Clint Smith: How to raise a black son in America
Clint Smith: အမေရိကမှာ လူမည်းသားတစ်ယောက် ဘယ်လို ပြုစုပျိုးထာင်မလဲ။
Double-click the English transcript below to play the video.
follow the rules that they did.
လိုက်နာခိုင်းလဲဆိုတာပါ။
have to mow the lawn?
in my oatmeal?
with questions like this.
ပြည့်နေခဲ့ပါတယ်။
and realizing that sometimes,
တစ်ခါတစ်လေ သိသွားမိတာက
even when I didn't exactly understand why.
နားထောင်တာ အကောင်းဆုံးပဲဆိုတာပါ။
me to think critically.
မစဉ်းစားစေချင်လို့ မဟုတ်ပါ
to reconcile the tension
တင်းမာမှုကို သင့်မြတ်ဖို့နဲ့
understand the realities of the world,
ဖြစ်ရပ်တွေ နားလည်စေချင်တာပါ။
the status quo as inevitable.
အမြဲ လက်မခံတာ သေချာဖို့ပါ။
in and of itself,
Brazilian author and scholar Paulo Freire,
စာရေးဆရာနဲ့ကျောင်းဆရာ Paulo Freire က
about the need for education
နိူးကြားခြင်းနဲ့ တူညီတဲ့
awakening and shared humanity.
တိတိကျကျပြောထားပါတယ်။
"Pedagogy of the Oppressed,"
"Pedagogy of the Oppressed" မှာဖေါ်ပြထားတာက
authentically human
အမှန်ဖြစ်ခြင်းမှ တားနေလို့ကတော့
မဟုတ်" တဲ့။
lately, this idea of humanity,
တွေးနေခဲ့တယ်၊လူသားဆန်မှုစိတ်ကူးပါ။
is afforded the privilege
လူသားအဖြစ် အသိမှတ်ပြုခံရတဲ့
ခံရတဲ့သူတွေပါ
the past several months,
as unarmed black men, and women,
မိန်းမတွေဟာ သူတို့ရဲ့အသက်တွေကို
at the hands of police and vigilante.
တာခံရတာ ကမ္ဘာကကြည့်ခဲ့တယ်။
has transpired after them
အားလုံးဟာ ကလေးဘဝနဲ့အမေရိကမှာ
ပျိုးထောင်တာနဲ့ဆိုင်တဲ့
about raising a black boy in America
ပြန်ခေါ်သွားပါတယ်။
understand in the way that I do now.
အမြဲနားမလည်ခဲ့ပါဘူး။
how profoundly unfair it must have felt
ညညကျွန်တော်အိမ်ပြန်လာဖို့အတွက်
to strip away parts of my childhood
ဆုတ်ဖြဲပစ်ခဲ့ရတာမျိုးဟာ သူတို့အတွက်
လဲဆိုတာကို ခံစားမိခဲ့ကြမလဲဆိုတာပါ။
၁၂နှစ်သားတုန်းကပေါ့၊
overnight field trip to another city,
ဆင်းထွက်တုန်းကဖြစ်ပုံကိုပါ။
Super Soakers ဝယ်ပြီး
into our own water-filled battle zone.
ဟိုတယ် ကားရပ်စခန်းကို ပြန်ခဲ့တယ်။
lay between the streetlights,
across the pavement.
စင်္ကြတစ်လျှောက်ပျံ့နှံလျက်ပေါ့ဗျာ။
grabbed me by my forearm
with an unfamiliar grip.
တစ်ခါမှမကြုံဘူးတဲ့ဆုပ်ကိုင်ခြင်းနဲ့ပေါ့။
made me look in front of my friends,
စေခဲ့လဲဆိုတာျမပြောနိုင်ခင်
ဆိုပြီးလှောင်ပါတယ်။
fear consuming his face,
လောင်မြိုက်ရင်း ကျွန်တော့မျက်လုံးကို
"သားရေ စိတ်တော့မကောင်းဘူးကွာ၊
as your white friends.
မင်းလုပ်လို့မရဘူးလေ။
other than your own teeth."
မင်းပုန်းလို့မရဘူးကွ။"
အခုသိပါပြီ၊
into the empty of the night,
ဘယ်လိုအလွယ်တကူကျသွာနိူင်တယ်၊
ဒါတွေအားလုံးကိုဆေးပစ်လိုက်ဖို့
all of this away.
