Andrew Solomon: Love, no matter what
Άντριου Σόλομον: Αγάπα, όπως και να έχει
Double-click the English transcript below to play the video.
μη θρησκευτικούς όρους,
κακή χρήση της σεξουαλικής δυνατότητας.
της πραγματικότητας --
παραπάνω από μια ολέθρια ασθένεια.
το 1966, όταν ήμουν 3 ετών.
με τον γάμο των ομοφυλόφυλων.
από εκείνο το σημείο στο σήμερα;
με τη μητέρα και τον αδερφό μου.
να πάρουμε ο καθένας από ένα μπαλόνι.
ενώ εγώ ήθελα ένα ροζ μπαλόνι.
εννοούσα πως ήθελα ένα μπλε μπαλόνι.
το αγαπημένο μου χρώμα ήταν το μπλε.
το μπλε, αλλά συνεχίζω να είμαι γκέι --
μου, όσο και των ορίων αυτής της επιρροής.
δεν μοιάζει με κανένα άλλο συναίσθημα.
δεν ξέρεις πως είναι».
το μεγαλύτερο κομπλιμέντο στον κόσμο
τον αδερφό μου και εμένα.
μάλλον δεν μπορώ να κάνω οικογένεια.
με άγχωνε.
η κατεύθυνση που πηγαίνω.
στο περιοδικό New York Times μου ζήτησαν
για την κουλτούρα των κωφών.
να κάνουμε γι'αυτούς;
για κωφούς.
Μις Κωφών Αμερική στο Νάσβιλ, Τενεσί
για την ακατάληπτη προφορά των Νότιων.
στον κόσμο των κωφών,
των κωφών που έλεγαν,
συμμετέχουμε σ' έναν πολιτισμό»,
να πάω και να ενταχθώ σε αυτόν,
έμοιαζε τόσο πολύτιμη
ή η γκεί κουλτούρα
ίσως όσο και την αμερικανική κουλτούρα.
έκανε μια κόρη που ήταν νάνος.
να φαίνονται οικεία και σε μένα.
με αυτό το παιδί.
όλους τους άλλους, αλλά λίγο κοντύτερη;»
κάποια ταυτότητα για νάνους,
Μικρούς Ανθρώπους της Αμερικής
σχετικά με τους νάνους;
γεννιούνται από ακούοντες.
προσπαθούν να τα θεραπεύσουν.
την κοινότητα στην εφηβεία.
από ετεροφυλόφιλους.
τούς θέλουν να λειτουργούν
ανακαλύψουν την ταυτότητά τους αργότερα.
ταυτότητας με την κόρη νάνο.
ότι είναι φυσιολογική
να είναι πέρα από το φυσιολογικό.
δύο είδη ταυτότητας.
από την μία γενιά στην άλλη
συνήθως η γλώσσα, συχνά η θρησκεία.
με τους γονείς και τα παιδιά σας.
μπορεί να είναι δύσκολα,
πιο δύσκολο στις Ηνωμένες Πολιτείες -
να διασφαλίσει
των Αφρο-Αμερικανών ή Ασιατών
που μαθαίνεις από μια ομάδα ομοτίμων.
είναι η οριζόντια εμπειρία.
ξένες προς τους γονείς σας
όταν θα τις δείτε σε συνομηλίκους.
οριζόντιες ταυτότητες,
προσπαθούν να τις θεραπεύσουν.
μέσω της οποίας
τρία επίπεδα αποδοχής
η αποδοχή από την οικογένεια,
που βρίσκονται σε αυτές τις καταστάσεις,
ότι οι γονείς τους δεν τους αγαπούν,
ότι οι γονείς τους δεν τους αποδέχονται.
υπάρχει άνευ όρων
ενός γονέα και του παιδιού.
που απαιτεί χρόνο.
που ονομάζεται Κλίντον Μπράουν.
με διαστροφικό νανισμό,
δεν θα περπατήσει, ποτέ δεν θα μιλήσει,
δεν θα τους αναγνωρίζει.
