Jason B. Rosenthal: The journey through loss and grief
เจสัน บี โรซินทาล (Jason B. Rosenthal): การเดินทางผ่านความสูญเสียและความโศกเศร้า
When Jason B. Rosenthal's wife died, he says: "as clichéd as it sounds, I started working on living each day as it comes, to get through the complexities of life." Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
that explain why I am here.
อธิบายว่าทำไมผมถึงมายืนอยู่ที่นี่
"เอมี เคราส์ โรซินทาล"
และรับการรักษาดูแลแบบผู้ป่วยระยะสุดท้าย
published an article she wrote
"นิวยอร์คไทม์"
on March 3, 2017.
ในวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 2017
by over five million people.
about our life together,
Want to Marry My Husband."
"คุณอาจอยากแต่งงานกับสามีของฉัน"
on a personal ad for me.
เพื่อโฆษณาตัวผม
an empty space for me to fill
three wonderful, now grown children,
ผู้เลี้ยงดูเด็ก ๆ น่ารักสามคนมาด้วยกัน
of our life together.
up until her last day.
จนถึงวันสุดท้ายของชีวิตเธอ
ที่สะเทือนวงการแล้ว
with our daughter Paris,
กับปารีสลูกสาวของเรา
on the "New York Times" bestseller list.
ของ "นิวยอร์คไทม์"
were not that long.
และภาพยนตร์ของเธอก็ไม่ยาวนัก
to gather people together.
ตามธรรมชาติของเธอในการนำคนเข้ามารวมตัวกัน
and adults of all ages
in the sense of it being rather public.
โดดเด่นก็แค่เพราะว่ามันถูกเผยสู่สาธารณะ
was not my story alone.
ไม่ใช่เรื่องของผมแต่เพียงอย่างเดียว
and I'm so grateful for that.
และผมก็รู้สึกซึ้งใจมาก
into my new life,
part of the process of moving forward
ในการดำเนินชีวิตต่อไป
และการผ่านมันไปให้ได้
I think it would be important
about the end of life,
emotionally since then.
ในแบบของผมมาตั้งแต่นั้น
ที่ไม่ควรพูดคุยกันใช่ไหมครับ
ในวันที่ 9 มกราคม ค.ศ. 2017
we could do hospice at home
เราจะให้การดูแลเธอที่บ้าน
would shrink to half her body weight,
จะผอมลงไปครึ่งหนึ่ง
with her husband again,
would soon feel like running a marathon.
ก็เหนื่อยล้าราวกับการวิ่งมาราธอน
a beautiful environment to die in.
ในการตายอย่าสงบงสวยงาม
the sounds of machines beeping
ที่ไม่ต้องฟังเสียงเครื่องช่วยชีวิต
drug administration,
as meaningful as we could.
ที่จะทำให้สัปดาห์เหล่านี้มีความหมาย
to happen to them, like, for sure,
กับพวกเขาอย่างแน่นอน
about it was liberating.
คืออิสรภาพ
possible to our children in her absence.
ในเมื่อเธอกำลังจะจากไป
she gave me confidence
เธอให้กำลังใจกับผม
I had with each one of them,
ที่ผมมีต่อลูก ๆ แต่ละคน
can make decisions together.
ร่วมตัดสินใจอะไรด้วยกัน
เพื่อบอกกับคุณตรงนี้ว่า
we organized groups of visitors.
เราตั้งกลุ่มผู้เยี่ยมเยียนขึ้นมา
even as she began her physical decline.
แม้ว่าสภาพร่างกายของเธอเริ่มถดถอย
of Amy and of us.
เกี่ยวกับเอมีและเรา
on her loyal friends.
for the surviving family members.
ที่สวยงามเลย สำหรับคนในครอบครัว
and tell you that to this date,
ว่าถึงทุกวันนี้
final weeks that haunt me.
เกี่ยวกับสัปดาห์สุดท้ายที่ยังหลอกหลอนผม
to the bathroom,
ยังห้องน้ำ
compared to Amy's frail body.
เมื่อเทียบกับร่างกายที่อ่อนแอของเอมี
บนเตียงของเรา
out of my head.
through the hospice experience,
ที่มีประสบการณ์การดูแลคนป่วยที่บ้าน
to have those memories
ที่จะต้องแบกรับความทรงจำเหล่านี้
if they ever want to talk about it.
ถ้าเขาต้องการใครสักคนที่จะรับฟัง
living each day with those lasting images.
คนที่ใช้ชีวิตทุกวันโดยมีภาพนั้นติดตา
but I've never been asked that question.
แต่ไม่เคยถูกถามแบบนั้น
to experience grief in a public way.
ประสบการณ์โศกเศร้าของผมต่อสาธารณะ
wrote beautiful words of reflection.
มาถึงผมผ่านทางตัวหนังสือ
was deeper and richer
ขยายลึกลงไปและเข้มข้นมากขึ้น
และครอบครัวของเธอคาดคิด
with the intense grieving process
ช่วยผมในขณะที่ทุกข์ระทม
from a woman reader
ที่ผมได้รับจากผู้อ่านผู้หญิง
but that really is not my issue.
ถึงนั่นจะไม่ใช่ประเด็น
this note from a family friend:
เมื่อผมได้อ่านข้อความจากเพื่อน
how to make cornbread croutons.
ทำกรูตองจากขนมปังข้าวโพด
creativity in croutons."
ที่จะใช้กรูตองได้อย่างมีความคิดสร้างสรรค์"
after Amy's death,
แค่ไม่กี่เดือนก่อนที่เอมีจะจากไป
with Parkinson's disease.
can the human condition handle?
