Marina Abramović: An art made of trust, vulnerability and connection
มาริน่า อบราโมวิช: ศิลปะจากความเชื่อใจ, ความอ่อนแอ, และสายสัมพันธ์
In her performances she’s been cut, burned, and nearly shot -- but Marina Abramović's boldest work yet is a gargantuan institute dedicated to transformation through art. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
รองเท้า ดอกกุหลาบ
the razor blade, the hammer
ใบมีดโกนหนวด ค้อน
even killing me.
แม้แต่ฆ่าฉัน
performance was easy.
อย่างเรียบง่าย
the glass of water to drink,
and cut my clothes,
and stuck them in my stomach.
เอามาทิ่มท้องของดิฉัน
and cut my neck and drank the blood,
เอามาเฉือนคอ แล้วดื่มเลือดดิฉัน
ทำตามต้องการ
because it was just a normal opening,
เพราะที่นี่เปิดโล่ง
and put me on the table,
วางฉันบนโต๊ะ
and put it against my temple.
แล้วเล็งใส่กระหม่อมของดิฉัน
and they started a fight.
จนทะเลาะวิวาทกัน
and tears were running down my face.
น้ำตาไหลอาบใบหน้า
with myself as a normal human being.
เมื่อดิฉัน กลับมาเป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง
it was at two in the morning.
ตอนนั้น เป็นเวลาตีสองตอนเช้ามืด
what the performance is.
อะไรคือ ศิลปะแสดงสด
so many different explanations,
ให้คำอธิบายหลากหลายกันไป
for performance is very simple.
มีคำอธิบายที่เรียบง่ายมาก
and physical construction
เป็นสิ่งรังสรรค์ทางจิตใจและร่างกาย
in a specific time
ณ ช่วงเวลาหนึ่ง
make the piece together.
ต่างสร้างผลงานด้วยกัน
performance and theater is huge.
แตกต่างจากการละครอย่างมาก
the blood is the material,
เลือด คือ ชิ้นงาน
in the real time,
ในเวลาที่เกิดขึ้นจริง
of these types of things twice -- ever.
ซ้ำสองได้ -- เป็นอันขาด
the performance is --
เพราะศิลปะแสดงสด --
are always afraid of very simple things.
สิ่งต่างๆ ที่เรียบง่ายอย่างยิ่ง
we're afraid of pain,
เรากลัวความเจ็บปวด
in front of the audience.
มาจัดแสดงต่อหน้าผู้ชม
and push my body as far as I can.
ดิฉันสั่งการร่างกายตามที่ฉันต้องการ
from these fears.
จากความกลัวเหล่านั้น
you can do it for you.
คุณก็ทำกับตัวเองได้เช่นกัน
ที่เบลเกรด (Belgrade)
I actually fell in love with.
performances together.
ที่เราสร้างงานด้วยกัน
and the pistols and the bullets,
เป็นความรัก และเชื่อใจ
you have to trust the person completely
คุณต้องเชื่อใจอีกคนอย่างไม่กังขา
is pointing to my heart.
มันเล็งไปที่หัวใจฉัน
is rushing and so on,
และอื่นๆ
to another human being.
ในตัวมนุษย์อีกคน
both male and female energy.
มีพลังงาน ของทั้งชายและหญิง
comes to an end, ours went too.
วันของเราก็มาถึง
like normal human beings do
ที่โทรศัพท์หากัน
of China to say goodbye.
เพื่อกล่าวคำอำลา
and he started from the Gobi Desert.
ส่วนเขาเริ่มที่ฝั่งทะเลทรายโกบี
the 12 Chinese provinces,
how I see the public.
ที่ฉันมีต่อสาธารณชนอย่างสิ้นเชิง
I made in those days
ที่ดิฉันสร้างในช่วงนั้น
some very strong, charismatic image,
ที่มีพลังและอานุภาพดึงดูด
for any war at any time,
ไม่ว่าจะยุคสมัยใด
but there's always some war, somewhere.
ก็ยังมีสงครามอื่นอีก ไม่ที่ใดก็ที่หนึ่ง
dead, big, bloody cow bones.
