TED2007
Daniel Goleman: Why aren't we more compassionate?
เดเนียล โกล์แมน (Daniel Goleman) ถกประเด็นเรื่อง ความกรุณาปราณี
Filmed:
Readability: 3.9
2,222,780 views
เดเนียล โกล์แมน (Daniel Goleman) เจ้าของงานเขียน "ความฉลาดทางอารมณ์ (Emotional Intelligence)" ตั้งคำถามว่าทำไมเราจึงไม่แสดงความกรุณาปราณีต่อผู้อื่นมากกว่าที่เป็นอยู่นี้ในแทบทุกๆโอกาส
Daniel Goleman - Psychologist
Daniel Goleman, psychologist and award-winning author of Emotional Intelligence and other books on EI, challenges traditional measures of intelligence as a predictor of life success. Full bio
Daniel Goleman, psychologist and award-winning author of Emotional Intelligence and other books on EI, challenges traditional measures of intelligence as a predictor of life success. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
00:13
You know, I'm struck by how one of the implicit themes of TED
0
1000
4000
คุณรู้ไหมครับ ผมรู้สึกแปลกใจเหมือนกันนะว่าไปไงมาไง ประเด็นหนึ่งที่เป็นประเด็นไปโดยปริยายของ TED
00:17
is compassion, these very moving demonstrations we've just seen:
1
5000
3000
คือประเด็นเรื่อง ความกรุณาปราณี ตัวอย่างสาธิตที่กระตุ้นใจตามเราเพิ่งได้เห็นเหล่านี้
00:21
HIV in Africa, President Clinton last night.
2
9000
4000
เชื้อเอชไอวี (HIV) ในอัฟริกา ประธานาธิบดีคลินตันเมื่อคืน
00:25
And I'd like to do a little collateral thinking, if you will,
3
13000
5000
และผมอยากจะพูดอะไรที่สอดคล้องกัน ถ้าคุณจะกรุณา
00:30
about compassion and bring it from the global level to the personal.
4
18000
5000
เกี่ยวกับเรื่องความกรุณาปราณี และดึงจากระดับสากลมาสู่ระดับบุคคล
00:35
I'm a psychologist, but rest assured,
5
23000
2000
ผมเป็นนักจิตวิทยา แต่กรุณามั่นใจเลยว่า
00:37
I will not bring it to the scrotal.
6
25000
1000
ผมจะไม่พูดเรื่องใต้สะดือ
00:39
(Laughter)
7
27000
4000
(เสียงหัวเราะ)
00:44
There was a very important study done a while ago
8
32000
2000
เมื่อไม่นานมานี้ มีงานวิจัยชิ้นสำคัญมากชิ้นหนึ่ง
00:46
at Princeton Theological Seminary that speaks to why it is
9
34000
4000
ที่โรงเรียนศาสนาแห่งเมือง Princeton ที่ตั้งคำถามขึ้นมาว่า เพราะเหตุใด
00:51
that when all of us have so many opportunities to help,
10
39000
3000
หลายๆครั้งที่เรามีโอกาสช่วยเหลือผู้อื่น
00:54
we do sometimes, and we don't other times.
11
42000
3000
บางครั้ง เราก็ช่วย แต่บางครั้ง เรากลับไม่ช่วย
00:58
A group of divinity students at the Princeton Theological Seminary
12
46000
3000
กลุ่มนักศึกษาศาสนศาสตร์ที่โรงเรียนสอนศาสนาแห่งเมือง Princeton
01:02
were told that they were going to give a practice sermon
13
50000
4000
ได้รับแจ้งว่า พวกเขาจะได้รับการฝึกการเทศนา
01:06
and they were each given a sermon topic.
14
54000
3000
และแต่ละคนได้รับหัวข้อการเทศนาคนละหนึ่งหัวข้อ
01:09
Half of those students were given, as a topic,
15
57000
3000
ครึ่งหนึ่งได้รับหัวข้อ
01:12
the parable of the Good Samaritan:
16
60000
2000
นิทานสอนใจเรื่องผู้ใจบุญ
01:14
the man who stopped the stranger in --
17
62000
2000
ผู้ที่หยุดดูคนแปลกหน้าข้างถนน
01:17
to help the stranger in need by the side of the road.
18
65000
2000
เพื่อจะช่วยเหลือเขา
01:19
Half were given random Bible topics.
19
67000
3000
อีกครึ่งหนึ่งได้รับหัวข้ออย่างสุ่มๆจากในไบเบิล
01:22
Then one by one, they were told they had to go to another building
20
70000
3000
จากนั้น พวกเขาได้รับแจ้งว่า จะต้องไปที่อีกอาคารหนึ่งทีละคนๆ
01:26
and give their sermon.
21
74000
1000
เพื่อเทศนา
01:27
As they went from the first building to the second,
22
75000
3000
เมื่อเขาเดินจากอาคารแรกไปอาคารที่สอง
01:30
each of them passed a man who was bent over and moaning,
23
78000
3000
แต่ละคนจะผ่านคนๆหนึ่งที่นอนคุดคู้และร้องคราญขอความช่วยเหลือ
01:34
clearly in need. The question is: Did they stop to help?
