเวลาที่เราเรียนเป็นนักตีกลอง ซึ่งแตกต่างกับการเป็นนักดนตรี
24:17
is basically straightforward single stroke rolls.
265
1432000
4000
เช่นการตีรัว (rolls)
24:24
Like that. And then we get a little faster and a little faster and a little faster.
266
1439000
7000
เราเริ่มเล่นเร็วขึ้น เร็วขึ้น และเร็วขึ้น
24:31
And so on and so forth. What does this piece require?
267
1446000
3000
ไปเรื่อยๆ แต่ที่สำคัญก็คือ เพลงนี้ต้องการอะไร
24:34
Single stroke rolls. So why can't I then do that whilst learning a piece of music?
268
1449000
8000
ถ้าเราจะฝึกซ้อมการรัว แล้วทำไมฉันถึงจะเรียนการรัวกลองในขณะเดียวกันกับที่เรียนเพลงนี้ไม่ได้ล่ะ
24:42
And that's exactly what he did.
269
1457000
3000
และนั่นก็เป็นสิ่งที่ครูสอนฉัน
24:45
And interestingly, the older I became, and when I became a full-time student
270
1460000
5000
และเมื่อฉันเติบโตขึ้นเป็นนักเรียนดนตรีเต็มเวลาในสถาบันดนตรี
24:50
at a so called "music institution," all of that went out of the window.
271
1465000
6000
การเรียนแบบนั้นก็หายไป
24:56
We had to study from study books.
272
1471000
2000
เราต้องเรียนจากหนังสือ จากแบบฝึกหัด
24:58
And constantly, the question, "Well, why? Why? What is this relating to?
273
1473000
4000
และฉันก็มีคำถามกับตัวเองเสมอ ว่าทำไมต้องเป็นเช่นนั้น แล้วสิ่งเหล่านี้จะมีความเกี่ยวข้องอย่างไร
25:02
I need to play a piece of music." "Oh, well, this will help your control!"
274
1477000
4000
ฉันจะต้องเล่นเพลงเพลงหนึ่ง สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้ฉันสามารถควบคุมการเล่นได้ดีขึ้น
25:06
"Well, how? Why do I need to learn that? I need to relate it to a piece of music.
275
1481000
5000
อย่างไรล่ะ? ทำไมฉันถึงต้องเรียนเพลงนั้น? ฉันจำเป็นที่จะต้องรู้สึกถึงความเชื่อมโยงกับดนตรีให้ได้
25:11
You know. I need to say something.
276
1486000
3000
ฉันต้องสื่อสารให้ได้
25:14
"Why am I practicing paradiddles?
277
1489000
2000
ทำไมฉันถึงต้องฝึก paradiddles (แบบฝึกหัดพื้นฐานของการตีกลอง) ♫
25:20
Is it just literally for control, for hand-stick control? Why am I doing that?
278
1495000
5000
เพื่อการควบคุมร่างกาย เพื่อการควบคุมไม้ หรือเพราะสาเหตุใด
25:25
I need to have the reason,
279
1500000
3000
ฉันจำเป็นที่จะต้องรู้เหตุผลในการทำสิ่งเหล่านั้น
25:28
and the reason has to be by saying something through the music."
280
1503000
5000
และเหตุผลนั้น จำเป็นที่จะต้องสื่อสารอะไรบางอย่างผ่านดนตรี
25:33
And by saying something through music, which basically is sound,
281
1508000
5000
และการสื่อสารผ่านดนตรี ซึ่งก็คือเสียง
25:38
we then can reach all sorts of things to all sorts of people.
282
1513000
5000
เราสามารถที่จะเข้าถึงผู้คนได้อย่างมากมาย
25:43
But I don't want to take responsibility of your emotional baggage.
283
1518000
3000
แต่ฉันไม่อยากให้นักดนตรีเป็นผู้รับภาระในการสร้างอารมณ์ความรู้สึกให้กับคุณ
25:46
That's up to you, when you walk through a hall.
284
1521000
2000
ซึ่งมันขึ้นอยู่กับตัวคุณ เมื่อคุณเดินเข้ามาในห้องแสดงดนตรี
25:48
Because that then determines what and how we listen to certain things.
285
1523000
6000
ที่จะตัดสินว่าคุณจะฟังอะไร และฟังอย่างไร
25:54
I may feel sorrowful, or happy, or exhilarated, or angry when I play
286
1529000
6000
ฉันอาจจะรู้สึกเศร้า ดีใจ ตื่นเต้น หรือโกรธเวลาที่ฉันเล่น
26:00
certain pieces of music, but I'm not necessarily
287
1535000
2000
เพลงใดเพลงหนึ่ง แต่ฉันไม่คาดหวังว่า
26:02
wanting you to feel exactly the same thing.
