Pico Iyer: The art of stillness
พิโค ไอเยอร์ (Pico Iyer): ศิลป์แห่งการนิ่งเฉย
Pico Iyer has spent more than 30 years tracking movement and stillness -- and the way criss-crossing cultures have changed the world, our imagination and all our relationships. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
that it would be cheaper
from my parents' house in California.
ที่อยู่ใกล้บ้านพ่อแม่ผมในแคลิฟอร์เนียซะอีก
the more I came to love to fly,
ผมก็ยิ่งชอบการบินมากเท่านั้น
from high school,
every season of my 18th year
ในวัย 18 ปีของผม
I became a travel writer
เรื่องท่องเที่ยวอย่างแทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้
that if you were lucky enough
ถ้าคุณโชคดีพอ
the candlelit temples of Tibet
ในทิเบต
and the high cobalt skies
และท้องนภาสีฟ้าเข้ม
when you travel
unless you can bring the right eyes to it.
เว้นเสียแต่ว่าคุณจะมองมันด้วยตาที่คู่ควร
and more appreciative eyes
ที่ใส่ใจและซาบซึ้งกับสิ่งต่างๆ มากขึ้น
is how many of us get
คือวิธีที่ทำให้เราหลายๆ คน
in our accelerated lives, a break.
และอยากได้มากทึ่สุดในชีวิตเร่งด่วนของเรา
the slideshow of my experience
as going to Tibet or to Cuba.
หรือคิวบา
I mean nothing more intimidating
ผมหมายถึงอะไรที่แตกต่างไป
ความสุขอันจริงแท้ของคุณนั้นอยู่ที่ใด
through the centuries
นั่นเป็นสิ่งที่ปราชญ์จากทุกศตวรรษ
the Stoics were reminding us
สโตอิกได้ย้ำเตือนเรา
that makes our lives,
ไม่ใช่ประสบการณ์ของเรา
sweeps through your town
ที่อยู่ดีๆ ก็พัดผ่านเมืองของคุณ
almost feels liberated,
กลับรู้สึกเหมือนถูกปลอดปล่อย
to start his life anew.
ที่จะได้เริ่มชีวิตใหม่
as Shakespeare told us in "Hamlet,"
อย่างที่เชคสเปียร์บอกเราไว้ใน "แฮมเล็ต"
my experience as a traveler.
ในฐานะนักเดินทาง
the most mind-bending trip
ในการเดินทางที่น่าทึ่ง
going back to it in my head,
มันได้กลับมาในหัวของผม
finding a place for it in my thinking,
กลับมาทบทวนมันในความคิด
gave me some amazing sights,
ได้ให้ทัศนะที่น่าทึ่งกับผม
into lasting insights.
เป็นความรู้จักตนเองที่ยั่งยืน
that so much of our life
มีอะไรมากมายเหลือเกินในชีวิต
or interpretation or speculation,
หรือในการตีความ หรือการใคร่ครวญ
were telling us this centuries ago,
บอกสิ่งนี้กับเรามาหลายศตวรรษแล้ว
200 emails in a day.
กับอีเมล์ 200 ฉบับในวันเดียว
were not on Facebook.
ไม่ได้อยู่บนเฟสบุ๊ค
our parents can get to us.
สามารถติดต่อเราได้
that in recent years
than 50 years ago,
น้อยกว่าเมื่อ 50 ปีก่อน
less and less time.
make contact with people
ที่อยู่ห่างออกไปอีกมุมโลก
as a traveler
ในฐานะนักเดินทาง
that often it's exactly the people
of the limits of old,
about the need for limits,
เกี่ยวกับความต้องการข้อจำกัด
many of you have heard about;
of their paid time free
20 เปอร์เซ็นต์ของเวลาจ้าง
their imaginations go wandering.
for my digital I.D.,
about the program
เกี่ยวกับโครงการ
to teach the many, many Googlers
เพื่อที่จะสอนชาวกูเกิลคนอื่น
to become trainers in it,
about the book that he was about to write
เกี่ยวกับหนังสือที่เขากำลังจะเขียน
has empirically shown
health or to clearer thinking,
หรือการคิดที่ชัดเจนกว่า
of the most eloquent spokesmen
มากที่สุดคนหนึ่ง
of Wired magazine, Kevin Kelly.
นิตยสารไวด์ (Wired) เควิน แคลลี
on fresh technologies
เกี่ยวกับเทคโนโลยีใหม่
or a laptop or a TV in his home.
หรือทีวีอยู่ในบ้านของเขาเลย
การพักผ่อนจากอินเทอร์เน็ต
อย่างสิ้นเชิง
when they go online again.
เมื่อกลับไปต่ออินเทอร์เน็ตอีกครั้ง
that technology hasn't always given us
ไม่ได้ให้กับเราเสมอไป
the wisest use of technology.
เราจะใช้เทคโนโลยีอย่างชาญฉลาดได้อย่างไร
for which the adjective "holy" is used,
คำคุณศัพท์ "ศักดิ์สิทธิ์"
of the Torah --
ของชาวยิว --
one of our greatest luxuries,
มันเป็นสุดยอดแห่งความหรูหรา
it's the pause or the rest
มันมีช่วงหยุด ช่วงพัก
its beauty and its shape.