στο νοσοκομείο,
να πεθάνει εκεί ήσυχα.
ότι δεν θα τον άφηνε.
μόρφωση, ούτε οικονομική δυνατότητα,
του διαστροφικού νανισμού
της παιδικής του ηλικίας,
χειρουργικές επεμβάσεις.
τώρα μπορεί να περπατήσει.
να τον βοηθήσουν με τα μαθήματά του
γιατί δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει.
κανένα μέλος της οικογένειάς του.
που πήγε σε κολέγιο,
οδηγώντας ένα ειδικό αυτοκίνητο
το ασυνήθιστο σώμα του.
όταν γύριζε σπίτι μια μέρα
στο κολλέγιο εκεί κοντά--
που πάντα αναγνώριζες
(Γέλια)
κι αυτός δεν είναι ούτε ένα μέτρο.
τέσσερις μπύρες γι' αυτόν».
και να τον διακόψω,
οκτώ μηνύματα στο κινητό του».
θα ήταν ότι θα έπινε
με τους συμφοιτητές του...»
υπέροχο άνθρωπο;»
Τον αγαπούσα, αυτό είναι όλο».
μέσα του.
να είμαστε οι πρώτοι που το είδαν."
περιοδικό της δεκαετίας του '60.
η φωνή της φιλελεύθερης Αμερικής -
επιστήμονα της Βιοηθικής.
να αισθάνεσαι ένοχος
με σύνδρομο Ντάουν,
να το βάλεις σε ίδρυμα
Αλλά δεν συνεπάγεται ενοχές.
από αδίκημα κατά ενός ατόμου,
δεν είναι άτομο».
για την τεράστια πρόοδο που έχουμε κάνει
των ομοφυλόφιλων ατόμων.
είναι στα πρωτοσέλιδα κάθε μέρα.
τους διαφορετικούς ανθρώπους,
τα άτομα με αναπηρία
σ' αυτόν τον τομέα,
πολύ μεγάλη προσοχή.
συνέντευξη, ο Τομ και η Κάρεν Ρόμπαρντς,
και επιτυχημένοι Νεοϋορκέζοι,
με σύνδρομο Ντάουν.
γι' αυτόν,
ένα μικρό κέντρο --
με μερικούς άλλους γονείς --
με σύνδρομο Ντάουν.
εξελίχθηκε στο Κέντρο Κουκ,
που διδάσκονται.
δημοσίευση του άρθρου της Atlantic Monthly
με σύνδρομο Ντάουν έχει τριπλασιαστεί.
περιλαμβάνει εκείνους που είναι ηθοποιοί,
κάποιους που είναι σε θέση να
στην ενήλικη ζωή.
γι'αυτό και είπα, «Μήπως το μετανιώνετε;
να μην είχε σύνδρομο Ντάουν;
ποτέ γι αυτό;»
το γιο μας, λυπάμαι,
να είσαι στον κόσμο
μια πιο εύκολη ζωή.
όσους έχουν σύνδρομο Ντάουν,
«Συμφωνώ με τον Τομ.
για να του δώσω μια πιο εύκολη ζωή.
πριν από 23 χρόνια που γεννήθηκε,
σε τέτοιο σημείο --
τόσο καλύτερη και ευγενικότερη
σε ολόκληρη τη ζωή μου,
για τίποτα στον κόσμο».
όπου η κοινωνική αποδοχή
καταστάσεις, εξελίσσεται συνεχώς.
αυτές τις καταστάσεις
που ποτέ δεν φανταζόμασταν πριν.
στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα
και συνδέονται με έναν δέκτη,
να αποκτήσουν μια τηλεομοιοτυπία της ακοής
τον προφορικό λόγο.
σε ποντικούς, BMN - 111,
του γονιδίου της αχονδροπλασίας.
η πιο κοινή μορφή νανισμού,
λάβει την εν λόγω ουσία
που βρίσκονται σε εξέλιξη
με μεγαλύτερη σαφήνεια
για τους ανθρώπους
ή να τις τερματίσουν.
