TEDxYouth@Sydney

Filmed: 2015-05-20

Readability: 4.3

875,724 views

เมื่อคุณอ่านกลอน แล้วรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับมัน แต่หลังจากนั้น คุณถึงทราบว่ามันถูกเขียนขึ้นโดยคอมพิวเตอร์ คุณจะรู้สึกแตกต่างกับตอนแรกหรือไม่ คุณเคยคิดไหมว่าคอมพิวเตอร์สามารถแสดงอารมณ์ มีความคิดสร้างสรรค์ หรือเคยรู้สึกตกหลุมพรางของกลวิธีง่ายๆ ในบางครั้ง สำหรับ Talk นี้ ออสการ์ สจ๊วตซ์ (Oscar Schwartz) นักเขียน จะมาอธิบายให้เราฟังว่าทำไมเราจึงมีการตอบสนองอย่างรุนแรงต่อคอมพิวเตอร์ที่เขียนกลอนได้ และการตอบสนองนี้ช่วยให้เราเข้าใจความหมายของการเป็นมนุษย์ได้อย่างไร -- บททดสอบ #1 [กลอน 1] เจ้าแมลงวันหนา เจ้าเริงร่ายามหน้าร้อน ฝ่ามือเราเลินเล่อ เผลอปัดถูกตัวเจ้า หรือเรานั้นไม่ ใช่แมลงเช่นเจ้า หรือแท้จริงเจ้า ใช่มนุษย์อย่างเราไม่ [กลอน 2] เราสัมผัสได้ ผู้คนมากมายในชีวิต ในยามเช้า สังฆราชที่ฉันรังเกียจ มิใช่ทุกค่ำคืนที่จะเริ่ม ทำสิ่งอื่นอันยิ่งใหญ่ ฉันขดตัวราวกับงู การคาดเดาอันยิ่งใหญ่ แท้จริง เจ้าหนูทางจิต หากฉัน รู้ตัวอยู่ในปีที่สำคัญ อย่างแน่นอน -- บททดสอบ #2 [กลอน 1] สิงโตคำราม สุนัขเห่าหอน ช่างน่าสนใจ ทั้งน่าหลงใหล ที่นกบินไป ใช่เห่าหอนคำราม เรื่องราวตรึงตราของสัตว์น้อยใหญ่ ตรึงใจในฝัน จะร้องเพลงไปด้วยกัน หากยังเหลือเรี่ยวแรง [กลอน 2] โอ้ จิงโจ้ โลหะ ช็อคโกแลต โซดา หน้าตาเจ้าช่างสวยใส ไข่มุก กล่องดนตรี ต้นพุทรา ยาแก้ไข้ พวกเจ้าไงที่พวกเขาพูดถึง ยังคำนึงรำพึงกลอนอันประหลาด สิ่งเหล่านี้ล้วนอยู่กับเราทุกเช้าค่ำ แม้ชายหาด หลุมศพอันมืดดำ สิ่งเหล่านั้นมีความหมายแกร่งกล้าดังผาหิน -- บททดสอบ #3 [กลอน 1] ธงแดง เหตุแห่งธงงาม และโบว์ โบว์ของธง ซึ่งเปี่ยมด้วยเนื้อหา เพื่อการเปี่ยมเนื้อหา มอบความยินดี ให้ฉันมีศาสนา ศาสนาและแผ่นพสุธา ศาสนาและวังวน วังวนอันบริสุทธิ์ใส กระตือรือร้นสนใจ [กลอน 2] เจ้ากวางล้ากระโจนลิ่ว ฉันได้ยินเสียงของดอกแดฟโฟดีล ฉันได้ยินเสียงของธงตระหง่าน ฉันได้ยินเสียงพูดของนายพราน หาใช่ความปิติของการสิ้นใจ และทันใดกงล้อก็หยุดลง รุ่งอรุณย่างเยือนเขยื้อนใกล้ รุ่งอรุณโผล่เหนือฟ้าอีกไม่ไกล สิ่งที่ใกล้สัมผัสได้คือสิ้นหวัง ปรารถนาอันคลุ้มคลั่งดังผ่านมา