TEDxHouston
Brené Brown: The power of vulnerability
เบรเน่ บราวน์ (Brené Brown): พลังของความเปราะบางทางใจ
Filmed:
Readability: 3.4
46,319,192 views
เบรเน่ บราวน์ ศึกษาด้านความสัมพันธ์ของมนุษย์ เช่น ความสามารถที่จะรู้สึกเห็นใจ รู้สึกผูกพัน และรู้สึกรัก ผ่านการบรรยายที่ตลกและสะเทือนอารมณ์ ณ TEDx ในเมืองฮูสตัน เธอแบ่งปันเรื่องราวจากงานวิจัยของเธอ ที่ทำให้เธอเริ่มการเดินทางเพื่อหาคำตอบเกี่ยวกับตัวเอง... และมนุษยชาติ ซึ่งเป็นการบรรยายที่น่าบอกต่ออย่างยิ่ง
Brené Brown - Vulnerability researcher
Brené Brown studies vulnerability, courage, authenticity, and shame. Full bio
Brené Brown studies vulnerability, courage, authenticity, and shame. Full bio
Double-click the English transcript below to play the video.
00:15
So, I'll start with this:
0
0
2000
เริ่มต้นอย่างนี้ละกันค่ะ
00:17
a couple years ago, an event planner called me
1
2000
2000
2-3 ปีก่อน มีผู้จัดงานคนนึงโทรมาหา
00:19
because I was going to do a speaking event.
2
4000
2000
เพราะฉันกำลังจะไปพูดบรรยาย
00:21
And she called, and she said,
3
6000
2000
เธอโทรมา แล้วบอกว่า
00:23
"I'm really struggling with how
4
8000
2000
"ฉันกำลังคิดไม่ตก
00:25
to write about you on the little flyer."
5
10000
2000
ว่าจะเขียนแนะนำคุณยังไงในใบปลิวโฆษณา"
00:27
And I thought, "Well, what's the struggle?"
6
12000
2000
ฉันเลยถามไปว่า "มีปัญหาตรงไหนเหรอคะ"
00:29
And she said, "Well, I saw you speak,
7
14000
2000
เธอตอบว่า "คือ ฉันเคยฟังคุณพูด
00:31
and I'm going to call you a researcher, I think,
8
16000
3000
และคิดว่าฉันน่าจะเรียกคุณว่า'นักวิจัย'
00:34
but I'm afraid if I call you a researcher, no one will come,
9
19000
2000
แต่ก็กลัวว่า ถ้าเรียกคุณว่า'นักวิจัย' แล้วจะไม่มีใครมาฟัง
00:36
because they'll think you're boring and irrelevant."
10
21000
2000
เพราะคนเขาจะคิดว่าคุณน่าเบื่อและไม่มีประโยชน์ต่อชีวิตเขา"
00:38
(Laughter)
11
23000
2000
(เสียงหัวเราะ)
00:40
And I was like, "Okay."
12
25000
2000
ฉันก็บอกกลับว่า "โอเค"
00:42
And she said, "But the thing I liked about your talk
13
27000
2000
เธอบอกว่า"แต่ที่ฉันชอบเกี่ยวกับการบรรยายของคุณน่ะ
00:44
is you're a storyteller.
14
29000
2000
คือความที่คุณเป็นนักเล่าเรื่อง
00:46
So I think what I'll do is just call you a storyteller."
15
31000
3000
ก็เลยคิดว่าเรียกคุณว่า'นักเล่าเรื่อง'แล้วกัน"
00:49
And of course, the academic, insecure part of me
16
34000
3000
ซึ่งแน่นอนว่า ส่วนความเป็นนักวิชาการและความไม่มั่นใจของฉัน
00:52
was like, "You're going to call me a what?"
17
37000
2000
ถามว่า "จะเรียกฉันว่าอะไรนะ"
00:54
And she said, "I'm going to call you a storyteller."
18
39000
3000
เธอบอกว่า "จะเรียกคุณว่า 'นักเล่าเรื่อง' ค่ะ"
00:57
And I was like, "Why not magic pixie?"
19
42000
3000
ฉันเลย แบบว่า "ไม่เรียกว่า 'ภูตน้อยมหัศจรรย์' ไปซะเลยล่ะ"
01:00
(Laughter)
20
45000
3000
(เสียงหัวเราะ)
01:03
I was like, "Let me think about this for a second."
21
48000
3000
ฉันก็บอกว่า "เดี๋ยวขอคิดแป๊บนึง"
01:06
I tried to call deep on my courage.
22
51000
3000
ฉันพยายามจะควานหาความกล้าในตัวเอง
01:09
And I thought, you know, I am a storyteller.
23
54000
3000
แล้วก็คิดว่า ฉันเป็นนักเล่าเรื่องจริงๆ
01:12
I'm a qualitative researcher.
24
57000
2000
ฉันเป็นนักวิจัยเชิงคุณภาพ
01:14
I collect stories; that's what I do.
25
59000
2000
ฉันรวบรวมเรื่องราว นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ
01:16
And maybe stories are just data with a soul.
26
61000
3000
แล้วบางที เรื่องราวเหล่านั้นก็คือข้อมูลที่มีจิตวิญญาณ
01:19
And maybe I'm just a storyteller.
27
64000
2000
บางที ฉันอาจจะเป็นแค่นักเล่าเรื่องจริงๆ
01:21
And so I said, "You know what?
28
66000
2000
ฉันเลยบอกเธอไปว่า "เอาอย่างนี้แล้วกันค่ะ
01:23
Why don't you just say I'm a researcher-storyteller."
29
68000
3000
คุณเรียกฉันว่า'นักวิจัย-เล่าเรื่อง'แล้วกัน"
01:26
And she went, "Haha. There's no such thing."
30
71000
3000
เธอตอบว่า "ฮาฮา คนแบบนั้นไม่มีในโลกหรอกค่ะ"
01:29
(Laughter)
31
74000
2000
(หัวเราะ)
01:31
So I'm a researcher-storyteller,
32
76000
2000
ค่ะ ฉันเป็นนักวิจัย-เล่าเรื่อง
01:33
and I'm going to talk to you today --
33
78000
2000
ที่จะมาบรรยายในวันนี้
01:35
we're talking about expanding perception --
34
80000
2000
เพราะเราพูดถึงการเปิดกว้างทางการเรียนรู้กันบ่อยๆ
01:37
and so I want to talk to you and tell some stories
35
82000
2000
ฉันเลยอยากจะพูดกับพวกคุณ และเล่าเรื่องบางเรื่อง
01:39
about a piece of my research
36
84000
3000
เกี่ยวกับงานวิจัยของฉันชิ้นหนึ่ง
01:42
that fundamentally expanded my perception
37
87000
3000
ที่เปลี่ยนพื้นฐานความเข้าใจของฉัน
01:45
and really actually changed the way that I live and love
38
90000
3000
มันยังได้เปลี่ยนวิธีที่ฉันใช้ชีวิต และรัก
01:48
and work and parent.
39
93000
2000
และทำงาน และเลี้ยงลูก
01:50
And this is where my story starts.
40
95000
2000
นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องค่ะ
01:52
When I was a young researcher, doctoral student,
41
97000
3000
ตอนที่ฉันยังเป็นนักวิจัยอายุน้อย เป็นนักศึกษาปริญญาเอก
01:55
my first year I had a research professor
42
100000
2000
ปีแรก มีศาสตราจารย์วิจัยคนนึง
01:57
who said to us,
43
102000
2000
ที่พูดกับพวกเราว่า
01:59
"Here's the thing,
44
104000
2000
"มันเป็นอย่างนี้
02:01
if you cannot measure it, it does not exist."
45
106000
3000
ถ้าคุณวัดมันไม่ได้ มันไม่มีอยู่จริง"
02:04
And I thought he was just sweet-talking me.
46
109000
3000
ฉันคิดว่าเขาล้อเล่นกับฉันไปอย่างนั้น
02:07
I was like, "Really?" and he was like, "Absolutely."