24
82000
4000
ซึ่งเห็นได้อย่างชัดเจนว่าต้องการความช่วยเหลือจริงๆ แต่คำถามคือ พวกเขาหยุดช่วยหรือไม่
01:38
The more interesting question is:
25
86000
1000
คำถามที่น่าสนใจกว่านั้นคือ
01:40
Did it matter they were contemplating the parable
26
88000
3000
เกี่ยวกันไหมกับที่พวกเขากำลังครุ่นคิดพิจารณาถึงนิทานสอนใจ
01:43
of the Good Samaritan? Answer: No, not at all.
27
91000
4000
เรื่องผู้ใจบุญ คำตอบก็คือ ไม่ ไม่เลยแม้แต่น้อย
01:48
What turned out to determine whether someone would stop
28
96000
3000
สิ่งที่ดูเหมือนว่าจะกำหนดว่า คนเราจะหยุด
01:51
and help a stranger in need
29
99000
1000
และช่วยคนแปลกหน้าที่ต้องการความช่วยหรือไม่นั้น
01:52
was how much of a hurry they thought they were in --
30
100000
3000
คือ การที่เขาคิดว่าเขารีบแค่ไหนต่างหาก
01:56
were they feeling they were late, or were they absorbed
31
104000
4000
ว่าเขารู้สึกว่าเขากำลังจะไปสายอยู่หรือเปล่า หรือว่าเขาจดจ่อ
02:00
in what they were going to talk about.
32
108000
1000
แต่กับสิ่งที่เขากำลังจะไปบรรยายอยู่หรือไม่
02:02
And this is, I think, the predicament of our lives:
33
110000
2000
และผมคิดว่านี่เป็นสภาพเลวร้ายของชีวิตเรา
02:05
that we don't take every opportunity to help
34
113000
4000
ที่เราไม่ช่วยเหลือผู้อื่นในทุกๆครั้งที่เรามีโอกาส
02:09
because our focus is in the wrong direction.
35
117000
3000
เพราะเราพุ่งความสนใจของเราไปอีกทางหนึ่ง
02:12
There's a new field in brain science, social neuroscience.
36
120000
3000
มีวิทยาศาสตร์ทางสมองแขนงใหม่ คือ ประสาทวิทยาศาสตร์เชิงสังคม
02:16
This studies the circuitry in two people's brains
37
124000
4000
เป็นการศึกษาระบบสมองของคนสองคน
02:20
that activates while they interact.
38
128000
2000
ที่เกิดการกระตุ้นเมื่อพวกเขามีปฏิสัมพันธ์กัน
02:22
And the new thinking about compassion from social neuroscience
39
130000
4000
และแนวคิดใหม่เกี่ยวกับความกรุณาปราณีจากแขนงวิชานี้
02:26
is that our default wiring is to help.
40
134000
4000
คือ เรามีธรรมชาติที่จะช่วยเหลือผู้อื่น
02:30
That is to say, if we attend to the other person,
41
138000
4000
นั่นคือ เมื่อเราอยู่กับผู้อื่น
02:35
we automatically empathize, we automatically feel with them.
42
143000
3000
เราจะเข้าอกเข้าใจเขาไปโดยอัตโนมัติ เราจะรู้สึกร่วมไปกับพวกเขาได้โดยอัตโนมัติ
02:39
There are these newly identified neurons, mirror neurons,
43
147000
2000
มีเซลล์ประสาทที่เพิ่งจะมีการค้นพบใหม่ เรียกว่า เซลล์กระจกเงา (mirror neuron)
02:41
that act like a neuro Wi-Fi, activating in our brain
44
149000
4000
ทำหน้าที่เหมือนการส่งสัญญาณในระบบประสาท กระตุ้นสมองของเรา
02:45
exactly the areas activated in theirs. We feel "with" automatically.
45
153000
4000
ในส่วนเดียวกันกับเซลล์ของคนอื่น เราจึงรู้สึกร่วมโดยอัตโนมัติ
02:49
And if that person is in need, if that person is suffering,
46
157000
4000
และถ้าหากคนๆนั้นต้องการความช่วย หรือกำลังทุกข์ทรมาน
02:54
we're automatically prepared to help. At least that's the argument.
47
162000
4000
เราจะถูกเตรียมพร้อมอย่างอัตโนมัติที่จะช่วยเหลือ อย่างน้อยนี่ก็เป็นข้อโต้แย้ง
02:58
But then the question is: Why don't we?
48
166000
3000
แต่แล้ว ก็มีคำถามว่า ทำไมเราจึงไม่ช่วย
03:01
And I think this speaks to a spectrum
49
169000
2000
และผมคิดว่านี่บอกอะไรหลายอย่าง
03:04
that goes from complete self-absorption,
50
172000
2000
ตั้งแต่ การจดจ่อในตนเองอย่างสมบูรณ์
03:07
to noticing, to empathy and to compassion.
