Vincent Cochetel: I was held hostage for 317 days. Here's what I thought about…
วินเซ็นต์ โคเช็ชเทล: ผมถูกจับเป็นตัวประกันกว่า 317 วัน และนี่คือสิ่งที่ผมนึกถึง...
Vincent Cochetel is the Director of the Bureau for Europe at the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR). Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
their humanity,
และความเป็นมนุษย์ของพวกเขา
อุบัติเหตุด้านความปลอดภัย
of humanitarian aid workers
ผู้ให้ความช่วยเหลือทางด้านมนุษยธรรม
in Chechnya in the '90s.
ที่เชชเนีย ในช่วงปี 90
shelter experts,
ผู้เชี่ยวชาญด้านการลี้ภัย
พวกเขาก็ถูกสังหาร
for these crimes.
ที่ถูกพิพากษาในอาชญากรรมครั้งนี้
meaning every day.
มอบความหมายให้กับผมทุกวัน
the dark street of my mind.
อยู่ในส่วนที่มืดมนของจิตใจผม
to be at the side of the victim,
เคียงข้างผู้ประสบภัย
some comfort, some protection,
และให้การคุ้มครอง
protection themselves,
of your newspaper these days
ในหน้าหนังสือพิมพ์ทุกวันนี้
หรือตัวประกันถูกประหาร
so indifferent to these crimes?
กับอาชญากรรมเหล่านี้
to remember them.
to which they dedicated their lives.
ที่ทำให้พวกเขายอมเสี่ยงชีวิต
for Refugees to the North Caucasus,
เพื่อผู้ลี้ภัยทางเหนือของเทือกเขาคอเคซัส
vehicles, decoy cars,
changing homes,
of January '98, it was my turn.
ปี 98 มันก็ถึงเวลาของผม
in Vladikavkaz with a guard,
พร้อมกับผู้คุ้มกันของผม
they put him on the floor,
and forced to kneel,
และถูกบังคับให้คุกเข่าลง
pressed against my neck.
จ่ออยู่ที่คอของผม
no time for praying.
the life I'd just left behind.
ที่ผ่านมาอย่างรวดเร็ว
were not there to kill me,
had ordered my kidnapping.
ได้ออกคำสั่งให้มาลักพาตัวผม
started that day.
ได้เริ่มต้นขึ้นในวันนั้น
some of those 317 days of captivity.
ถึงเรื่อง 317 วัน ที่ผมถูกคุมขัง
would come, normally two.
and I returned to darkness.
แล้วปล่อยให้ผมกลับสู่ความมืดมิด
no newspaper, no one to talk to.
ไม่มีใครให้คุยด้วย
one for water, for one waste.
ถังหนึ่งสำหรับใส่ของเสีย
can be a pastime for guards
คือเรื่องที่ยามชอบทำเพื่อฆ่าเวลา
or when they are just bored or drunk?
หรือเวลาที่พวกเขารู้สึกเบื่อ หรือ เมา
are particularly difficult to describe.
of loneliness I reached
between sanity and madness.
ความปกติกับความบ้าคลั่ง
I played imaginary games of checkers.
ผมก็เล่นหมากฮอสในสมอง(จินตนาการ)
trying to trick the other side.
family and my colleague, the guard, Edik.
เพื่อนร่วมงาน และผู้คุ้มกันของผมที่ชื่อ อีดิก
exercise on the spot.
of memorization games.
พยามยามเล่นเกมท่องจำต่างๆ
and thoughts that are not normal.
และความคิดที่ไม่ปกติ
to resist, to shout, to cry,
ต่อต้าน ตะโกน ร้องไห้
orders you to shut up
there is no one to arbitrate.
ตลอดเวลาและไม่มีใครจะมาตัดสิน
very aggressively, and he told me,
และบอกผมว่า
and beg for your food."
so I insulted him.
I insulted his ancestors.
he threw the food into my waste.
เขาโยนอาหารผมลงในถังใส่ของเสีย
with the same demand.