και την πρόοδο της ιατρικής.
είναι φανταστική
και για την ιατρική πρόοδο.
όταν μια απο αυτές δεν βλέπει την άλλη.
με τον οποίο τέμνονται
οι τρεις που μόλις περιέγραψα,
σαν εκείνες τις στιγμές στη Γκραντ Όπερα
ότι αγαπά την ηρωίδα,
πάνω στο ντιβάνι.
πώς αισθανόμαστε για τις θεραπείες γενικά.
ιδιότητας είναι,
του αυτισμού, είπε,
να μην είχε αυτισμό",
"Μακάρι το παιδί που έχω να μην υπήρχε
μη-αυτιστικό παιδί αντ'αυτού"».
θρηνείτε για την ύπαρξή μας.
για μια θεραπεία --
θα πάψουμε να υπάρχουμε
θα μπουν πίσω από τα πρόσωπά μας."
άνθρωποι δεσμεύονται με τη ζωή που έχουν
ή να αλλάξουν ή να εξαλειφθούν.
που έχουν καταλήξει να είναι.
συνέντευξη για το πρόγραμμα αυτό
της σφαγής της Κόλουμπαιν.
να μου μιλήσουν,
ήταν τόσο γεμάτοι από την ιστορία τους
που πέρασα μαζί τους
20 ώρες συνομιλίας.
ήμασταν όλοι εξαντλημένοι.
Η Σου Κλίμπολντ ετοίμαζε το δείπνο.
να τον ρωτήσετε;»
τι στο διάολο σκεφτόταν ότι έκανε».
και σκέφτηκε για ένα λεπτό.
που ενώ ήμουν η μητέρα του
μέσα στο κεφάλι του».
να μην είχα κάνει ποτέ παιδιά.
διασταυρώσει μονοπάτια με τον Τόμ,
το φοβερό πράγμα δεν θα είχε συμβεί.
τα παιδιά μου τόσο πολύ
μια ζωή χωρίς αυτά.
σε τρίτους,
να υπάρξει συγχώρεση,
υπάρχει», είπε.
καλύτερο για τον κόσμο
καλύτερο για μένα»
το πώς όλες αυτές οι οικογένειες
με όλα αυτά τα προβλήματα,
θα είχαν κάνει τα πάντα για να αποφύγουν,
σε αυτή την εμπειρία του γονεϊκού ρόλου.
όλοι όσοι έχουμε παιδιά,
με τα ελαττώματα τους.
από την οροφή του σαλονιού μου
πιο όμορφα, πιο έξυπνα -
αυτό το φρικτό θέαμα.
που έχουμε δοκιμάσει
για να εξασφαλίσουμε
όταν το παιδί μας φτάσει κοντά στη σόμπα,
τις ακραίες διαφορές
όπου πάντα υπάρχουν στιγμές που
«Από πού ήρθες εσύ;»
τις ατομικές διαφορές είναι μεμονωμένες --
αντιμετωπίζουν την σχιζοφρένεια,
που είναι τρανσέξουαλ,
παιδιών θαύματα
πολλών ειδών προκλήσεις -
σε κάθε κατηγορία -
στην οικογένειά σου
ένα σχεδόν καθολικό φαινόμενο.
μας είναι που μας ενώνουν.
ενώ έκανα αυτή την εργασία.
και είπαν,
να αποκτήσεις παιδιά
όλων όσων θα μπορούσαν να πάνε στραβά;»
μπορεί να πάει στραβά.
αγάπη μπορεί να υπάρξει,
να πηγαίνουν στραβά».
με ειδικές ανάγκες που είχα δει,
από αμέλεια φροντιστή.
η μητέρα του είπε,
και μία φορά του γιου που αγαπούσα».
για οποιονδήποτε να αγαπά κάθε παιδί
να το κάνουν.
είναι ο βιολογικός πατέρας δύο παιδιών
και ήθελε να αποκτήσει παιδιά.
που ζει μαζί μας μόνιμα
για την εγκυμοσύνη ήταν η Λώρα,
και της Λούσι στη Μινεάπολη.
