Sarah Kay: How many lives can you live?
A performing poet since she was 14 years old, Sarah Kay is the founder of Project VOICE, an organization that uses spoken word poetry as a literacy and empowerment tool. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
The moon sees me.
De maan ziet mij.
that I don't see.
komt vandaag niet naar zijn werk.
his laptop, his pager, his alarm clock.
zijn laptop, pager, zijn wekker.
asleep on his couch,
ligt te slapen op zijn bank,
of coffee in the kitchen air.
van koffielucht in de keuken.
stopped working on their particle machine.
werken niet meer aan hun deeltjesmachine.
hoeft te zetten, is nerveus,
out the trash, is nervous,
a banana peel and a paper cup.
en een papieren beker.
what this all mean for lost time.
hoeveel tijd dit heeft gekost.
verliezen we per seconde?
are we losing per second?
can be launched?
flies off its energy cloud.
van zijn energiewolk.
the table for dinner.
voor het avondeten.
om zijn horloge uit te zetten
pulse against his wrist.
als een metalen trilling.
the pillowcase's sailing masts.
de zeilmasten van het kussensloop.
opens his eyes at once.
opent meteen zijn ogen.
the most wonderful job in the world.
baan van de wereld moeten hebben.
not understand the concept
begreep ik het concept niet
that I was going to get to do
in staat zou zijn om alles te doen
based on age or gender
op basis van leeftijd of geslacht
to actually experience
dat ik daadwerkelijk zou ondervinden
of the civil rights movement
in de mensenrechtenbeweging te zijn
on a farm during the dust bowl
boerderij woont tijdens de 'Dust Bowl'
dynasty in China.
de Tangdynastie in China.
my typical response was:
mijn standaard antwoord was:
is that I wasn't trying to invent
superberoep uit wilde vinden.
I was gonna get to be:
waarvan ik dacht dat ik het zou worden:
and an astronaut.
en een astronaut.
probably went on from there.
dat deze lijst nog langer was,
of if I was gonna get to do something
óf ik iets zou gaan doen,
dat als ik alles zou gaan doen,
to do everything,
to move pretty quickly,
of stuff I needed to do.
in a state of rushing.
that I was falling behind.
opgegroeid in New York,
in New York City, as far as I could tell,
this sinking realization,
bekroop mij het gevoel
any more than one life.
zou kunnen leven.
een tienermeisje in New York City te zijn.
to be a teenage girl
van het schoolbal in Kansas.
that I became obsessed with stories,
mijn obsessie met verhalen,
that I was able to see
was het voor mij mogelijk
van iemand anders te zien,
however briefly or imperfectly.
van de ervaringen van anderen,
other people's experiences
that there were entire lives
dat er hele levens waren
about everything that I was missing.
wat ik miste.
were never gonna get to experience
zouden meemaken
in New York city.
in New York City te zijn.
after your first kiss feels like,
I wanted to tell them.
wilde het vertellen.
and sharing stories and collecting them.
te delen en te verzamelen.
I can't always rush poetry.
there's this challenge
in april is er een uitdaging
community participate in,
een nieuw gedicht schrijft,
for the entire month of April.
for the first time
voor het eerst geprobeerd
at which I was able to produce poetry.
waarmee ik poëzie kon produceren.
back at these 30 poems I had written
keek ik naar deze 30 gedichten
all trying to tell the same story,
hetzelfde verhaal probeerden te vertellen,
out the way that it wanted to be told.
voor ik wist hoe het verteld wilde worden.
of other stories on an even larger scale.
nog meer geldt voor andere verhalen.
probeer te vertellen,
tried to tell for years,
searching for the right words.
continu zoekend naar de juiste woorden.
by the name of Paul Valéry
en essayist genaamd Paul Valéry,
finished, it is only abandoned.
het is slechts in de steek gelaten.
re-editing and rewriting forever
kan blijven redigeren en schrijven
wanneer een gedicht af is
when a poem is finished
my very obsessive nature
tegen mijn erg obsessieve natuur
and the perfect words and the right form.
en de perfecte woorden en juiste vorm.
and work through things.
en ermee om te gaan.
doesn't mean that I've solved
betekent dat niet automatisch
where I was at that moment
waar ik me op dat moment bevond
om mij daarbij te helpen.
over for years and years
the prefect form,
of ik de perfecte vorm heb gevonden
in search of a better way to tell it.
in een poging het beter te vertellen.
als ik er op terugkijk,
this is where I was at this moment
op dit moment was
doorheen moest laveren,
in this room, with you.