47
112000
3000
ฉันว่า"จริงเหรอ" เขาก็ว่า"แน่นอน"
02:10
And so you have to understand
48
115000
2000
คุณต้องเข้าใจนะคะ
02:12
that I have a bachelor's in social work, a master's in social work,
49
117000
2000
ว่าฉันจบป.ตรีสาขาสังคมสงเคราะห์ ป.โทสาขาสังคมสงเคราะห์
02:14
and I was getting my Ph.D. in social work,
50
119000
2000
และตอนนั้นกำลังเรียนป.เอกสาขาสังคมสงเคราะห์
02:16
so my entire academic career
51
121000
2000
ตลอดเส้นทางการศึกษาของฉัน
02:18
was surrounded by people
52
123000
2000
ถูกล้อมรอบไปด้วยผู้คน
02:20
who kind of believed
53
125000
2000
ที่เชื่อประมาณว่า
02:22
in the "life's messy, love it."
54
127000
3000
"ชีวิตมันยุ่งเหยิง ทำใจรักมันซะ"
02:25
And I'm more of the, "life's messy,
55
130000
2000
แต่ฉันออกจะเป็นแบบ "ชีวิตมันยุ่งเหยิง
02:27
clean it up, organize it
56
132000
3000
ก็สะสางเสียสิ จัดการให้เรียบร้อย
02:30
and put it into a bento box."
57
135000
2000
แล้วก็จัดลงไปในกล่องข้าวแบบญี่ปุ่น"
02:32
(Laughter)
58
137000
2000
(หัวเราะ)
02:34
And so to think that I had found my way,
59
139000
3000
ฉันเลยคิดว่าหาพรหมลิขิตของตัวเองเจอแล้ว
02:37
to found a career that takes me --
60
142000
3000
พบกับอาชีพที่เหมาะกับฉัน
02:40
really, one of the big sayings in social work
61
145000
3000
จริงๆนะคะ มีประโยคที่พูดกันบ่อยในวงการสังคมสงเคราะห์
02:43
is, "Lean into the discomfort of the work."
62
148000
3000
"ใช้ความลำบากของงานมาเป็นกำลัง"
02:46
And I'm like, knock discomfort upside the head
63
151000
3000
แต่ฉันเป็นพวก "ต่อยความลำบากให้หน้าหงาย
02:49
and move it over and get all A's.
64
154000
2000
ผลักออกไปให้พ้นทาง แล้วก็ได้เกรดAทุกตัว"
02:51
That was my mantra.
65
156000
3000
นั่นเป็นคาถาของฉันค่ะ
02:54
So I was very excited about this.
66
159000
2000
ฉันก็เลยตื่นเต้นกับเรื่องนี้มาก
02:56
And so I thought, you know what, this is the career for me,
67
161000
3000
แล้วฉันก็คิดว่า รู้อะไรมั้ย เนี่ยแหละอาชีพของฉัน
02:59
because I am interested in some messy topics.
68
164000
3000
เพราะฉันสนใจในหัวข้อที่ยุ่งเหยิง
03:02
But I want to be able to make them not messy.
69
167000
2000
แต่ฉันอยากทำให้มันไม่ยุ่ง
03:04
I want to understand them.
70
169000
2000
ฉันอยากเข้าใจมัน
03:06
I want to hack into these things
71
171000
2000
ฉันอยากจะเจาะลึกลงไปในเรื่องเหล่านั้น
03:08
I know are important
72
173000
2000
ที่ฉันรู้ว่าสำคัญ
03:10
and lay the code out for everyone to see.
73
175000
2000
เพื่อจะถอดรหัสมาแสดงให้ทุกคนได้เห็น
03:12
So where I started was with connection.
74
177000
3000
ที่ที่ฉันเริ่มคือเรื่อง'ความสัมพันธ์'
03:15
Because, by the time you're a social worker for 10 years,
75
180000
3000
เพราะเมื่อคุณเป็นนักสังคมสงเคราะห์มา 10 ปี
03:18
what you realize
76
183000
2000
สิ่งที่คุณตระหนักได้คือ
03:20
is that connection is why we're here.
77
185000
3000
ความสัมพันธ์เป็นเหตุผลที่เรามานั่งอยู่ตรงนี้
03:23
It's what gives purpose and meaning to our lives.
78
188000
3000
มันเป็นสิ่งที่สร้างจุดประสงค์และความหมายให้ชีวิตเรา
03:26
This is what it's all about.
79
191000
2000
นี่แหละคือคำตอบ
03:28
It doesn't matter whether you talk to people
80
193000
2000
ไม่ว่าคุณจะพูดกับใคร
03:30
who work in social justice and mental health and abuse and neglect,
81
195000
3000
คนที่ทำงานเกี่ยวกับสังคมสงเคราะห์ สุขภาพจิต ทารุณกรรม หรือการถูกทอดทิ้ง
03:33
what we know is that connection,
82
198000
2000
สิ่งที่พวกเรารู้คือว่า ความสัมพันธ์
03:35
the ability to feel connected, is --
83
200000
3000
ความสามารถที่จะรู้สึกถึงความสัมพันธ์
03:38
neurobiologically that's how we're wired --
84
203000
3000
ตามหลักชีวะและประสาทวิทยา คือปัจจัยของสิ่งมีชีวิต
03:41
it's why we're here.
85
206000
2000
มันคือสิ่งที่ทำให้เรามาอยู่ตรงนี้
03:43
So I thought, you know what, I'm going to start with connection.
86
208000
3000
ฉันเลยคิดว่า รู้อะไรมั้ย ฉันจะเริ่มที่ความสัมพันธ์นี่แหละ
03:46
Well, you know that situation
87
211000
3000
คุณรู้จักสถานการณ์นั้นดี
03:49
where you get an evaluation from your boss,
88
214000
2000
เวลาที่คุณได้รับการประเมินจากหัวหน้า
03:51
and she tells you 37 things you do really awesome,
89
216000
3000
แล้วหัวหน้าบอกว่าคุณทำ37อย่างได้เยี่ยมมาก
03:54
and one thing -- an "opportunity for growth?"
90
219000
2000
และมีอย่างนึงที่เป็น'สิ่งที่ควรปรับปรุง'
03:56
(Laughter)
91
221000
2000
(หัวเราะ)
03:58
And all you can think about is that opportunity for growth, right?
92
223000
3000
แต่คุณก็เอาแต่คิดซ้ำๆถึงไอ้เจ้า'สิ่งที่ควรปรับปรุง'นี่
04:02
Well, apparently this is the way my work went as well,
93
227000
3000
งานวิจัยของฉันก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน
04:05
because, when you ask people about love,
94
230000
3000
เพราะเวลาที่คุณถามใครๆเกี่ยวกับความรัก
04:08
they tell you about heartbreak.
95
233000
2000
เขาจะตอบคุณด้วยเรื่องอกหัก
04:10
When you ask people about belonging,
96
235000
2000
เวลาคุณถามเรื่องความผูกพัน
04:12
they'll tell you their most excruciating experiences
97
237000
3000
เขาจะเล่าถึงประสบการณ์ที่ปวดร้าวที่สุด
04:15
of being excluded.
98
240000
2000
ของการถูกแบ่งแยก
04:17
And when you ask people about connection,
99
242000
2000
และเวลาที่คุณถามเรื่องความสัมพันธ์
04:19
the stories they told me were about disconnection.
100
244000
3000
เรื่องที่เขาเล่ากลับเป็นเรื่องการตัดขาด
04:22
So very quickly -- really about six weeks into this research --
101
247000
3000
แค่เพียงไม่นาน ประมาณ6สัปดาห์หลังจากเริ่มงานวิจัย
04:25
I ran into this unnamed thing
102
250000
3000
ที่ฉันได้พบกับสิ่งไร้นิยามสิ่งนี้
04:28
that absolutely unraveled connection
103
253000
3000
ซึ่งช่วยเผยความลับของความสัมพันธ์
04:31
in a way that I didn't understand or had never seen.