มนุษย์เราจะทนทานต่อเรื่องอย่างนี้ได้แค่ไหน
of dealing with this intense loss
กับการสูญเสียที่ช่างสาหัสนี้
และลูก ๆ ของผมด้วย
is a lifelong mission,
เป็นงานที่ต้องทำไปตลอดชีวิต
ที่ทำให้ผมบากบั่นผ่านมันไปได้
อย่างเปิดเผยต่อสาธารณะจากเอมี
I have done just that.
ผมก็ทำตามอย่างที่ว่า
and seek the joy and the beauty
และหาความสุขความสวยงาม
is capable of providing.
and events honoring Amy,
และงานฉลองสำหรับเอมี
that way during those times?"
ด้วยการใช้ชีวิตแบบนั้นหรือ"
"คุณทำได้อย่างสง่างามเหลือเกิน"
apply to other surviving spouses,
ก็เกิดขึ้นกับคู่ชีวิต
between life and death
ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า
that connects the two.
wonderful, vital parts of life,
ความเริงรมย์ ส่วนสำคัญในชีวิต
we want to get rid of,
สิ่งที่เราอยากจะขจัดออกไป
as I move forward with grieving.
ในขณะที่ผมดำเนินชีวิตผ่านความเศร้า
following Amy's death, though,
หลังจากที่ผมเสียเอมีไป
would be ever-present,
จะไม่มีวันเลือนหาย
to receive some promising advice.
lost her life partner kept repeating,
พูดซ้ำ ๆ กับผมเสมอว่า
what she was talking about.
very public permission
อย่างเปิดเผยต่อสาธารณะ
from time to time.
เป็นครั้งคราว
at an LCD Soundsystem concert,
ที่คอนเสิร์ต LCD ซาวซิสเต็ม
or with a college buddy on a boys' trip
หรือเดินทางไปกับเพื่อน ๆ สมัยมหาวิทยาลัย
I never met before.
beating down on it on a cold day,
ในวันที่แสนหนาวเย็น
เอนกายลงตรงนั้น
stunning children.
with an older gentleman
and the caption, "I just met Popeye,"
พร้อมกับข้อความว่า "ผมเจอป๊อปอายล่ะ"
walking to the train
after graduating college,
หลังจากจบมหาวิทยาลัย
back at me and asked,
แล้วถามว่า
"You are 100 percent ready. You got this."
"ลูกพร้อมแล้ว ลูกทำได้แน่ ๆ "
through Battersea Park in London,
on our way to yoga.
ในขณะที่เรากำลังจะไปโยคะ
is also there to discover,
ความงามที่นั่นกำลังรอให้เราค้นพบ
แบบที่ไม่สมบูรณ์และจีรังถาวร
in this category, I want to say,
ผมอยากที่จะบอกว่า
for you not to share with me."
ที่ผมจะไม่แบ่งปันมันให้กับคุณ"
Manchester Orchestra album,
ของแมนเชสเตอร์ออร์เคสตรา
into "The Sunshine,"
ได้อย่างแนบเนียน
of Luke Sital-Singh's "Killing Me,"
ของพลง "คิลลิ่งมี" ของซิทาล-ซิงห์
that you're not here with me.
เมื่อไร้เธอแนบกาย
but I'm feeling guilty."
แต่ก็คงจะบาปละอาย"
that life has to offer,
ที่ชีวิตจะมอบให้ได้
that was so much a part of Amy's DNA,
โลกนี้เป็นส่วนสำคัญแค่ไหนสำหรับเอมี
reflecting off of Lake Michigan,
how the light shines
ว่าแสงที่สาดส่องลงมา
noticing the fresh buildup of snow
ที่หอบหิมะมากองไว้มากมาย
that I'm a very fortunate person.
ผมเป็นคนที่โชคดีเหลือเกิน
that loves and supports me.
ที่รักและสนับสนุนผม
during my time of grief.
ในช่วงเวลาแห่งความทุกข์ระทมนั้น
หรืออย่างช้า ๆ แสนทรมาน
with your intentional empty space,
กับพื้นที่ว่างเปล่าที่มีอยู่
ABOUT THE SPEAKER
Jason B. Rosenthal - Advocate, artistWhen Jason B. Rosenthal's wife died, he says: "as clichéd as it sounds, I started working on living each day as it comes, to get through the complexities of life."
Why you should listen
Jason B. Rosenthal writes: "I have practiced law and developed real estate in Chicago for half of my life. But that is only what I did 9 to 5. What made me better at my profession -- and as a human being getting through each day -- was realizing my thirst for learning and doing. I practiced yoga intensely; I traveled the world with my wife and my family; I learned to paint and made a home studio; and I developed a passion for cooking. I would not have called myself the most passionate student when I was in school, but in my adult life I have read with a thirst for knowledge -- everything from the most meaty fiction, fascinating nonfiction and magazines. My family is what makes me who I am today.
"I was married to the most amazing woman for half of my life. We raised three incredible children in Chicago, a culturally vibrant and livable city with people of good midwestern values. When my bride died of ovarian cancer after 26 years of marriage, I got in touch with real pain. I immediately reevaluated my life's work. I had talked for years about whether my chosen career path gave me real fulfillment. I am now the executive director of a nonprofit organization created in Amy's name, the Amy Krouse Rosenthal Foundation. I am fueled by its mission to provide programs that encourage child literacy and funding for early detection of ovarian cancer. My future is a blank space waiting to be filled."
Jason B. Rosenthal | Speaker | TED.com