τεσσάρων παιδιών σε τρεις πολιτείες.
ότι η ύπαρξη της οικογένειάς μου
υπονομεύει ή αποδυναμώνει
ότι οι οικογένειες σαν τη δική μου
μόνο προσθετικά.
που χρειαζόμαστε ποικιλομορφία ειδών
μπορεί να συνεχιστεί,
αυτήν την ποικιλομορφία της αγάπης
η οικόσφαιρα της καλοσύνης.
απο την γέννηση του γιου μας
του νοσοκομείου και είπε ότι ανησυχεί.
ότι είχε εγκεφαλική βλάβη.
το έκανε ασύμμετρα,
να υποδείκνυε υδροκεφαλισμό.
να χύνεται στο πάτωμα.
βρίσκουν οι άνθρωποι
ήταν η ιδέα μιας ασθένειας.
από καταβολής κόσμου,
από την ασθένεια.
τον εαυτό μου από την ασθένεια.
που είχα κάνει
για τα οποια θα εξεταζόταν,
και η δική μου ταυτότητα,
όσο θα ξετυλιγόταν.
τον πήγαμε για αξονική,
και το δώσαμε για λήψη αρτηριακού αίματος.
ήταν απολύτως καθαρός
τι είχε συμβεί,
πάθει μια κράμπα.
που έχεις για τα παιδιά σου
άλλο συναίσθημα στον κόσμο
πώς είναι αυτό το συναίσθημα.
την πατρότητα με την απώλεια.
στο ερευνητικό έργο μου.
τα μαγευτικά μοτίβα του.
μπορεί να φωτίσει
είχα δει και μάθει
πώς κατακτά ότιδήποτε άλλο.
είχα μιλήσει ήταν ανόητοι,
σε μια ζωή με τα αχάριστα παιδιά τους
την ταυτότητα μέσα από τη δυστυχία,
ότι η έρευνα μου,
ήμουν έτοιμος να ανέβω στο πλοίο τους.
ABOUT THE SPEAKER
Andrew Solomon - WriterAndrew Solomon writes about politics, culture and psychology.
Why you should listen
Andrew Solomon is a writer, lecturer and Professor of Clinical Psychology at Columbia University. He is president of PEN American Center. He writes regularly for The New Yorker and the New York Times.
Solomon's newest book, Far and Away: Reporting from the Brink of Change, Seven Continents, Twenty-Five Years was published in April, 2016. His previous book, Far From the Tree: Parents, Children, and the Search for Identity won the National Book Critics Circle award for nonfiction, the Wellcome Prize and 22 other national awards. It tells the stories of parents who not only learn to deal with their exceptional children but also find profound meaning in doing so. It was a New York Times bestseller in both hardcover and paperback editions. Solomon's previous book, The Noonday Demon: An Atlas of Depression, won the 2001 National Book Award for Nonfiction, was a finalist for the 2002 Pulitzer Prize and was included in The Times of London's list of one hundred best books of the decade. It has been published in twenty-four languages. Solomon is also the author of the novel A Stone Boat and of The Irony Tower: Soviet Artists in a Time of Glasnost.
Solomon is an activist in LGBT rights, mental health, education and the arts. He is a member of the boards of directors of the National LGBTQ Force and Trans Youth Family Allies. He is a member of the Board of Visitors of Columbia University Medical Center, serves on the National Advisory Board of the Depression Center at the University of Michigan, is a director of Columbia Psychiatry and is a member of the Advisory Board of the Depression and Bipolar Support Alliance. Solomon also serves on the boards of the Metropolitan Museum of Art, Yaddo and The Alex Fund, which supports the education of Romani children. He is also a fellow of Berkeley College at Yale University and a member of the New York Institute for the Humanities and the Council on Foreign Relations.
Solomon lives with his husband and son in New York and London and is a dual national. He also has a daughter with a college friend; mother and daughter live in Texas but visit often.
Andrew Solomon | Speaker | TED.com