104
256000
3000
ในแบบที่ฉันไม่เข้าใจและไม่เคยเห็นมาก่อน
04:34
And so I pulled back out of the research
105
259000
2000
ฉันเลยถอยออกมาจากงานวิจัย
04:36
and thought, I need to figure out what this is.
106
261000
3000
เพราะคิดว่าจะต้องหาคำตอบให้ได้ก่อนว่าสิ่งนี้คืออะไร
04:39
And it turned out to be shame.
107
264000
3000
ปรากฏว่าสิ่งนี้คือความละอาย
04:42
And shame is really easily understood
108
267000
2000
ความละอายจริงๆแล้วเข้าใจได้ง่ายๆว่า
04:44
as the fear of disconnection:
109
269000
2000
เป็นความกลัวการถูกตัดขาด
04:46
Is there something about me
110
271000
2000
มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับฉันหรือเปล่า
04:48
that, if other people know it or see it,
111
273000
3000
ที่ถ้าคนอื่นได้รู้หรือได้เห็น
04:51
that I won't be worthy of connection?
112
276000
3000
แล้วฉันจะไม่มีค่าพอสำหรับความสัมพันธ์อีกต่อไป
04:54
The things I can tell you about it:
113
279000
2000
ความรู้สึกแบบนี้ ฉันบอกคุณได้เลยค่ะ
04:56
it's universal; we all have it.
114
281000
2000
ว่ามันเป็นเรื่องปกติมาก เรามีกันทุกคน
04:58
The only people who don't experience shame
115
283000
2000
คนที่ไม่รู้จักความละอาย
05:00
have no capacity for human empathy or connection.
116
285000
2000
จะไม่สามารถรู้สึกเห็นใจเพื่อนมนุษย์หรือว่าเข้าใจความสัมพันธ์ได้
05:02
No one wants to talk about it,
117
287000
2000
ไม่มีใครอยากจะพูดถึงเรื่องนี้
05:04
and the less you talk about it the more you have it.
118
289000
3000
และยิ่งพูดถึงมันน้อยลงเท่าไหร่ คุณก็จะมีมันมากขึ้นเท่านั้น
05:09
What underpinned this shame,
119
294000
2000
สิ่งที่เป็นพื้นฐานของความละอาย
05:11
this "I'm not good enough," --
120
296000
2000
หรือความคิดที่ว่า"ฉันไม่ดีพอ"
05:13
which we all know that feeling:
121
298000
2000
ซึ่งเราทุกคนรู้จักดี
05:15
"I'm not blank enough. I'm not thin enough,
122
300000
2000
"ฉันไม่อะไรพอ ฉันไม่ผอมพอ
05:17
rich enough, beautiful enough, smart enough,
123
302000
2000
ไม่รวยพอ ไม่สวยพอ ไม่ฉลาดพอ
05:19
promoted enough."
124
304000
2000
ไม่สำคัญพอ"
05:21
The thing that underpinned this
125
306000
2000
สิ่งที่เป็นต้นเหตุสำคัญ
05:23
was excruciating vulnerability,
126
308000
3000
คือความรู้สึกเปราะบางอย่างรุนแรง
05:26
this idea of,
127
311000
2000
ความคิดที่ว่า
05:28
in order for connection to happen,
128
313000
2000
เพื่อที่จะสร้างความสัมพันธ์
05:30
we have to allow ourselves to be seen,
129
315000
3000
เราต้องยอมให้คนอื่นเห็นตัวตนของเรา
05:33
really seen.
130
318000
2000
ตัวตนที่แท้จริง
05:35
And you know how I feel about vulnerability. I hate vulnerability.
131
320000
3000
คุณก็รู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไรกับความเปราะบางทางใจ ฉันเกลียดความเปราะบาง
05:38
And so I thought, this is my chance
132
323000
2000
ฉันก็เลยคิดว่า นี่เป็นโอกาส
05:40
to beat it back with my measuring stick.
133
325000
3000
ที่ฉันจะใช้ไม้บรรทัดไล่ตีมันให้กระเจิง
05:43
I'm going in, I'm going to figure this stuff out,
134
328000
3000
เป็นไงเป็นกัน ฉันจะต้องเข้าใจมันให้ได้
05:46
I'm going to spend a year, I'm going to totally deconstruct shame,
135
331000
3000
ฉันจะใช้เวลาหนึ่งปี เพื่อวิเคราะห์ชำแหละความละอาย
05:49
I'm going to understand how vulnerability works,
136
334000
2000
จะทำความเข้าใจว่า ความเปราะบางทางใจ ทำงานอย่างไร
05:51
and I'm going to outsmart it.
137
336000
3000
และฉันจะเอาชนะมัน
05:54
So I was ready, and I was really excited.
138
339000
3000
ค่ะ ตอนนั้นฉันรู้สึกพร้อม แล้วก็ตื่นเต้นมากๆ
05:59
As you know, it's not going to turn out well.
139
344000
2000
แน่ล่ะ มันไม่จบลงด้วยดีหรอก
06:01
(Laughter)
140
346000
3000
(หัวเราะ)
06:04
You know this.
141
349000
2000
ดูก็รู้แล้ว
06:06
So, I could tell you a lot about shame,
142
351000
2000
ถ้าให้ฉันพูดถึงเรื่องความละอาย
06:08
but I'd have to borrow everyone else's time.
143
353000
2000
ฉันคงพูดได้ยาวจนกินเวลาของผู้บรรยายคนอื่นๆ
06:10
But here's what I can tell you that it boils down to --
144
355000
3000
แต่นี่คือใจความสำคัญที่ฉันอยากจะบอกคุณ
06:13
and this may be one of the most important things that I've ever learned
145
358000
3000
สิ่งนี้อาจจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ฉันได้เรียนรู้
06:16
in the decade of doing this research.
146
361000
3000
ตลอดทศวรรษที่ฉันทำวิจัยมา
06:19
My one year
147
364000
2000
เวลาหนึ่งปีของฉัน
06:21
turned into six years:
148
366000
2000
กลายเป็นหกปี
06:23
thousands of stories,
149
368000
2000
เรื่องราวเป็นพันๆเรื่อง
06:25
hundreds of long interviews, focus groups.
150
370000
3000
การสัมภาษณ์ การประชุมกลุ่มย่อยเป็นร้อยๆ
06:28
At one point, people were sending me journal pages
151
373000
2000
ช่วงหนึ่ง บางคนถึงกับส่งบันทึกส่วนตัวมาให้
06:30
and sending me their stories --
152
375000
3000
และส่งเรื่องราวของพวกเขาให้ฉัน
06:33
thousands of pieces of data in six years.
153
378000
3000
ข้อมูลเป็นพันๆในเวลาหกปี
06:36
And I kind of got a handle on it.
154
381000
2000
ทำให้ฉันเข้าใจระดับนึง
06:38
I kind of understood, this is what shame is,
155
383000
2000
ฉันเหมือนจะเข้าใจว่านี่แหละคือความละอาย
06:40
this is how it works.
156
385000
2000
นี่แหละคือวิธีที่มันทำงาน
06:42
I wrote a book,
157
387000
2000
ฉันเขียนหนังสือ
06:44
I published a theory,
158
389000
2000
ฉันตีพิมพ์ทฤษฎี
06:46
but something was not okay --
159
391000
3000
แต่ว่ามีบางอย่างที่มันไม่ใช่
06:49
and what it was is that,
160
394000
2000
และสิ่งที่ว่านั่นคือ
06:51
if I roughly took the people I interviewed
161
396000
2000
ถ้าฉันนำคนที่ฉันสัมภาษณ์
06:53
and divided them into people
162
398000
3000
มาแบ่งคร่าวๆโดยใช้เกณฑ์ที่ว่า
06:56
who really have a sense of worthiness --
163
401000
3000
ใครรู้สึกถึงคุณค่าของตัวเอง
06:59
that's what this comes down to,
164
404000
2000
นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดค่ะ
07:01
a sense of worthiness --
165
406000
2000
ความรู้สึกว่าตัวเองมีค่า
07:03
they have a strong sense of love and belonging --
166
408000
3000
พวกเขารู้สึกถึงความรักและความผูกพัน
07:06
and folks who struggle for it,
167
411000
2000
และอีกกลุ่มที่ต้องพยายามดิ้นรนหามัน
07:08
and folks who are always wondering if they're good enough.
