Lidia Yuknavitch: The beauty of being a misfit
لیدیا یوکناویچ: زیباییِ وصله ناجور بودن
In her acclaimed novels and memoir, author Lidia Yuknavitch navigates the intersection of tragedy and violence to draw new roadmaps for self-discovery. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
of things that are big,
خیلی چیزهاییه که بزرگن،
about something very small.
صحبت کنم که خیلی کوچیکه.
because it's so literal.
چون خیلی معناداره.
who sort of missed fitting in.
نتونسته با بقیه جور بشه.
misfits in the room,
وصله های ناجور اینجا هستم،
یه وصله ناجورو بگم.
came right to my doorstep.
صاف اومد در خونمو زد.
I'd won a giant literary prize
یه جایز ادبی بزرگ برنده شدم
as a competitive swimmer
به عنوان یک شناگرِ مسابقات بود
and loss can make you insane.
می تونه آدمو به دیوونگی بکشونه.
to meet big-time editors and agents
سردبیران و نماینده های بزرگ
writer's dream, right?
میخواستن نویسنده بشن، درسته؟
the letter came to my house?
چی کار کردم؟
for an entire day,
I'd already screwed my life up.
که تا اون موقع به زندگیم گند زده بودم.
failed marriages underneath my belt.
در ازدواج داشتم.
not once but twice
اونم نه یه بار، بلکه دوبار
that I'm not going to tell you about.
نمیخوام راجبش صحبت کنم.
of rehab for drug use.
از مواد مخدر در بازپروری بودم.
staycations in jail.
لذت بخشی رو در زندان گذروندم.
I think, I was a misfit,
فکر کنم که یه وصله ناجورم
the day she was born,
که به دنیا اومد از دنیا رفت،
how to live with that story yet.
با این قصه کنار بیام.
I also spent a long time homeless,
مدت زیادی آواره بودم،
of zombie grief and loss
باهاش روبرو می شیم.
اگه به اندازه کافی عمر کنیم.
are some of our most heroic misfits,
وصله های ناجور ما هستن،
ماها شروع کردن.
to just about every category out there:
نتونستم سازگار بشم:
sad stone in my throat.
توی گلوی من بود.
that I got on that plane
see your heads glowing.
چشماتون داره برق میزنه.
توی سالن پیداتون کنم.
famous writers you wanted to meet,
میخوای ببینی، سه نفرو انتخاب کنی،
and found them for you.
برات پیدا می کردن.
late in the night
بری ویسکی اسکاتلندی بخوری
and smart and swank, too.
باحال، با هوش و شیک و پیکی.
of editors and authors and agents
نویسنده و نماینده رو ملاقات کنی
خیلی خیلی رؤیایی.
I stole three linen napkins --
سه تا دستمال سفره بلند کردم...
so that when I got home,
تا وقتی رسیدم خونه،
happened to me.
واقعا برام اتفاق افتاده.
and Peggy Phelan.
لین تیلمن و پگی فیلان.
best-selling authors,
و پرفروش نبودن،
اینا خدا بودن.
that later became my art bible.
بعدها تبدیل شد به کتاب مقدس هنری من.
permission to believe
my stories could be part of the world.
که بخشی از این دنیا باشه.
could be more important than my boobs.
through the mainstream
water cut the Grand Canyon.
گراند کانیون رو میشکافه.
over-50-year-old women writers.
بالای پنجاه سال میچرخیدم.
killed me with joy
ذوق نکرده بودم.
که در نطفه مرده بود.
in New York I wanted to die there.
همونجا توی نیویورک بمیرم.
I'm good. This is beautiful."
حالم خوبه. این خیلی قشنگه."
will understand what happened next.
شاید بدونید بعدش چی شد.
of Farrar, Straus and Giroux.
was like my mega-dream press.
غول رسانه ای رؤیاهای من بودن.
were published there.
و فلانری اُ کُرنر اونجا چاپ شده بود.
and talked to me for a long time,
مدت زیادی باهام حرف زد،
وجودم یه کتابی هست
like a numb idiot,
لبخند میزدم و سرمو تکون می دادم،
came out of my throat.
از دهنم در نیومد.
on the shoulder
to the offices of W.W. Norton,
I'd be escorted from the building
از اون ساختمون منو اسکورت میکنن
and touching the moon
دستتودراز کنی و ماه رو لمس کنی
across the cosmos.
روی آسمونها مینویسن.
a deal it was to me.
with these beady, bright, fierce eyes
صاف اومد توی صورتم
something then, immediately!"
especially TED people,
بخصوص آدمای TED،
تا حتی تصور کنم
and licking a stamp.
و بهش تمبرمیزنم.
at the National Poetry Club.
Hoyt & Picard Literary Agency,
کیدی، هویت و پیکارد،
like, on the spot.
همینطور بی مقدمه.
و یه جورایی کر شدم.
were dressed so beautifully,
لباسای قشنگ تنشون بود،
خارج شد این بود:
و رفت.
that small, sad stone in my throat ...
اون سنگ کوچولوی غمناک هنوز در گلوی من بود.
about people like me.
آدمایی مثل خودم بهتون بگم.
how to hope or say yes
نمی دونیم چطور امیدوار باشیم و بگیم بله،
we deserve to be in the room
حقمونه جایی باشیم که
and I'd coach myself.
و خودمو تعلیم می دادم.
over-50-year-old women who helped me.
پنجاه سالی که بهم کمک کردن.
You belong in the room, too."
جای تو هم اینجاست."
and rain come back into view,
می کردم و بارون که داشت نزدیک می شد،
of airplane "feel sorry for yourself."
"غصه خودتو بخور" هواپیمارو خوردم
I was some kind of misfit writer.
یه جورایی یه نویسنده وصله ناجور می شدم.
and heart-ful of memories
I allowed myself.
که من به خودم روا میدونستم.
who tries to get you to shut up
میخوان ساکتت کنن گوش نده یا اونایی که
only you know how to tell."
میدونی چطور تعریف کنی، صدا بده."
the woman over 50.
یک زن بالای پنجاه سالم.
I've had to reinvent a self
مجبور شدم خودمو از نو بسازم
were really just weird-ass portals
دروازه های ظاهرا زشتی بودن
was give voice to the story.
به داستان صدا بدم [و بیانش کنم].
about following your dreams.
درباره دنبال کردن رویاها وجود داره.
to reinvent yourself
خودت رو از نو بسازی
or your job or your husband
یا کارتو یا شوهرتو
in the middle of your failure
شکست هات ایستاده باشی
and phenomenal misfit,
ABOUT THE SPEAKER
Lidia Yuknavitch - AuthorIn her acclaimed novels and memoir, author Lidia Yuknavitch navigates the intersection of tragedy and violence to draw new roadmaps for self-discovery.
Why you should listen
Writer Lidia Yuknavitch discovered her calling after an interrupted journey as a would-be Olympic swimmer. Her prose erases the boundaries between memoir and fiction, explodes gender binaries and focuses on the visceral minutiae of the body.
She was inspired by Ken Kesey (with whom she collaborated on a collective novel project at Oregon University); her latest book, The Small Backs of Children, stands as a fictional counterpoint to her memoir The Chronology of Water, which has garnered her a cult following for its honesty and intensity.
Lidia Yuknavitch | Speaker | TED.com