พร้อมกับความต้องการแบบเดิม
the body was full of pain.
when you have so little.
เวลาที่คุณแทบไม่มีอะไรเลย
to make it to another candle.
ได้เห็นแสงสว่างอีกครั้ง
from North Ossetia to Chechnya,
ไปยังเชชเนีย
in the trunks of different cars,
ผ่านการขึ้นลงนั่งในรถหลายคัน
to tie me on the chair,
I could not understand,
I did not want to understand.
was the duration of the tape:
I don't know what it was,
ผมไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
ด้านบนเหนือหัวของผม
Is he feeling better?"
เขาดีขึ้นไหม
may have leaked some details
supplying medicines to local clinics
ที่จัดส่งยารักษาโรคให้กับคลินิกท้องถิ่น
we talked about families.
เราคุยเกี่ยวกับเรื่องครอบครัว
about cars, about women,
about cars, about women.
เรื่องปืน เรื่องรถ และผู้หญิง
the last song on the tape.
ที่ผมเคยพบเจอ
to another place.
very close -- it was quite unusual --
ใกล้มากจนค่อนข้างผิดปกติ
a very soft voice, he said,
provided my family
ได้มอบให้กับครอบครัวผม
in nearby Dagestan."
It was like a blade in the belly.
มันเหมือนมีมีดอยู่ในท้องผม
to try to reconcile
พยายามที่จะทำความเข้าใจ
to assist that family
เกี่ยวกับเรื่องทุกอย่างที่เราทำ
that they know why we are there
พวกเขารู้ว่าเราไปที่นั่นทำไม
is not that easy,
ไม่ใช่ง่าย ๆ
a substitute for political solution.
ไม่อาจแทนที่ของทางออกทางการเมืองได้
difference you make --
อย่างเดียวที่คุณทำได้
a small group of individuals --
หรือ กลุ่มปัจเจกชนเล็ก 1 กลุ่ม
an earthquake or a typhoon,
coming from all over the world,
when we help refugees,
by conflict, or stateless persons,
จากความขัดแย้ง หรือคนไร้สัญชาติ
by overwhelming suffering,
ความทุกข์ทรมานอันเหลือล้น
so many ways people can help.
ที่หลายคนสามารถช่วยเหลือได้
to provide some assistance,
I don't know, simply human.
เป็นมนุษย์ธรรมดา
the day of my release.
I met the then-French prime minister.
ผมได้พบกับนายกรัฐมนตรีฝรั่งเศสในตอนนั้น
to go to the North Caucasus.
ที่ไปตอนเหนือของคอเคซัส
problems you've created for us."
คุณได้สร้างปัญหามากมายให้กับพวกเรา
in danger is responsible.
ที่ตกอยู่ในอันตราย คือหน้าที่
seriously wanted to stop,
and a bit of protection
ให้กับคนที่ต้องการ
for the people.
Responsibility to Protect.
ความรับผิดชอบที่จะปกป้อง
on various parameters.
but there is worse than failing --
แต่มันมีสิ่งที่แย่กว่าความล้มเหลว
if you sign up for this sort of job,
ถ้าคุณสมัครจะทำงานแบบนี้
of joy and sadness,
ความสุข และความเศร้า
we cannot help,
ที่เราไม่สามารถช่วยได้
a lot of people we did not save.
ผู้คนอีกมากมายที่เราช่วยชีวิตไม่ได้
their suffering from close,
ของผู้คนอย่างใกล้ชิด
of that suffering on yourself.
เล็กน้อยเหล่านั้นมาใส่ตัวเอง
with a lot of bitterness.
ด้วยความขมชื่น/ตรอมตรม
where they are witness,
สถานการณ์ที่พวกเขาเป็นประจักษ์พยาน
to bring any change.
into positive energy.
there is no other job like this.