168
413000
2000
คนที่มักจะสงสัยว่าตัวเองดีพอมั้ย
07:10
There was only one variable
169
415000
2000
มันมีแค่ตัวแปรเดียว
07:12
that separated the people who have
170
417000
2000
ที่แยกคนที่มี
07:14
a strong sense of love and belonging
171
419000
2000
ความรู้สึกรักและผูกพัน
07:16
and the people who really struggle for it.
172
421000
2000
ออกจากคนที่ต้องต่อสู้เพื่อความรู้สึกเหล่านั้น
07:18
And that was, the people who have
173
423000
2000
และตัวแปรนั้นคือ คนที่รู้สึกถึง
07:20
a strong sense of love and belonging
174
425000
2000
ความรักและความผูกพัน
07:22
believe they're worthy of love and belonging.
175
427000
3000
เชื่อว่าตัวเองมีค่าสำหรับความรักและความผูกพัน
07:25
That's it.
176
430000
2000
แค่นั้นเอง
07:27
They believe they're worthy.
177
432000
2000
พวกเขาเชื่อว่าเขามีค่าพอ
07:30
And to me, the hard part
178
435000
3000
และสำหรับฉัน ส่วนสำคัญที่สุด
07:33
of the one thing that keeps us out of connection
179
438000
3000
ที่ทำให้เราขาดความสัมพันธ์
07:36
is our fear that we're not worthy of connection,
180
441000
3000
คือความกลัวว่าเราไม่มีค่าพอสำหรับความสัมพันธ์นั้นๆ
07:39
was something that, personally and professionally,
181
444000
2000
ทั้งในมุมมองส่วนตัวและทางวิชาการ
07:41
I felt like I needed to understand better.
182
446000
3000
มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องการเข้าใจมากขึ้น
07:44
So what I did
183
449000
3000
ฉันก็เลย
07:47
is I took all of the interviews
184
452000
2000
เอาบทสัมภาษณ์ทั้งหมดมา
07:49
where I saw worthiness, where I saw people living that way,
185
454000
3000
ตรงไหนที่ฉันเห็นความรู้สึกมีค่า ตรงไหนที่ฉันเห็นคนใช้ชีวิตอย่างนั้น
07:52
and just looked at those.
186
457000
3000
และดูเฉพาะตรงนั้น
07:55
What do these people have in common?
187
460000
2000
คนเหล่านี้มีอะไรเหมือนกัน
07:57
I have a slight office supply addiction,
188
462000
2000
ฉันเป็นโรคบ้าเครื่องใช้สำนักงานอยู่นิดๆค่ะ
07:59
but that's another talk.
189
464000
3000
แต่ว่านั่นเป็นอีกการบรรยายได้อีกเรื่อง
08:02
So I had a manila folder, and I had a Sharpie,
190
467000
3000
ฉันมีแฟ้มกระดาษมะนิลา แล้วก็มีปากกาสี
08:05
and I was like, what am I going to call this research?
191
470000
2000
แล้วฉันก็แบบ จะเรียกงานวิจัยนี้ว่าอะไรดีนะ
08:07
And the first words that came to my mind
192
472000
2000
แล้วคำแรกที่นึกออก
08:09
were whole-hearted.
193
474000
2000
คือคำว่า เต็มใจ
08:11
These are whole-hearted people, living from this deep sense of worthiness.
194
476000
3000
คนพวกนี้เป็นคนเต็มใจ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยความรู้สึกมีค่า
08:14
So I wrote at the top of the manila folder,
195
479000
3000
ฉันเลยเขียนที่หัวแฟ้มกระดาษมะนิลา
08:17
and I started looking at the data.
196
482000
2000
และเริ่มดูข้อมูล
08:19
In fact, I did it first
197
484000
2000
จริงๆแล้ว ฉันดูข้อมูลก่อน
08:21
in a four-day
198
486000
2000
ใช้เวลาสี่วัน
08:23
very intensive data analysis,
199
488000
3000
กับการวิเคราะห์ข้อมูลอย่างเข้มข้น
08:26
where I went back, pulled these interviews, pulled the stories, pulled the incidents.
200
491000
3000
ที่ฉันกลับไป หาข้อมูลสัมภาษณ์ หาเรื่องเล่า หาเหตุการณ์
08:29
What's the theme? What's the pattern?
201
494000
3000
อะไรคือใจความสำคัญ อะไรคือรูปแบบ
08:32
My husband left town with the kids
202
497000
3000
สามีของฉันออกจากเมืองไปกับลูกๆ
08:35
because I always go into this Jackson Pollock crazy thing,
203
500000
3000
เพราะฉันมักจะเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่งแบบแจ็กสัน โพลล็อก
08:38
where I'm just like writing
204
503000
2000
เวลาที่ฉันเอาแต่เขียน
08:40
and in my researcher mode.
205
505000
3000
และอยู่ในอารมณ์นักวิจัย
08:43
And so here's what I found.
206
508000
2000
และนี่คือสิ่งที่ฉันค้นพบค่ะ
08:47
What they had in common
207
512000
2000
สิ่งที่คนเหล่านี้มีเหมือนกัน
08:49
was a sense of courage.
208
514000
2000
คือความกล้า(courage)
08:51
And I want to separate courage and bravery for you for a minute.
209
516000
3000
ฉันอยากจะแยกความกล้า(courage)กับความองอาจ(bravery)ก่อน
08:54
Courage, the original definition of courage,
210
519000
2000
ความกล้า(courage)ในความหมายดั้งเดิม
08:56
when it first came into the English language --
211
521000
2000
เมื่อตอนที่คำนี้เข้ามาในภาษาอังกฤษตอนแรกๆ
08:58
it's from the Latin word cor, meaning heart --
212
523000
3000
มันมาจากภาษาละติน cor แปลว่า หัวใจ
09:01
and the original definition
213
526000
2000
และความหมายดั้งเดิม
09:03
was to tell the story of who you are with your whole heart.
214
528000
3000
คือการเล่าเรื่องราวของตัวเราด้วยหัวใจทั้งดวง
09:06
And so these folks
215
531000
2000
คนเหล่านี้
09:08
had, very simply, the courage
216
533000
2000
สรุปง่ายๆว่า มีความกล้า
09:10
to be imperfect.
217
535000
2000
ที่จะบกพร่อง
09:13
They had the compassion
218
538000
2000
เขาเหล่านี้รู้จักรักตัวเองก่อน
09:15
to be kind to themselves first and then to others,
219
540000
3000
แล้วจึงเอาใจใส่คนอื่น
09:18
because, as it turns out, we can't practice compassion with other people
220
543000
3000
เพราะความจริงที่ว่า เราไม่สามารถรักคนอื่นได้
09:21
if we can't treat ourselves kindly.
221
546000
3000
ถ้าเราไม่มีความเมตตาต่อตัวเองก่อน
09:24
And the last was they had connection,
222
549000
2000
และสุดท้ายคือ พวกเขามีความสัมพันธ์
09:26
and -- this was the hard part --
223
551000
2000
และนี่คือส่วนที่ยาก
09:28
as a result of authenticity,
224
553000
3000
เพราะความจริงใจ
09:31
they were willing to let go of who they thought they should be
225
556000
3000
พวกเขายอมทิ้งตัวตนที่เขาคิดว่าเขาควรจะเป็น
09:34
in order to be who they were,
226
559000
2000
เพื่อจะเป็นตัวเอง
09:36
which you have to absolutely do that
227
561000
3000
ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณจำเป็นต้องทำ
09:39
for connection.
