Andrew Solomon: Depression, the secret we share
Άντριου Σόλομον: Κατάθλιψη, το μυστικό που μοιραζόμαστε
Double-click the English transcript below to play the video.
βαριά να πατούν
ώσπου ένιωσα
ραγίζοντάς μου την ψυχή
άρχισε ν' αντηχεί
να 'χαν γίνει οι ουρανοί
μια παράξενη ράτσα
μέσω αλληγοριών.
να τη μεταφέρει σε λόγια,
είναι κατά το ήμισυ
εμβληματικών καταστάσεων.
ανθεκτικό τον εαυτό μου,
που θα επιζούσαν
.
απ' όλες αυτές τις εμπειρίες.
τρία χρόνια αργότερα,
σχεδόν για τα πάντα.
flashing on my answering machine,
ν' αναβοσβήνει στον τηλεφωνητή μου,
θ' ακούσω τους φίλους μου,
σε ένα σωρό ανθρώπους».
I'd have to get the food out
να βγάλω το φαγητό
και να το καταπιώ,
μου φαινόταν Γολγοθάς.
που συχνά δεν αναφέρεται
καταφέρνουν
και να φάνε μεσημεριανό
να κάνουν το μπάνιο τους
να την παρακάμψεις.
να κάνω λιγότερα
over in November, I can do it."
θα τελειώσει το Νοέμβριο, μπορώ να το κάνω».
για τον επόμενο μήνα»,
παρά να τ' αντέξω.
second, the way that does,
τι είναι αυτό που φοβάσαι.
που άρχισα να σκέφτομαι
να είμαι ζωντανός,
για να μην αυτοκτονήσει κανείς
άλλους ανθρώπους.
είχα πάθει εγκεφαλικό,
εντελώς ακίνητος,
με τη σκέψη πως
και πρέπει να καλέσω βοήθεια»,
of my lying and staring at it,
που το κοιτούσα ξαπλωμένος,
με τη φαρμακευτική αγωγή
through a concentration camp,
σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης,
να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου,
έμπαινα σε αυτή τη μάχη.
πως αντικειμενικά,
access to good treatment.
ήταν η πρόσβαση σε καλή θεραπεία.
καλυτέρεψα και υποτροπίασα,
or a philosophical cure?"
ή φιλοσοφική θεραπεία;»
τι από τα δύο ίσχυε.
σε κανέναν από αυτούς τους τομείς
πως η κατάθλιψη
και την προσωπικότητά μας.
που ζω σήμερα
και σκεφτόσασταν,
της οικειότητας.
έχουν την τάση να τα μπερδεύουν:
εξαιρετικά δυστυχισμένος,
you're functioning a little better,
αλλά λειτουργείς λίγο καλύτερα,
σε κάποιο βαθμό.
ίσα που λειτουργείς,
που ενεργοποιήθηκε
η κατάθλιψη είναι απλή στεναχώρια.
από άτομα που την είχαν βιώσει,
είχαν ακινητοποιηθεί ολοκληρωτικά.
αυτό που έμοιαζε
ζούσαν καλά στα διαστήματα
να επιβιώνουν;
να είσαι πεθαμένος,
που το άκουσα αυτό από νωρίς
για να είσαι πεθαμένος
σε πραγματική απονέκρωση
καθημερινά απ' αυτήν.
με αγωγή λιθίου
στο διαμέρισμα των γονιών της,
that experience some years later --
λίγα χρόνια αργότερα
named Maggie Robbins —
ονομάζεται Μάγκι Ρόμπινς--
things my mind was saying,
αυτά που έλεγε το μυαλό μου,
δε νιώθεις να φοράς κανένα γκρίζο πέπλο,
έχει τραβηχτεί από μπροστά σου
που αντιλαμβάνονται
που χρειάζεται να εξορκιστεί,
πως βλέπουμε την αλήθεια.
«Κανείς δεν μ' αγαπάει».
σ' αγαπούν».
τουλάχιστον στους περισσότερους ανθρώπους
όλοι θα πεθάνουμε στο τέλος».
μεταξύ δύο ανθρώπων.
αλλά διορατικότητα,
πως αυτό που είναι πραγματικά εξαιρετικό
those existential questions
αυτές τις υπαρξιακές ερωτήσεις
πίστευαν πως είχαν σκοτώσει.
to write about my depression,
πολλοί είπαν πως
ν' αφήσω τους ανθρώπους να με μάθουν.
«Ναι, μου μιλούν διαφορετικά.