51
175000
2000
ไปถึงการสังเกต การเอาใจเขามาใส่ใจเรา และไปจนถึงความกรุณาปราณี
03:09
And the simple fact is, if we are focused on ourselves,
52
177000
4000
และด้วยความจริงง่ายๆที่ว่า หากเราสนใจในตนเองอยู่
03:14
if we're preoccupied, as we so often are throughout the day,
53
182000
3000
หากเราจดจ่อกับอะไรอยู่ อย่างที่เรามักเป็นแบบนั้นตลอดทั้งวัน
03:17
we don't really fully notice the other.
54
185000
3000
เราก็จะไม่สังเกตเห็นผู้อื่นได้อย่างเต็มที่จริงจัง
03:20
And this difference between the self and the other focus
55
188000
2000
และความแตกต่างระหว่างความสนใจในตนเองและความสนใจอื่นๆ
03:22
can be very subtle.
56
190000
1000
เป็นอะไรที่เข้าใจยาก
03:23
I was doing my taxes the other day, and I got to the point
57
191000
4000
วันหนึ่ง ผมกำลังจัดการเกี่ยวภาษีอยู่และผมได้ไปถึง
03:27
where I was listing all of the donations I gave,
58
195000
2000
ส่วนที่ผมต้องลงรายการการบริจาคทั้งหมด
03:30
and I had an epiphany, it was -- I came to my check
59
198000
3000
และผมรู้สึกมีความสุขมาก ตอนนั้นผมกลับไปดูเช็ค
03:33
to the Seva Foundation and I noticed that I thought,
60
201000
3000
ที่ส่งไปที่ Seva Foundation และผมพบว่าผมกำลังคิดอยู่ว่า
03:36
boy, my friend Larry Brilliant would really be happy
61
204000
2000
เอ้อ จริงด้วย!! ลาร์รี่ บริลเลียนท์ (Larry Brilliant) เพื่อนของผมจะต้องดีใจมากแน่ๆ
03:39
that I gave money to Seva.
62
207000
1000
ที่ผมบริจาคเงินให้ Seva
03:40
Then I realized that what I was getting from giving
63
208000
3000
ต่อมา ผมจึงตระหนักได้ว่าสิ่งที่ผมได้จากการให้นั้น
03:43
was a narcissistic hit -- that I felt good about myself.
64
211000
4000
มันเป็นผลเชิงหลงตนเอง นั่นคือผมรู้สึกดีต่อตัวผมเอง
03:47
Then I started to think about the people in the Himalayas
65
215000
5000
จากนั้น ผมเริ่มคิดเกี่ยวกับคนบนเทือกเขาหิมาลัย
03:52
whose cataracts would be helped, and I realized
66
220000
2000
ซึ่งพวกเขาจะได้รับการรักษาต้อกระจก และผมจึงตระหนักว่า
03:55
that I went from this kind of narcissistic self-focus
67
223000
3000
ผมได้ออกจากความรู้สึกหลงตน
03:59
to altruistic joy, to feeling good
68
227000
3000
ไปสู่ความปิติจากการช่วยเหลือ ไปสู่ความรู้สึกดี
04:02
for the people that were being helped. I think that's a motivator.
69
230000
4000
ต่อคนที่จะได้รับความช่วยเหลือ ผมคิดว่านั่นแหละที่เป็นแรงบันดาล
04:06
But this distinction between focusing on ourselves
70
234000
3000
แต่ความแตกต่างระหว่างการสนใจตนเอง
04:09
and focusing on others
71
237000
1000
กับผู้อื่นนั้น
04:10
is one that I encourage us all to pay attention to.
72
238000
3000
คือสิ่งที่ผมอยากให้ทุกคนใส่ใจ
04:13
You can see it at a gross level in the world of dating.
73
241000
3000
คุณๆจะเห็นมันในง่ายๆในของโลกของการเดท
04:17
I was at a sushi restaurant a while back
74
245000
3000
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมนั่งอยู่ในร้านซูชิ
04:20
and I overheard two women talking about the brother of one woman,
75
248000
3000
และผมเผอิญได้ยินผู้หญิงสองคนพูดถึงน้องชาย(หรือพี่ชาย)ของผู้หญิงอีกคนหนึ่ง
04:24
who was in the singles scene. And this woman says,
76
252000
3000
ที่เป็นโสดอยู่ และผู้หญิงคนนั้นพูดว่า
04:27
"My brother is having trouble getting dates,
77
255000
2000
"น้องชายเรามีปัญหาในการหาคู่เดท
04:29
so he's trying speed dating." I don't know if you know speed dating?
78
257000
2000
เขาเลยลองการเดทด่วน" ผมไม่รู้ว่าคุณรู้จักการเดทด่วนไหม
04:31
Women sit at tables and men go from table to table,
79
259000
4000
ผู้หญิงนั่งประจำโต๊ะ ส่วนผู้ชายย้ายโต๊ะไปเรื่อยๆ
04:35
and there's a clock and a bell, and at five minutes, bingo,
80
263000
3000
จะมีนาฬิกาและระฆัง และเมื่อครบห้านาที บิงโก
04:39
the conversation ends and the woman can decide
81
267000
2000
จบการสนทนา และผู้หญิงจะตัดสินว่า
04:41
whether to give her card or her email address to the man
82
269000
4000
จะให้นามบัตรหรืออีเมลล์แก่ผู้ชายหรือไม่
04:45
for follow up. And this woman says,
83
273000
2000
เพื่อติดต่อกันภายหลัง และผู้หญิงคนนั้นบอกว่า
04:47
"My brother's never gotten a card, and I know exactly why.
