Joshua Prager: In search of the man who broke my neck
Joshua Prager: Op zoek naar de man die mijn nek brak
Joshua Prager’s journalism unravels historical secrets -- and his own. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
een auto in Jeruzalem
die ik nog nooit had ontmoet
om mezelf aan te kondigen.
een stad met 15.000 inwoners.
net buiten deze heilige stad
op een bewolkte ochtend in januari noordwaarts
om een man en wat gemoedsrust te vinden.
waar zijn blauwe vrachtwagen,
in de linkerachterkant had geboord
was ik 13 centimeter gegroeid
De avond voor het ongeluk
en toen die hand
voelde ik me onoverwinnelijk.
die ik had gewonnen.
keek ik op naar een stenen stad
schitterend in de middagzon,
over mijn rode stoel.
Mijn schoenen vlogen uit.
mijn hoofd wiebelend op gebroken botten,
waren al mijn ledematen verlamd.
leerde ik zelfstandig te ademen,
was nu verticaal verdeeld.
en eenmaal terug in New York,
terwijl ik naar de universiteit ging.
ging ik voor een jaar terug naar Jeruzalem.
op uit mijn rolstoel,
en keek terug op alles,
van de snelweg richting Jeruzalem reed.
borrelde woede in mij op.
dat ik boos werd op deze man,
Langzamer rijden."
brak mijn nek opnieuw
met dusdanige nonchalance
of hij mijn telefoontje had verwacht.
over zijn eerdere strafblad -
die hij had begaan voordat hij 25 werd,
zijn vrachtwagen niet
in een lagere versnelling had gezet.
over hoe gewond hij was geraakt bij het ongeluk
dat in het politierapport stond
over een paar weken moest bellen.
hoorde ik een bandje
en het ongeluk los te laten.
bereisde ik zes continenten.
in een partijtje softbal
werd ik journalist en schrijver.
met één vinger.
dat al mijn grote verhalen
Ze gingen allemaal over een leven
of door een erfenis,
de klik van een camera, een arrestatie.
toch met mijn eigen lot bezig.
om over het ongeluk te schrijven.
was getiteld ‘Half-Life’.
"Het spijt me."
dat Abed nog in leven was.
en terwijl ik daarheen reed
een belachelijke gift.
die je nek heeft gebroken?
Beter.
visualiseerde ik wat me te wachten stond.
Abed zou me bespugen.
"Het spijt me."
zoals ik zo vaak had gedaan,
hadden opgedaan.
als de rug van een geopend boek?
van de dingen die ons zijn aangedaan,
gedaan voor ons,
of een huwelijkspartner,
hun aangeboren talenten en tekortkomingen?
dan genen en ervaring,
diezelfde universele vraag:
oh verhelderende blik,
en mijn eigen verhelderende blik zag.
als mijn ogen blauw waren.
die ervoor hadden gezorgd
in een meer in Chicago.
was gesprongen na een orkaan.
van de duizenden beproevingen van mijn lot.
de hoekjes uit mijn tanden
toen ik rechtsaf sloeg
en een grote steengroeve passeerde.
zeven prachtige mazurkas.
dat je in een Arabische stad
hoeft te noemen
over Abed en mijzelf,
dat ik in vrede kwam.
wanneer ik met mensen sprak
en mijn handicap begon
wat ze aan niemand anders hadden verteld.
die ik op straat had ontmoet
Ik neem aan dat ze waar waren.
ondanks het mank lopen.
tot wie ik ben.
met crèmekleurig stucwerk en reed weg.
en zei: "Sjalom."
en ze bekende later
om het internet te installeren.
een doodgewone man van gemiddelde lengte.
slippers over sokken,
een gevlekte sweater,
over zijn hoofd getrokken.
Mohammed had gebeld.
de hand en lachten.
dat hij zestien jaar eerder
aan zijn oog, zei hij.
en zijn benen.
terwijl hij de kamer verliet.
met polaroid foto's van het ongeluk
als wel stevig,
een vol gezicht en een brede nek.
waaronder de mijne,
en een leven genomen.
was hij dunner dan zijn vrouw,
van mijn jonge zelf had gekeken
en herkende zijn verlangen.
zei ik.
van zijn verwoeste vrachtwagen.
de schuld was van een buschauffeur
die hem niet had willen laten passeren.
niet nogmaals beleven met Abed.
en er dan weer vandoor te gaan.
in zijn eigen getuigenverklaring
voor de waarheid.
zei ik,
dat andere mensen hebben geleden?"
en God was tevreden.”
over een verkeersongeluk
had gedood in het noorden.
zouden de datum vergeten.
zouden deze onthouden.
"dat de politie in dit land
had vrijgesproken van het ongeluk?
en was zijn vrachtwagenrijbewijs
tien jaar lang kwijtgeraakt.
vóór het ongeluk."
"ik heb wel eens 60 gereden waar je maar 40 mag."
ongeacht hoe overduidelijk de waarheid ook is,
waarmee hij kan leven.
De dader wordt het slachtoffer.
dat Abed nooit zijn excuses zou aanbieden.
dat ik 120 jaar oud zou worden.
om me verbonden te voelen met iemand
van zijn eigen rampzalig handelen.
dat hij zei
waren omgekomen bij het ongeluk.
tegen Abed willen zeggen.
dat het goed zou zijn
om vol bewondering
die lachen terwijl we mank lopen.
veel ergere dingen hebben meegemaakt,
dan een op hol geslagen vrachtwagen.
dan honderd gebroken nekken.
en een ongeluk dus goed is,
dat een slecht ding waardeloos is,
nog steeds veel te bieden heeft.
dat onze opdracht uiteindelijk helder is:
en genieten van het goede.
en vriendschap - oh vriendschap -
"om werkelijk te genieten van lichamelijke warmte,
van wat je wel hebt,
kun je zelfs genieten van wat je hebt.
en dus word je iedere ochtend wakker,
dus kan een ander deel
jaren na het ongeluk,
mijn zenuwen eindelijk wakker,
maar één man had gedood.
ABOUT THE SPEAKER
Joshua Prager - JournalistJoshua Prager’s journalism unravels historical secrets -- and his own.
Why you should listen
Joshua Prager writes for publications including Vanity Fair, The New York Times and The Wall Street Journal, where he was a senior writer for eight years. George Will has described his work as "exemplary journalistic sleuthing."
His new book, 100 Years, is a list of literary quotations on every age from birth to one hundred. Designed by Milton Glaser, the legendary graphic designer who created the I ♥ NY logo, the book moves year by year through the words of our most beloved authors, revealing the great sequence of life.
His first book, The Echoing Green, was a Washington Post Best Book of the Year. The New York Times Book Review called it “a revelation and a page turner, a group character study unequaled in baseball writing since Roger Kahn’s Boys of Summer some three decades ago.”
His second book, Half-Life, describes his recovery from a bus crash that broke his neck. Dr. Jerome Groopman, staff writer at the New Yorker magazine, called it “an extraordinary memoir, told with nuance and brimming with wisdom.
Joshua was a Nieman fellow at Harvard in 2011 and a Fulbright Distinguished Chair at Hebrew University in 2012. He was born in Eagle Butte, South Dakota, grew up in New Jersey, and lives in New York. He is writing a book about Roe v. Wade.
Joshua Prager | Speaker | TED.com