για την εμπειρία τους,
επειδή τώρα ξέρω
είναι το οικογενειακό μυστικό
σε μια διάσκεψη,
με πήρε παράμερα και μου είπε
πώς σου φαίνεται;»
her such advice as I could.
όσο καλύτερα μπορούσα.
this wouldn't make any sense,
που θα του ήταν ακατανόητο,
και πολύ καλή περίπτωση αν το ήξερε,
ότι η ποιότητα της επικοινωνίας στο γάμο τους
κάποια από τα προβλήματά τους.
κάνουν καλύτερους τους εαυτούς τους.
kinds of therapy that worked,
που λειτουργούσαν,
επί 20 λεπτά κάθε πρωί,
τότε έχει λειτουργήσει,
που αφορά το πώς νιώθεις,
δεν είσαι πια καταθλιπτικός.
των εναλλακτικών θεραπειών.
εκατοντάδες γράμματα
about what's worked for them.
τι λειτούργησε στην περίπτωσή τους.
she had tried pretty much everything,
είχε δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα,
and hoped I would tell the world,
που ήλπιζε να μοιραστεί με τον κόσμο,
να πλέκει μικρά πράγματα.
at alternative treatments,
τις εναλλακτικές θεραπείες,
στη Σενεγάλη
με λεπτομέρειες αυτή τη στιγμή,
ήμουν στη Ρουάντα
my experience to someone,
σε κάποιον
εδώ είμαστε στην Ανατολική Αφρική,
σε κάποια σημεία,
που έχουν κάτι
Western mental health workers,
με τους Δυτικούς ιατρούς ψυχικής υγείας,
right after the genocide."
μετά τη γενοκτονία».
to get people's blood going.
για να κυκλοφορήσει το αίμα των ανθρώπων.
ως ένα επεμβατικό πνεύμα.
για τα κακά πράγματα που τους είχαν συμβεί».
(Χειροκρότημα)
να εγκαταλείψουν τη χώρα».
τη χειρότερη κατάθλιψη
για μια εβδομάδα.
για μια εβδομάδα.
electroshock treatment.
θεραπεία με ηλεκτροσόκ.
κατ' αυτόν τον τρόπο.
και έχω βρει πώς θα το σταματήσω
εάν δεν καλυτερέψω».
για μια χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο,
και νομίζω πως θα τη δοκιμάσω».
κακές εμπειρίες
διαφορετικές θεραπείες
αρκετή αισιοδοξία
και δύο όμορφα παιδιά.
μετά την επέμβαση,
από το Σάρπερ Ίματζ
για να γιορτάσουμε
και με ρώτησε:
relatives you never knew?'
που έχω κι εγώ».
αλλά συγκινούμαι
όπως και οι γιατροί
πως η κατάθλιψη
και προσπάθησα να δω
poor people with depression.
ανθρώπους με κατάθλιψη.
είναι πως στους φτωχούς
δεν παρέχεται θεραπεία για την κατάθλιψη.
μιας γενετικής ευπάθειας,
distributed in the population,
κατανεμημένη στον πληθυσμό,
δυστυχισμένος όλη την ώρα,
από το μυαλό να σκεφτείς,
στους φτωχούς ανθρώπους
and that's not being treated
και δεν θεραπεύεται
come in for other health problems
με άλλα προβλήματα υγείας,
of the experimental protocol.
πειραματικής θεραπείας.
αλλά την παράτησα επειδή
pull the covers over my head,
τα σκεπάσματα πάνω από το κεφάλι μου,
έρχεται τόσο γρήγορα».
για να κοιμηθώ περισσότερο.
πως είμαι χαζή και άσχημη.
να σταματήσω τον πόνο».
this experimental protocol,
πειραματική θεραπεία,
μετά από έξι μήνες,
είχε εγκαταλείψει τον προσβλητικό σύζυγο,
και δωμάτιο για τα κορίτσια,
all together and everything.
και όλα τ' άλλα.
θέλει να γίνει ιεροκήρυκας,
πως θέλει να γίνει δικηγόρος.
είναι τα παιδιά μου.
που αισθάνομαι και αντιδρώ.
να επιστρέψουν,
the covers pulled over my head,
με τα σκεπάσματα πάνω απ' το κεφάλι μου,
να μου στείλει έναν άγγελο,
αλλά και σε ένα άρθρο.
The New York Times Magazine
από το περιοδικό Νιού Γιόρκ
που πλήττει τους άπορους.