84
275000
4000
"น้องเราไม่เคยได้นามบัตรเลย และเรารู้แหละว่าทำไม
04:51
The moment he sits down, he starts talking non-stop about himself;
85
279000
5000
คือตอนที่น้องเรานั่ง น้องเราไม่หยุดพูดเกี่ยวกับตัวเองเลย
04:56
he never asks about the woman."
86
284000
1000
น้องเราไม่เคยถามอะไรผู้หญิงเลย
04:58
And I was doing some research in the Sunday Styles section
87
286000
5000
และตอนที่ผมกำลังหาข้อมูลในคอลัมน์หมวด Sunday Styles
05:03
of The New York Times, looking at the back stories of marriages --
88
291000
3000
ของหนังสือพิมพ์ New York Times หาดูเรื่องราวเบื้องหลังการแต่งงาน
05:06
because they're very interesting -- and I came to the marriage
89
294000
3000
เพราะน่าสนใจมากๆ และผมได้พบกับเรื่องราวการแต่งงานของ
05:09
of Alice Charney Epstein. And she said
90
297000
3000
อลีซ ชาร์นี เอ็บสไตน์ (Alice Charney Epstein) ซึ่งเธอบอกว่า
05:12
that when she was in the dating scene,
91
300000
2000
เมื่อเธออยู่ในช่วงเดท
05:15
she had a simple test she put people to.
92
303000
2000
เธอมีวิธีทดสอบง่ายๆ
05:18
The test was: from the moment they got together,
93
306000
2000
บททดสอบคือ ตั้งแต่ที่ได้พบได้รู้จักกัน
05:20
how long it would take the guy to ask her a question
94
308000
3000
นานแค่ไหนกว่าที่ชายหนุ่มก็เริ่มถามเธอ
05:23
with the word "you" in it.
95
311000
2000
ด้วยคำถามที่มีคำว่า "คุณ" อยู่ในนั้น
05:25
And apparently Epstein aced the test, therefore the article.
96
313000
4000
และดูเหมือนว่าเธอประสบความสำเร็จกับการใช้แบบทดสอบนี้ แล้วก็เลยได้กลายเป็นบทความนั้นไงครับ
05:29
(Laughter)
97
317000
1000
(เสียงหัวเราะ)
05:30
Now this is a -- it's a little test
98
318000
2000
ตอนนี้เรามาดูแบบทดสอบชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่งกันดีกว่า
05:32
I encourage you to try out at a party.
99
320000
2000
ผมอยากให้คุณทดลองใช้ในงานปาร์ตี้ดูนะครับ
05:34
Here at TED there are great opportunities.
100
322000
2000
ที่นี่ ที่ TED เต็มไปด้วยโอกาสที่ยิ่งใหญ่
05:38
The Harvard Business Review recently had an article called
101
326000
3000
ในวารสาร Harvard Business Review มีบทความหนึ่งชื่อว่า
05:41
"The Human Moment," about how to make real contact
102
329000
3000
"ณ ช่วงขณะของมนุษย์" ซึ่งเกี่ยวกับว่า ทำอย่างไรเราจะสามารถมีปฏิสัมพันธ์จริงๆ
05:44
with a person at work. And they said, well,
103
332000
3000
กับเพื่อนร่วมงาน และเขาบอกว่าอย่างนี้ครับ
05:47
the fundamental thing you have to do is turn off your BlackBerry,
104
335000
3000
พื้นฐานเลยก็คือคุณต้องปิด BlackBerry ของคุณก่อน
05:51
close your laptop, end your daydream
105
339000
3000
ปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ และเลิกฝันกลางวัน
05:55
and pay full attention to the person.
106
343000
2000
และให้ความสนใจอย่างเต็มที่กับคนๆนั้น
05:58
There is a newly coined word in the English language
107
346000
4000
มีศัพย์ใหม่คำหนึ่งในภาษาอังกฤษ
06:03
for the moment when the person we're with whips out their BlackBerry
108
351000
3000
สำหรับเวลาที่คนที่เราอยู่ด้วยหยิบเอา BlackBerry ขึ้นมา
06:06
or answers that cell phone, and all of a sudden we don't exist.
109
354000
3000
หรือรับโทรศัพท์มือถือ และ ก็เหมือนกับว่าเราได้อันตรธานไปโดยฉับพลัน
06:10
The word is "pizzled": it's a combination of puzzled and pissed off.
110
358000
4000
คำนั้นคือ "pizzled" มันเป็นการผสมคำของ puzzled [งงงัน] กับ pissed off [โมโห]
06:14
(Laughter)
111
362000
3000
(เสียงหัวเราะ)
06:17
I think it's quite apt. It's our empathy, it's our tuning in
112
365000
6000
ผมว่าก็เหมาะนะ มันเป็นความเอาใจเขามาใส่ใจเราของเรา เป็นการที่เราเข้าหาผู้อื่น
06:24
which separates us from Machiavellians or sociopaths.