2,500 ชิ้น
you never can wash shame off the wars.
เฉกเช่นที่ไม่อาจล้างความละอายออกจากสงคราม
and wars are coming off these bones,
กระดูกเหล่านี้ กลายเป็นภาพแทนสงคราม
an unbearable smell.
ยากเกินทานทน
who really changed my life,
ของดิฉันอย่างแท้จริง
which I just recently made.
เมื่อไม่นานมานี้
when I said to the curator,
ตอนที่ดิฉันบอกภัณฑารักษ์ว่า
an empty chair at the front,
จะวางเก้าอี้เปล่าไว้
can come and sit as long as they want."
นั่งได้นานไม่จำกัดเวลา"
this is New York,
ที่นี่นิวยอร์กนะ
when the museum is open 10 hours,
เพราะวันนั้น พิพิธภัณฑ์เปิด 10 ชม.
and I'm still sitting,
แต่ก็ยังนั่งอย่างเดียว
maybe 10 or 15 years ago --
ถ้าแสดงสัก 10 หรือ 15 ปีก่อน --
experience something different,
ประสบการณ์ที่แปลกใหม่อย่างแท้จริง
they would come and sit in front of me,
ยืนเข้าคิวเพื่อมานั่งหน้าดิฉัน
for hours and hours and hours
เป็นชั่วโมง ชั่วโมง ชั่วโมง
they're filmed by the camera,
พวกเขาถูกอัดคลิป
except in themselves.
นอกจากหลบซ่อนในตนเองเสีย
when you look in somebody else's eyes,
เมื่อจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคนอื่น
with that total stranger,
คนแปลกหน้าคนนั้น
everything happened.
-- คือช่วงที่ทุกสิ่งได้เกิดขึ้น
from that chair after three months,
จากเก้าอี้ตัวนั้นหลังผ่านไป 3 เดือน
that I have a very strong mission,
ดิฉันมีภารกิจสำคัญ
of immaterial performing arts.
ที่ขึ้นกับเวลา
the next day it's there.
วันต่อมามันก็ยังอยู่อย่างนั้น
you only have the memory,
คุณก็จะรับรู้ได้แค่ความทรงจำ
if you talk about immaterial art,
ถ้าพูดถึงศิลปะนามธรรมแล้ว
absolutely highest art of all,
คือ ดนตรี
and then everything else.
ถัดมา ก็เป็นที่เหลือทุกอย่าง
in Hudson, upstate New York,
ที่ย่านฮัดสัน ตอนเหนือขิงนิวยอร์ก
with Rem Koolhaas, an idea.
ร่วมกับเร็ม คูลฮาสส์ (Rem Koolhaas)
you have to give me your time.
คุณก็ต้องสละเวลาให้ดิฉัน
before you enter the building,
ก่อนจะเดินเข้าสถาบัน
a full six hours,
หกชั่วโมงเต็ม
word of honor and you leave before --
แล้วกลับออกไปก่อน --
you get a certificate of accomplishment,
คุณจะได้รับประกาศนียบัตร
you have to do is dress in lab coats.
เสื้อคลุมห้องทดลองก่อนเป็นอย่างแรก
just a viewer into experimenter.
กลายเป็นผู้ทดลอง
your iPhone, your iPod, your computer
คอมพิวเตอร์
for yourself for the first time.
สำหรับตัวคุณเองโดยเฉพาะ เป็นครั้งแรก
wrong with technology,
มันไม่ดีนะคะ
ที่ผิด
we have for ourselves.
ที่เราควรสงวนไว้ให้ตนเอง
to actually give you back this time.
เหล่านี้ให้คุณอย่างแท้จริง
you start slowing down.
ตัวคุณจะช้าลง
to learn how to drink water --
วิธีการดื่มน้ำ
for maybe half an hour.
ประมาณสักครึ่งชั่วโมง
the magnet chamber,
ห้องแม่เหล็ก
some magnet streams on your body.
บนร่างกายคูณ
you go to crystal chamber.