228
564000
2000
ในการสร้างความสัมพันธ์
09:43
The other thing that they had in common
229
568000
2000
อีกสิ่งหนึ่งที่พวกเขามีเหมือนกัน
09:45
was this:
230
570000
2000
คือสิ่งนี้
09:50
They fully embraced vulnerability.
231
575000
3000
พวกเขาเต็มใจยอมรับความเปราะบางทางใจ
09:55
They believed
232
580000
3000
พวกเขาเชื่อว่า
09:58
that what made them vulnerable
233
583000
3000
สิ่งที่ทำให้เขาเปราะบาง
10:01
made them beautiful.
234
586000
2000
ทำให้เขางดงาม
10:05
They didn't talk about vulnerability
235
590000
2000
พวกเขาไม่ได้พูดถึงความเปราะบาง
10:07
being comfortable,
236
592000
2000
ว่าเป็นสิ่งที่ง่ายดาย
10:09
nor did they really talk about it being excruciating --
237
594000
3000
แต่เขาก็ไม่ได้บอกว่ามันเจ็บปวด
10:12
as I had heard it earlier in the shame interviewing.
238
597000
2000
เหมือนจากในการสัมภาษณ์เรื่องความละอายก่อนหน้านี้
10:14
They just talked about it being necessary.
239
599000
3000
พวกเขาแค่บอกว่ามันจำเป็น
10:18
They talked about the willingness
240
603000
2000
พวกเขาพูดถึงความสมัครใจ
10:20
to say, "I love you" first,
241
605000
3000
ที่จะบอกว่า"ฉันรักคุณ"ก่อน
10:23
the willingness
242
608000
3000
ความสมัครใจ
10:26
to do something
243
611000
2000
ที่จะทำอะไร
10:28
where there are no guarantees,
244
613000
3000
ที่ไม่มีการประกันผล
10:31
the willingness
245
616000
2000
ความสมัครใจ
10:33
to breathe through waiting for the doctor to call
246
618000
2000
ที่จะรอโทรศัพท์จากคุณหมอ
10:35
after your mammogram.
247
620000
2000
หลังจากที่ไปตรวจมะเร็งเต้านม
10:38
They're willing to invest in a relationship
248
623000
3000
พวกเขาสมัครใจที่จะลงทุนในความสัมพันธ์
10:41
that may or may not work out.
249
626000
3000
ที่ไม่แน่ว่าจะงอกงาม
10:44
They thought this was fundamental.
250
629000
3000
พวกเขาคิดว่านี่เป็นเรื่องพื้นฐาน
10:47
I personally thought it was betrayal.
251
632000
3000
ส่วนตัวแล้ว ฉันคิดว่ามันเป็นการหักหลัง
10:50
I could not believe I had pledged allegiance
252
635000
3000
ฉันไม่อยากเชื่อว่าฉันสาบานจะอุทิศตน
10:53
to research, where our job --
253
638000
2000
ให้กับการวิจัยไปแล้ว
10:55
you know, the definition of research
254
640000
2000
เพราะคำนิยามของการวิจัย
10:57
is to control and predict, to study phenomena,
255
642000
3000
คือการควบคุมและพยากรณ์ เพื่อศึกษาปรากฏการณ์
11:00
for the explicit reason
256
645000
2000
โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อ
11:02
to control and predict.
257
647000
2000
ควบคุมและพยากรณ์ต่อไป
11:04
And now my mission
258
649000
2000
แล้วตอนนี้ภารกิจของฉัน
11:06
to control and predict
259
651000
2000
ที่จะควบคุมและพยากรณ์
11:08
had turned up the answer that the way to live is with vulnerability
260
653000
3000
ให้คำตอบมาว่า วิธีใช้ชีวิตคือการยอมรับความเปราะบางทางใจ
11:11
and to stop controlling and predicting.
261
656000
3000
หยุดควบคุม หยุดพยากรณ์
11:14
This led to a little breakdown --
262
659000
3000
สิ่งนี้นำไปสู่อาการประสาทเสียเล็กๆ
11:17
(Laughter)
263
662000
4000
(หัวเราะ)
11:21
-- which actually looked more like this.
264
666000
3000
ซึ่งที่จริงดูเหมือนอย่างนี้มากกว่า
11:24
(Laughter)
265
669000
2000
(หัวเราะ)
11:26
And it did.
266
671000
2000
มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
11:28
I call it a breakdown; my therapist calls it a spiritual awakening.
267
673000
3000
ฉันเรียกมันว่าอาการป่วยทางจิต นักจิตบำบัดของฉันเรียกมันว่าการตื่นรู้ทางจิตวิญญาณ
11:32
A spiritual awakening sounds better than breakdown,
268
677000
2000
การตื่นรู้ทางจิตวิญญาณฟังดูดีกว่าอาการป่วยทางจิต
11:34
but I assure you it was a breakdown.
269
679000
2000
แต่ฉันยืนยันได้ค่ะ ว่ามันคืออาการป่วยทางจิต
11:36
And I had to put my data away and go find a therapist.
270
681000
2000
ฉันต้องเลิกดูข้อมูล แล้วก็หานักจิตบำบัด
11:38
Let me tell you something: you know who you are
271
683000
3000
จะบอกอะไรให้ค่ะ คุณรู้ว่าตัวเองเป็นคนอย่างไร
11:41
when you call your friends and say, "I think I need to see somebody.
272
686000
3000
เมื่อโทรหาเพื่อนๆ แล้วบอกว่า "ฉันคิดว่าฉันต้องไปหานักจิตบำบัด
11:44
Do you have any recommendations?"
273
689000
3000
มีใครแนะนำมั้ย"
11:47
Because about five of my friends were like,
274
692000
2000
เพราะว่าเพื่อนของฉันประมาณห้าคนบอกว่า
11:49
"Wooo. I wouldn't want to be your therapist."
275
694000
2000
"อู่ย ฉันไม่อยากเป็นนักจิตบำบัดของเธอหรอก"
11:51
(Laughter)
276
696000
3000
(หัวเราะ)
11:54
I was like, "What does that mean?"
277
699000
2000
ฉันว่า"หมายความว่ายังไง"
11:56
And they're like, "I'm just saying, you know.
278
701000
3000
แล้วพวกเขาก็บอกว่า"เปล่า ก็นะ
11:59
Don't bring your measuring stick."
279
704000
2000
อย่าพกไม้บรรทัดไปด้วยแล้วกัน"
12:01
I was like, "Okay."
280
706000
3000
ฉันก็เลย"โอเค"
12:06
So I found a therapist.
281
711000
2000
หลังจากฉันก็หานักจิตบำบัดเจอ
12:08
My first meeting with her, Diana --
282
713000
3000
ตอนที่ฉันเจอเธอครั้งแรก ไดอะน่า
12:11
I brought in my list
283
716000
2000
ฉันเอารายการ
12:13
of the way the whole-hearted live, and I sat down.
284
718000
3000
ของวิธีใช้ชีวิตของคนเต็มใจไปด้วย แล้วฉันก็นั่งลง
12:16
And she said, "How are you?"
285
721000
2000
เธอถามว่า"เป็นยังไงบ้างคะ"
12:18
And I said, "I'm great. I'm okay."
286
723000
3000
ฉันบอกว่า"สบายดีค่ะ โอเคค่ะ"
12:21
She said, "What's going on?"
287
726000
2000
เธอถาม"มีเรื่องอะไรเหรอคะ"
12:23
And this is a therapist who sees therapists,
288
728000
3000
เธอเป็นนักจิตบำบัดสำหรับนักจิตบำบัด
12:26
because we have to go to those,
289
731000
2000
เพราะพวกเราก็ต้องไปหาผู้เชี่ยวชาญ
12:28
because their B.S. meters are good.