113
372000
3000
ที่แยกเราจากพวกปลิ้นปล้อน และพวกต่อต้านสังคม
06:27
I have a brother-in-law who's an expert on horror and terror --
114
375000
5000
ผมมีน้อง(หรือพี่)เขยคนหนึ่ง เขาชำนาญเรื่องน่ากลัวและสยดสยอง
06:32
he wrote the Annotated Dracula, the Essential Frankenstein --
115
380000
3000
เขาเขียนหนังสือ the Annotated Dracula, the Essential Frankenstein
06:35
he was trained as a Chaucer scholar,
116
383000
1000
เขาถูกฝึกมาในแนวของ Chaucer (สไตล์นักเขียนคนหนึ่ง)
06:36
but he was born in Transylvania
117
384000
2000
แต่เขาเกิดที่ ทรานซิลเวเนีย
06:38
and I think it affected him a little bit.
118
386000
2000
และผมคิดว่านั่นส่งผลต่อเขาเล็กน้อย
06:40
At any rate, at one point my brother-in-law, Leonard,
119
388000
4000
ยังไงก็ตาม ณ จุดหนึ่ง ลีโอนาร์ด (Leonard) น้องเขยผมคนนี้
06:44
decided to write a book about a serial killer.
120
392000
2000
ตัดสินใจเขียนหนังสือเกี่ยวกับ ฆาตกรต่อเนื่อง
06:46
This is a man who terrorized the very vicinity we're in
121
394000
3000
คนที่เคยสร้างความสยดสยองไปทุกหัวระแหง
06:50
many years ago. He was known as the Santa Cruz strangler.
122
398000
2000
หลายปีที่ผ่านมา เขาเป็นที่รู้จักในนาม นักบีบคอแห่ง Santa Cruz
06:53
And before he was arrested, he had murdered his grandparents,
123
401000
4000
และ ก่อนที่เขาจะถูกจับ เขาได้ฆ่าปู่ย่าตายายของเขา
06:57
his mother and five co-eds at UC Santa Cruz.
124
405000
3000
แม่เขา และนักศีกษาในมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียวิทยาเขต Santa Cruz อีก 5 คน
07:01
So my brother-in-law goes to interview this killer
125
409000
2000
น้องเขยผมไปสัมภาษณ์ฆาตกรคนนี้
07:04
and he realizes when he meets him
126
412000
2000
และเขาตระหนัก เมื่อเขาได้พบฆาตกรผู้นี้
07:06
that this guy is absolutely terrifying.
127
414000
1000
ว่า ชายคนนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก
07:08
For one thing, he's almost seven feet tall.
128
416000
2000
ประการหนึ่งเพราะเขาสูงเกือบ 7 ฟุต (210 เซ็นติเมตร)
07:10
But that's not the most terrifying thing about him.
129
418000
3000
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับเขา
07:13
The scariest thing is that his IQ is 160: a certified genius.
130
421000
5000
ที่น่ากลัวที่สุดคือ IQ เขาสูงถึง 160 ซึ่งเป็นระดับอัจฉริยะ
07:19
But there is zero correlation between IQ and emotional empathy,
131
427000
4000
แต่มันไม่มีความสัมพันธ์ระหว่าง IQ และความเห็นอกเห็นใจ
07:23
feeling with the other person.
132
431000
1000
ความรู้สึกที่ร่วมไปกับผู้อื่น
07:25
They're controlled by different parts of the brain.
133
433000
2000
สิ่งเหล่านั้นมันถูกควบคุมด้วยสมองส่วนอื่น
07:28
So at one point, my brother-in-law gets up the courage
134
436000
2000
ณ จุดหนึ่ง น้อยเขยผมรวบรวมความกล้า
07:31
to ask the one question he really wants to know the answer to,
135
439000
2000
เพื่อถามคำถามหนึ่งที่เขาอยากรู้มากๆ
07:33
and that is: how could you have done it?
136
441000
3000
และนั่นคือคำถามว่า คุณทำอย่างนั้นได้อย่างไร
07:36
Didn't you feel any pity for your victims?
137
444000
2000
คุณไม่รู้สึกสงสารเหยื่อของคุณแม้สักนิดเลยหรือ
07:38
These were very intimate murders -- he strangled his victims.
138
446000
3000
การฆาตกรรมเหล่านั้นเป็นระยะประชั้นตัวกับคนใกล้ชิดคุ้นเคย เขาบีบคอเหยื่อ
07:42
And the strangler says very matter-of-factly,
139
450000
2000
และเขาตอบในสิ่งที่สำคัญมากคือ
07:44
"Oh no. If I'd felt the distress, I could not have done it.
140
452000
5000
"ไม่เลย หากผมรู้สึกเสียใจ ผมคงทำเช่นนั้นไม่ได้
07:49
I had to turn that part of me off. I had to turn that part of me off."
141
457000
6000
ผมต้องเอาส่วนนั้นออกไป ผมต้องทำอย่างนั้น"
07:55
And I think that that is very troubling,
142
463000
5000
และการคิดแบบนั้นนั่นแหละที่ผมคิดว่าเป็นปัญหาอย่างยิ่ง
08:01
and in a sense, I've been reflecting on turning that part of us off.