ก็เข้าห้องผลึกแก้ว
you go to eye-gazing chamber,
ก็เป็นห้องนั่งจ้องตา
a chamber where you are lying down.
จะเป็นห้องที่ให้คุณได้ทอดกายนอน
of the human body,
สามอย่าง ของร่างกายมนุษย์
mentally and physically,
ทั้งทางจิตใจและร่างกาย
something with a long duration,
งานที่ใช้เวลาแสดงยาวนาน
it can be a theater piece,
หรือละครสักเรื่อง
because now you are comfortable.
เพราะตอนนี้ คุณจะสบายตัวแล้ว
where you're going to see the work.
ให้คุณได้รับชมงานแสดง
because it's been a long day,
เพราะทั้งวัน ก็เหนื่อยมาเยอะแล้ว
transported to the parking lot.
for a certain amount of time,
คุณก็จะได้นอนหลับสักพักหนึ่ง
you just, you know, go back,
คุณก็กลับเข้าไปใหม่
making my institute in Brazil,
สร้างสถาบันนี้ ในบราซิล
to Canada and everywhere.
ไปแคนาดา แล้วก็ทื่อื่นทุกที่
a kind of simple method,
in your own life.
สู่ความเรียบง่ายของชีวิต
you can make life, too.
คุณก็จะจัดการชีวิตคุณได้ด้วย
of being bored, being angry,
ทั้งเบื่อหน่าย ทั้งหงุดหงิด
the amount of rice you're counting.
ไม่เสร็จเสียที
amount of peace you get
อย่างไม่น่าเชื่อ
that you don't hear anything,
ไม่ให้คุณได้ยินเสียงใดๆ
together without sound,
ยินด้วยกันในความเงียบ
just the simple silence.
แค่ความเงียบเท่านั้น
we like in our life.
เราล้วนแต่ทำสิ่งที่เราชื่นชอบ
if you always do things the same way.
ถ้าคุณเอาแต่ทำอะไรด้วยวิธีเดิมๆ
I'm afraid of, the things I fear,
คือการทำสิ่งที่ฉันหวาดกลัว
that nobody's ever been.
if you experiment, you can fail.
ถ้าคุณทดลอง คุณอาจล้มเหลวได้
and you don't fail,
และไม่ล้มเหลวเลย
over and over again.
แบบที่เคยทำ ซ้ำเดิมๆ
right now need a change,
ต้องมีการเปลี่ยนแปลง
is a personal level change.
คือความเปลี่ยนแปลงระดับตัวบุคคล
to change consciousness
ที่จะเปลี่ยนจิตสำนึก
how it's different,
ว่าอะไรผิดแปลก
and they're not right,
ว่าเรื่องนั้นมันไม่ถูก
and there's hunger in the world
ว่าโลกกำลังอดอยาก
มีแต่คนฆ่ากัน
to this whole thing?
ต่อสิ่งต่างๆ ทั้งหลายนี้?
the one you don't know,
คนที่คุณไม่รู้จัก
in their eyes, right now?
จ้องเข้าไปในดวงตา ตอนนี้เลยค่ะ
of your time, that's so little.
สั้นมากๆ
don't be self-conscious.
ปล่อยความคิดให้ว่างเปล่า
stranger in your eyes, in his eyes.
ในดวงตาคุณ ในดวงตาเขา
ABOUT THE SPEAKER
Marina Abramović - Performance artistIn her performances she’s been cut, burned, and nearly shot -- but Marina Abramović's boldest work yet is a gargantuan institute dedicated to transformation through art.
Why you should listen
Marina Abramović burst onto the '70s art scene with cathartic performances that tested the limits of spectator participation and personal safety. The Artist Is Present, a Museum of Modern Art performance in which thousands of viewers queued for hours to face Abramović across a table, moved many to tears, and launched Abramović into mainstream celebrity.
Her latest work-in-progress is the MAI (Marina Abramović Institute), a sprawling upstate New York complex devoted to the preservation of durational performance pieces, arts education and the pursuit of heightened consciousness through Abramović’s artistic practices.
Marina Abramović | Speaker | TED.com