แก่งานดนตรีนั้น
a lot of empty space on the page
ไว้บนหน้าหนังสือ
my thoughts and sentences
และประโยคของผม
has room to breathe.
of course, many people,
แน่ล่ะ ใครหลายๆ คน
a second home.
มีบ้านหลังที่สอง
that any time I want,
if not in space,
แต่ไม่ใช่เชิงสถานที่
whenever I do I spend much of it
ผมก็มักใช้เวลาช่วงที่พักส่วนใหญ่
the following day.
meat or sex or wine
หรือเซ็กส์ หรือไวน์
three days off on retreat
ที่จะหยุดพักผ่อนสามวัน
to be leaving my poor wife behind
ที่จะทอดทิ้งภรรยาผู้น่าสงสารของผม
all those seemingly urgent emails
อีเมล์ที่เหมือนจะเร่งด่วนเหล่านั้น
a friend's birthday party.
to a place of real quiet,
or creative or joyful to share
หรือน่าอภิรมย์ที่จะแบ่งปัน
my exhaustion or my distractedness,
หรือความสับสนของผม ให้แก่พวกเขา
from the office,
driving through Times Square,
ที่ขับผ่านไทม์ สแควร์
that I was racing around so much
ผมวิ่งไปวิ่งมามากเกินไป
I might have dreamed of as a little boy.
เมื่อเป็นเด็กชายตัวเล็กๆ
and colleagues,
on Park Avenue and 20th Street.
บนถนนพาร์ค อเวนิว และ ถนนเลขที่ 20
writing about world affairs,
คือการเขียนเกี่ยวกับกิจกรรมต่างๆ บนโลก
enough from them
if I was truly happy.
ว่าผมมีความสุขจริงๆ หรือเปล่า
of Kyoto, Japan,
ในเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น
that had long exerted a strong,
of Kyoto and feel I recognized it;
และรู้สึกว่าผมจำมันได้
ที่ถูกล้อมรอบไปด้วยภูเขา
and shrines,
for 800 years or more.
I ended up where I still am
ผมก็ย้ายมาอยู่ที่ที่ผมตอนนี้
in the middle of nowhere
for job advancement
ต่อความก้าวหน้าทางการงาน
what I prize most,
สิ่งที่ผมให้คุณค่ากับมันมากที่สุด
a cell phone there.
one of its nasty surprises,
พ่นความประหลาดใจอันน่ารังเกียจออกมา
in front of mine on the freeway,
ต่อหน้าต่อตาผมบนทางหลวง
going nowhere
racing around to Bhutan or Easter Island.
ระหว่างภูฎานหรือเกาะอีสเตอร์
of the world.
in Frankfurt, Germany,
ในแฟรงค์เฟิร์ต ประเทศเยอรมัน
came down and sat next to me
in a very friendly conversation
she didn't even go to sleep,
เธอไม่ได้แม้กระทั่งนอน
really imparted itself to me.
มันได้สื่อสารกับผม
taking conscious measures these days
ที่ตั้งใจสร้างมาตรการ
inside their lives.
of dollars a night
their cell phone and their laptop
just before they go to sleep,
ก่อนที่พวกเขาจะนอน
their messages
and listen to some music,
behind Los Angeles,
ซึ่งอยู่หลังลอสแองเจลิส
ผู้เป็นที่รักใคร่ของทุกคน
as a full-time monk
(Mount Baldy Zen Center)
at the age of 77,
unsexy title of "Old Ideas,"
"โอลด์ ไอเดีย" (Old ideas)
in 17 nations in the world,
ใน 17 ประเทศทั่วโลก
that we get from people like that.
ที่เราได้จากคนแบบนั้น
and trouble to sit still.
of us have the sensation,
ผมเชื่ออย่างนั้นจริงๆ
from a huge screen,
and then further back,
และออกมา
what the canvas means
by going nowhere.
โดยการไม่ไปไหนเลย
than going slow.
มากไปกว่าการดำเนินไปช้าๆ
as paying attention.
การให้ความสนใจ
alive and full of fresh hope,
และเต็มไปด้วยความหวังสดใหม่
to try considering going nowhere.
ABOUT THE SPEAKER
Pico Iyer - Global authorPico Iyer has spent more than 30 years tracking movement and stillness -- and the way criss-crossing cultures have changed the world, our imagination and all our relationships.
Why you should listen
In twelve books, covering everything from Revolutionary Cuba to the XIVth Dalai Lama, Islamic mysticism to our lives in airports, Pico Iyer has worked to chronicle the accelerating changes in our outer world, which sometimes make steadiness and rootedness in our inner world more urgent than ever. In his TED Book, The Art of Stillness, he draws upon travels from North Korea to Iran to remind us how to remain focused and sane in an age of frenzied distraction. As he writes in the book, "Almost everybody I know has this sense of overdosing on information and getting dizzy living at post-human speeds ... All of us instinctively feel that something inside us is crying out for more spaciousness and stillness to offset the exhilarations of this movement and the fun and diversion of the modern world."
Pico Iyer | Speaker | TED.com