143
469000
4000
และในแง่หนึ่ง ผมจึงได้ไตร่ตรองเกี่ยวกับการที่เราตัดเอาความคิดส่วนนั้นออกไป
08:05
When we focus on ourselves in any activity,
144
473000
2000
เมื่อเรามุ่งความสนใจมาที่ตัวเราเองในการทำอะไรก็ตาม
08:08
we do turn that part of ourselves off if there's another person.
145
476000
3000
เราได้ตัดความคิดที่ว่านี่มีผู้อื่นอยู่หรือไม่
08:12
Think about going shopping and think about the possibilities
146
480000
5000
ลองคิดเกี่ยวกับการไปช็อปปิ้ง และคิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้
08:17
of a compassionate consumerism.
147
485000
2000
ของแนวบริโภคนิยมเชิงอนุรักษ์
08:20
Right now, as Bill McDonough has pointed out,
148
488000
2000
ตอนนี้ เหมือนที่ บิลล์ แม็คโดนอฟ (Bill McDonough) ได้ชี้ไว้
08:24
the objects that we buy and use have hidden consequences.
149
492000
4000
สิ่งที่เราซื้อและใช้มักมีผลกระทบที่ซ่อนเร้นอยู่
08:28
We're all unwitting victims of a collective blind spot.
150
496000
3000
พวกเราทั้งหมดนั้นเป็นเหยื่อโดยที่ไม่รู้ตัวของสิ่งซ่อนเร้นพวกนี้
08:32
We don't notice and don't notice that we don't notice
151
500000
2000
เราไม่ได้สังเกต และ ไม่ได้สังเกตว่าเราไม่ได้สังเกตเกี่ยวกับ
08:35
the toxic molecules emitted by a carpet or by the fabric on the seats.
152
503000
6000
โมเลกุลที่เป็นพิษจากพรมหรือผ้าปูเบาะ
08:42
Or we don't know if that fabric is a technological
153
510000
5000
หรือเราไม่รู้ว่าผ้านั่นใช้เทคโนโลยีหรือการผลิตที่
08:47
or manufacturing nutrient; it can be reused
154
515000
4000
สามารถนำกลับมาใช่ใหม่ได้หรือไม่
08:51
or does it just end up at landfill? In other words,
155
519000
2000
หรือเราจะต้องทิ้งมันไป อีกนัยหนึ่ง
08:53
we're oblivious to the ecological and public health
156
521000
5000
เรานั้นไม่ได้สนใจเรื่องนิเวศและสาธารณสุข
08:59
and social and economic justice consequences
157
527000
3000
และ ผลลัพธ์ที่เป็นธรรมทางเศรษฐกิจและสังคม
09:02
of the things we buy and use.
158
530000
2000
ของสิ่งที่เราซื้อและใช้
09:06
In a sense, the room itself is the elephant in the room,
159
534000
4000
จะว่าไป ก็เหมือนกันห้องหนึ่งที่ตัวห้องเองเป็นช้างที่อยู่ในห้อง
09:10
but we don't see it. And we've become victims
160
538000
4000
และเรามองไม่เห็นมัน และเรากลายเป็นเหยื่อ
09:14
of a system that points us elsewhere. Consider this.
161
542000
3000
ของระบบที่เกี่ยวกับเราในที่อื่นๆ ลองพิจารณาอันนี้ครับ
09:18
There's a wonderful book called
162
546000
3000
มีหนังสือที่เยี่ยมมากเล่มหนึ่งชื่อ
09:22
Stuff: The Hidden Life of Everyday Objects.
163
550000
2000
สิ่งของ:ชีวิตที่ซ่อนอยู่ของใช้ประจำวัน
09:25
And it talks about the back story of something like a t-shirt.
164
553000
3000
มันเกี่ยวกับเรื่องราวเบื้องหลังของของบางอย่างเช่น เสื้อยืด
09:28
And it talks about where the cotton was grown
165
556000
3000
และมันบอกเกี่ยวกับว่าฝ้ายปลูกที่ไหน
09:31
and the fertilizers that were used and the consequences
166
559000
2000
และปุ๋ยที่ใช้รวมทั้งผลกระทบของปุ๋ย
09:33
for soil of that fertilizer. And it mentions, for instance,
167
561000
4000
ที่มีต่อดิน และมันบอกว่า นี่ครับตัวอย่าง
09:37
that cotton is very resistant to textile dye;
168
565000
3000
ฝ้ายนั้นทนทานมากต่อสีย้อมผ้า
09:40
about 60 percent washes off into wastewater.
169
568000
3000
ราว 60 เปอร์เซ็นต์จะถูกล้างออกมาไปกับน้ำทิ้ง
09:43
And it's well known by epidemiologists that kids
170
571000
3000
และเป็นที่รู้กันดีในหมู่นักระบาดวิทยาว่าเด็กๆ
09:46
who live near textile works tend to have high rates of leukemia.