in deze ruimte, met jullie.
to get your hands dirty.
je handen vuil moest maken.
for most of it, fumbling was a given.
was geklungel meestal een gegeven.
contrast, more saturation,
meer verzadiging nodig had,
chemicals, longer up to your wrist.
inademen, langer tot aan je polsen.
with his sleeves rolled up,
en zijn mouwen opgestroopt,
zo dik als rollen met munten,
the sailor man come to life.
de tot leven gekomen matroos.
with a smirk and a hobby.
met een grijns en een hobby.
much about photography,
of hij veel wist van fotografie,
Europe like a map,
te lezen als een kaart,
of a fighter plane,
van een gevechtsvliegtuig,
en de helderste helders.
read his way home.
alsof hij zich naar huis kon lezen.
they would put their weapons out to rest,
legden zij hun wapens neer,
en de camera's mee naar huis.
and the cameras home with him.
into a family affair.
maakte het tot een familiebedrijf.
world of black and white.
van zwart-wit geboren.
the tiny clicks and slides
de kleine klikjes en schuifjes
but not the art.
maar niet de kunst.
spent his time following light.
volgde het licht.
to follow a forest fire,
om een bosbrand te volgen,
met zijn camera.
I only recognize from photographs.
die ik alleen herken van foto's.
with the creaky hallways,
met de krakende gangen,
white walls and cold floors.
witte muren en koude vloeren.
before she was mother.
voordat ze mijn moeder was.
was ze kunstenaresse.
all the way up to the ceiling,
en deuren die open en dicht gingen,
an 8x10 bed enlarger
een 8x10-vergroter
naar boven en beneden bewoog,
by a giant hand crank,
in and out from the wall.
with basketball hands,
met basketbalhanden,
with red balloons and yellow icing.
met rode ballonnen en gele taartglazuur.
without freckles,
did not have darkrooms in their houses,
thuis geen donkere kamer hadden,
hair and bubble gum cheeks.
en kauwgomballenwangen.
ervan schrokken.
in that house near the park.
in dat huis bij het park.
the sweet potato boy,
het zoete-aardappeljochie,
and said their prayers,
en zeiden hun gebeden,
became a house under ash, so they escaped
werd een huis onder as, dus ze ontsnapten
naar donkere kamers.
was built for an artist,
was voor een kunstenaar,
tot aan het plafond reiken,
do not hold in the yelling
put his weapons out to rest.
legde zijn wapens ten ruste.
and no maps pointed home.
en geen kaart wees naar huis.
niet meer bij zijn camera,
his fists into his mouth
zijn vuisten in zijn mond
went treasure hunting on her own.
zelf naar schatten zoeken.
with the creaky hallways
in een gebouw met krakende gangen
she found a note,
vond ze een briefje
left over from a time before towers,
een overblijfsel uit een tijd vóór torens,
the girl who works in the darkroom."
van de vrouw die in de doka werkt."
picked up a camera again.
weer een camera oppakte.
the Christmas lights,
volgde hij de kerstverlichting,
New York City's trees,
in New York City's bomen,
from out of the darkest darks.
vanuit de donkerste duisternissen.
across the country to follow a forest fire
om een bosbrand te volgen
it with his camera,
ging ik naar school
in the margins of my notebook.
in de kantlijn van een schrift.
van het vastleggen geleerd.
the art of embracing.
de kunst van het omhelzen.
the art of letting go.
de kunst van het loslaten.
ABOUT THE SPEAKER
Sarah Kay - PoetA performing poet since she was 14 years old, Sarah Kay is the founder of Project VOICE, an organization that uses spoken word poetry as a literacy and empowerment tool.
Why you should listen
Plenty of 14-year-old girls write poetry. But few hide under the bar of the famous Bowery Poetry Club in Manhattan’s East Village absorbing the talents of New York’s most exciting poets. Not only did Sarah Kay do that -- she also had the guts to take its stage and hold her own against performers at least a decade her senior. Her talent for weaving words into poignant, funny, and powerful performances paid off.
Sarah holds a Masters degree in the art of teaching from Brown University and an honorary doctorate in humane letters from Grinnell College. Her first book, B, was ranked the number one poetry book on Amazon.com. Her second book, No Matter the Wreckage, is available from Write Bloody Publishing.
Sarah also founded Project VOICE, an organization that uses spoken word poetry as a literacy and empowerment tool. Project VOICE runs performances and workshops to encourage people to engage in creative self-expression in schools and communities around the world.
Sarah Kay | Speaker | TED.com