ไม่มีงานไหนเหมือนงานนี้
you make every day.
know the risk they are taking
in post-conflict environments,
ในสภาพแวดล้อมหลังความขัดแย้ง
increasingly life-threatening,
ก็อันตรายขึ้นเรื่อยๆ
aid workers has tripled?
เพิ่มขึ้นเป็น 3 เท่า
in Somalia in the late '80s,
ในโซมาเลีย ในช่วงปี 80
were sometimes victims
the target of these attacks.
พวกเราไม่ใช่เป้าหมายการโจมตี
a U.N. blue flag or a Red Cross
องค์กรสหประชาชาติ หรือ ของกาชาด
over the last 20 years,
questioned, and often ignored,
ถูกตั้งคำถาม และหลายครั้งถูกละเลย
we have abandoned the search for justice.
เราละเลยที่จะค้นหาความยุติธรรม
no consequence whatsoever
humanitarian aid workers.
not to seek any form of justice.
มีคนบอกกับผมว่าไม่ต้องมองหาความยุติธรรมใดๆ
that's what I was told.
the life of other colleagues.
เพื่อนร่วมงานคนอื่นไปเสี่ยงด้วย
with my kidnapping,
of the humanitarian aid workers
between '95 and '99,
ในเชชเนียระหว่างปี 95 และ 99
are war crimes in international law.
ตามกฏหมายระหว่างประเทศ
เรื่องการยกเว้นโทษประเภทนี้
against humanitarian aid workers
compared to the refugees I work for.
เมื่อเทียบกับผู้ลี้ภัยที่ผมให้การช่วยเหลือ
my whole town destroyed.
เวลาที่เห็นเมืองทั้งเมืองของผมถูกทำลายลง
my relatives shot in front of me.
เวลาที่ญาติผมถูกยิงต่อหน้าต่อตาผม
the protection of my country.
ตอนที่ประเทศคุ้มครองผมไม่ได้
compared to other hostages.
เมื่อเทียบกับตัวประกันคนอื่นๆ
four hostages were beheaded
ตัวประกัน 4 คน ถูกตัดหัว
I was kept in captivity.
that I got from my relatives,
from people I didn't know.
จากคนที่ผมไม่รู้จัก
to come out of the darkness.
ให้ผมออกมาจากคุกที่มืดมิด
with the same attention.
after a traumatic incident,
หลังเหตุการณ์ที่ทำร้าย/ทำลายจิตใจ
went through a difficult divorce
ที่ต้องหย่าร้างอย่างยากลำบากใจ
ที่ทำร้ายทำลายจิตใจ
anything anymore to their spouse?
เรื่องราวอะไรที่เกิดขึ้นกับคู่สมรสได้อีกเลย
this beautiful inscription at the top.
จะมีข้อความที่งดงามนี้อยู่ด้านบน
nothing is forgotten."
การเสียสละของพวกเขา
aid workers around the world
they have brought to be switched off.
ที่พวกเขาได้มอบความช่วยเหลือให้ต้องดับลง
asked me, "But why do you continue?
เพื่อนร่วมงานหลายคนถามว่า ทำไมยังทำงานต่อ
my kidnapper had won.
ABOUT THE SPEAKER
Vincent Cochetel - HumanitarianVincent Cochetel is the Director of the Bureau for Europe at the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR).
Why you should listen
Vincent Cochetel is the Director of the Bureau for Europe at the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR). There he focuses on the specific challenges of the region — maintaining quality in asylum-seeking procedures, ensuring access to protection for those fleeing the conflict in Syria, combatting a rise in xenophobia, and allocating resources for those affected by conflicts of the past.
In 1998, Cochetel was kidnapped near Chechnya. For 317 days, he was chained to a bed frame in a cellar and deprived of light. But far from withdrawing from humanitarian work, the experience made him more determined than ever to improve the rights of refugees worldwide. He has written articles on numerous refugee issues and contributed to the drafting of several UNHCR training manuals related to staff safety, emergency management, and protection.
Vincent Cochetel | Speaker | TED.com