«Δεν μπορούμε να το εκδώσουμε αυτό».
the very bottom rung of society
βρίσκονται στην τελευταία βαθμίδα της κοινωνίας
να διοικήσουν τη Μόργκαν Στάνλεϊ;
ότι δεν το έχεις ακούσει
(Χειροκρότημα)
συνδέονται κατά περίεργο τρόπο
να έχουν οι άνθρωποι
σε άπορες κοινότητες,
επειδή θα τους αλλάζαμε.
που φαίνεται να είναι παντού γύρω μας
είναι ένα τέχνασμα
τα δόντια των ανθρώπων,
«Μα δεν είναι η κατάθλιψη
πρέπει να ζήσουν;
είναι προσαρμοστική.
νομίζω πως θα μπορέσω να το ξεπεράσω».
«Μπορεί να το ξεπεράσεις,
της Αγγλικής γλώσσας,
πώς αισθάνεται κάποιος
continuous with normal sadness?"
της φυσικής στεναχώριας;»
with normal sadness.
είναι επακόλουθο της φυσικής στεναχώριας.
έξω από το σπίτι σου
και να ξαναβάψεις,
the house for 100 years
για 100 χρόνια
πορτοκαλί σκουριάς.
και νιώθεις ευτυχισμένος;»
το ότι πρέπει να φάω μεσημεριανό,
επειδή μπορώ να βιώσω τη θλίψη χωρίς κενότητα.
για τα οποία στεναχωριέμαι τώρα.
ποιο είναι το συμπέρασμα;
καταφέρνουν ν' αντεπεξέρχονται;
που αρνούνται την εμπειρία τους,
αλλά δε θέλω να το σκέφτομαι
και απλά θα συνεχίσω τη ζωή μου»,
σε αυτό που έχουν.
πως έχουν αυτή την πάθηση.
«Αν μου ξανασυνέβαιναν όλα από την αρχή,
είμαι ευγνώμων
με τους γονείς και τους γιατρούς μου,
και πάντα θα είναι».
πως εκείνοι πέθαιναν
τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά μας.
την προοπτική της υποτροπής
πιο υποφερτή.
και η απόφαση
πως όταν ξανάρθει,
πιο πραγματικό από τα γεγονότα,
και πιο εστιασμένο τρόπο.
δεν είναι η ευτυχία,
η ζωή μου είναι ενεργή
until that day 20 years ago
μέχρι εκείνη τη μέρα, 20 χρόνια πριν
απροσδόκητη επίσκεψη.
το να είμαι καταθλιπτικός,
προνομιακή έκσταση.
ABOUT THE SPEAKER
Andrew Solomon - WriterAndrew Solomon writes about politics, culture and psychology.
Why you should listen
Andrew Solomon is a writer, lecturer and Professor of Clinical Psychology at Columbia University. He is president of PEN American Center. He writes regularly for The New Yorker and the New York Times.
Solomon's newest book, Far and Away: Reporting from the Brink of Change, Seven Continents, Twenty-Five Years was published in April, 2016. His previous book, Far From the Tree: Parents, Children, and the Search for Identity won the National Book Critics Circle award for nonfiction, the Wellcome Prize and 22 other national awards. It tells the stories of parents who not only learn to deal with their exceptional children but also find profound meaning in doing so. It was a New York Times bestseller in both hardcover and paperback editions. Solomon's previous book, The Noonday Demon: An Atlas of Depression, won the 2001 National Book Award for Nonfiction, was a finalist for the 2002 Pulitzer Prize and was included in The Times of London's list of one hundred best books of the decade. It has been published in twenty-four languages. Solomon is also the author of the novel A Stone Boat and of The Irony Tower: Soviet Artists in a Time of Glasnost.
Solomon is an activist in LGBT rights, mental health, education and the arts. He is a member of the boards of directors of the National LGBTQ Force and Trans Youth Family Allies. He is a member of the Board of Visitors of Columbia University Medical Center, serves on the National Advisory Board of the Depression Center at the University of Michigan, is a director of Columbia Psychiatry and is a member of the Advisory Board of the Depression and Bipolar Support Alliance. Solomon also serves on the boards of the Metropolitan Museum of Art, Yaddo and The Alex Fund, which supports the education of Romani children. He is also a fellow of Berkeley College at Yale University and a member of the New York Institute for the Humanities and the Council on Foreign Relations.
Solomon lives with his husband and son in New York and London and is a dual national. He also has a daughter with a college friend; mother and daughter live in Texas but visit often.
Andrew Solomon | Speaker | TED.com