290
733000
3000
เพราะเขาจับความตอแหลได้เก่ง
12:31
(Laughter)
291
736000
2000
(หัวเราะ)
12:33
And so I said,
292
738000
2000
ฉันเลยบอกว่า
12:35
"Here's the thing, I'm struggling."
293
740000
2000
"คืออย่างนี้ค่ะ ฉันมีปัญหาใหญ่"
12:37
And she said, "What's the struggle?"
294
742000
2000
เธอพูดว่า"ปัญหาอะไรคะ"
12:39
And I said, "Well, I have a vulnerability issue.
295
744000
3000
ฉันตอบว่า "คือ ปัญหากับความเปราะบางทางใจค่ะ
12:42
And I know that vulnerability is the core
296
747000
3000
และฉันรู้ว่าความเปราะบางทางใจ เป็นแก่นแท้
12:45
of shame and fear
297
750000
2000
ของความละอายและความกลัว
12:47
and our struggle for worthiness,
298
752000
2000
และของการดิ้นรนเพื่อความมีค่า
12:49
but it appears that it's also the birthplace
299
754000
3000
แต่ปรากฏว่ามันก็เป็นจุดกำเนิด
12:52
of joy, of creativity,
300
757000
3000
ของความสุข และความสร้างสรรค์
12:55
of belonging, of love.
301
760000
2000
ของความผูกพัน ของความรัก
12:57
And I think I have a problem,
302
762000
2000
และฉันคิดว่า ฉันมีปัญหา
12:59
and I need some help."
303
764000
3000
และฉันต้องการความช่วยเหลือค่ะ"
13:02
And I said, "But here's the thing:
304
767000
2000
และฉันบอกว่า "แต่ขออย่างนึง
13:04
no family stuff,
305
769000
2000
ไม่เอาเรื่องครอบครัว
13:06
no childhood shit."
306
771000
2000
หรือเรื่องน้ำเน่าวัยเด็ก"
13:08
(Laughter)
307
773000
2000
(หัวเราะ)
13:10
"I just need some strategies."
308
775000
3000
"ฉันแค่ต้องการแผน"
13:13
(Laughter)
309
778000
4000
(หัวเราะ)
13:17
(Applause)
310
782000
3000
(ปรบมือ)
13:20
Thank you.
311
785000
2000
ขอบคุณค่ะ
13:24
So she goes like this.
312
789000
3000
เธอก็ทำท่านี้
13:27
(Laughter)
313
792000
2000
(หัวเราะ)
13:29
And then I said, "It's bad, right?"
314
794000
3000
ฉันเลยบอกว่า"แย่มาก ใช่มั้ยคะ"
13:32
And she said, "It's neither good nor bad."
315
797000
3000
เธอบอกว่า"ไม่ดีหรือไม่ร้ายหรอกค่ะ"
13:35
(Laughter)
316
800000
2000
(หัวเราะ)
13:37
"It just is what it is."
317
802000
2000
"มันก็เป็นอย่างที่มันเป็นค่ะ"
13:39
And I said, "Oh my God, this is going to suck."
318
804000
3000
ฉันเลยว่า"โอ้พระเจ้า ซวยแน่คราวนี้"
13:42
(Laughter)
319
807000
3000
(หัวเราะ)
13:45
And it did, and it didn't.
320
810000
2000
แล้วมันก็แย่ และก็ไม่แย่
13:47
And it took about a year.
321
812000
3000
ใช้เวลาประมาณหนึ่งปี
13:50
And you know how there are people
322
815000
2000
มีคนบางคน
13:52
that, when they realize that vulnerability and tenderness are important,
323
817000
3000
ที่เมื่อเข้าใจว่าความเปราะบางทางใจ และความอะเอียดอ่อนเป็นสิ่งสำคัญ
13:55
that they surrender and walk into it.
324
820000
3000
พวกเขายอมรับมันด้วยความเต็มใจ
13:58
A: that's not me,
325
823000
2000
หนึ่ง นั่นไม่ใช่ฉันค่ะ
14:00
and B: I don't even hang out with people like that.
326
825000
3000
และ สอง ฉันไม่สุงสิงกับคนแบบนั้น
14:03
(Laughter)
327
828000
3000
(หัวเราะ)
14:06
For me, it was a yearlong street fight.
328
831000
3000
สำหรับฉัน มันเป็นหนึ่งปีของการต่อสู้อย่างนักเลงข้างถนน
14:09
It was a slugfest.
329
834000
2000
ชกกันจนน่วม
14:11
Vulnerability pushed, I pushed back.
330
836000
2000
ความเปราะบางทางใจชกมา ฉันก็ชกตอบ
14:13
I lost the fight,
331
838000
3000
ฉันแพ้การต่อสู้นั้น
14:16
but probably won my life back.
332
841000
2000
แต่ก็ได้ชีวิตกลับคืนมา
14:18
And so then I went back into the research
333
843000
2000
แล้วฉันถึงได้กลับไปทำงานวิจัยอีก
14:20
and spent the next couple of years
334
845000
2000
และใช้เวลาปีสองสามปีถัดมา
14:22
really trying to understand what they, the whole-hearted,
335
847000
3000
พยายามที่ทำความเข้าใจจริงๆว่า พวกคนเต็มใจนั้น
14:25
what choices they were making,
336
850000
2000
เขาตัดสินใจอย่างไร
14:27
and what are we doing
337
852000
2000
แล้วเรากำลังทำอะไร
14:29
with vulnerability.
338
854000
2000
กับความเปราะบางทางใจ
14:31
Why do we struggle with it so much?
339
856000
2000
ทำไมการต่อสู้กับมันถึงได้ยากลำบากนัก
14:33
Am I alone in struggling with vulnerability?
340
858000
3000
มีฉันคนเดียวหรือเปล่าที่ต้องต่อสู้กับความเปราะบาง
14:36
No.
341
861000
2000
ไม่
14:38
So this is what I learned.
342
863000
2000
แล้วนี่ก็คือสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้
14:41
We numb vulnerability --
343
866000
3000
เราเมินเฉยต่อความเปราะบางทางใจ
14:44
when we're waiting for the call.
344
869000
2000
เวลาที่เรารอโทรศัพท์แจ้งผล
14:46
It was funny, I sent something out on Twitter and on Facebook
345
871000
2000
ตลกดีค่ะ ฉันโพสบนTwitterกับFacebook
14:48
that says, "How would you define vulnerability?
346
873000
2000
ถามว่า"คุณนิยามคำว่า 'ความเปราะบางทางใจ' อย่างไร
14:50
What makes you feel vulnerable?"
347
875000
2000
อะไรทำให้คุณรู้สึกเปราะบาง"
14:52
And within an hour and a half, I had 150 responses.
348
877000
3000
และภายในเวลาชั่วโมงครึ่ง มีคนตอบกลับมา150คำตอบ
14:55
Because I wanted to know
349
880000
2000
เพราะฉันอยากรู้ว่า
14:57
what's out there.
350
882000
2000
คนเขาคิดอะไรกัน
15:00
Having to ask my husband for help
351
885000
2000
การขอให้สามีช่วย
15:02
because I'm sick, and we're newly married;
352
887000
3000
เพราะฉันป่วย และเราเพิ่งแต่งงานกันใหม่ๆ
15:05
initiating sex with my husband;
353
890000
3000
การชวนสามีให้มีเซ็กส์
15:08
initiating sex with my wife;
354
893000
2000
การชวนภรรยาให้มีเซ็กส์
15:10
being turned down; asking someone out;
355
895000
3000
การถูกปฏิเสธ เมื่อขอเป็นแฟน
15:13
waiting for the doctor to call back;
356
898000
2000
การรอโทรศัพท์จากโรงพยาบาล
15:15
getting laid off; laying off people --
357
900000
3000
การโดนไล่ออก การไล่คนออก
15:18
this is the world we live in.
358
903000
2000
นี่คือโลกที่เราอาศัยอยู่ค่ะ
15:20
We live in a vulnerable world.