ထင်မှားမိလိမ့်မယ်ဆိုတာ၊
inundated with my entire life:
လွှမ်းမိုးခံထားတာပါ။
can see them, don't move too quickly,
သိပ်မြန်မြန်မလှုပ်နဲ့၊
in an armor of advice,
ဝတ်ရုံထဲမှာပျိုးထောင်ခဲ့တာပါ။
wouldn't steal the breath from our lungs,
အချက်ပေးခေါင်းလောင်းအများကြီး
a memory of this skin.
မမှတ်သားမိအောင်လို့။
not casket or concrete.
ကလေးတွေအဖြစ်ရှိဖို့ပါ။
would make us better than anyone else
အောင်လုပ်ပေးနိုင်တယ်ထင်လို့မဟုတ်ဘူး၊
to keep us alive.
ဆက်ရှင်ချင်တယ်ဆိုတာကြောင့်ပါ။
with the same message,
ဒီလိုမှာကြားချက်နဲဲ့ကြီးလာတာပါ။
when we became old enough
မြေကြီးထဲထုရိုက်ဖို့ခံရလောက်အောင်
to be hammered to the ground,
အမှားခံရလောက်အောင်ကြီးလာတဲ့အခါ၊
synonymous with something to be feared.
အဖြစ်နာမ်တူပြုတဲ့အခါမှာပေါ့။
အနေနဲ့ပဲ မဖြစ်နိူင်တာကို
cannot simply be a child?
ဘာဖြစ်သွားစေလဲဗျာ။
are too dangerous for your breath,
ပေါက်ကရစိတ်ကူးတွေဟာ
အန္တရယ်များလွန်းတယ်
of making a mistake,
ပေးမထားဘူးပေါ့။
ဘက်လိုက်မှုဟာ
wake up in the morning.
အကြောင်းဖြစ်လောက်တယ်ပေါ့။
အရာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။
who raised us to understand
ကျည်ဆံနောက်မြီးအတွက်မဟုတ်ပဲ
for the backside of a bullet,
အထိရယ်မောကြဖို့ဆိုတာ
and laughing until our stomachs burst.
မိဘတွေ ရှိနေလို့ပါ။
how to raise our hands in class,
ဆိုတာသင်ပေးတဲ့ ဆရာတွေရှိပြီး
aren't worthy of this world.
မတန်ဘူးဆိုတဲ့ အတွေးပါ။
it's not because others don't,
တစ်ပါးသူတွေမပါဘူးလို့ ပြောတာမဟုတ်ပါ။
are worthy of existing without fear,
ထိုက်တာကို အတည်ပြုရမှာမို့ပါ။
မတန်ဘူးလို့ပြောတော့
the moment he is born,
သူ့လက်က အရုပ်တစ်ခုဟာ
for anything other than a toy.
ကမ္ဘာမှာ နေချင်တယ်။
build this world into something new,
အသစ်တစ်ခုခုအသွင်မဆောက်တည်နိုင်ဘူး၊
on a t-shirt, or a tombstone,
ရေးစရာမလိုတဲ့ တစ်နေရာ၊
than the fact that they had lungs,
ဘာကမှ ပြဋ္ဌာန်းမထားတဲ့နေရာ၊
one of us can breathe.
ရတဲ့နေရာဆိုတာပေါ့။
ABOUT THE SPEAKER
Clint Smith - Poet, educatorClint Smith's work blends art and activism.
Why you should listen
Clint Smith is a writer, teacher and doctoral candidate at Harvard University studying education, incarceration and inequality. Previously, he taught high school English in Prince George’s County, Maryland where, in 2013, he was named the Christine D. Sarbanes Teacher of the Year by the Maryland Humanities Council.
Clint is a 2014 National Poetry Slam champion, an Individual World Poetry Slam Finalist, and author of the poetry collection Counting Descent. He has received fellowships from the National Science Foundation, Cave Canem and the Callaloo Creative Writing Workshop. His writing has appeared in The New Yorker, The Guardian, Boston Review, American Poetry Review, Harvard Educational Review and elsewhere. He was born and raised in New Orleans, LA.
Clint Smith | Speaker | TED.com