171
574000
5000
ที่อาศัยอยู่ใกล้โรงย้อมผ้าจะมีอัตราการเป็นโรคลูคีเมียสูง
09:52
There's a company, Bennett and Company, that supplies Polo.com,
172
580000
4000
มีบริษัทหนึ่งชื่อว่า Bernett and Company ซึ่งเป็นผู้ผลิตสินค้าให้กับ Polo.com
09:57
Victoria's Secret -- they, because of their CEO, who's aware of this,
173
585000
5000
Victoria's Secret ด้วยเหตุที่ว่า CEO ของเขาที่สนใจในเรื่องนี้
10:03
in China formed a joint venture with their dye works
174
591000
4000
ได้ทำการร่วมทุนที่จีนกับบริษัทย้อมผ้า
10:07
to make sure that the wastewater
175
595000
2000
เพื่อให้แน่ใจว่าน้ำทิ้งนั่น
10:09
would be properly taken care of before it returned to the groundwater.
176
597000
4000
จะถูกบำบัดด้วยวิธีที่เหมาะสมก่อนมันจะเทลงในแหล่งน้ำธรรมชาติ
10:13
Right now, we don't have the option to choose the virtuous t-shirt
177
601000
4000
ตอนนี้ เรายังไม่มีหนทางที่จะเลือกซื้อเสื้อยืดที่ผลิตด้วยกระบวนที่มีความรับผิดชอบต่อสังคม
10:18
over the non-virtuous one. So what would it take to do that?
178
606000
4000
แทนที่จะเป็นอันที่ไม่ดีได้ แล้วอะไรหล่ะที่จะทำให้เรามีหนทาง
10:25
Well, I've been thinking. For one thing,
179
613000
3000
อืม ผมคิดว่า อย่างหนึ่ง
10:28
there's a new electronic tagging technology that allows any store
180
616000
5000
มีเทคโนโลยีติดแถบป้ายอิเล็กทรอนิกส์ที่ทำให้ร้านค้าใดๆก็ตาม
10:33
to know the entire history of any item on the shelves in that store.
181
621000
4000
รู้ประวัติทั้งหมดของสิ่งของบนชั้นวางที่ร้านนั้น
10:38
You can track it back to the factory. Once you can track it
182
626000
2000
คุณสามารถตามย้อนรอยไปถึงโรงงาน และเมื่อคุณทำเช่นนั้น
10:40
back to the factory, you can look at the manufacturing processes
183
628000
4000
คุณจะสามารถดูกระบวนการผลิต
10:44
that were used to make it, and if it's virtuous,
184
632000
4000
ที่ถูกใช้ในการผลิตสินค้านั้น และถ้ามันผลิตด้วยกระบวนที่มีความรับผิดชอบต่อสังคม
10:48
you can label it that way. Or if it's not so virtuous,
185
636000
4000
คุณก็สามารถจะมั่นใจได้ หรือว่ามันไม่ใช่
10:52
you can go into -- today, go into any store,
186
640000
4000
ณ วันนี้ คุณสามารถไปที่ร้านไหนก็ได้
10:56
put your scanner on a palm onto a barcode,
187
644000
3000
เอาเครื่องตรวจทาบบนแถบรหัสสินค้า
10:59
which will take you to a website.
188
647000
2000
ซึ่งจะพาคุณไปที่เว็บไซต์
11:01
They have it for people with allergies to peanuts.
189
649000
2000
เขาทำขึ้นเพื่อคนที่แพ้ถั่วลิสง
11:04
That website could tell you things about that object.
190
652000
2000
และเว็บนั้นจะบอกคุณเกี่ยวกับสินค้านั้น
11:07
In other words, at point of purchase,
191
655000
1000
อีกนัยหนึ่ง ขณะที่ซื้อสินค้า
11:08
we might be able to make a compassionate choice.
192
656000
4000
เราสามารถจะเลือกทางเลือกที่รับผิดชอบต่อสังคมได้
11:12
There's a saying in the world of information science:
193
660000
6000
นี่เป็นที่สิ่งบอกว่าในโลกแห่งวิทยาการสารสนเทศ
11:18
ultimately everybody will know everything.
194
666000
3000
ท้ายสุดแล้ว ทุกคนจะรู้ทุกอย่าง
11:21
And the question is: will it make a difference?
195
669000
2000
และคำถามคือว่า มันจะทำให้เกิดความแตกต่างไหม
11:25
Some time ago when I was working for The New York Times,
196
673000
3000
ย้อนกลับไปพักหนึ่ง ตอนที่ผมทำงานกับ New York Times
11:29
it was in the '80s, I did an article
197
677000
2000
ในช่วงทศวรรษ 80s ผมเขียนบทความ
11:31
on what was then a new problem in New York --
198
679000
2000
ว่าอะไรจะเป็นปัญหาใหม่สำหรับมหานครนิวยอร์ก
11:33
it was homeless people on the streets.