359
905000
3000
เราอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความเปราะบาง(ทางใจ)
15:23
And one of the ways we deal with it
360
908000
2000
และวิธีหนึ่งที่เราใช้จัดการกับมัน
15:25
is we numb vulnerability.
361
910000
2000
คือเมินเฉยต่อความเปราะบางฯ
15:27
And I think there's evidence --
362
912000
2000
และฉันคิดว่ามีหลักฐานค่ะ
15:29
and it's not the only reason this evidence exists,
363
914000
2000
แม้ว่ามันจะไม่ใช่เหตุผลเดียว
15:31
but I think it's a huge cause --
364
916000
2000
แต่ฉันเชื่อว่ามันเป็นสาเหตุหลัก
15:33
we are the most in-debt,
365
918000
4000
ที่พวกเราเป็นหนี้
15:37
obese,
366
922000
3000
น้ำหนักเกิน
15:40
addicted and medicated
367
925000
3000
เสพสารและใช้ยา
15:43
adult cohort in U.S. history.
368
928000
2000
มากที่สุดในประวัติศาสตร์อเมริกา
15:48
The problem is -- and I learned this from the research --
369
933000
3000
ฉันได้เรียนรู้จากงานวิจัยว่าปัญหาคือ
15:51
that you cannot selectively numb emotion.
370
936000
3000
คุณไม่สามารถเลือกเมินเฉยต่ออารมณ์เป็นอย่างๆได้
15:55
You can't say, here's the bad stuff.
371
940000
3000
คุณไม่สามารถบอกว่า นี่เป็นสิ่งไม่ดี
15:58
Here's vulnerability, here's grief, here's shame,
372
943000
2000
นี่คือความเปราะบางทางใจ นี่คือความเศร้า นี่คือความละอาย
16:00
here's fear, here's disappointment.
373
945000
2000
นี่คือความกลัว นี่คือความผิดหวัง
16:02
I don't want to feel these.
374
947000
2000
ฉันไม่อยากรู้สึกสิ่งพวกนี้
16:04
I'm going to have a couple of beers and a banana nut muffin.
375
949000
3000
ฉันจะกินเบียร์สักสองสามแก้วกับมัฟฟินกล้วยหอมกับถั่ว
16:07
(Laughter)
376
952000
2000
(หัวเราะ)
16:09
I don't want to feel these.
377
954000
2000
ฉันไม่อยากรู้สึกถึงสิ่งเหล่านี้
16:11
And I know that's knowing laughter.
378
956000
2000
ฉันรู้นะคะว่านั่นเป็นเสียงหัวเราะอย่างเข้าใจ
16:13
I hack into your lives for a living.
379
958000
3000
ฉันเลี้ยงชีพด้วยการวิเคราะห์ชีวิตพวกคุณ
16:16
God.
380
961000
2000
พระเจ้า
16:18
(Laughter)
381
963000
2000
(หัวเราะ)
16:20
You can't numb those hard feelings
382
965000
3000
คุณไม่สามารถเมินเฉยต่อความรู้สึกแย่ๆเหล่านั้นได้
16:23
without numbing the other affects, our emotions.
383
968000
2000
โดยไม่เฉยชาต่ออารมณ์อื่นๆของเราไปด้วย
16:25
You cannot selectively numb.
384
970000
2000
คุณไม่สามารถเลือกเฉยชาเป็นอย่างๆได้
16:27
So when we numb those,
385
972000
3000
ดังนั้น เวลาที่เราเฉยชาต่อสิ่งเหล่านั้น
16:30
we numb joy,
386
975000
2000
เราเฉยชาต่อความปิติ
16:32
we numb gratitude,
387
977000
2000
เราเฉยชาต่อความตื้นตันใจ
16:34
we numb happiness.
388
979000
2000
เราเฉยชาต่อความสุข
16:36
And then we are miserable,
389
981000
3000
แล้วเราก็เลยทุกข์
16:39
and we are looking for purpose and meaning,
390
984000
2000
เมื่อเรามองหาจุดมุ่งหมายและความหมายของชีวิต
16:41
and then we feel vulnerable,
391
986000
2000
เราจึงรู้สึกเปราะบาง
16:43
so then we have a couple of beers and a banana nut muffin.
392
988000
3000
แล้วเราก็ดื่มเบียร์ กินมัฟฟินกล้วยกับถั่ว
16:46
And it becomes this dangerous cycle.
393
991000
3000
แล้วมันก็กลายเป็นวัฏจักรอันตราย
16:51
One of the things that I think we need to think about
394
996000
3000
สิ่งหนึ่งที่เราต้องคิดถึง
16:54
is why and how we numb.
395
999000
2000
คือเราเฉยชาทำไมและอย่างไร
16:56
And it doesn't just have to be addiction.
396
1001000
3000
และมันไม่จำเป็นต้องเป็นการเสพติด
16:59
The other thing we do
397
1004000
2000
อีกอย่างหนึ่งที่เราทำ
17:01
is we make everything that's uncertain certain.
398
1006000
3000
คือเราทำให้สิ่งที่ไม่แน่นอน เป็นสิ่งแน่นอน
17:05
Religion has gone from a belief in faith and mystery
399
1010000
3000
ศาสนาเปลี่ยนจากความเชื่อเกี่ยวกับความศรัทธาและความลึกลับ
17:08
to certainty.
400
1013000
2000
เป็นความแน่นอน
17:10
I'm right, you're wrong. Shut up.
401
1015000
3000
ฉันถูก คุณผิด หุบปาก
17:13
That's it.
402
1018000
2000
แค่นั้น
17:15
Just certain.
403
1020000
2000
แค่ความแน่นอน
17:17
The more afraid we are, the more vulnerable we are,
404
1022000
2000
ยิ่งกลัวมาก เรายิ่งรู้สึกเปราะบางมาก
17:19
the more afraid we are.
405
1024000
2000
แล้วเราก็จะยิ่งกลัวมากขึ้น
17:21
This is what politics looks like today.
406
1026000
2000
การเมืองทุกวันนี้ก็เป็นอย่างนั้น
17:23
There's no discourse anymore.
407
1028000
2000
ไม่มีการอภิปราย
17:25
There's no conversation.
408
1030000
2000
ไม่มีการคุยกัน
17:27
There's just blame.
409
1032000
2000
มีแต่การกล่าวโทษ
17:29
You know how blame is described in the research?
410
1034000
3000
คุณรู้ไหมคะว่าการกล่าวโทษถูกอธิบายว่าอย่างไรในงานวิจัย
17:32
A way to discharge pain and discomfort.
411
1037000
3000
วิธีปลดปล่อยความเจ็บปวดและความลำบาก
17:36
We perfect.
412
1041000
2000
เราอยากให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ
17:38
If there's anyone who wants their life to look like this, it would be me,
413
1043000
3000
ตัวอย่างคนที่อยากมีชีวิตแบบนี้ ก็คือฉันเนี่ยแหละ
17:41
but it doesn't work.
414
1046000
2000
แต่มันเป็นไปไม่ได้ค่ะ
17:43
Because what we do is we take fat from our butts
415
1048000
2000
เพราะสิ่งที่เราทำคือ เราตัดเอาไขมันจากก้น
17:45
and put it in our cheeks.
416
1050000
2000
ไปแปะไว้ที่แก้ม
17:47
(Laughter)
417
1052000
3000
(หัวเราะ)
17:50
Which just, I hope in 100 years,
418
1055000
2000
ฉันหวังว่าอีกร้อยปีในอนาคต
17:52
people will look back and go, "Wow."
419
1057000
2000
คนจะหันกลับมามองแล้วคิดว่า"โห"
17:54
(Laughter)
420
1059000
2000
(หัวเราะ)
17:56
And we perfect, most dangerously,
421
1061000
2000
และเราสร้างความสมบูรณ์แบบ อย่างอันตรายที่สุด
17:58
our children.
422
1063000
2000
กับเด็กๆ
18:00
Let me tell you what we think about children.