288
1537000
4000
คุณจะต้องรู้สึกเหมือนกับที่ฉันรู้สึก
26:06
So please, the next time you go to a concert,
289
1541000
3000
เพราะฉะนั้น ในการไปดูคอนเสิร์ตครั้งหน้าของคุณ
26:09
just allow your body to open up, allow your body to be this resonating chamber.
290
1544000
7000
พยายามที่จะให้ร่างกายของคุณ ร่วมสะท้อนเสียงที่คุณได้ยิน
26:16
Be aware that you're not going to experience the same thing as the performer is.
291
1551000
5000
โดยรู้ว่าประสบการณ์ที่คุณสัมผัสนั้น จะแตกต่างไปจากผู้แสดง
26:21
The performer is in the worst possible position for the actual sound,
292
1556000
4000
ที่ที่ผู้แสดงอยู่นั้น เป็นจุดที่เสียงไม่ดีที่สุด
26:25
because they're hearing the contact of the stick on the drum,
293
1560000
6000
เพราะพวกเขาจะได้ยินเสียงกระทบของไม้ตีกับหน้ากลอง
26:31
or the mallet on the bit of wood, or the bow on the string, etc.,
294
1566000
4000
หรือเสียงของไม้นวมกระทบกับไม้ของเครื่องดนตรี เสียงของ หางม้า (bow) กับสาย และอื่นๆ
26:35
or the breath that's creating the sound from wind and brass.
295
1570000
4000
หรือเสียงหายใจของผู้เล่นเครื่องลมไม้ หรือเครื่องทองเหลือง
26:39
They're experiencing that rawness there.
296
1574000
2000
พวกเขาจะได้ยินเสียงที่ค่อนข้างดิบ
26:41
But yet they're experiencing something so unbelievably pure,
297
1576000
4000
แต่เป็นเสียงที่มีความบริสุทธิ์
26:45
which is before the sound is actually happening.
298
1580000
4000
เพราะเป็นเสียงที่เกิดก่อนที่คุณจะได้ยิน
26:49
Please take note of the life of the sound after the actual initial strike,
299
1584000
6000
จงให้ความสำคัญกับช่วงระยะเวลาของการสร้างเสียง กับการเกิดเสียง
26:55
or breath, is being pulled. Just experience the whole journey of that sound
300
1590000
7000
การหายใจที่ยืดยาวออกไป และสัมผัสกับการเดินทางของเสียงนั้นๆ
27:02
in the same way that I wished I'd experienced the whole journey
301
1597000
4000
เช่นเดียวกันกับการที่คุณได้รับประสบการณ์จากการเดินทาง
27:06
of this particular conference, rather than just arriving last night.
302
1601000
5000
ร่วมกันในการประชุมครั้งนี้ นอกเหนือจากการที่คุณแค่มาถึงสถานที่นี้เมื่อคืน
27:11
But I hope maybe we can share one or two things as the day progresses.
303
1606000
4000
ฉันหวังว่า เราจะได้แบ่งปันประสบการณ์ร่วมกันในช่วงวันนี้
27:15
But thank you very much for having me!
304
1610000
3000
ขอบพระคุณทุกท่าน ที่ได้ให้เกียรติดิฉันมาร่วมงานในครั้งนี้
27:18
(Applause)
305
1613000
10000
(เสียงปรบมือ)
ABOUT THE SPEAKER
Evelyn Glennie - MusicianPercussionist and composer Dame Evelyn Glennie lost nearly all of her hearing by age 12. Rather than isolating her, it has given her a unique connection to her music.
Why you should listen
Dame Evelyn Glennie's music challenges the listener to ask where music comes from: Is it more than simply a translation from score to instrument to audience?
The Grammy-winning percussionist and composer became almost completely deaf by the age of 12, but her hearing loss brought her a deeper understanding of and connection to the music she loves. She's the subject of the documentary Touch the Sound, which explores this unconventional and intriguing approach to percussion.
Along with her vibrant solo career, Glennie has collaborated with musicians ranging from classical orchestras to Björk. Her career has taken her to hundreds of concert stages around the world, and she's recorded a dozen albums, winning a Grammy for her recording of Bartók's Sonata for Two Pianos and Percussion, and another for her 2002 collaboration with Bela Fleck.
Her passion for music and musical literacy brought her to establish, in collaboration with fellow musicians Julian Lloyd Weber and Sir James Galway, the Music Education Consortium, which successfully lobbied for an investment of 332 million pounds in music education and musical resources in Britain.
Evelyn Glennie | Speaker | TED.com