199
681000
2000
นั่นคือคนเร่ร่อนบนถนน
11:35
And I spent a couple of weeks going around with a social work agency
200
683000
4000
และผมใช้เวลาสองสัปดาห์ไปกับหน่วยงานด้านสังคม
11:39
that ministered to the homeless. And I realized seeing the homeless
201
687000
3000
ที่ดูแลคนเร่ร่อน และผมตระหนักว่า จากการมองเห็นผ่านคนเร่ร่อน
11:42
through their eyes that almost all of them were psychiatric patients
202
690000
5000
ผ่านสายตาพวกเขานั้น พวกเขาเกือบทั้งหมดเป็นคนไข้จิตเวช
11:47
that had nowhere to go. They had a diagnosis. It made me --
203
695000
4000
ที่ไม่มีที่จะไป พวกเขาได้รับการตรวจวินิจฉัยแล้ว มันทำให้ผม
11:52
what it did was to shake me out of the urban trance where,
204
700000
3000
มันปลุกผมออกจากภวังค์ของเมืองที่ซึ่ง
11:56
when we see, when we're passing someone who's homeless
205
704000
3000
เมื่อเราเห็น เมื่อเราเดินผ่านคนที่เร่ร่อน
11:59
in the periphery of our vision, it stays on the periphery.
206
707000
3000
เขาไม่อยู่ในตาสายเลย
12:04
We don't notice and therefore we don't act.
207
712000
2000
เราไม่สังเกต และด้วยเหตุนี้เราจึงไม่ทำอะไร
12:09
One day soon after that -- it was a Friday -- at the end of the day,
208
717000
5000
วันหนึ่งหลังจากนั้นไม่นาน มันเป็นวันศุกร์ ตอนช่วงเย็นๆค่ำๆ
12:14
I went down -- I was going down to the subway. It was rush hour
209
722000
3000
ผมกำลังเดินไปที่รถไฟใต้ติน ในชั่วโมงเร่งด่วน
12:17
and thousands of people were streaming down the stairs.
210
725000
2000
ฝูงชนก็พากันกรูลงบันได
12:19
And all of a sudden as I was going down the stairs
211
727000
2000
และทันทีที่ผมกำลังจะเดินลงบันไดนั้น
12:21
I noticed that there was a man slumped to the side,
212
729000
3000
ผมสังเกตเห็นชายคนหนึ่งทรุดฮวบลงข้างทาง
12:24
shirtless, not moving, and people were just stepping over him --
213
732000
4000
ไม่มีเสื้อผ้าใส่ ไม่เคลื่อนไหว และคนต่างก็เดินเหยียบเขา
12:29
hundreds and hundreds of people.
214
737000
1000
คนเป็นไม่รู้จะเท่าไหร่
12:31
And because my urban trance had been somehow weakened,
215
739000
3000
และเพราะว่าภวังค์หลงในความเมืองผมนั้นได้ลดลง
12:35
I found myself stopping to find out what was wrong.
216
743000
3000
ผมหยุดคิดว่าอะไรที่มันไม่ผิดปกติ
12:39
The moment I stopped, half a dozen other people
217
747000
2000
เวลาที่ผมหยุดนั้น คนสักครึ่งโหลได
12:42
immediately ringed the same guy.
218
750000
1000
ได้ล้อมไปช่วยที่ชายผู้นั้นทันที
12:44
And we found out that he was Hispanic, he didn't speak any English,
219
752000
2000
และเราพบว่าเขาเชื้อสายสเปน เขาพูดอังกฤษไม่ได้เลย
12:46
he had no money, he'd been wandering the streets for days, starving,
220
754000
5000
เขาไม่มีเงินเลย เขาได้เดินเตร่ตามถนนเป็นเวลาหลายวันแล้ว อย่างหิวโหย
12:51
and he'd fainted from hunger.
221
759000
1000
และหมดสติลงด้วยความหิว
12:52
Immediately someone went to get orange juice,
222
760000
2000
ทันใดนั้น ใครบางคนไปซื้อน้ำส้มให้
12:54
someone brought a hotdog, someone brought a subway cop.
223
762000
2000
บางคนซื้อฮอทดอก บางคนเรียกตำรวจรถไฟใต้ดินมาช่วย
12:57
This guy was back on his feet immediately.
224
765000
3000
ชายคนนี้กลับมาเป็นปกติในทันใด
13:00
But all it took was that simple act of noticing,
225
768000
4000
แต่สิ่งง่ายๆที่เราต้องการคือแค่ การสังเกต
13:05
and so I'm optimistic.
226
773000
1000
และ ผมเป็นคนมองโลกในแง่ดีด้วยสิ
13:06
Thank you very much.
227
774000
1000
ขอบคุณมากครับ
13:07
(Applause)
228
775000
2000
(เสียงปรบมือ)
ABOUT THE SPEAKER
Daniel Goleman - PsychologistDaniel Goleman, psychologist and award-winning author of Emotional Intelligence and other books on EI, challenges traditional measures of intelligence as a predictor of life success.
Why you should listen
Daniel Goleman brought the notion of "EI" to prominence as an alternative to more traditional measures of IQ with his 1995 mega-best-seller Emotional Intelligence.
Since the publication of that book, conferences and academic institutes have sprung up dedicated to the idea. EI is taught in public schools, and corporate leaders have adopted it as a new way of thinking about success and leadership. EI, and one's "EIQ," can be an explanation of why some "average" people are incredibly successful, while "geniuses" sometimes fail to live up to their promise.
Daniel Goleman | Speaker | TED.com