423
1065000
2000
ฉันจะบอกให้ค่ะ ว่าเราคิดถึงเด็กๆยังไง
18:02
They're hardwired for struggle when they get here.
424
1067000
3000
พวกเขาถูกสร้างให้พร้อมที่จะดิ้นรนตั้งแต่เกิด
18:05
And when you hold those perfect little babies in your hand,
425
1070000
3000
และเมื่อเราอุ้มลูกที่ดูสมบูรณ์แบบไว้ในอ้อมแขน
18:08
our job is not to say, "Look at her, she's perfect.
426
1073000
2000
หน้าที่ของเราไม่ใช่การพูดว่า "ดูสิ เธอช่างสมบูรณ์แบบ
18:10
My job is just to keep her perfect --
427
1075000
2000
หน้าที่ของฉันคือต้องรักษาความสมบูรณ์แบบเอาไว้
18:12
make sure she makes the tennis team by fifth grade and Yale by seventh grade."
428
1077000
3000
ต้องให้เธอเข้าทีมเทนนิสได้ภายในป.5 แล้วก็เข้าม.Yaleได้ภายในม.1"
18:15
That's not our job.
429
1080000
2000
นั่นไม่ใช่งานของเราค่ะ
18:17
Our job is to look and say,
430
1082000
2000
หน้าที่ของเราคือมองดูแล้วก็พูดว่า
18:19
"You know what? You're imperfect, and you're wired for struggle,
431
1084000
3000
"รู้มั้ย เธอไม่ได้สมบูรณ์แบบ และเธอถูกสร้างมาเพื่อสู้
18:22
but you are worthy of love and belonging."
432
1087000
2000
แต่ว่าเธอมีค่าพอสำหรับความรัก และความผูกพัน"
18:24
That's our job.
433
1089000
2000
นั่นคืองานของเรา
18:26
Show me a generation of kids raised like that,
434
1091000
2000
ถ้าเรามีเด็กๆทั้งรุ่นที่ถูกเลี้ยงแบบนั้น
18:28
and we'll end the problems I think that we see today.
435
1093000
3000
เราจะกำจัดปัญหาที่เราเผชิญอยู่ทุกวันนี้ได้หมด
18:31
We pretend that what we do
436
1096000
4000
เราแสร้งคิดว่าสิ่งที่เราทำ
18:35
doesn't have an effect on people.
437
1100000
3000
ไม่ได้ส่งผลต่อคนอื่น
18:38
We do that in our personal lives.
438
1103000
2000
เราทำอย่างนั้นในชีวิตส่วนตัว
18:40
We do that corporate --
439
1105000
2000
เราทำอย่างนั้นในธุรกิจ
18:42
whether it's a bailout, an oil spill,
440
1107000
2000
ไม่ว่าจะเป็นการอุดหนุนธุรกิจล้มละลาย หรือกรณีน้ำมันรั่ว
18:44
a recall --
441
1109000
2000
การเรียกคืนสินค้า
18:46
we pretend like what we're doing
442
1111000
2000
เราแสร้งทำเป็นว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่
18:48
doesn't have a huge impact on other people.
443
1113000
3000
ไม่ได้มีผลกระทบใหญ่หลวงต่อคนอื่น
18:51
I would say to companies, this is not our first rodeo, people.
444
1116000
3000
อยากจะบอกพวกบริษัทใหญ่ว่า เราไม่ใช่เด็กอมมือแล้ว เรารู้
18:55
We just need you to be authentic and real
445
1120000
2000
เราแค่อยากให้คุณจริงใจ
18:57
and say, "We're sorry.
446
1122000
2000
แล้วบอกว่า"เราขอโทษ
18:59
We'll fix it."
447
1124000
3000
เราจะแก้ไขมัน"
19:05
But there's another way, and I'll leave you with this.
448
1130000
2000
แต่ว่ามันมีอีกวิธีหนึ่ง สิ่งสุดท้ายที่ฉันอยากจะฝากไว้
19:07
This is what I have found:
449
1132000
2000
ฉันค้นพบว่า
19:09
to let ourselves be seen,
450
1134000
2000
การเปิดเผยตัวตนของเรา
19:11
deeply seen,
451
1136000
2000
ให้ถูกมองเห็นอย่างลึกซึ้ง
19:13
vulnerably seen;
452
1138000
3000
ยอมเปราะบางให้ได้มองเห็น
19:16
to love with our whole hearts,
453
1141000
2000
การรักทั้งสุดจิตสุดใจ
19:18
even though there's no guarantee --
454
1143000
2000
ถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรมารับประกัน
19:20
and that's really hard,
455
1145000
2000
มันยากมาก
19:22
and I can tell you as a parent, that's excruciatingly difficult --
456
1147000
3000
ฉันบอกคุณได้เลยในฐานะพ่อแม่ ว่ามันยากเจ็บปวดและมากๆ
19:27
to practice gratitude and joy
457
1152000
3000
ในการรู้สึกถึงความตื้นตันและความปิติ
19:30
in those moments of terror,
458
1155000
2000
ในเวลาที่น่าหวาดกลัว
19:32
when we're wondering, "Can I love you this much?
459
1157000
2000
ที่เราสงสัยว่า"ฉันรักเธอได้มากขนาดนี้จริงเหรอ
19:34
Can I believe in this this passionately?
460
1159000
2000
ฉันเชื่อในสิ่งนี้ทั้งใจจริงๆรึเปล่า
19:36
Can I be this fierce about this?"
461
1161000
3000
ฉันดุได้ขนาดนี้เลยเหรอ"
19:39
just to be able to stop and, instead of catastrophizing what might happen,
462
1164000
2000
ในการหยุดยั้งตัวเอง แทนการกังวลว่าอะไรจะเกิดขึ้น
19:41
to say, "I'm just so grateful,
463
1166000
3000
แล้วพูดว่า "ฉันน่ะโชคดีมาก
19:44
because to feel this vulnerable means I'm alive."
464
1169000
3000
เพราะการที่ฉันรู้สึกเปราะบาง แปลว่าฉันยังมีชีวิต"
19:48
And the last, which I think is probably the most important,
465
1173000
3000
และสุดท้าย ที่อาจจะสำคัญที่สุด
19:51
is to believe that we're enough.
466
1176000
3000
คือการเชื่อว่าเราเพียงพอ
19:54
Because when we work from a place,
467
1179000
2000
เพราะเมื่อเราเริ่มต้นจาก
19:56
I believe, that says, "I'm enough,"
468
1181000
3000
ความเชื่อที่ว่า"เราเพียงพอแล้ว"
20:00
then we stop screaming and start listening,
469
1185000
3000
เราจะหยุดร้องตะโกน และเริ่มรับฟัง
20:04
we're kinder and gentler to the people around us,
470
1189000
2000
เราจะอ่อนโยนและมีเมตตาต่อคนรอบข้างมากขึ้น
20:06
and we're kinder and gentler to ourselves.
471
1191000
3000
และเราก็จะอ่อนโยนและมีเมตตาต่อตัวเองด้วย
20:09
That's all I have. Thank you.
472
1194000
2000
นั่นคือทั้งหมดที่ฉันมี ขอบคุณค่ะ
20:11
(Applause)
473
1196000
3000
(เสียงปรบมือ)
ABOUT THE SPEAKER
Brené Brown - Vulnerability researcherBrené Brown studies vulnerability, courage, authenticity, and shame.
Why you should listen
Brené Brown is a research professor at the University of Houston Graduate College of Social Work. She has spent the past ten years studying vulnerability, courage, authenticity, and shame. She spent the first five years of her decade-long study focusing on shame and empathy, and is now using that work to explore a concept that she calls Wholeheartedness. She poses the questions:
How do we learn to embrace our vulnerabilities and imperfections so that we can engage in our lives from a place of authenticity and worthiness? How do we cultivate the courage, compassion, and connection that we need to recognize that we are enough – that we are worthy of love, belonging, and joy?
Brené Brown | Speaker | TED.com